ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
บทที่ 360 : ข้ารอเจ้าได้
หลี่มู่ฟานยืนอยู่ริมทะเลสาบของทะเลสาบเมิ่งอวี่ และมองไปที่ทะเลสาบที่ใสสะอาด ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ ที่มุมปากของเขา
เขาปรากฏตัวบนเกาะเล็ก ๆ ในทะเลสาบหลังจากการเคลื่อนไหวของเขาเกาะนี้เต็มไปด้วยต้นไผ่เขียวชอุ่มและกลิ่นหอมของดอกไม้และเสียงนก
เขาหยิบดวงตาน้ำพุวิญญาณออกมา ขณะกำลังคิดว่าตำแหน่งไหนเหมาะสม ทันใดนั้นก็มีกลิ่นหอมโชยมา หลิวชิงหานยืนอยู่ข้างๆเขาเงียบๆ
"ศิษย์พี่หญิง ที่แท้ท่านก็อยู่ที่นี่นี่เอง"
หลิวชิงหานพยักหน้าเล็กน้อย มองไปยังหยดน้ำสีน้ำเงินเข้มในมือเขา แล้วกล่าวด้วยความประหลาดใจว่า "ดวงตาน้ำพุวิญญาณ? ”
"อืม ข้าได้รับมันมาโดยบังเอิญ ข้ากำลังหาที่วางมันอยู่"
หลิวชิงหานกล่าว "วัตถุชิ้นนี้รวบรวมระฆังแห่งฟ้าดิน ต้องเสริมค่ายกล ”
"ตามข้ามา"
ทั้งสองคนเดินนำหน้าและเดินนำหน้าเข้าไปในป่าไผ่ หลังจากนั้นก็มาถึงใจกลางของเกาะ
แสงสีขาวสว่างวาบขึ้นทั่วร่างของหลิวชิงหาน กระบี่จันทราสีเงินหมุนอย่างรวดเร็วราวกับขุดเจาะลึกลงไปใต้ดิน
จนกระทั่งมีน้ำพุสายหนึ่งไหลทะลักออกมา จึงเก็บกระบี่ล้ำค่าไว้
นางตบถุงเก็บสมบัติหยิบธงเล็กแปดผืนออกมา ใช้วิชาเต๋าวางวางอยู่แปดทิศรอบน้ำพุ
"เอาดวงตาน้ำพุวิญญาณมาให้ข้า"
หลี่มู่ฟานรีบส่งมันไปให้
นางร่ายคาถาอยู่ ทันใดนั้นดวงตาน้ำพุวิญญาณก็เปล่งแสงสีฟ้าสายหนึ่งจากนั้นก็ลอยตัวขึ้นมาเองตกลงสู่น้ำพุ
ในเวลาเดียวกันธงเล็ก ๆ แปดผืนก็จางหายไป
ค่ายกลก็ก่อตัวขึ้น!
"นี่คือค่ายกลสลักวิญญาณเมฆามรกต สามารถสลักดวงตาน้ำพุวิญญาณไว้ที่นี่ได้"
หลี่มู่ฟานรู้สึกอิจฉาเป็นอย่างมาก
เมื่อค่ายกลก่อตัวขึ้น ทั่วทั้งเกาะก็เต็มไปด้วยปราณวิญญาณ และแพร่กระจายไปทั่วบริเวณ เขาเชื่อว่าอีกไม่นานทะเลสาบเมิ่งอวี้จะกลายเป็นทะเลสาบวิญญาณ!
"ขอบคุณศิษย์พี่ที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ"
หลิวชิงหานพยักหน้าเล็กน้อย ทันใดนั้นสีหน้าของนางก็เปลี่ยนไป นางมองไปยังมิ้งทองที่วิ่งมาไม่ไกลนัก
"ทำไมที่นี่ถึงมิ้งทองครึ่งก้าวผ่านจิตได้?"
เมื่อมิ้งทองพุ่งเข้ามา มันมองไปที่หลี่มู่ฟานและหมอบลงข้างๆเขาอย่างว่าง่าย
หลี่มู่ฟานหัวเราะและตบหัวมันเบาๆ "ศิษย์พี่หญิง นี่คือสัตว์อสูรที่ข้ากำราบในเทือกเขาที่พลัดพราก ”
หลิวชิงหานพยักหน้าเบาๆ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งก็เอ่ยว่า "ศิษย์น้อง เมืองนี้ตั้งหลักมั่นคงแล้ว ตอนนี้เจ้ากำลังอยู่ในจุดทะลวงคอขวดไปยังระดับผ่านจิต เจ้าควรติดตามอาจารย์กลับภูเขา บำเพ็ญเพียรมาหลายปี รอจนไปถึงขอบเขตผ่านจิตแล้วค่อยกลับมาดีหรือไม่? ”
หลี่มู่ฟานมองนางเงียบๆ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็กล่าวว่า "ศิษย์พี่หญิง ข้าไม่มีทางถอยแล้ว มีบางเรื่องที่ต้องมีคนทำ ”
หลิวชิงหานได้ยินดังนั้นก็มองเขาอย่างลึกซึ้ง
บรรยากาศเงียบลง
หลังจากเงียบไปนานนางก็พูดว่า "ข้าสามารถรอเจ้าได้" ”
หลี่มู่ฟานจ้องมองนางอย่างเงียบๆ ในดวงตาที่เย็นชาของนางมีประกายอ่อนโยน
เมื่อนึกถึงการเกิดใหม่ในความฝัน โชคชะตาของสามชาติเจ็ดชาติหลี่มู่ฟานพบว่าผู้หญิงคนนี้ฝังลึกอยู่ในหัวใจของเขาแล้ว
"ศิษย์พี่หญิง ข้า..."
หลิ่วชิงหานยิ้มบางๆ แล้วเอ่ยเสียงเบา "ความฝันในชีวิตสุดท้ายเป็นความฝันของเจ้าหรือ? ”
หลี่มู่ฟานพยักหน้า
"ข้าจะรอ รอความฝันของเจ้า โลกที่สดใสนั้น"
นางหมุนตัวกลับไปเบาๆ กล่าวว่า "อาจารย์ดูเหมือนจะไม่อยากกลับภูเขาชั่วคราว ข้าจะฝึกบำเพ็ญตบะที่นี่หากมีอะไรเกิดขึ้นก็มาหาข้าที่นี่" ”
พร้อมกันนั้น นางก็เดินลึกเข้าไปในป่าไผ่อย่างช้าๆ
หลี่มู่ฟานมองตามหลังของนางและยิ้ม
เงยหน้ามองท้องฟ้าไม่มีที่สิ้นสุด
"วางใจเถอะ วันนั้นต้องมาแน่"
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว