บนลานประลองปรากฎผ้ายันต์มังกรเจียวหลงทะยานฟ้าที่สามารถจัดการนักรบจ้านหวางขั้นห้าลงมาได้ในพริบตา
ทว่ากับหลงจ้านอู่ที่เป็นถึงจ้านหวางขั้นเจ็ด ผ้ายันต์ผืนเดียวไม่อาจใช้ล้มเขาได้
แต่!
ถึงแม้ว่าผ้ายันต์มังกรเจียวหลงทะยานฟ้าจะจัดการเขาไม่ได้ ก็ทำให้บาดเจ็บได้!
ผ้ายันต์ผืนหนึ่งลอยขึ้นไปบนฟ้า ทันใดนั้นมังกรเจียวหลงก็ส่งเสียงคำรามดังกึกก้อง
มันพุ่งออกมาจากผ้ายันต์เข้าไปล้อมหลงจ้านอู่ แยกปากกว้างเตรียมขย้ำ!
“มังกร?”
“เสียงมังกรคำราม ก็เสียงนี้นี่?”
“ไม่ใช่ นั่นไม่ใช่มังกรธรรมดา นั่นคือมังกรเจียวหลง”
“ผ้ายันต์ผืนนั้นมีพลังมหาศาลนัก!!”
“เขาทำผ้ายันต์ที่แข็งแกร่งขนาดนี้ขึ้นมาได้ยังไงกัน?!”
.........
ในฝูงชนที่กำลังตกตะลึงอยู่นั้น สามสาวนิกายเฉาเทียนที่อยู่ตรงฝั่งหนึ่งของลานประลองก็รู้สึกตื่นเต้นมากเช่นกัน
เสี้ยวเถียนเถียนพูดแบบไม่พอใจว่า
“ฆ่ามันเลย ฮึ่ม!”
เย่จินเยียนก็พูดว่า
“คนพวกนี้ต่างก็ต้องการเห็นหลงเฟยตาย เลวร้ายนัก โดยเฉพาะหนานกงเยียนคนนั้น แสดงกริยาแบบนี้ ข้าเห็นแล้วไม่ชอบเลย”
หลิวลั่วซีมองไปที่ผ้ายันต์มังกรเจียวหลงผืนนั้น ในใจก็รู้สึกทึ่งอย่างบอกไม่ถูก
“เขาแข็งแกร่งมากกว่าข้าจริง ๆ”
ไม่เพียงแต่สามารถใช้เลือดของสัตว์วิเศษในการเขียนผ้ายันต์ แถมยังสามารถทำผ้ายันต์ชั้นสูงได้อีกด้วย
สำหรับหลิวลั่วซีแล้ว หลงเฟยแข็งแกร่งมากจริง ๆ
...........
บนเวทีประลอง
หลงจ้านอู่เองก็ไม่ทันระวังตัว ด้วยไม่คิดว่าหลงเฟยจะใช้ผ้ายันต์ที่แข็งแกร่ง
ทว่าอย่างไรเสีย เขาเป็นถึงนักรบระดับจ้านหวาง เพียงช่วงเวลาพริบตาก็ปลดปล่อยพลังออกไป
หลงจ้านอู่ตะโกนลั่น “พลังสยบมังกร!”
“ย๊ากกก!”
พลังลมปราณระดับจ้านหวางส่งผ่านไปยังมือทั้งสองข้าง วิชาสยบมังกรถูกปล่อยออกมาเต็มที่
หลงจ้านอู่กระโดดพุ่งไปยังมังกรเจียวหลงเต็มแรง ร่างที่ลอยอยู่กลางอากาศ กำหมัดชกหัวของมังกรเจียวหลงพร้อมแสยะยิ้ม
“หลงเฟย แกลืมไปหรือเปล่าว่าบรรพชนพวกเราตระกูลหลงได้สังหารเทพมังกร
และเลือดทุกหยดที่อยู่ในร่างกายพวกเราตระกูลหลงก็เป็นเลือดของเทพมังกร กะอีแค่มังกรเจียวหลงตนเดียวจะทำอะไรข้าได้!”
“โครม!”
“กรี๊ซซซซซซ!”
มังกรเจียวหลงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ท่ามกลางเสียงกรีดร้องนั้นร่างของมันก็ค่อย ๆ จางหายไปจนหมด
แต่เดิมตระกูลหลงเป็นตระกูลที่สังหารเทพมังกรได้ สายเลือดเหล่านั้นก็ยังคงสืบเนื่องต่อกันมาไม่ขาด
วิชาสยบมังกร เป็นวิชาที่ปล่อยพลังมุ่งทำลาย หากมีความสามารถจะเรียนรู้ให้เข้าใจได้ในครั้งเดียวก็ไม่ยากนัก หลงเฟยไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย
หลังจากที่จัดการกับผ้ายันต์มังกรเจียวหลงอย่างง่ายดายแล้ว หลงจ้านอู่ก็ลงมืออย่างต่อเนื่อง
ร่างกายเคลื่อนไหวดุจฟ้าแลบ หมัดทั้งสองข้างก็เตรียมปลดปล่อยพลัง ตะโกนเสียงดังว่า
“สยบมังกรรูปแบบที่สองปลิดชีพมังกร!”
“เปรี้ยง!!”
พลังทำลายขั้นรุนแรง หมัดนั้นหนักหน่วงคล้ายกับลูกระเบิด พลังต่อสู้ของหลงจ้านอู่พยายามที่จะกดดันและบดขยี้ใส่หลงเฟยอย่างหนัก
รวดเร็วนัก! ระดับมันต่างกันยิ่ง!!
หลงเฟยพยายามต้านหลงจ้านอู่อย่างเต็มที่ ทว่าความไวของเขานั้นเทียบไม่ได้แม้แต่น้อย
ความรวดเร็วของหลงจ้านอู่นั้นทำให้เขาต้องระวังตัวรอบด้าน
ระดับขั้นมันคนละชั้นกันจริง ๆ!
ในเสี้ยววินาทีนั้นหลิวลั่วซีแทบอยากจะออกไปร่วมสู้ด้วย
เสี้ยวเถียนเถียนก็ตะโกนขึ้นมาว่า “หลงเฟย ระวัง”
เย่จินเยียนก็ตื่นเต้นมากจนไม่กล้ากระพริบตา
“ตายซะ!”
หลงจ้านอู่คำรามสุดเสียง หมัดทั้งสองคล้ายกับลูกระเบิด มันชกไปตรงบริเวณหน้าอกของหลงเฟย
หลงเฟยรีบป้องกันทันควัน “โล่วัชระ!”
โครม!!!
พลังลมปราณของนักรบมังกรที่มาจากชุดเกราะมังกรที่สวมอยู่ถูกปล่อยออกมาป้องกัน
โล่วัชระสามารถป้องกันการโจมตีของหลงจ้านอู่ได้ครึ่งหนึ่ง แต่ว่าถึงจะเรียกใช้ได้ทันตัวของหลงเฟยก็กระเด็นไถลไปไกล
“ตุ๊บ!”
เขากระแทกลงไปบนพื้นดิน หลงเฟยกระอักเลือดสดๆ ออกมา แม้ไม่ถึงตายแต่ก็สาหัสอยู่ เขาค่อย ๆ พยุงร่างกายให้ลุกขึ้น
หลงจ้านอู่ตกใจเล็กน้อย “ยังไม่ตายงั้นเหรอ?”
หลงจ้านอู่เชื่อมั่นในพลังของตัวเองมาก ถ้าเป็นนักรบระดับจ้านหลิงทั่ว ๆ ไปคงสิ้นชีพไปแล้ว
แต่หลงเฟยกลับต้านทานไว้ได้ แถมยังบาดเจ็บไม่มากนัก
เว้นแต่ว่าบนตัวของเขาสวมชุดเกราะทรงพลังอยู่
เป็นอย่างนี้นี่เอง! หลงเฟยมันสวมชุดเกราะล้ำค่าอยู่เป็นแน่!!
ในใจของทุก ๆ คนต่างก็รู้สึกทึ่ง ชุดเกราะล้ำค่าเป็นสิ่งของที่หายากมาก
ถึงแม้ว่าจะเป็นชุดเกราะล้ำค่าระดับอื่น ๆ ราคาก็เหยียบล้านเหรียญแล้ว
“ฟู่ววว....”
หลงเฟยสูดหายใจเขาลึก ๆ พยายามควบคุมลมหายใจ แล้วกินยารักษาอาการบาดเจ็บ ในเวลาเดียวกันก็กินยาเจินหลิงเข้าไป
จากนั้นรีบตรวจเช็คสถานะ
“พลังลมปราณเหลือ 1,500 แต้ม”
หลงเฟยลืมตาขึ้น จ้องไปที่หลงจ้านอู่ พร้อมรอยยิ้มอย่างมีเลศนัยที่ปาก
“สิบห้าวินาที!”
-โปรดติดตามตอนต่อไป-
เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว