ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
หลงเฟยยังมีเรื่องที่ต้องกระทำ ฉะนั้นจะยอมแพ้ไม่ได้อย่างเด็ดขาด
ต่อให้ต้องสละชีพของตนเอง เขาก็ไม่มีวันยอมแพ้!
การฝึกฝนตลอดหนึ่งวันหนึ่งคืน
ลมหายใจแทบแห้งเหือด พลังกายแทบหมดสิ้น
หากเป็นคนธรรมดาคงไม่มีทางรอดเป็นแน่
กระทั่งตอนนี้หลงเฟยก็ยังไม่ยอมแพ้
ช่วงเช้าตรู่
ติ๊ง!
“การสร้างผ้ายันต์ล้มเหลว ระดับความชำนาญ +1”
ติ๊ง!
“ยินดีกับผู้เล่น “หลงเฟย” ระดับความเชี่ยวชาญสร้างผ้ายันต์เพิ่มขึ้น ได้ค่าประสบการณ์ 100 แต้ม พลังลมปราณ 100 แต้ม รางวัลพิเศษ 10 แต้ม”
“ชู่ว!”
“ผ้ายันต์ระดับ 2 แล้ว”
หลงเฟยถอนหายใจยาว ๆ ครั้งหนึ่ง ร่างกายผ่อนทรุดลงไปนั่งที่พื้น “แม่เจ้าโว้ย เหนื่อยอะไรอย่างนี้ ฝึกติดต่อกันเจ็ดวันเจ็ดคืน ยังไม่สำเร็จเลย”
“ช่างมันเถอะ”
“เวลาเพียงหนึ่งเดือน ช่างสั้นยิ่งนัก” หลงเฟยกัดฟันกรอด ก่อนจะลุกขึ้นเพื่อเข้าเมืองไปตลาด
..........
จ้าวเอ้อตื่นแต่เช้าตรู่ เพราะธุระของหลงเฟยเมื่อวานนี้ ทำให้เขาได้รางวัลพิเศษ
แต่ครั้งนี้เขาเหมือนได้รางวัลที่ 1 นับตั้งแต่เล่นมา
“เร็ว เร็ว เอาชาหลิงเย่มาให้ข้า 1 กา” หลงเฟยเข้าไปในร้าน ในสภาพเหมือนใกล้จะตาย เขาต้องเติมพลังลมปราณโดยด่วนที่สุด
แต่
เขาตัดใจ ไม่ยอมใช้ “ยารักษา”
จ้าวเอ้อมองเห็นหลงเฟยเต็มสองตา ลอบคิดในใจว่า ‘ไอ๊หยา ท่านทวดมาแล้ว’
“ท่านทวดน้อย ชาหลิงเย่ถูกท่านดื่มหมดไปตั้งแต่เมื่อวานแล้ว หมดแล้วจริง ๆ นา” จ้าวเอ้อตอบด้วยความลำบากใจ
ถึงแม้มีเขาก็ไม่มีวันนำออกมาหรอก
ต่อหน้าเจ้าหนุ่มนี่ไม่ใช่ดื่มแค่จอกสองจอก แต่มีเท่าไหร่ก็จะดื่มเท่านั้น
หลงเฟยเบะปากถามว่า “สักจอกก็ไม่มีเลยเหรอ”
จ้าวเอ้อส่ายหัว ตอบว่า “ไม่มีจริง ๆ ให้ข้าสาบานต่อฟ้าก็ได้”
“บ๊ะ!”
“ไหนว่าที่นี่กิจการรุ่งเรื่องสุดๆ แค่ชาหลิงเย่หมด กระทั่งไปหามาเติมยังไม่ได้ ชิไม่เท่าไหร่นี่นา” สีหน้าหลงเฟยแปรเปลี่ยนไปเล็กน้อย
ในเวลานั้น หลิ่วเฟิงก็เดินออกมาจากห้อง เมื่อเห็นหลงเฟยก็รีบเดินไปต้อนรับทันที
“คุณชาย ท่านกำลังปรุงยาลูกกลอนที่ใช้ทำการรักษาอยู่ใช่หรือไม่”
หลงเฟยยิ้มตอบว่า “ไม่ใช่”
หลิ่วเฟิงเห็นว่าสีหน้าของหลงเฟยนั้นอ่อนล้าจึงมั่นใจว่าต้องเกิดจากการปรุงยา
แต่ในเมื่อหลงเฟยตอบว่าไม่ใช่ เขาก็เลยไม่ถามอีก
หลงเฟยถามว่า “ท่านหลิว ข้าขอถามอะไรหน่อย ที่ ๆ พวกท่านอยู่นี้มีเลือดสด ๆ ของสัตว์วิเศษไหม”
หลิ่วเฟิงนิ่งไปพักหนึ่งแล้วถามว่า “เจ้าจะเอาเลือดสัตว์วิเศษไปทำอะไร”
หลงเฟยตอบว่า “เรื่องนี้ท่านอย่าเพิ่งรู้เลย ข้าจะบอกกับท่านเมื่อถึงเวลา ตอนนี้ขอให้บอกแค่ว่ามีหรือไม่มีก็พอ”
หลิ่วเฟิงมองไปที่จ้าวเอ้อ
เจ้าเอ้อรีบตอบว่า “วันนี้ตอนเช้าตรู่มีคนส่งโลหิตเสือเขี้ยวดาบขั้นห้ามา น่าจะมีอยู่บ้างนะ”
“เสือเขี้ยวดาบขั้นห้า?”
หลงเฟยตกใจรีบตอบว่า “ข้าต้องการโลหิตเสือเขี้ยวดาบทั้งหมด รีบบอกราคามาเร็ว ๆ “
จ้าวเอ้อตอบว่า “ราคาอยู่ที่แสนหนึ่ง แต่ท่านมีป้ายม่วงทอง ใช้ลดได้สองส่วน เหลือแปดหมื่น”
“บ้าไปแล้ว!”
หลงเฟยสบถในทันที โลหิตเขี้ยวเสือขั้นห้า ราคามหาโหดขนาดนี้ นี่ถ้าไม่ใช่โชคชะตา ก็คงไม่ต้องมาฟังเรื่องอะไรแบบนี้หรอก
หลิ่วเฟิงหัวเราะแล้วพูดว่า “รีบไปเอาโลหิตเสือเขี้ยวดาบขั้นห้า ทั้งหมดออกมา”
จ้าวเอ้อรีบไปนำไหนที่เต็มไปด้วยสัญลักษณ์ออกมา แล้วตอบว่า “อยู่ที่นี่หมดแล้ว”
หลิ่วเฟิงยกมาใส่มือของหลงเฟยแล้วพูดว่า “ทั้งหมดนี่เพียงแปดหมื่นสองพันเท่านั้น
เงินเล็กน้อย เจ้าเอาไปก่อนเถอะ มีเงินเมื่อไหร่ค่อยนำมาจ่ายก็ได้”
หลงเฟยดีใจจนน้ำตาไหลรีบคว้าไว้ “ขอบคุณท่านมาก โชคดีจริง ๆ ที่ได้มาเจอท่าน เถ้าแก่หลิ่ว ท่านช่างเป็นพระโพธิสัตว์มาโปรดจริง ๆ”
“ถ้าอย่างนั้น ข้าขอสมุนไพรสำหรับทำยารักษาอีกหนึ่งพันต้น”
“แค่กๆๆๆ.....” ความไร้มารยาทของหลงเฟย ทำให้หลิ่วเฟิงไอออกมาจนหน้าดำหน้าแดงเลยทีเดียว
หลงเฟยพูดด้วยความเกรงใจว่า “ข้ามีเงินเมื่อไหร่จะจ่ายแน่นอน แต่ตอนนี้ของเป็นจดบัญชีไว้ก่อนนะ”
หลิ่วเฟิงหัวเราะไม่ได้ร้องไม่ออก น้ำตาจวนเจียนจะไหลได้แต่บอกจ้าวเอ้อให้จัดของให้ไป
“เอาให้เขาเถอะ”
จ้าวเอ้อก็ไม่รู้จะทำอย่างไร จึงเปิดกระเป๋าใส่สมุนไพรจำนวนพันต้นที่เตรียมไว้อย่างดีเมื่อสองเค่อที่แล้ว
“เถ้าแก่ ร้านเรามีสมุนไพรที่ใช้ทำยารักษามากโขอยู่...”
ยังไม่ทันที่หลิ่วเฟิงจะพูดจบ หลงเฟยก็รีบคว้ากระเป๋าที่ใส่สมุนไพรออกไปแล้วยิ้มตอบว่า “ขอบคุณมาก ๆ “
“ในเมื่อไม่ได้ดื่มชาหลิงเย่ ข้าก็ไม่อยู่แล้ว ขอตัวก่อนนะ”
พูดจบก็รีบวิ่งออกไปในทันที
เหล่าชายหญิงที่มาเห็นเหตุการณ์ด้านในต่างก็อดทนใจไม่ไหว ได้แต่พากันหัวเราะออกมากันยกใหญ่
........
- โปรดติดตามตอนต่อไป -
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว