ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
ราฟาเอลลอบมองคนตัวเล็กที่เอาแต่ก้มหน้าทานข้าวแล้วก็รู้สึกหงุดหงิด เธอทำเหมือนกับเขาเป็นคนแปลกหน้า หญิงสาวเอาแต่ทานข้าวโดยไม่เงยหน้ามองมาและไม่พูดกับเขาเลยแม้แต่คำเดียว
หลังทานข้าวมนิษาก็เก็บล้างความสะอาดแล้วเตรียมตัวจะกลับบ้านพัก เธอมาสำรวจเส้นทางแล้วว่าจากที่นี่ไปยังบ้านพักของเธอนั้นถ้าเดินไปตามถนนในรีสอร์ตจะต้องเสียเวลาอ้อม แต่ถ้าไปทางลัดก็ใช้เวลาเดินไม่ถึงสิบนาที
“คุณจะกลับเลยเหรอ”
“ค่ะ ดึกแล้วคุณควรพักผ่อนนะคะ”
“ครับ”
แม้จะแปลกใจที่เขาตอบรับอย่างว่าง่าย แต่ก็ดีใจเพราะเธอเองก็ไม่อยากอยู่กับเขาตามลำพังในยามวิกาลเช่นนี้
หญิงสาวกลับมาถึงบ้านก็รีบอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอนเพราะพรุ่งนี้คงต้องไปรอรับใช้แขกวีไอพีตั้งแต่เช้า
เธอกำลังคิดว่าที่ราฟาเอลมาเจอกับเธอที่นี่เป็นเรื่องบังเอิญหรือเพราะเขาตามเธอ เท่าที่จำได้ก็ยังไม่เคยบอกกับใครว่าตนเองมาทำงานที่นี่ แม้กระทั่งเพื่อนรักทั้งสองคนก็ยังไม่เคยบอก ถ้าเขาจะตามหาเธอมันก็เป็นไปได้ยาก เพราะฉะนั้นมันก็คงเป็นแค่เรื่องบังเอิญ
คิดได้แล้วก็ปิดไฟเข้านอนหัวยังไม่ทันถึงหมอนโทรศัพท์ซึ่งวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียงก็สั่นจนต้องลุกขึ้นมานั่งอีกครั้ง
เมื่อเห็นเป็นเบอร์ของรีสอร์ตก็รีบกดรับทันที
“มาหาผมหน่อย”
“อะไรนะคะ” เธอไม่แน่ใจว่าปลายสายกำลังพูดกับเธอหรือเปล่า
“ผมบอกว่ามาหาผมหน่อย”
“นี่มันดึกแล้ว”
“คุณมีอะไรจะใช้ฉันก็รอพรุ่งนี้ได้เหรอคะ”
“รู้สึกว่าบัตเลอร์ที่นี่จะทำหน้าที่ไม่ดีเลยนะครับ”
“อีกยี่สิบนาทีค่ะขอฉันแต่งตัวก่อน”
“ผมให้แค่สิบนาทีถ้าไม่เห็นคุณที่บ้านผมจะโทรหาคุณ”
“คุณนี่มันเอาแต่ใจชะมัด” มนิษากดวางสายแล้วรับเปลี่ยนจากชุดนอนเป็นชุดทำงานอย่างรวดเร็ว
เพียงสิบนาทีมนิษาก็เดินมาถึงบ้านพัก
“มาเร็วดีเหมือนกันนะ”
“ค่ะ คุณมีอะไรจะใช้งานฉันก็ว่ามาสิ”
“เข้ามาในบ้านก่อนสิ ข้างนอกยุงเยอะ”
มนิษาเดินตามเข้ามายังห้องรับแขกโดยไม่อิดออดเพราะอยากรีบทำงานของตนเองให้เสร็จ
“มานั่งนี่สิผมไม่อยากตะโกนคุย”
“ค่ะ คุณจะให้ฉันทำอะไรก็รีบสั่งมาเลย มันดึกแล้ว”
“ผมไม่ได้เรียนคุณมาใช้งานสักหน่อย แค่อยากจะถามว่าระหว่างที่ไม่เจอกันคุณคิดถึงผมบ้างไหม”
“ถ้าเรียกมาถามแค่นี้ฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ”
“เดี๋ยวสิ” ราฟาเอลรีบลุกขึ้นดึงตัวเธอไว้อย่างรวดเร็วจนร่างบอบบางเซปะทะกับแผงอก
“จะรีบกลับไปไหน หรือมีใครรออยู่”
“จะมีใครรออยู่มันก็ไม่เกี่ยวกับคุณและคุณไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน”
“ผมว่าเกี่ยวนะ ตอนนี้คุณเป็นคนของผมเพราะฉะนั้นผมมีสิทธิ์จะทำอะไรกับคุณก็ได้”
“คุณมันบ้าอำนาจ”
“ผมแค่เรียกคุณมาถามดี ๆ นะนาวถ้าคุณตอบผมเรื่องมันก็จบ”
“ถ้าอยากฟังคำตอบฉันก็ขอตอบตรงนี้เลยว่าฉันไม่เคยคิดถึงคุณเลย”
“แต่ผมคิดถึงคุณนะคิดถึงมากโดยเฉพาะเซ็กซ์ของคุณ”
เพี้ยะ!!
เสียงฝ่ามือกระทบแก้มสากดังขึ้นท่ามกลางความเงียบของยามราตรี
คนอย่างราฟาเอลไม่เคยโดนผู้หญิงที่ไหนตบมาก่อน มันเหมือนกับเธอกำลังหยามเกียรติของลูกผู้ชายอย่างเขา
“ตอนแรกผมก็อยากคุยด้วยดี ๆ นะมะนาวแต่คุณเป็นคนทำลายความตั้งใจของผมเอง
พูดจบคนตัวโตก็คว้าร่างของมนิษาพาดบ่าแล้วเดินตรงไปยังห้องนอน โดยไม่สนใจเสียงด่าทอและมือเล็กที่พยายามทุบลงไปยังแผ่นหลังของเขาเลยสักนิด
“ปล่อยนะคุณราฟาเอล จะบ้าไปแล้วหรือไง”
“อยากให้คนอื่นรู้เรื่องของเรานักหรือไงถึงได้ตะโกนซะลั่นอย่างนั้น”
ราฟาเอลโยนเธอลงไปบนเตียงกว้างใช้เท้าถีบประตูดังปัง มือใหญ่รวมข้อมือเล็กไว้เหนือศีรษะแล้วก้มลงประกบจูบปากที่กำลังตะโกนอยู่ ปากร้อนดูดเม้มราวกับเป็นการลงโทษที่บังอาจมาตบคนอย่างเขา มืออีกข้างบีบคางเล็กให้เรียวปากเผยออก แล้วส่งลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากจนคนที่อยู่ด้านล่างหยุดต่อต้าน จูบเร่าร้อนกินเวลานานจนเธอเริ่มครางประท้วงเพราะกำลังจะขาดอากาศ
“คุณ ปล่อยฉันไปเถอะ” พอมีโอกาสพูดมนิษาก็ขอร้องเขาด้วยเสียงแผ่วเบา
“ทำไมล่ะ คุณรังเกียจผมมานักหรือไง”
“ก็คุณมันน่ารังเกียจ”
“ผมคุยกับคุณดี ๆ แล้วนะ”
“จะดีกว่านี้ถ้าคุณปล่อยให้ฉันกลับไปบ้านพัก”
“ถ้าปล่อยคุณก็หนีผมไปอีก อย่าลืมสิตอนนี้ผมเป็นเจ้านายคุณนะ คุณต้องทำหน้าที่ของคุณสิ”
“หน้าที่ของฉันคือบัตเลอร์”
“ก็ใช่ไง บัตเลอร์บนเตียงคืองานของคุณ”
“นี่คุณ อื้อ..”
ปากหยักประกบจูบลงมาอีกครั้งมันเร่าร้อนกว่าครั้งแรก ลิ้นหนากวาดต้อนลิ้นเล็กอยู่ในโพรงปาก ลิ้นที่หลีกหนีกลายเป็นเกี่ยวกระหวัด ร่างกายอ่อนยวบ แม้เขาจะปล่อยมือที่ตึงไว้เธอก็ไร้แรงขัดขืนเพราะคนตัวโต ชักนำให้จมลึกอยู่ในห้วงตัณหาด้วยความช่ำชอง
เขาอาศัยจังหวะที่บดจูบแกะกระดุมชุดทำงานของเธอออกจนครบทุกเม็ด แล้วปากร้อนก็ก้มลงซุกไซร้ยังซอกคอขาวขบเม้มเบา มือหนาสอดใต้แผ่นหลังสะกิดเบาๆ ชั้นในตัวจิ๋วก็เด้งออกเปิดเผยความขาวอวบที่เขาหลงใหล
มือข้างหนึ่งกอบกุมสองเต้าอวบ ส่วนอีกข้างปลดตะขอและรูดซิปแล้วดึงกระโปรงออกจากเอวคอด
ราฟาเอลมองร่างขาวเนียนที่กำลังแดงระเรื่อขึ้นด้วยสายตาหื่นกระหาย
ปลายลิ้นตวัดหยอกเย้ายอดอกสีสวยที่กำลังชูชัน สลับซ้ายขวาด้วยความเสน่หา
“คุณราฟ...”
เสียงหวานครางกระเส่าเมื่อขาดูดยอดเต้าอย่างแรง อีกมือก็บีบคลึงอย่างไม่ปรานี ร่างกายแอ่นโค้งเข้าหาปากร้อนอย่างหน้าไม่อาย
เมื่อเชยชมขบเม้นสองเต้าจนพอใจราฟาเอลก็ดันขาเรียวให้กางออก ตามคมมองกุหลาบสีสวยแล้วยิ้ม
“คุณราฟอย่านะคะ” เธอพยายามหุบขาของตัวเองเข้ามาแต่เขาก็ใช้เข่าดันไว้
“อย่าห้ามผมเลยมะนาว คุณก็รู้ว่าห้ามคนอย่างผมไม่ได้ แค่นอนรอความสุขจากผมแค่นั้นก็พอ”
“อ๊ะ”
มนิษาสะดุ้งเมื่อนิ้วร้ายกรีดลงกลางกาย
“น้ำเยอะขนาดนี้ยังจะห้ามผมอีกเหรอมะนาว”
คนตัวโตมองเรือนร่างที่นอนบิดเร่า ก่อนจะก้มลงจูบไปยังปากถ้ำที่ฉ่ำเยิ้ม ลิ้นตวัดปาดเลียสร้างความเสียวซ่านให้มริษาจนเธอดิ้นพล่าน สะโพกกลมกลึงลอยสูงจากพื้น เมื่อเขารัวลิ้นไปยังติ่งเกสร เสียงหวานครางฟังไม่ได้ศัพท์ เธอกำลังเสียวจนไม่อาจห้ามร่างกายของตนเองได้ ยิ่งเขารัวลิ้นพร้อมกับฝ่ามือร้อนที่นวดคลึงอกอิ่มเธอก็เกร็งไปทั่วทั้งตัว
“มะนาว ปล่อยมาสิ ปล่อยความรู้สึกของคุณออกมา”
เสียงของราฟาเอลช่างมีอำนาจกับร่างกายของมนิษาเป็นอย่างมาก เธอปลดปล่อยความต้องการออกมาพร้อมเสียงหวานที่ครางกระเส่าหอบจนตัวโยน รู้สึกราวกับอยู่บนห้วงสวรรค์แต่มันเป็นเพียงแค่เสี้ยววินาทีเพราะตอนนี้ราฟาเอลกำลังดูดน้ำหวานจากกลีบกุหลาบอย่างรุนแรง
“อื้อ คุณราฟ”
“ให้ผมนะมะนาวอย่าฝืน มันจะมีความสุขกว่าเมื่อกี้”
ราฟาเอลผละจากร่างอ่อนระทวยแล้วรีบถอดชุดของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เขาทับทาบลงมายังร่างคนตัวเล็กอีกครั้ง
“มะนาวคุณเป็นของผมคนเดียวใช่ไหม”
เขากะะซิบพร้อมพรมจูบไปทั้งเนินอกอวบอิ่ม ฝ่ามือร้อนก็นวดคลึงสะโพกอวบปลุกเร้าอารมณ์ของเธอให้แตกกระเจิงอีกครั้ง
“คุณราฟ”
ราฟาเอลไม่ยอมให้เธอได้พูด ปากกดจูบบดเบียดลงมาอีกครั้งแล้วมนิษาก็ตกลงไปในเพลิงพิศวาสที่เขาจุดขึ้นอย่างถอดตัวไม่ขึ้น
ส่วนแข็งร้อนกำลังกดลงไปยังส่วนอ่อนนุ่มทีละนิดอย่างใจเย็น ใบหน้าสวยบิดเบี้ยวเพราะความใหญ่โตมันกำลังรุกล้ำเข้าลึก
“แน่นฉิบ มะนาวคุณทำได้ยังไง ผมแทบจะคลั่งอยู่แล้วนะ”
“ฉันเจ็บ”
“อดทนนะที่รัก อีกนิดขอผมเข้าไปอีกนิด”
ราฟาเอลกัดฟันกรอด พยายามเข้าไปในความอ่อนนุ่มที่รัดเขาทุกทิศทาง ช่องทางรักของมนิษาทั้งอุ่นทั้งนุ่มเขาไม่เคยรู้สึกเสียวแบบนี้มาก่อน แค่เพียงเข้าไปอยู่ในโพรงอุ่นร้อนมังกรร้ายของเขามันก็แทบระเบิด
“อื้อ..”
มนิษาครางหวานเมื่อเขาขยับโยกทีละนิดจังหวะประสานที่คุ้นเคยทำให้เธอหลงลืมเรื่องราวทุกอย่างได้อย่างง่ายดาย
สิ่งเดียวที่เธอต้องการตอนนี้ก็คือร่างกายของเขา ความใหญ่โตของเขาที่กำลังเคลื่อนเข้าออกอยู่ในตัวเธอ
เขากระแทกกระทั้นลงมา ยิ่งแรงเท่าไหร่เธอก็รู้สึกดีมากขึ้นเท่านั้น
เสียงหวานครางแทบไม่ขาดปาก ร่างกายกำลังจะระเบิดออกมาอีกครั้ง เธอหอบกระชั้น เล็บหยิกไปบนแขนแกร่งเพื่อระบายความเสียวซ่าน
“ดีมากมะนาว รัดผมแบบนั้น ดีเป็นบ้า คุณเก่งมาก แบบนั้น อื้อ ผมเสียวมาก”
มนิษาไม่อาจจะต้านทานความเสียวที่มันพุ่งสูงได้ ร่างเธอเกร็งกระตุกตอดรัดพร้อมกรีดร้องลั่น เมื่อความสุขสมมาเยือน
ราฟาเอลไม่คิดจะผ่อนแรงเลยสักนิด เขาเองยังคงสับสะโพกราวเครื่องจักร ยืดตัวตั้งตรง ดันขาข้างหนึ่งออกกว้างอีกข้างหนึ่งพาดบ่า กระแทกกระทั้นอย่างหนักหน่วงจนร่างขาวโยกคลอน
เสียงเนื้อกระทบกันดังถี่ขึ้นทีละนิด แล้วแปรเปลี่ยนเป็นหนักหน่วง ก่อนที่ทั้งสองคนจะไปถึงเส้นขอบฟ้าในจังหวะสุดท้ายพร้อมกัน
“อื้อ../.อ้าห์...”
เสียงครางประสานพร้อมร่างที่กระตุกอย่างยาวนาน ราฟาเอลทรุดลงบนหน้าอกอวบที่กำลังหายใจหอบเหนื่อย ไม่ต่างจากตัวเขา สองแขนแก่งประคองศีรษะไว้อย่างรักใคร่
“มะนาว มันดีมาก เราเข้ากันได้ดีมาก”
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว