เช้าแล้วผมยังตระกองกอดผิงเอ๋อที่เนื้อตัวมีแต่จ้ำโดยเฉพาะช่วงอก ส่วนปลายยอดแดงก่ำกระทบไม่ได้ ช่วงล่างบวมแดงร้อนรุมๆนางบ่นอุบเลย แหะๆ ก็นางสนใจใคร่เรียนท่วงท่ามากมายไอ้เราก็ชอบสอนไง คนหนึ่งอยากรู้ คนหนึ่งอยากสอนก็นั่นละ สอนกันทั้งคืน ผ้าผ่อนที่นอนหมอนมุ้งยับยู่เหม็นกลิ่นความรักคลุ้ง

ผมถามเธอแล้วเธอจิบยาไปนิดเดียวเลยหลับไปแค่นั้น พอผมยกซดเธอก็เลยรู้สึกตัว

"ท่านพี่ ตื่นแล้วหรือเจ้าค่ะ น้องไปยกน้ำล้างหน้ามาให้"เธอขยับกายลุกขึ้นแต่งตัว ค่อยๆก้าวลงจากเตียงสีหน้าเหยเก

"เจ้าไหวหรือ"ดูจากร่องรอยรักไม่น่าจะไหว

"ไหวเจ้าค่ะ ลูกสาวอ๋องทักษิณฝึกอาวุธมาตั้งแต่เด็ก อุ๊ย โอ๊ะๆ"เธอก้าวแต่ละก้าวด้วยความยากลำบากหน้ายับยู่ยี่แต่ความมุ่งมั่นไม่ยอมแพ้ เดินย่องๆออกไปหน้าประตู

"ใครอยู่บ้าง เอาน้ำมาล้างหน้าหน่อย"ก่อนจะหันมาแลบลิ้นให้ผม ซ่าจริงๆ แต่ดีที่ไม่หยิ่งเจ้ายศเจ้าอย่างเหมือนตอนเห็นเมื่อวานที่นั่งนิ่งหน้าบูดบึ้ง

"ผิงเอ๋อเจ้าหายแล้ว"ท่านอ๋องประคองหยางเฟยที่ไร้เรี่ยวแรงออกมานั่งที่โต๊ะอาหาร แล้วเดินเข้ามาหาผม"เสี่ยวไช่ ขอบคุณเจ้ามากพวกนางคือชีวิตจิตใจของข้า"ขอบคุณมากก็จ่ายให้หนักๆหน่อยแล้วกันท่านอ๋อง

"ท่านพ่อเรียกผิด ท่านพี่เป็นสามีข้าท่านต้องเรียกใหม่"ผิงเอ๋อคนอวดหลัว

"บุตรเขยคารวะท่านพ่อตาท่านแม่ยาย"ตามน้ำสิครับรออะไร

"หือ เจ้าๆ เจ้ายอมออกเรือนแล้ว หยางเฟยนักรบหญิงของเจ้าขายออกแล้ว"ท่านอ๋องหันไปล้อลูกสาวกับพระชายา

"ท่านพ่ออย่าเรียกลูกแบบนั้น"สงสัยเป็นฉายาในครอบครัว

"ท่านพ่อตาข้าไม่รู้ธรรมเนียมอันใดเลย"

"ไม่เป็นไร ข้าไม่ถือ มายกน้ำชาก็พอ"

เราสองคนเลยยกน้ำชาให้พ่อตาแม่ยาย เรียบร้อยได้เมียสวยและรวย 1 ea ง่ายจริงๆ

"ได้ยินว่าเจ้ามีภรรยาหลายนางนี่"ท่านอ๋องถาม

"แหะๆ ประมาณสิบนางขอรับ"ผมไม่กล้าสู้หน้าพ่อตาใหม่เอี่ยม

"พวกนางดุหรือไม่"ผิงเอ๋อทำหน้าม่อยเสียงอ่อยๆ

บ่องตงกูกลัวมึงออกฤทธิ์มากกว่าอีก

"ไม่มีอันใดต้องวิตกขอรับท่านพ่อตา พวกนางรักกันดี"หวังว่านะ

"หากพวกนางดุ ข้าจะอ่อน ข้าไปหาของฝากพี่น้องข้าก่อน ท่านแม่ไปช่วยข้าเลือกของฝากหน่อย"นาง ดึงท่านแม่ยายที่หน้าซีดเซียวไม่มีแรง มีนางกำนัลอีกสองคนประคองอยู่ หายไปจากเรือน ไม่รู้ว่าวังกว้างขนาดไหน

ตั้งแต่ต้นจบจบท่านแม่ยายคนสวยไม่ได้มองหน้าเลย ไอ้เรามีบุญคุณอุตส่าห์ตั้งใจทำสุดฝีมือทั้งรูหน้ารูหลัง ไม่เอ่ยปากขอบอกขอบใจกันบ้าง เสียมารยาทจริงเชียว

"มาๆไช่เอ๋อ มากินข้าวเดี๋ยวจะเย็นเสียหมด "เรากินไปคุยไประหว่างกินข้าว ท่านพ่อตาคนใหม่สอบถามรายละเอียดของผมกับเมียๆแต่ละคน ผมเว้นท่านแม่กับแม่ยายเอาไว้ไม่กล้าบอก ดีนะที่เราไม่พูดถึงเรื่องหยางเฟยกันเลย ก่อนจะป้องปากถามเบาๆ"ไช่เอ๋อ เจ้ายังมีเขาอสูรอีกหรือไม่ ฝนกินแบบนี้มันคักคักดีจริง ไอ้ที่ร้านยาขายทำเป็นเม็ดมันไม่ได้ผล"มีเยอะแยะแต่ไม่อยากให้มันขายได้แพงเอ้ยไม่ใช่ไม่รู้ว่ากินสดมันมีผลข้างเคียงหรือเปล่า

"อยู่ที่บ้านมีอีกเล็กน้อยขอรับ เดี๋ยวจะฝากคนรถนำมาให้ท่านพ่อตา แต่กินทีละน้อยนะขอรับ"กูไม่รับรองความปลอดภัยนะ

"ไม่ต้องฝากมาให้ยุ่งยาก ข้าจะตามไปดูบ้านเจ้าด้วยไอ้ลูกเขย"

สักพักผิงเอ๋อมานั่งโต๊ะกินข้าวด้วยนางใส่ใจคีบกับให้ตลอด ส่วนท่านแม่นางกินอะไรอ่อนๆแล้วขอนอนพักต่อ

..

ผมนั่งรถม้าของวังมารับม่านเอ๋อที่ร้านขายยาแล้วตฝค่อยกลับบ้าน ท่านพ่อตาใหม่เอี่ยมตามมาส่งด้วย พอถึงเขตบ้านผมชี้ให้ดูแปลงผักหลายสิบแปลง

"ไช่เอ๋อเหตุใดพืชผักบ้านเจ้างอกงามเพียงนี้"แปลงผักนอกตัวบ้านเขียวพรืดใบอวบก้านใหญ่ชูช่อไสวน่ากิน

"ข้าน้อยมีสัตว์อสูรเป็นไส้เดือนขอรับ มันพรวนดินได้ พอดินดีพืชผักเลยเจริญงอกงาม"

"ฮ่าๆ ข้ามีบุตรเขยแสนวิเศษ เป็นผู้มีปราณที่มีน้อยนิดในแผ่นดินนี้ ยังมีสัตว์อสูรด้วย ไม่ได้การต้องรีบกราบทูลเสด็จพี่"ท่านพ่อตาดี๊ด๊าเสียอาการ

"ท่านพ่อรายงานเสด็จลุง ต้องส่งเสริมสามีลูกให้ดีๆนะเจ้าคะ"หมี่ไช่คนมีเส้นฮ่าๆ

"ฮ่าๆ แน่นอน ไช่เอ๋อหากมีวิธีทำให้พืชผักบ้านอื่นงอกงามได้ดั่งบ้านเจ้า ผู้คนจะได้อิ่มท้องกันทั่วทั้งต้าหมิง"

"ท่านพ่อตาหาที่ว่างๆเอามูลสัตว์มากองรวมกันใส่เศษใบไม้ใบหญ้าเศษพืชผักลงไปผสม แล้วรดน้ำ บุตรเขยจะนำสัตว์อสูรไปปล่อย สักพักมันจะกลายเป็นอาหารของพืชอย่างดี เรียกว่าปุ๋ยขอรับ พอเอาไปใส่พืช พืชจะงอกงามดีขอรับ"

"ข้าจะให้เจ้าเมืองมาศึกษากับเจ้าอีกที"แปลว่าที่กูพูดมึงไม่รู้เรื่องเลยใช่ไหม

ผมเดินพาท่านอ๋องแนะนำกับท่านแม่ท่านแม่ยายบรรดาภรรเมียๆทั้งหลาย

"ที่ดินฝั่งนั้นของใคร เจ้าไปหามาจัดการให้เป็นของไช่เอ๋อ แล้วขยายบ้านออกไป"ท่านอ๋องชี้ไปที่นาอีกฝั่งหนึ่งของบ้าน หันไปสั่งคนสนิท

"ไช่เอ๋อ เหตุใดต้องขยาย บ้านเราขนาดกำลังดี ที่นาพอทำกันไหว"ท่านแม่กระซิบถาม

"แหะๆ พอดีนางจะมาอยู่ด้วย "ผมชี้ไปที่ผิงเอ๋อ พอพูดแค่นั้นเมียสิบกว่าคนจ้องกันเขม็ง

"หมิงฉางผิง ขอคารวะท่านแม่ท่านป้าและเจี่ยเม่ยทุกท่าน ผิงเอ๋อขอมาอยู่บ้านนี้ด้วยคนนะเจ้าคะ"

ก่อนที่ทุกคนจะตอบอะไร มีเสียงฉ่า

"หือ นี่กลิ่นอันใด หอมขนาดนี้"ท่านอ๋องทำจมูกฟุดฟิด กลืนน้ำลายเอื้อกๆ

"นี่คือผัดผักธรรมดาเป็นอาหารของบ้านนี้ขอรับ หากท่านพ่อตามิรังเกียจ..."

"ไม่ๆไม่เลย"กูยังพูดไม่จบเลยขอรับ

มื้อกลางวันเราจึงได้ต้อนรับแขกบ้านแขกเมืองด้วยหญ้าครวญครางหลายหลากเมนู

"หอมอร่อยเหลือเกิน ไช่เอ๋อเจ้าอย่าปกปิดข้าจะนำไปถวายเสด็จพี่ข้าที่เมืองหลวง ของดีแบบนี้มันต้องกระจายไปทั่วต้าหมิง"

"มันเรียกว่าหญ้าครวญครางเป็นพืชที่เจอโดยบังเอิญขอรับ"บังเอิญไปปรี้ตรงนั้นกับคนข้างๆนี้

"หญ้าครวญคราง ข้าไม่กล้าเดาที่มาแต่ถ้าจะเข้าถวายฮ่องเต้เปลี่ยนชื่อได้หรือไม่"ไม่ต้องเดาอ่ะดีแล้วเจ๊สี่หลีเอ๋อคนครวญครางหน้าแดงก้มหน้างุดๆ

"หญ้าเสี่ยวไช่ง่ายดี"ผิงเอ๋อบอก ส่วนผมกำลังจะพูดว่ากระเทียม โดนตั้งชื่อใหม่อีกแล้ว ผมไม่ได้ตั้งใจอย่าด่าผมนะ

"ได้เจ้าค่ะ เรามีหัวอาไช่ไว้กินแทนข้าว"ท่านแม่หลุดหัวอาไช่มา

"เจ้าพูดว่าอะไรไว้กินแทนข้าว"ท่านอ๋องถึงกับลุกขึ้นยืน

"ท่านแม่นำมาขึ้นโต๊ะเถิดท่านอ๋องจะได้ลองชิม"ถึงเราจะมีตังกินข้าวขาวได้สบายๆแต่ผมบอกให้ท่านแม่กินข้าวซ้อมมือผสมเผือกหรือถั่วอยู่เสมอเพื่อประโยชน์แก่ร่างกาย

พอนำข้าวผสมหลายอย่างหุงร้อนๆมาวางบนโต๊ะมันหอมน่ากินมาก ท่านอ๋องเสียมารยาทพุ้ยเอาพุ้ยเอาลืมผัดผักไปเลย

"ไช่เอ๋อเจ้าต้องบอกวิธีแพร่พันธุ์อาไช่มันอร่อยมาก"เคี้ยวให้หมดปากก่อนไหมครับท่านพ่อตา

"มันปลูกง่ายอีกด้วยขอรับ เพียงแต่เวลากินมีวิธียุ่งยากเล็กน้อย ข้าจะเขียนรายละเอียดให้ท่านอ๋องเอง"

"ดีๆอร่อยมาก"ท่านอ๋องเสียมารยาทฟาดหมดชามขูดตะเกียบกริ๊กๆ

กินอาหารเสร็จ เดินย่อยอาหาร ผิงเอ๋อแจกของคารวะท่านแม่ท่านป้าเจี่ยเม่ยใหม่ของนางอยู่

คนสนิทท่านอ๋องพาเจ้าเมืองมาพบส่งแผ่นกระดาษกรรมสิทธิ์ที่ดิน 100มู่ โหยเยอะขนาดนี้ใครจะไปทำไหววะ ถามว่าเอาไหม เอาสิ ของฟรี

ท่านเจ้าเมืองสอบถามรายละเอียดวิธีทำปุ๋ย วิธีปลูกวิธีกินเสี่ยวไช่กับอาไช่ ผมบอกให้ไปขนต้นอ่อนจากอำเภอที่เคยอยู่ เอามาแพร่พันธุ์ในที่ดินร้อยมู่นี่ ท่านเจ้าเมืองรับคำแล้วถามรายละเอียดหมู่บ้านอำเภอที่อยู่เขียนแผนที่ชัดเจน วิธีขุดวิธีขนทุกขั้นตอน แล้วรีบลาจากไป แหะๆใช้เจ้าเมืองฟื้นพื้นที่ใหม่เสียเลย ถือเป็นค่าเรียนรู้ก็แล้วกัน

"ไช่เอ๋อ จากนี้ไปเจ้าเลื่อนเป็นมือปราบระดับห้าและผู้ดูแลสำนักปราบอสูรเมืองหมิงหวงแล้วนะ"ไม่ทันได้ตั้งตัว ท่านพ่อตาก็เลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่งให้ เอ่อสูงไปไหมครับ

"ท่านอ๋อง เอ่อท่านพ่อตา ข้าทำไม่ได้ขอรับ"

"ได้สิค่อยๆทำไป ให้เกาตงกวยช่วยมันเป็นผู้กว้างขวาง เจ้าสนิทกันนี่"สนิทสิไปเที่ยวซ่องด้วยกัน

"เอ่อ แล้วท่านเจิ้น ล่ะขอรับ"

"เจิ้นจินซ่วน จะได้กลับไปหาลูกเมียที่หมิงหยาง"โอเคไม่ได้มาแทรกที่ทางท่านเจิ้น พูดจบท่านพ่อตาสะกิดยิกๆกระซิบ เขาอสูรๆ ผมขอตัวเดินเข้าห้องทำทีไปหยิบมาให้ ท่านพ่อตาใหม่เอี่ยมได้รับรีบขอตัวกลับบ้านทันที กลับไปก็ทำเมียคนอื่นเด้อแม่ยายยังระบมหอยระบมตูดอยู่อย่าไปซ๊ำเชียวนะ แค่คิดนะไม่ได้พูดออกไป

รางวัลที่ช่วยชีวิตท่านอ๋องได้เมียมาคนแถมเลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่งเสียใหญ่โตเลย เห้อกูอยากทำงานน้อยๆปรี้เยอะๆไม่ได้หรือไง