นางคือองค์หญิงโฉมสะคราญแห่งใต้หล้าของแคว้นมู่หรง...

ผู้ถูกตาต้องใจอ๋องกระหายเลือดแห่งแคว้นจ้าวที่ใครต่อใครเลื่องลือว่าแม้แต่เด็กน้อยกับคนเฒ่าชราพอเห็นเขาก็ต้องรีบเข้าบ้านปิดประตูหลบลี้หนีหน้ากันทุกคน ผู้กำชัยชนะเหนือศึกตีชิงแคว้นมู่หรง

เพียงเพราะองค์หญิงน้อยมู่หรงฉางเย่ว์กล้าดูหมิ่นเขาต่อหน้าคนทั้งท้องพระโรงว่าเขาเป็นคนไม่ดี

ฮ่องเต้มู่หรงเค่อซึ่งปกป้ององค์หญิงน้อยราวกับไข่มุกเสมือนหยกมาตั้งแต่นางแรกเกิด พยายามทำทุกวิถีทางเพื่อไม่ให้อ๋องกระหายเลือด ชิงตัวนางไปเป็นเชลยที่แคว้นจ้าว แม้ต้องแลกกับตราลัญจกรก็ตาม

แต่สุดท้าย...องค์หญิงน้อยก็ต้องไปอยู่ที่แคว้นจ้าวโดยที่ฮ่องเต้แห่งแคว้นมู่หรงทำอะไรไม่ได้เลย

โชคดี...ที่ฮ่องเต้แห่งแคว้นจ้าวทรงเปี่ยมด้วยพระเมตตา บีบคั้นพระอนุชากลายๆให้ต้องรับองค์หญิงมู่หรงฉางเย่ว์เป็นพระชายาเอก

แม้ตอนแรกใจจะไม่อยากยอมรับนางเป็นพระชายา แต่พอต้องแต่งงานกับนางจริงๆ กลับไม่อยากให้พระเชษฐาเอ่ยโอวาทการครองคู่ยาวเกินกว่าสามบรรทัดเพราะอยากเข้าหอจนตัวสั่น

แต่หลัวกระหายเลือดแสนเย็นชาเยี่ยงเขา...นอกจากจะแพ้ทางเมียรักแล้ว

ยังแพ้ทางลูกหมูเพศผู้อีกด้วย

ยิ่งกว่านั้น...สตรีในอดีตที่ตนเข้าไปพัวพัน ทำให้หลัวกระหายเลือดเกือบต้องนอนข้างเตียงทุกคืน

ไหน...หลัวกระหายเลือดยังต้องดื่มน้ำส้มหลายสิบไหอีกเล่า

เฮ้อ...เมียไม่รักไม่พอ ยังไม่ยอมให้ทำการบ้านง่ายๆอีกด้วย!!!