อ้อมเดือนปรือตาตื่นในช่วงเช้ามืด หลังจากได้หลับพักผ่อนเต็มตา รู้สึกอบอุ่นกว่าทุกคืนที่ผ่านมา พลางเงยใบหน้านวลขึ้นสูดอากาศก่อนปะทะเข้ากับคางเหลี่ยมที่มีเคราเขียวขึ้นจางๆ ภาพเมื่อตอนหัวค่ำลอยขึ้นมา ความโกรธเกลียดพุ่งขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนมือบางจะผละใบหน้าเขาออกห่าง แล้วพลิกตัวลงจากเตียงไปยืนมองเขาอยู่ข้างเตียง

“อะไรของคุณ...” รัฐภพแทบจะตื่นเต็มตาเมื่อลูกหนี้สาวตื่นมาทักทายด้วยร่างเปลือยเปล่า อ้อมเดือนมองตามสายตาเขาถึงได้รู้ตัวหันไปหยิบชุดนอนที่เกลื้อนอยู่บนพื้นปิดแต่ไม่ช่วยอะไรเลย

“สกปรก!”

“พูดแบบนี้ก็สวยสิ เมื่อคืนผมยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะ”

“ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด”

“ไม่ยอมรับสินะ ได้!” ว่าแล้วสิงห์หนุ่มกระโจนลงจากเตียงไปคว้าร่างแม่จอมวุ่นวายกลับมาที่เตียง และตามมาคร่อมร่างงามเอาไว้ ยึดสองแขนเรียวไว้เหนื่อยศีรษะ

“ไม่!”

“ช้าไปแล้ว จำไว้ว่าอย่าลองดีกับผมอีก” สายตาคู่คมจ้องมาใบหน้าสวยตอนนี้แดงก่ำ แล้วเลื่อนลงมาโลมเลียร่างงามเรื่อยมาที่อกอวบอิ่ม

“ไม่! ที่ได้จากฉันมันมากเกินพอแล้ว ปล่อย...”

“มันยังไม่พอ ตราบใดที่คุณอยู่ที่นี่ ไม่ว่าเวลาไหนที่ผมต้องการ คุณต้องสนอง!” อ้อมเดือนส่งแววตาวาวโรจน์กลับไป จ้องหน้าเขาไม่หลบ ไม่กลัวเกรงแม้แต่น้อย

“คุณมันไม่ใช่คน!”

“คนหรือไม่ คุณได้พิสูจน์แล้ว” รัฐภพโต้กลับทันควัน

“หยาบคาย!”

“ไม่ต้องพูดมากเสียเวลา” คำพูดไม่อ้อมค้อมทำเอาอ้อมเดือนหัวใจแทบหยุดเต้น รู้สึกเสียววาบกลางลำตัวที่เขาพึ่งสัมผัส

NC 20++ (ติดตามต่อใน EBook )

** โดนแบน **

ต่างคนต่างนิ่งคิดจมอยู่กับตัวเองภายหลังจบเกมพิศวาสสุดเร่าร้อนผ่านพ้นไป ความอิ่มเอมแบบไม่เคยได้รับจากผู้หญิงคนไหนมาก่อน มันยังคงตราตรึงในความรู้สึก รัฐภพครุ่นคิดกับสิ่งที่ได้รับแม้จะเป็นครั้งที่สองที่ได้สัมผัสกายนี้ เขาไม่เคยคาดฝันว่าจะได้ครอบครองผู้หญิงปากเก่งใจกล้าที่ต้องตกมาเป็นทาสของเขาเพียงเพราะบิดาติดหนี้พนัน

“คุณได้ป้องกันหรือเปล่า” หญิงสาวถามคนที่ซบอยู่ที่หน้าหอบหายใจอยู่กับซอกคอตัวเองนานนับสิบนาที รัฐภพผงะหน้าขึ้นมองเกิดอาการพาล ไม่พอใจขึ้นมาอีกรอบ

“ทำไม รังเกียจผมหรอ”

“รู้ก็ดี!”

“อ้อมเดือน!”

“อื้อ..” ใบหน้าคมชกวูบลงมาไม่ให้เธอได้ตั้งตัว ริมฝีปากร้ายกาจบดขยี้ปากบางจนรู้สึกชาไปหมด อ้อมเดือนรับแรงบดขยี้จากริมฝีปากร้อนปะปนกับความเจ็บปวดจากการกระแทกที่เขาจงใจทำ การเคลื่อนไหวของกายแกร่งเริ่มขึ้นอีกครั้ง

ร่างบางหมดสิทธิ์จะตอบโต้ด้วยคำพูดใดๆนอกจากเสียจากเสียงครวญคราง เมื่อถูกสิงห์ร้ายที่เธอเป็นคนปลุกให้ตื่นขึ้นมา และมันเนิ่นนานปานจะขาดใจให้ได้ หลังจากทำให้เธอกรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่า จนสำลักความสุขหมดเรี่ยวแรง อ้อมเดือนหวังเหลือเกินว่าตื่นขึ้นมาแล้วจะไม่ได้เห็นหน้าเขาอีก!

ดวงตายาวเรียวของเจ้าแห่งสมุทรลืมขึ้นรับวันใหม่ รู้สึกสดชื่นกว่าทุกวันในรอบหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา ใบหน้าคมเข้มก้มมองร่างบางที่นอนหลับตาพริ้มในอ้อมกอด นิ้วเรียวยาวไล้แก้มใสแผ่วเบา ดวงตาคู่คมรีบหลับลงเมื่อเห็นว่าร่างบางรู้สึกตัว

อ้อมเดือนปรือตาตื่นขึ้น และเห็นตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของสิงห์บ้า จึงขยับอย่างแผ่วเบา มือบางยกแขนแกร่งที่พาดเอวบางออก

“อื้อ...” รัฐภพแกล้งกลับโดยการพลิกตัวขึ้นนอนทามทับคนตัวเล็กไว้ไม่ให้ไปไหน หญิงสาวออกแรงผลักเขาออก เมื่อรู้แล้วว่าเขาแกล้งหลับ

“ออกจากตัวฉันได้แล้ว ฉันหายใจไม่ออก” ชายหนุ่มก้มลงมองคนตัวเล็กว่าเธอพูดจริงหรือเปล่า เห็นสีหน้าของหญิงสาวแล้วจึงลุกออกให้

“สำออย!”

“คนอย่างนายมันไม่ใช่คน! ไม่มีชีวิตจิตใจ จะมารู้อะไรว่าคนอื่นเขาจะเจ็บปวดกับสิ่งที่ทำหรือเปล่า” ต่อว่าเขาเสียงเรียบต่ำ

“อ้อมเดือน! อย่างคุณมีชีวิตด้วยหรอ นึกว่ามีดีแค่ชอบอ่อยผู้ชายไปวันๆ” คำพูดร้ายกาจเปล่งออกมาเหมือนน้ำกรดราดรดหัวใจดวงน้อย ไม่รักษาน้ำใจหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย

“รู้ก็ดี อย่างน้อยฉันก็รู้ว่าความรักมันเป็นยังไง ไม่เหมือนผู้ชายอย่างนายที่รักใครไม่เป็น!” ร่างบางก้าวลงจากเตียงคว้าเสื้อคลุมขึ้นสวมและวิ่งออกจากห้องนอนสิงห์หนุ่มไปอีกห้องที่อยู่อีกฝั่ง

“โอย... นี่หยุดเดี๋ยวนะ อ้อมเดือน!” รัฐภพเจ็บจุกไม่น้อยกับคำพูดของเธอ และกว่ารู้ตัวหญิงสาวก็หายออกจากห้องไปเรียบร้อยแล้ว

“เป็นเรื่องอีกแล้วไง”

ลูกน้องตัวใหญ่ด้านนอกได้แต่มองหน้ากัน มองร่างบางที่วิ่งผ่านพวกเขาไปและเห็นว่าเธอร้องไห้อย่างหนัก ไม่ได้สนใจว่ามีพวกเขายืนอยู่ตรงนั้นด้วย

“งานนี้หนักเลยวะ มีร้องไห้ด้วย”

“ไปเถอะ”

โปรดติดตามตอนต่อไป...

ลิ้งก์ ดาวน์โหลด EBook ที่เว็บ Mebmarket.com

--> https://www.mebmarket.com/ebook-50953-ขอรักรัฐภูมิ-Men-Of-Lions <---

ราคา 59 บาท !!! (ช่วงนี้จัดโปรโมชั่นอยู่น้า ^^)

ฝากกด ติดตาม / คอมเมนท์ เป็นกำลังใจให้ด้วยน้า ^^

ติดตามข้อมูลข่าวสารได้ที่... ---> เฟชบุ๊คแฟนเพจ : Raniya.writer

*** ขอบคุณทุกกำลังใจและการสนับสนุนทุกช่องทาง รวมถึงการติดตาม คอมเม้นท์ ที่มาเพิ่มแรงฮึดให้ไรท์ตัวอ้วน ***

ขอบคุณมากๆ จากใจค่ะ ^___^