ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
“นักฆ่าของจวนตระกูลจูกัด!”
ชายชุดดำทั้งสามคนชะงักขึ้นมาทันที
สายตาตื่นตระหนกของพวกมันทำให้ยิ่งทำให้มั่นใจสถานะที่แท้จริงมากยิ่งขึ้น
“ที่แท้เป็นนักฆ่าของจวนตระกูลจูกัดนี่เอง การลอบสังหารนายน้อยของพวกเราเมื่อคราวที่แล้วก็เป็นฝีมือของพวกแกตระกูลจูกัดด้วยใช่ไหม?”
“รู้ฐานะพวกเราซะแล้ว จะทำไงได้?”
“วางใจเถอะ หลังจากที่แกตายไปแล้ว พวกเราก็จะส่งนายน้อยของแกตามไปทีหลัง”
ในขณะที่ชายชุดดำคนหนึ่งกำลังหยิบมีดเล่มหนึ่งขึ้นมา เพื่อไปตัดเส้นเลือดของหลงซานอยู่นั้น
จังหวะนั้นเอง ผ้ายันต์เสือเขี้ยวดาบก็ปรากฏ!
วิญญาณเสือเขี้ยวดาบในผ้ายันต์ก็พุ่งออกมาทับร่างชายชุดดำคนนั้น แล้วก็อ้าปากกว้าง ๆ กัดลงไปตรงบริเวณท้องของชายชุดดำคนนั้น
“ติ๊ง!”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น “หลงเฟย” สังหาร “นักฆ่าจูกัด” ได้รับค่าประสบการณ์ 2,300 แต้ม พลังลมปราณ 120 แต้ม ค่าพละกำลัง 10 แต้ม”
“เป็นอย่างที่คิดไว้เลย!” หลงเฟยรู้สึกตกใจยิ่ง
นักฆ่าที่เหลือหันมาในทันที ก็พบว่าหลงเฟยที่กำลังเดินออกมาจากความมืด จึงสบตากันแล้วเตรียมที่จะเข้าจู่โจมในทันที
หลงซานตกตะใจ จึงรีบพูดขึ้นมาว่า “นายน้อย รีบวิ่งหนีไป พวกมันมีฝีมือระดับจ้านหลิง ท่านไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกมัน!”
ตั้งแต่ถูกหลงเฟยตีจนสลบไปเมื่อครั้งก่อน ในใจของหลงซานก็กลับมายอมรับว่าหลงเฟยก็คือนายน้อยตัวจริง
โลกนี้มันก็เป็นอย่างนี้แหละ พลังเป็นตัวกำหนดความเป็นใหญ่ ยิ่งไปกว่านั้นหลงซานเป็นทหาร เขาก็นับถือคนที่แข็งแกร่งกว่าเขา
หลงเฟยพูดอย่างใจเย็นว่า “กองทัพตระกูลหลงเคยถอยเหรอ?”
“เอ๋?”
หลงซานรู้สึกอึ้ง แม้คำพูดที่ได้ยินจะทำให้เขาเจ็บปวด แต่เขาก็ยิ่งนับถือในตัวของหลงเฟยมากขึ้น
จึงออกแรงที่ไหล่ทั้งสองข้าง เพื่อสลัดกระบี่ที่แทงอยู่ออก
หลงเฟยร้องบอกว่า “เจ้าอย่าเข้ามาเกะกะ”
“หลงเฟย แกออกมารนหาที่ตายเองนะ!”
“ลุย!”
ชายชุดดำทั้งสองคนบุกเข้ามาทั้งซ้ายขวาพร้อมกัน การเคลื่อนไหวราวกับปีศาจ
พลังระดับจ้านหลิงที่ปลดปล่อยออกมาแข็งแกร่งมาก พยายามที่จะบดขยี้หลงเฟยไม่หยุด
พวกมันไม่เหมือนกับหลงหย่ง มันเป็นนักฆ่าของจวนตระกูลจูกัด ไม่มีการออมมืออะไรทั้งสิ้น
ไม่สนว่าตัวเองจะเป็นหรือตาย เป้าหมายของพวกมันก็หมายชีวิตของคนๆ เดียว
จุดประสงค์ก็เพื่อสังหาร จบภารกิจแล้วก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น
หลงเฟยเองก็ไม่ประมาท เขาหยิบดาบขึ้นมาแล้วใช้วิชาเดินเหินลับตา
“เปิดแผล!”
ฟันดาบลงไปหนึ่งครั้ง แม้ว่าชายชุดดำนั้นจะหลบได้ แต่ก็โดนดาบฟันไปแล้ว
หลงเฟยก้าวขาเร็วดุจสายลม เคลื่อนที่ว่องไวดุจเงา คมดาบที่กวัดแกว่งนั้นน่าหวาดกลัวจนยากที่จะหลบพ้นได้ ในใจก็พูดว่า “ฝีมือมีแค่นี้เองรึ?”
ในเวลาเดียวกัน ก็มีเสียงฝีเท้าที่อยู่บนภูเขากำลังรีบพุ่งเป้าตรงมาที่เขา
หลงเฟยคิดในใจว่า ‘อยู่นานไม่ได้!’
“ในเมื่อชอบทุ่มสุดตัวมากนัก เดี๋ยวข้าก็จะจัดให้เอง!”
หลงเฟยก็ไม่อยากยืดเยื้อ ยิ่งลากเวลานานมากเท่าไหร่ก็ยิ่งแย่มากขึ้นเท่านั้น
ในหุบเขาหั่วหลีนี่ยังมีจำนวนอีกเท่าไหร่ก็ไม่รู้
ระหว่างนั้นหลงเฟยก็ตะโกนก้อง
“วิชาเดินเหินลับตาขั้นที่ 2 ท่าเท้าท่องคลื่น!” พลังลมปราณถูกปลดปล่อยออกมา
พลังลมปราณมีการทำปฏิกิริยา และด้วยหลงเฟยมั่นฝึกฝนวิชาเดินเหินลับตาทุกวัน ก็สามารถพัฒนาขั้นที่ 2 ได้แล้ว
ซึ่งก็นั่นก็คือในลักษณะของ “ท่าเท้าท่องคลื่น” ความเร็วเพิ่มขึ้นอย่างน่าตระหนก
ไม่ใช่เพียงแค่ความเร็วที่เพิ่มขึ้น การฟันดาบของหลงเฟยก็รวดเร็วขึ้นด้วยเช่นกัน
“สวบ!”
“ตัดชีพจร!
“แยกกระดูก!”
...........
“ทำลายล้าง!”
“ตาย!”
แม้พลังดาบที่สะสมอยู่ยังไม่ได้ปลดปล่อยออกมา ทว่าชายชุดดำทั้งสองคนถูกคมดาบของหลงเฟยฟันจนตายอย่างน่าอนาถ ด้วยความเร็วถึงขีดสุดนั้น
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะเป็นนักรบชั้นพิเศษขั้นจ้านหลิง แต่ก็ไม่สามารถหลบหลีกได้เลย หลงเฟยสังหารทั้งคู่อย่างง่ายดาย!
“ติ๊ง!”
“ติ๊ง!”
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น “หลงเฟย” บรรลุจ้านซือขั้น 9 แล้ว!”
หลงซานตะลึงจนตาค้าง
เมื่อเทียบกับเมื่อหนึ่งเดือนก่อน หลงเฟยเปลี่ยนไปถึงขาดนี้เลยงั้นรึ!
…………………..
-โปรดติดตามบทต่อไป-
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว