ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
สถานะขั้นที่หนึ่งพลังมันก็แค่นิดหน่อยเท่านั้นเอง
หากคิดจะไปต่อกรกับผู้ที่สถานะที่สูงกว่า ก็ถือว่ายากมาก ๆ !
ในบรรดาศิษย์ที่เข้าร่วมการประลองทั้งหมดสิบหกคน ระดับของหลงเฟยนับว่าด้อยที่สุด
เพราะว่าเขาอยู่แค่ระดับจ้านหลิงขั้นที่หนึ่ง นอกนั้นทั้งสิบห้าคนล้วนเหนือกว่าเขาทั้งสิ้น
ก่อนจะเริ่มการประลอง ในใจของพวกเขายังมีความหวาดกลัวอยู่
แต่เมื่อผลการตรวจเลือดออกมาแล้วก็ทำให้พวกเขามีกำลังใจมากขึ้น และไม่กลัวหลงเฟยอีกต่อไป
“ขึ้นมารับความตายซะดี ๆ ไอ้คนกระจอก!” หลงหลินอวดดีอย่างมาก
ขอแค่ล้มหลงเฟยได้ เขาก็จะมีความดีความความชอบ เมื่อหลงจ้านอู่เห็นว่าเขาไม่ทำให้ผิดหวัง สถานะในตระกูลหลงของเขาก็น่าจะสูงขึ้นในภายหน้า
เมื่อคิดไปถึงขั้นนี้ในใจของหลงหลินรู้สึกยินดีอย่างลิงโลด รอยยิ้มอย่างมีความสุขฉายชัดบนใบหน้า
“หลงเฟย แกกำลังกลัวอยู่ล่ะสิ งั้นจงรีบคุกเข่าอ้อนวอนขอชีวิตซะ ข้าก็พร้อมจะไว้ชีวิตห่วย ๆ ของแก ฮ่า ฮ่า ฮ่า!!”
หลงเฟยยิ้มเย็น ๆ ที่มุมปาก เขาเดินขึ้นเวทีประลองอย่างสบาย ๆ ตอกกลับไปว่า
“ข้าก็จะให้โอกาสเจ้า ขอแค่เพียงด่าหลงจ้านอู่เป็นไอ้ชาติหมาประโยคเดียว ข้าก็จะเว้นโทษตายของเจ้า”
สีหน้าหลงหลินดูดุร้ายขึ้นมาทันที มือทั้งสองข้างสวมกรงเล็บ เขากล่าวอย่างหนักแน่น
“หลงเฟย แกบังอาจดูหมิ่นผู้อาวุโส วันนี้ไม่ตายดีแน่!”
พูดจบกรงเล็บทั้งสองของหลงหลินก็พุ่งเข้าใส่ทันที พร้อมกับปลดปล่อยพลังระดับจ้านหลิงขั้นสาม ออกมา
“สวบ สวบ สวบ........”
พลังของกรงเล็บที่ลอยอยู่บนอากาศจำนวนนับไม่ถ้วน กำลังตรงเข้าโจมตีบริเวณคอหอยของหลงเฟย
ทว่าหลงเฟยยังคงยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน
“เขาเป็นอะไรไป?”
“เอ๋อไปแล้วเหรอ?”
“นายน้อย ระวังด้วย”
“เป็นไปได้ที่เจ้านั่นอาจจะกลัว ก็อย่างว่าแหละ จ้านหลิงขั้นที่หนึ่ง จะต่อกรกับจ้านหลิงขั้นที่สามได้อย่างไร
อีกอย่างเจ้าหลงเฟยเองก็เป็นคนกระจอกงอกง่อย แถมอัตราสายเลือดมังกรยังเป็นศูนย์ อีกด้วย”
.......
ในความคิดของคนทั่ว ๆ ไป หลงเฟยต้องแพ้แน่ ๆ แพ้แบบไม่ต้องสงสัยเลย
ทว่าในขณะที่มือขวาของหลงหลินกำลังจะไปคว้าคอหอยของหลงเฟย ตาทั้งสองข้างของหลงเฟยกระตุกเบา ๆ ใช้มือขวาชกออกไป
“พสุธากัมปนาท!”
ตูม!
แค่เพียงหมัดเดียวก็เหมือนหินภูเขาแตกเป็นเสี่ยง ๆ พลังที่อัดแน่นถูกปล่อยออกมาพุ่งไปยังกรงเล็บขวาของหลงหลิน
“กร๊อบ!”
ข้อต่อกระดูกหักแตกละเอียด หลงหลินร้องอย่างเจ็บปวด เขาซวนเซรีบถอยออกมา
“ท่าเดินเหินลับตา!”
ฟิ้ว!
หลงเฟยเคลื่อนไหวเพียงพริบตาก็มาอยู่ด้านหลังหลงหลินแล้ว มุมปากจุดยิ้มดุจดั่งพญามัจจุราช สองมือประสานกัน แล้วกระโดดขึ้นไปทันที
“พสุธากัมปนาท!!!”
ตอนที่อยู่กลางอากาศ ทั้งอากัปกิริยาที่แสดงดูไปก็คล้าย ๆ กับวานรวัชระอย่างกับแกะ สองมือที่ประสานกัน เสียงระเบิดดังขึ้นต่อเนื่อง พุ่งลงใส่หัวของหลงหลิน
“ตูม!”
“ตูม!”
“ตูม!”
เสียงระเบิดอันรุนแรงปรากฏขึ้นกลางอากาศ คล้ายกับการระเบิดลูกใหญ่ก็ไม่ปาน
ทันใดนั้นสมองของหลงหลินก็ระเบิดออกมา ร่างกายแหลกละเอียด เลือดสด ๆ ไหลนองเต็มพื้น ต่อให้เป็นเทวดาก็ไม่อาจเรียกชีวิตคืนมาได้
“ติ๊ง!”
เสียงแสดงสถานะก็ดังขึ้น
“ขอแสดงความยินดีกับผู้เล่น “หลงเฟย” สังหาร “หลงหลิน” ได้รับค่าประสบการณ์ 800 แต้ม พลังลมปราณ 80แต้ม ค่าพละกำลัง 10 แต้ม”
หลงเฟยใช้เท้าข้างหนึ่งเตะร่างของหลงหลินลงไปด้านล่าง แล้วเดินไปที่กลางเวที ดวงตาจับจ้องไปที่หลงจ้านอู่อย่างเย็นชา
“เข้ามาอีกสิ!”
หลงจ้านอู่ไร้ท่าทีตอบสนอง ไม่เพียงแค่เขาแต่ผู้คนทั้งหมดในสนามประลองต่างก็นิ่งเงียบไร้คำพูดใดๆ
หลงหลินเป็นถึงจ้านหลิงขั้นสามเหตุใดตายง่าย ๆ เช่นนี้?
มันเกิดขึ้นเร็วมาก!
แม้จะโต้กลับก็ยังไม่ทัน จริงๆ แล้วหลงเฟยฆ่าเขาได้ยังไง? แค่สองหมัดเท่านั้นเหรอ?
ท่าโจมตีอะไรถึงได้มีพลังมหาศาลขนาดนี้ ขนาดที่ทำให้จ้านหลิงขั้นหนึ่ง สามารถสังหารจ้านหลิงขั้นสาม ได้ในพริบตา
แล้วยังการเคลื่อนไหวแปลกประหลาดนั่นอีก มันทำได้ยังไงกัน?!
ไม่เข้าใจเลย เรื่องนี้น่าตกตะลึงยิ่งนัก!!
-โปรดติดตามตอนต่อไป-
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว