​

"เดี๋ยวก่อนเพคะ "ใครเรียกอีกวะ

"ขอพวกเราไปช่วยพี่น้องของพวกเราด้วย" น้องเพชรแม่หลวงคนสวยยืนแต่งกายใส่เสื้อผ้ารัดกุม ข้างหลังเป็นน้องดวงน้องเดือน และภรรเมียทั้งหมดไม่ว่าจะเป็นหนูนาเมียเป็ดน้องปลาน้องฝนน้องชีสและเพื่อนๆ

"แล้วใครจะดูลูกเล่า "

"น้องดูเองเจ้าค่ะ" น้องบัวยืนอยู่กับพี่น้องพระสนมที่ขอมา

"รี่เปิ้ลกิ๊ฟ กระสุนลมระดับไหน"

"หนึ่ง ค่ะ แหะๆ" ผมบอกให้หมั่นเพิ่มระดับก็ไม่เชื่อ

"สองเจ้าค่ะ "น้องเพชรบอกมาเสียงอ่อยๆ ของเธอเป็นกระสุนเพลิงผมให้ไว้ตั้งแต่ตอนที่155

"น้องเพชรกับเราสามคนไม่ต้องไป"

"ป๋าอ่ะลำเอียง"

"ก็เรามีกระสุนลมแค่สิบลูกแล้วปืนก็ยิงไม่เป็นอีกไปก็ตายเปล่า"

"ค่ะๆต่อไปจะรีบเพิ่มระดับค่ะ"น้องเปิ้ลปิดปากน้องรี่ที่กำลังจะเถียงแล้วรับคำง่ายๆ

"ดวงกับเดือนเล่า ระดับใด"

"พวกเราระดับแปดเจ้าค่ะคุณพี่"มากกว่าผมอีก ผมยังแค่หกเอง พวกเธอตั้งใจกันมากต้องให้รางวัล

"ของน้องระดับเจ็ด"น้องณีก็สุดยอด ของเธอเป็นกระสุนเพลิง (ตอนที่155)

ผมแจกปืนกับซองกระสุนให้ทุกสาว พวกเธอลุยกับผมมาที่มิติซานาเดียฝึกซ้อมยิงมาเยอะจึงใช้ปืนได้สบายๆ ยกเว้นดวงกับเดือนที่มีดาบสะพายหลัง

"พร้อมแล้วขอรับเสด็จปู่"

เสด็จปู่หันมามองพวกเราแล้ววาดมือเป็นวงกลมครอบ เราทั้งหมด แล้ว วาบบบ มาโผล่ที่ ป่าแห่งหนึ่งที่มีต้นไม้สิบคนโอบขึ้นเรียงรายอยู่มากมาย มีปราสาทหลังหนึ่งใหญ่โตอลังการตั้งอยู่ท่ามกลางดงไม้ยักษ์ พวกเราเดินดุ่มๆเข้าหาปราสาทหลังนั้น เดินมาได้ไม่กี่สิบก้าว ก็มีเสียงร้องทัก

"เหวยๆพวกงูน้อย อยากตายเสียเหลือเกินนะ ยกทัพมาให้พวกเรากินจนถึงที่" เสียงฝูงครุฑที่รู้ตัวแล้วบินออกมาฝูงเบ่อเริ่มน่าจะร้อยกว่าตัว

เอาแล้วไงงานหยาบ พวกเรามากันสิบกว่าคนเอง

"ท่านนิรคุณ เจ้าครุฑมักใหญ่ใฝ่สูง ข้าไม่แปลกใจเลยที่พวกครุฑตกต่ำถึงเพียงนี้"

"บังอาจ ก้าวร้าวกับราชาพญาครุฑ"

"แล้วท่านอันทะไกรสรราชาตัวจริงเล่า"

"มันหนีไปพร้อมกับเหล่าสนมแล้ว"

"ไม่จริง พวกท่านกักขังเสด็จพ่อไว้"

"องค์หญิงไปพาพวกงูมาจะช่วยอันใดได้ "

ระหว่างที่งูกับนกกัดกัน ผมมองรอบๆตอนเจอตัวสองตัวก็ไม่เท่าไหร่แต่เล่นมาบินพึบพั่บบนหัวเป็นร้อยมันไม่ไหวนา สาวๆหน้าซีดกันหมดแล้ว

ผมนี่ซวยจริงๆแบบกูพาเมียมาตายทีละหลายๆคนเลยเหรอ เอาวะทุ่มทุนหน่อย รีบแลกเกราะลมมาแจกเมียทุกคนอธิบายวิธีใช้เรียบร้อย

"รับไปแล้วใช้ซะ ทุกคนหันหลังชนกันนะ ใช้ปืนก่อนยิงช้าๆเน้นที่ตา ยิงตัวที่เข้ามาใกล้ก่อนนะ อย่ารนตั้งสติให้ดี"

"มาเป็นสนมข้าเถิดแล้วข้าจะดูแลเป็นอย่างดี ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม"

ผมหันไปตอนมันกำลังกล่อมเมียนกของผมพอดี ด้วยความหมั่นไส้ นิ้วเหนี่ยวไก ปั้งๆๆ สามสี่นัดเข้าหน้าเต็มๆ

"คิดจะยุ่งกับเมียกูเหรอ"

"เจ้ามนุษย์น้อยบังอาจลอบทำร้ายเรา พญาครุฑผู้สูง.."ปั้งๆ แหมเสียดายจังไม่โดนตา

"พูดมากน่ารำคาญ"

"ฆ่าพวกมันให้หมด"พอสิ้นเสียงครุฑทั้งหลายก็บินฉวัดเฉวียนโจมตี สาวๆทยอยยิงกัน ปั้งๆ ป้องกันไม่ให้เหล่าครุฑลงมาโฉบจับทำร้าย

เสด็จปู่กลายร่างเป็นพญานาคตัวบักเอ้บ ใช้หางฟาดปากงับบ้างพ่นพิษบ้าง ต่อกรกับครุฑเลวที่ชื่อเนรคุณเอ้ยนิรคุณ

"ครุฑทั้งหลายจงรีบเร่งฆ่าพวกมัน"

ผมเล็งไปยิงไป จนปืนร้อนฉ่า ลืมนึกไปว่าทำไมพญานาคอย่างเสด็จปู่ มาทำศึกกับครุฑทั้งทีมาแค่ตัวเดียว ขุนพลทแกล้วทหารกล้าทั้งหลายหายไปไหนกันหมด สงสัยเสด็จปู่วางแผนอะไรไว้แน่ๆ

"เสด็จปู่มีอันใดก็งัดออกมาเถิด พวกเราจะไม่ไหวแล้ว" พูดจบผมรัวๆ กระสุนลมใส่ครุฑตัวใกล้ขนปีกกระจุย ร่วงหล่นหมุนติ้วลงมากระแทกพื้น

"อดทนอีกสักหน่อยเถิดหลานชัย"

"สาวๆ ยิงมันใช้กระสุนลมได้แล้ว" พอได้สัญญาณ ภรรเมียทั้งหลายทิ้งปืนที่ร้อนจี๋ยกมือยิง กระสุนลมกระสุนเพลิงรัวๆ ครุฑหลายตัว ที่โดนจังๆหล่นร่วงหมุนติ้วลงมา

เปรี้ยง สายฟ้าผ่าโดนน้องชีสกับเมียเป็ดลงไปดิ้น ผมรีบแลกยามากรอกปาก

"ถ้าหนูเสียโฉม หนูจะกัดให้ขาดครึ่งเลย" น้องเป็ดหน้าดำผมชี้

"เดี๋ยวป๋าฉีดยาก็สวยเหมือนเดิม"

"เมื่อก่อนหนูสวยใช่ไหม"

"สวยสิ ไม่งั้นป๋าจะรักเหรอ"

"ไม่รู้สิ นึกว่าป๋าอยากลองของแปลก"

"อย่าเพิ่งจีบกัน มาช่วยกันก่อน เสด็จปู่เพลี่ยงพล้ำแล้ว"นังงูน้อยหันมาเร่งผม

เสด็จปู่ถูกกรงเล็บครุฑจับลำตัวไว้แน่น กรงเล็บจิกเข้าไปในเนื้อมีเลือดไหลด้วย ผมเพิ่มพลังกายยิงกระสุนลมสี่ห้าลูกโดนบ้างเฉี่ยวบ้าง ไอ้ครุฑมันรู้ทันจับเอาเสด็จปู่มาขวางไว้ ทำให้ผมเล็งยากขึ้น

​

นกกับงูตีกัน

ทำยังไงผมถึงจะยิงถนัดๆวะ ต้องขึ้นไปให้ใกล้อีกหน่อยสินะ

"น้องโสภากลายร่างเป็นครุฑพาพี่บินขึ้นไปข้างบน" นังนกน้อยได้ยินก็กลายร่างแล้วบินมาขยุ้มไหล่ทั้งสองยกตัวผมขึ้นไป

พึบพั่บๆ เสียงปีกกระพือ ตัวผมลอยสูงขึ้นเรื่อยๆมันสูงมากพอมองลงไปที่พื้น เห้ย หวาดเสียวว่ะ แต่ไหนๆก็ขึ้นมาแล้ว ก็ต้องใส่เต็มที่ กระสุนลมกระสุนเพลิงระดับหกพุ่ง ฟุบๆๆออกจากมือผมรัวๆครุฑตัวเล็กตัวน้อยโดนไปกระเด็นทุกราย แต่ไอ้เนรคุณโดนไปจังๆหลายลูกแค่ผงะจนต้องปล่อยเสด็จปู่ แล้วบินห่างออกไป

"โสภาตามมันไป"จะหนีไปไหนมึง

ขณะที่โสภากำลังกระพือปีกเปลี่ยนทิศตามไอ้เนรคุณ มีครุฑสีแดงสองตัวถลันมาขวางหน้าใช้ปีกตบครุฑโสภากระเด็นกรงเล็บโสภาคลายออกร่างผมหมุนคว้างกลางอากาศ อีกตัวใช้มือคว้าแขนผมไว้เงื้อมือจะกระซวกอก ผมอัดกระสุนลมสามทีซ้อน อกมันกลวงโบ๋ปล่อยแขนผม ร่างผมร่วงตกจากฟ้าดีที่ครุฑโสภาตั้งหลักได้บินมารับผมไว้ เสียวว้อย

เปรี้ยง สายฟ้าฟาดเข้าที่ผมสองคน มันทำเอาตัวผมชาดิกกลิ่นไหม้เหม็นคลุ้งดวงตาพร่ามัว นังนกน้อยที่โดนจังๆขนไหม้เกรียมควันโฉ่ร่วงหล่นจากฟ้า

ตายๆแน่ก็ไม่น่าซ่าขึ้นมาเลย ขณะกำลังร่วงลงมาผมได้ยินเสียง

"น้องช่วยนะเพคะเสด็จพี่"เสียงน้องปารณีนี่

"มาเลยที่รัก" หยอดไปหน่อยจะใช้แรงงานยักษ์สาว

ร่างนางยักษ์ปรากฏออกมา ยื่นมือมารับผมกับนกน้อยที่ร่วงหมดสภาพ พอเธอวางลงที่พื้นผมรีบแลกยามากินแล้วป้อนน้องโสภาด้วย เสียงเปรี้ยงๆดังมาอีกเป็นระยะ ผมต้องยิงกระสุนลมไปด้วยป้อนยาไปด้วยอีกหลายคน

ที่เลวร้ายคือกำลังเสริมของไอ้เนรคุณมันบินมาอีกหลายร้อยตัว มืดฟ้ามัวดินเลยงานงอกสิครับ

"เสด็จปู่หากไม่มีแผนอันใด หลานคงถวายบังคมลาไปชาติหน้านะขอรับ"

"เออๆ นั่นมาแล้ว"ฝูงครุฑสี่ห้าสิบตัวเร่งบินเข้ามาแต่ละตัวหอบหิ้วร่างกระจ้อยร่อยมาด้วย ที่นำหน้ามานั่นมันขุนพลโภคีในร่างมนุษย์นี่หว่า ตายแล้วกำลังเสริมมาน้อยแถมโดนจับไปแบบนี้

"ถอยมาข้างหลังป๋า"ผมกวักมือเรียกเมียๆมารวมกันข้างหลัง เตรียมเปิดมิติกลับบ้าน หนีไปตั้งหลักก่อนค่อยว่ากันใหม่

"เสด็จพ่อเพคะ" น้องโสภาส่งเสียงเรียก แล้วโผบินขึ้นไปหา ครุฑสีแดงตัวใหญ่ท่าทางโทรมมากต้องมีคนหิ้วปีกสองข้าง

"ครุฑทั้งหลายจงฟัง ข้าอันทะไกรสร มิได้ลุ่มหลงมัวเมาสตรีจนจะไปสวามิภักดิ์พญานาคตามที่ ไอ้หมาอำมาตย์นิรคุณบอก มันกับพวกจับข้าขังไว้ในคุก ดีที่เหล่านาคาพวกนี้เข้ามาช่วยแหกคุกออกมา ข้าจะยกโทษให้แก่ทุกผู้ทุกคน จงยอมจำนนแลบินกลับรังไปอยู่อย่างสงบ"

เสียงอื้ออึงดังขึ้นก่อนครุฑน้อยใหญ่ที่โดนข่าวลวงทยอยบินกลับไปที่ต้นไม้ใหญ่ ไม่ถึงสิบนาทีครุฑก็จากไปจนหมดเหลือแค่ห้าตัว

ขุนพลโภคีและพวกกลายร่างเป็นนาค เลื้อยเชื่องช้าอยู่บนอากาศเข้ารุมล้อมครุฑห้าตัวเตรียมตัวโจมตี

"ข้ายอมแพ้แล้ว ขอพระองค์ได้โปรดเห็นแก่ความสัมพันธ์แต่หนหลัง เว้นโทษแก่ข้าพุทธเจ้าทั้งหมดด้วยเถิดพะย่ะค่ะ"

"เห็นแก่ความดีที่สั่งสมมา" อย่าบอกนะว่าพ่อตานกจะปล่อยเหี้ยพวกนี้เข้าป่า "ข้าจะให้เจ้าตายไม่ทรมาน "พูดจบก็พยักหน้า ครุฑส่งสายฟ้าฟาดและนาคาทั้งหลายรุมพ่นพิษใส่ ครุฑเลวทั้งห้าตัวมอดไหม้ร่วงหล่นลงพื้นดินจำซากแทบไม่ได้

เห้อ จบเสียทีไม่ไหวหวาดเสียวมาก ต้องทำบุญด่วนเลยวันนี้เฉียดตายอีกแล้ว

​