ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
“หลงเฟย แกกล้าสังหารพี่เจ้าในตระกูลกลางวันแสก ๆ เลยนะ” หลงอ้าวตะโกนเสียงดัง
ระหว่างนั้น
หลงเฟยขยับร่างครั้งหนึ่ง
“ผลั๊ก!”
เขาตรงไปที่หลงอ้าว จนกดหัวของมันจมลงไปอยู่ที่พื้นโคลน พูดด้วยเสียงเย็น ๆ ว่า
“หลงอ้าว ความอดทนของข้าก็มีจำกัดนะ ทางที่ดีเจ้าอย่าเพิ่งมาวุ่นวายให้มากไปกว่านี้จะดีกว่า ไม่เช่นนั้น เจ้าก็จะมีสภาพไม่ต่างจากหลงเฉิง”
เสร็จแล้วก็เตะหลงอ้าวจนกระเด็นออกไป
ไม่ใช่ว่าไม่อยากฆ่ามัน เพียงแต่ยังไม่ถึงเวลา
สภาพของเขาตอนนี้ ยังไม่อาจตอบโต้กับหลงจ้านอู่
ถ้าฆ่าหลงอ้าวในตอนนี้ หลงจ้านอู่คงจะหาทางกำจัดเขาโดยเร็วแน่!
หลงอ้าวหน้าซีดเผือด รีบคลานออกไปอย่างทุลักทุเล ส่งเสียงระล่ำระลักว่า
“หลงเฟย ข้าไม่มีวันปล่อยแกไว้แน่ ฝากไว้ก่อนเถอะ!”
หลงเฟยเก็บผ้ายันต์ที่หล่นอยู่บนพื้น
หลงอ้าววิ่งหนีในสภาพขวัญหนีดีฝ่อ เหมือนเด็กขี้แยร้องหาแม่
........
“เจ๋งสุดๆ!!”
หลงเฟยดีใจที่สุด “ยันต์เสือเขี้ยวดาบขั้นยอด แข็งแกร่งถึงขั้นสามารถฉีกร่างของนักรบได้ ยันต์เสือเขี้ยวดาบขั้นพื้นฐานก็สามารถจัดการนักรบขั้นจ้านซือได้เช่นกัน อานุภาพช่างร้ายกาจจริง ๆ ฮ่า ๆๆๆๆๆ......”
ขนาดหลงเฉิงเป็นนักรบขั้นแปดที่เก่งกาจ ก็ยังสยบให้กับผ้ายันต์อย่างง่ายดาย
ถ้ามีผ้ายันต์มากพอ ในการประลองครั้งนี้ไม่ต้องกลัวใครหน้าไหนทั้งนั้น
แต่ว่า
ในการใช้ผ้ายันต์แต่ละหลงเฟยจะเสียพลังลมปราณไปถึง 300 แต้ม ด้วยลมปราณในตอนนี้ จึงใช้ได้มากที่สุดแค่เพียงสามครั้ง จึงต้องระวังให้มาก
.........
“อะไรนะ?”
“แกกำลังจะบอกว่าหลงเฉิงนักรบจ้านซือขั้นแปด ถูกหลงเฟยใช้ผ้ายันต์ผืนเดียวฆ่าตายแล้วเหรอ?” หลงจ้านอู่โกรธมากจนแทบอยากเตะลูกของตนออกจากห้องโถงใหญ่เลย
หลงจ้านเหย่ถามอย่างสุขุมว่า “ไม่ใช่ว่าเขาสูญเสียวรยุทธ์ไปแล้วไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ล่ะ?”
ใบหน้าก้มต่ำครุ่นคิด จากการตามสืบดูเจ้าชายที่ชื่อหลงเฟยคนนั้น แล้วพูดว่า
“เท่าที่ข้ารู้หลงเฟยเขาได้สูญเสียวรยุทธ์ไปแล้ว แต่เมื่อเช้าวันก่อนข้ากลับเห็นเขาไปที่ร้านขายโอสถของกลุ่มการค้าเฟิงหยวนอีกครั้ง อาจจะเป็นไปได้ว่าซื้อผ้ายันต์มาจากที่นั่น ลำพังคนที่ไม่มีวรยุทธ์อย่างมันจะทำขึ้นมาเองได้อย่างไร”
หลงจ้านอู่ไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนักจึงพูดด้วยความแค้นว่า
“หลงเฟย ความอดทนของข้าก็มีขีดจำกัดนะ อย่าทำตัวอวดดีให้มันมากนัก ไม่เช่นนั้นละก็......”
หลงจ้านเหย่รีบพูดด้วยเสียงอันแผ่วเบาว่า
“พี่ใหญ่ใจเย็นก่อน จะว่าไปคนอย่างหลงเฉิงตายได้เสียก็ดี คนอย่างเขาชอบทำให้แผนของพวกเราเสียอยู่เรื่อย”
“ถ้าเกิดพวกเราลงมือในตอนนี้ แล้วหลงจ้านไห่ออกจากการบำเพ็ญตบะมาจับกุมพวกเราละก็ ถึงตอนนั้นจะเสียหายยิ่งกว่า”
“กรอด ๆ”
หลงจ้านอู่กำหมัดแน่น จนมีเสียงดังออกมา พูดว่า “หลงเฟย เมื่อการประลองมาถึง วันนั้นคือวันสุดท้ายของแก”
หลงจ้านอู่ยังตะโกนสั่งออกมาอีกว่า “ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ห้ามไม่ให้ยุ่งวุ่นวายกับหลงเฟยอีก และต้องมาบำเพ็ญตบะกับข้านี่”
หลงอ้าวไม่กล้าแม้แต่จะพูด
สักพักเดียว
หลงจ้านเหย่พูดขึ้นว่า “พี่ใหญ่ ในอีกสามวันข้างหน้าที่กลุ่มการค้าเฟิงหยวนจะมีการประมูล
ข้าได้ยินมาว่า ในครั้งนี้จะมีการประมูลแผ่นป้ายอาญาสิทธิ์ของสมาคมซาอวี่ด้วย ถ้าเราได้มา เราก็จะสามารถสั่งการให้ทำอะไรก็ได้ตามที่พวกเราต้องการ”
“สมาคมซาอวี่！”
ถือว่าเป็นหนึ่งในสมาคมลับของดินแดนนี้
แล้วก็เป็นกลุ่มนักฆ่าที่มีความสามารถมากเช่นกัน
ขอเพียงมีป้ายอาญาสิทธิ์ซาอวี่ ก็จะสามารถควบคุมสั่งการให้ไปจัดการใครก็ได้ตามที่พวกเราต้องการ
บันทึกที่เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของสมาคมซาอวี่ก็ไม่มีใครรู้
หลงจ้านเหย่กระซิบว่า “ตอนนี้หลงจ้านไห่ยังไม่ออกจากการบำเพ็ญเพียร อำนาจการเงินก็อยู่ในมือเรา เราต้องใช้เงินนั่นไปประมูลป้ายอาญาสิทธิ์ซาอวี่มา
เมื่อถึงเวลา.....ขอแค่หลงจ้านไห่ออกจากการบำเพ็ญเพียรมา เราก็จัดการซะ
นี่เป็นโอกาสทองที่หาได้ยากยิ่ง
ฉวยโอกาสที่หลงจ้านไห่ยังไม่ออกจากการบำเพ็ญเพียร หลงจ้านอู่ก็สามารถควบคุมคนในบ้านสกุลหลงได้
หลงจ้านอู่ยิ้มออกมา
ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
ดูเหมือนว่า
เขาเริ่มเห็นโอกาสในการขึ้นดำรงประมุขใหญ่แห่งบ้านสกุลหลงแล้ว
เมื่อถึงเวลานั้น เขาก็จะกลายเป็นทายาทมังกรเสินหลงคนต่อไป!
- โปรดติดตามตอนต่อไป -
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว