“พวกเจ้าเป็นพวกแอบอ้างหรอกหรือ?” หลงเฟยถาม
นักฆ่าสาวตอบว่า “พวกเราปลอมเป็นนักฆ่ากลุ่มซาอวี่ ที่ทำเช่นนี้ก็เพื่อให้ได้ราคาที่สูงขึ้น”
“ให้ตายเถอะ! ช่างเป็นวิธีชาญฉลาดมากจริง ๆ “
หลงเฟยยังอดไม่ได้ที่จะนับถือในวิธีการอัพค่าตัวแบบนี้ “ถ้าสามารถเข้าไปเป็นนักฆ่ากลุ่มซาอวี่ได้เมื่อไหร่ก็คงรวยน่าดูเลย”
นักฆ่าสาวยิ้มอย่างขมขื่นพูดว่า
“ไม่ว่าเจ้าจะหัวเราะเยาะเย้ยยังไง นี่ก็เป็นการปลอมตัวเข้ากลุ่มซาอวี่ครั้งแรก
เพราะว่าผู้อาวุโสตระกูลหลงของพวกเจ้าเสนอราคาสูงมากจนไม่อาจปฏิเสธได้ ค่าหัวเจ้าประมาณห้าสิบกว่าล้านเหรียญเงิน!”
“ห้าสิบล้าน.....?”
‘แม่เจ้า หลงจ้านอู่นี่ช่างขี้งกจริง ๆ เลยนะ แทนที่จะเอาเงินตัวเองกลับไปเอาเงินของตระกูลหลงมาใช้เสียนี่’ หลงเฟยนึกในใจแล้วถามต่อว่า
“เพราะห้าสิบล้านนี่เลยทำให้พวกเจ้ามาสังหารข้าใช่ไหม?”
นักฆ่าสาวตอบว่า “เป้าหมายอีกคนคือหลงจ้านไห่ แต่.....มีการเปลี่ยนแผนการ ค่าหัวทั้งหมดห้าสิบล้านเลยตกมาอยู่ที่เจ้าเพียงคนเดียว”
“เป้าหมายของหลงจ้านอู่คือ ต้องการให้เจ้าตายบนเวทีประลองยุทธ!”
หลงเฟยหัวเราะ “มันจะมากไปแล้ว อยากจะให้ข้าตายบนเวทีประลอง ไม่กลัวจะโดนคนอื่น ๆ เขาหัวเราะเยาะเอาเหรอ?”
หลังจากนั้นหลงเฟยยังถามต่อว่า “เจ้ายังไม่ตอบข้าเลยนะว่าทำไมถึงถูกทำร้ายเอาได้?”
นักฆ่าสาวขบเขี้ยวเคี้ยวฟันตอบว่า
“ข้า.....ข้าคิดที่จะยกเลิกภารกิจนี้แล้ว หลงจ้านอู่จึงสั่งให้หัวหน้าของข้าสังหารข้าปิดปาก ข้าเองก็คิดไม่ถึงว่าเขาจะลงมือได้จริง ๆ
ยังโชคดีที่วิ่งหนีออกมาได้ พวกเขาคงคาดไม่ถึงเหมือนกันว่าข้าจะหนีมาหาเจ้าที่นี่ แรกเริ่มเดิมทีข้ามาที่นี่ก็เพื่อสังหารเจ้าตามภารกิจที่รับมา แต่.....ข้าในตอนนี้คงทำไม่ได้แล้ว”
“เจ้าสามารถดูแลข้าได้ไหม? ขอแค่ไว้ชีวิตข้า ข้าก็พร้อมจะทำทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นฆ่าคนวางเพลิง หรือเรื่องอะไรก็ได้ ต่อให้ต้องบุกน้ำลุยไฟข้าก็ไม่หวั่น ขอแค่ไว้ชีวิตข้าก็พอ!”
หลงเฟยหัวเราะเล็ก ๆ “เจ้านายของเจ้าต้องการให้ข้าตายบนเวทีประลอง แล้วจะให้ข้ามาดูแลคนที่จะมาสังหารข้าได้อย่างไร?”
“เจ้าไม่ตายง่าย ๆ หรอก” นักฆ่าสาวมองไปที่หลงเฟยอย่างตั้งใจแล้วพูดว่า
“ข้ารู้ว่าเจ้าจัดการวานรวัชระได้ยังไง พลังของดาบเล่มนั้นไร้เทียมทาน ยากที่จะหาผู้ได้เทียบได้ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้ข้าต้องแบกหน้ามาขอความช่วยเหลือจากเจ้าที่นี่”
“หือ?” ในใจหลงเฟยเริ่มเคร่งเครียด แววตาแสดงจิตสังหารขึ้นมาทันที
ความลับถูกเปิดเผยแล้วงั้นรึ!?
สถานการณ์ในตอนนี้ เขาไม่ไว้ใจคนอื่น ต่อให้คนนั้นเป็นสาวหน้าอกใหญ่เขาก็ไม่ไว้ใจ!
นักฆ่าสาวรับรู้ได้ถึงรังสีอำมหิตที่ออกมาจากหลงเฟย จึงพูดขึ้นมาว่า
“แต่ข้าไม่ได้ไปบอกใครนะ ว่าเจ้ามีอาวุธนั่น แม้แต่คำเดียวข้าก็ไม่ได้พูด”
“อีกอย่าง! เจ้านายของข้าก็ยังมีแผนที่จะทำให้การประลองฝีมือระหว่างเจ้าและศิษย์ตระกูลหลงเกิดปัญหาขึ้นด้วย เขาชอบใช้กระบวนท่าหนึ่งบ่อย ๆ ชื่อของมันคือ ‘จุยอินกง’ เป็นวิชาที่มีความร้ายกาจมากวิชาหนึ่ง หมัดทั้งสองข้างจะชกออกมาเป็นระลอก หากเจ้าประมาทแม้เพียงนิดก็จะถูกสังหารภายในพริบตา”
ในใจของหลงเฟยรู้สึกกังวล เขาคลี่ยิ้มอย่างเย็นชา
“เจ้าในตอนนี้กล้าที่จะขายเจ้านายได้ ถ้าหากข้ารับเจ้าไว้ดูแล ไม่แน่ว่าเจ้าอาจจะทำอย่างเดียวกันกับอดีตนายของเจ้าในอนาคตได้?”
นักฆ่าสาวตกใจ นางมองไปที่แววตาของหลงเฟยแล้วพูดแบบไม่อ้อมค้อมว่า
“ข้าต้องการมีชีวิตอยู่ ข้าต้องแก้แค้น! ต่อให้ต้องแลกทั้งชีวิต ข้าก็จะต้องแก้แค้นให้ได้!!”
นางไม่มีคิดปิดบังใด ๆ เพราะว่านางรู้ดีว่าไม่สามารถโกหกหลงเฟยได้
เฉียวเฉียวมองไปที่นักฆ่าสาวคนนั้น พูดร้องขอว่า
“นายน้อย ท่านรับนางไว้เถอะนะเจ้าคะ นางน่าสงสารมาก พ่อแม่ของนางก็ถูกฆ่าทั้งหมด ถูกคนอื่นรังแกตั้งแต่เล็กจนโต ช่างเวทนายิ่งนัก ชีวิตของนางอยู่เพียงเพื่อแก้แค้นเท่านั้น”
หลงเฟยยิ้มถามเฉียวเฉียวว่า “เจ้าเชื่อที่นางพูดเหรอ?”
เฉียวเฉียวทำปากจู๋ใส่แล้วพูดว่า “นางไม่โกหกข้าหรอก”
หลงเฟยหันมากล่าวกับนักฆ่าสาวว่า
“ข้าไม่ใช่เฉียวเฉียวที่จะเชื่อทุก ๆ อย่างที่เจ้าพูดออกมา หลังจากการประลองบนเวทีจบลง ข้าจะเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะให้เจ้าอยู่หรือไป"
อันที่จริง ตอนนี้เขาได้ตัดสินใจแล้ว มีคนแบบนี้อยู่ข้างกาย เขาก็สามารถวางใจให้ทำเรื่องต่าง ๆ แทนได้
เพียงแต่...ตอนนี้เขาแค่ยังไม่เชื่อใจ
หลังจากผ่านวันพรุ่งนี้ไปแล้ว ถ้าเรื่องที่นางพูดเป็นความจริง หลงเฟยจะไว้ชีวิตนาง
แต่ถ้าไม่ใช่
ต่อให้นางเป็นหญิงสาวสวยหน้าอกใหญ่ ก็ต้องสังหารให้สิ้น!
-โปรดติดตามตอนต่อไป-
เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว