ตอนที่ 126 เรียกหัวหน้าของพวกเจ้าออกมายอมรับความตายซะ

เจียงเฉินมองขึ้นไปที่นักรบหลายคนที่อยู่ด้านบนและพูดอย่างเฉยเมย: "ข้ามาหาเทียนหลง หัวหน้าหมู่บ้านพวกเจ้าเพื่อคิดบัญชี "

“ไอ่หนู เจ้าเป็นใครมาจากไหนถึงได้กล้ามาที่ภูเขาเทีนงหลงแห่งนี้ เจ้าอยากตายมากสินะ !”

นักรบในเทียนหลงไจ่ก็โกรธเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินคำพูดของเจียงเฉิน

ร่างของพวกเขาโฉบลงมาด้านล่างโดยตรงและโบกอาวุธของตัวเองพร้อมกับวิ่งไปที่เจียงเฉิน

ปัง ปัง ปัง...

เสียงกระแทกก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องทันที

นักรบเหล่านั้นไม่มีเวลาแม้แต่จะกรีดร้องแม้น้อย จู่ๆร่างของพวกเขาก็ลอยขึ้นไปในอากาศและกระแทกเขากับหน้าผาอีกด้านหนึ่งในชั่วพริบตา

หลังจากจัดการกับเหล่านักรบที่เฝ้าประตูได้แล้ว เจียงเฉินก็เดินไปตามเส้นทางขึ้นเขาต่อทันที

เทียนหลงไจ่นั้นมีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา พวกเขามีจุดตรวจอยู่ตลอดทางทุกๆห้าร้อยเมตร

ในไม่ช้าเจียงเฉินก็เดินมาถึงด่านตรวจที่สอง

อย่างไรก็ตาม ด่านที่สองของเทียนหลงไจ่ก็ยังคงไม่อาจคุกคามเจียงเฉินได้

ด้วยเวลาไม่นาน เจียงเฉินก็ผ่านด่านที่สามไปอย่างต่อเนื่องและตรงไปยังพื้นที่กว้างครึ่งทางของภูเขาเทียนหลง

เจียงเฉินเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและเมืองที่มีกำแพงล้อมรอบอยู่ก็ปรากฏขึ้นมาในสายตาอขเงขาทันที

ที่นี่มีกระท่อมขนาดใหญ่สูงเกือบสิบเมตรอยู่

กระท่อมถูกสร้างขึ้นบนเนินเขา และกำแพงที่ล้อมรอบอยู่นั้นก็ถูกสร้างขึ้นด้วยหินสีฟ้าขนาดใหญ่ซึ่งทำให้มันดูราวกับว่าเป็นกำแพงสวรรค์

“เจ้าเป็นใคร ทำไมถึงได้มาสร้างปัญหาที่หมู่บ้านเทียนหลงของข้ากัน”

เมื่อเจียงเฉินปรากฏตัวขึ้นที่ประตูของเทียนหลงไจ่ เสียงดูโกรธเกรี้ยวและเย็นชาก็ดังออกมาจากกระท่อมในกำแพงหินทันที

เจียงเฉินเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและก็เห็นนักรบของเทียนหลงไจ่คนหนึ่งที่มีคิ้วหนาและตาโตกำลังจ้องมองมาที่เขา

“ข้าไม่ได้มาสร้างปัญหา ข้าก็แค่มาทวงหนี้ที่เทียนหลงไจ่ติดไว้ก็เท่านั้น ”

“รีบไปบอกเซียงเทียนหลงหัวหน้าของเจ้าให้ไสหัวออกมาหาข้าและยอมรับความตายเดี๋ยวนี้ !”

เจียงเฉิน มองไปที่ชายร่างใหญ่ที่มีคิ้วหนาบนกำแพงเมืองและเสียงของเขาก้องกังวานอย่างช้าๆในอากาศ

“หึ ไอ่หนู เจ้าช่างกล้านักที่กล้าบุกมาที่หมู่บ้านเทียงหลงของข้าเพียงทำพัง ไม่รู้เลยว่าพวกข้าถูกดูหมิ่นขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ”

“ถ้าเจ้ายังมีสมองอยู่ก็จงไสหัวออกจากไปภูเขาเทียนหลงดีกว่า !”

“มิฉะนั้น...หากเจ้ากล้าก้าวเท้าเข้ามาอีกก้าวเดียวหละก็ ข้าจะฆ่าเจ้าทิ้งซะโดยไร้ปราณีใดๆ!”

ชายที่มีคิ้วหนาจ้องมองอย่างเย็นชา และเมื่อมือใหญ่ของเขาโบกไปมา หัวของคนจำนวนนับไม่ถ้วนก็ปรากฏขึ้นบนกำแพง

พวกเขาทั้งหมดง้างสายธนูไว้จนตึงแน่นและหัวลูกศรก็ชี้ไปยังเจียงเฉินที่อยู่ด้านล่าง

ฟูววว...

ในขณะที่เจียงเฉินและผู้คนจากเทียนหลงไจ่กำลังจะทำสงครามกัน จ่ๆก็มีลมพัดมาจาก้านหลังของเจียงเฉิน

ในเวลาเดียวกัน บทสนทนาก็ดังขึ้นมาพร้อมกับสายลม

“พี่หนานกง อย่างที่ข้าคิดไว้เลย มีคนมาถึงก่อนเราจริงๆด้วย แต่ดูจากสถานการณ์น่าจะยังไม่สายเกินไปนะ ”

“หึ ไม่ว่ายังไงหัวของเซียงเทียนหลงก็ต้องเป็นของข้า ถ้าใครกล้าแย่งมันไปหละก็ ก็อย่าได้โทษกันหากข้าทำตัวไม่สุภาพ”

“เซียงเทียนหลงนั้นอยู่เพียงแค่ขั้นแรกเท่านั้น ศิษย์พี่ใหญ่หนานกงจะต้องเอาเม็ดยาจิตวิญญานสวรรค์มาได้อย่างแน่นอน จากนั้นเขาก็ทะยานขึ้นฟ้าในพริบตา และเมื่อวันงานประลองเก้าวังมาถึงเขาจะต้องกลายเป็นผู้โดดเด่นอย่างแน่นอน !”

เจียงเฉินสะดุ้งเล็กน้อย และเมื่อเขาหันกลับไปมองด้านหลัง เขาก็เห็นร่างสามร่างกำลังวิ่งมาที่ประตูกระท่อม

เมื่อเจียงเฉินมองไปยังแขกที่ไม่ได้รับเชิญทั้งสามคนนี้

เขาก็เห็นชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งที่ดูมีเสน่ห์กำลังเดินนำหน้ามาทางเจียงเฉิน

ในไม่ช้า...

เสียงที่ชัดเจรของเขาก็ดังขึ้นในหูของเจียงเฉิน

“เจ้าหนู เซียงเทียนหลงหัวหน้าหมู่บ้านเทียนหลงนั้น ข้าหนานกงอี้คนนี้จะเป็นคนจัดการเอง และข้าก็ไม่ต้องการให้ใครเสนอหน้าเข้ามายุ่งเรื่องนี้ !“