​

"นัมไหหลอย เกิดโรคห่าระบาดพะย่ะค่ะ"

ผมกลับมาจากตะเคแยงได้สองวันแล้วกำลังนึกหาวิธีบุกเมืองทั้งสองอย่างไรดี พระยาอะไรสักอย่างนี่ละเข้ามาถวายรายงาน ไม่รู้จะมาบอกผมทำไม ผมมีตำแหน่งแค่ลอยๆ คอยปรี้ไปวันๆ

หาเรื่องไปเยี่ยมดีไหมนะ ไปดูเสียหน่อยพวกมึงมีอะไรกับกู

"พี่ชัย ถ้าไปผู้เดียวน้องไม่ให้ไปนะเจ้าคะ อย่างน้อยต้องมีกองทัพไปด้วย"

"เพชรจ๋า สวามีเพชรเก่งกาจเรื่องบนเตียงเช่นไรน้องก็รู้ดีนี่"

"มันมาเกี่ยวกันได้อย่างไร"

"พี่ก็อ้างไปมั่วๆ เท่านั้นเอง ไม่ให้ไปก็ไม่ไป ถ้าอย่างนั้นไป ดูเรื่องสัตว์ป่าให้ชาวบ้านดีกว่านะ"

"น้องดวงน้องเดือนตามติดมิให้คลาดสายตา"

"ไปสองคนเองหรือจ๊ะพี่เพชร" ดวงเดือนทำหน้าแขยง อะไรกันเห็นผัวเป็นตัวอะไร

"พี่ขอไปด้วย" รี่เปิ้ลกิ๊ฟ ร้อนวิชาผมแจกกระสุนลมกับยาเพิ่มพลังกายคนละขวด

"พี่รี่จะไหวเหรอ ป่าทั้งนั้น"เมียเป็ดปราม

"มีป๋ายังไงก็ไม่มีอด อย่างน้อยก็ได้กินไส้กรอก" มันแสบจริงๆ น้องรี่ ทำเอาสาวๆ ที่ไปจากปัจจุบันรู้จักไส้กรอกหัวเราะกันกิ๊กๆ จนน้องเพชรต้องมากระซิบถามน้องเป็ดที่อยู่ใกล้สุด ถึงได้กลั้นหัวเราะไม่ไหว น้องเฟื่องและอีกหลายคนก็เข้าซุบซิบตามก่อนจะหัวเราะงอหายกันทั้งวง

"พวกเราหมายถึงน้ำท่าหายาก อาจจะไม่ได้อาบน้ำหลายวัน ส้วมก็ไม่มี"น้องเพชรอธิบาย

"น้องเพชรไม่ต้องห่วงพี่อยู่ได้"

"น้องไปด้วยได้หรือไม่" น้องณีอยากเที่ยวด้วย

"ตัวเล็กเล่า"

"ลูกไปด้วย ลูกอยากเที่ยวกับเสด็จพ่อ"

"ไม่ร้องกลับแน่นะ"

"ร้องก็ร่ายมนต์กลับมา"

พอพูดถึงน้ำ เลยเตรียมไปสักหน่อยถังร้อยลิตรสองร้อยลิตร ขนมาจะเอาไปให้นังช้อยใส่น้ำเลือดขาวขอเอามาใส่น้ำไปเผื่อสาวๆ อาบใช้

สาวๆ สั่งโรงครัวทำอาหารมาให้คนละสองสามอย่าง แหมสบายจัง หม้อก็มีเตาแก้สก็มารับรองกินหรูอยู่สบาย

สามสาวแต่งตัวชุดพรางเดินป่ากันเต็มยศ ลามไปถึงดวงกับเดือนโดนจับแต่งตัวด้วย ทหารหญิงท่าทางขึงขังแต่ถือดาบหัวลูกไก่ ดูไม่เข้ากันเลย มันต้องM16ถึงจะทันสมัย แต่ก็ให้อภัยได้เพราะสัดส่วนอวบอัดก้นกลมสะโพกผาย มันน่าเข้าไปจับกระแทกตอนนี้จังเลย

​

ดาบหน้าลูกไก่

"จะจ้องเมียตัวเองอีกนานไหม ทำยังกับไม่เคยเห็น ป่านนี้ไส้ติ่งก็เห็นมาหมดแล้วมั้ง" เมียเป็ดนี่ขัดคอทุกเวลา ผมเลยคว้าเธอมาจูบลาเสียให้อายพี่น้อง

เราออกเดินทางนำหน้ากองทหารที่ควบตามฝุ่นฟุ้งด้วยรถกระบะสี่ประตูที่มีร่องรอยลูกธนูหลายรอย อีกคันเป็น เอสยูวีให้น้องรี่ขับตามมากับเปิ้ลกิ๊ฟ ขับไปทางตะวันออกทิศที่ไปนัมไหหลอยได้ รถไถทำทางไถไปถึงแค่ชายแดนไม่ได้ข้ามเขตไป เรื่องอะไรจะอำนวยความสะดวกให้ศัตรูเนอะ เพียงสองชั่วโมงก็ถึงป่าดงทึบภูเขาสูงหลายลูกเรียงราย

"พ่อหลวงแถวนี้แหละพะย่ะค่ะ" มีทหารที่คุ้นเคยกับป่าแถวนี้นั่งท้ายกระบะมาสี่คน" เดินไปตามทางเกวียน มิเกินเพลคงถึงพะย่ะค่ะ"จอดรถได้สาวๆ ลงมาครบเก็บรถเรียบร้อย

"นำไปเลย"ผมเอาปืนสั้นเก็บเสียงออกมา อาวุธของสามสาวมีเพียงมีดเดินป่าสวยๆ คนละอัน แต่ตอนซื้อขนซื้อมาคนละสี่ห้าอัน เล่นเอาเสียวท้องน้อยเลย ยิ่งเมียเป็ดชอบขู่อยู่บ่อยๆ ว่าจะตัดทิ้ง ฮือๆ

​

มีดสวย

​

นี่ก็สวย

​

นี่ยิ่งสวย

เฉพาะเมียเป็ดคนเดียวซื้อมาสามสิบกว่าอัน ทีแรกว่าจะเอาไปฝากพวกเฟร่า แต่ตอนนี้เอามาแจกพี่สาวน้องสาวที่นี่เสียนี่ ดวงกับเดือนเสียบอยู่ที่เอวอย่างเท่ ไอ้ผมจะขอสักอันหวงเหลือเกิน ทะเลาะกันจนหนูนาเอาอันนี้มายื่นให้

​

งามสุดๆ

ดีใจยิ่งกว่าได้เมียใหม่เป็นนางงามจักรวาลอีกตอบแทนหนูนาไปเกือบสิบแน่ะคืนนั้น

"ไหนว่าสัตว์ป่าชุกชุม เสียงนกสักตัวยังไม่ได้ยิน"ผมถามทหารที่เดินนำหน้า

"นั่นสินะพะย่ะค่ะ มันผิดวิสัยป่าเหลือเกิน"

คงไม่มีสัตว์ประหลาดออกมาป่วนซีนหรอกนะไอ้คนเขียน

"ป่าสมบูรณ์ดีจังนะป๋า"น้องเปิ้ลพูดขึ้น แก้มแดงเปล่งปลั่ง

"ใช่ หายใจทั่วปอดดี"น้องกิ๊ฟเห็นดีด้วย

"ย้ายมาอยู่นี่กันเหอะ"นังรี่ชวนเสียเลย

"พวกเราว่าดีก็ดี แล้วความสะดวกล่ะไม่ติดกันเหรอ"

"คิดถึงค่อยให้ป๋าพาไปสิคะ"เปลืองเหรียญเว้ย

"ถ้าห้องน้ำดีกว่านี้จะยอดมากเลย"

"ช่ายหนูก็ติดที่ห้องน้ำ"

"เดี๋ยวกลับไปหาเมียเป็นช่างแล้วพามาทำให้"

"อยากโดนน้องเป็ดหั่นทิ้งก็เอาสิคะ"

"หนูไม่ช่วยนะ"

"ตัวเล็กสนุกไหมลูก"เปลี่ยนเรื่องสิรออะไร

"เงียบดีเสด็จพ่อ อันที่เอวเสด็จพ่อคืออะไร"

"มันคืออาวุธที่บ้านเกิดพ่อ แต่แรงสู้อันที่พ่อให้ไม่ได้หรอก" ผมก้มลงกระซิบเบาๆ เพราะสั่งไว้แล้วห้ามให้แม่รู้

"อะไรแรง" สองพ่อลูกสะดุ้งเหยง กระซิบแล้วยังได้ยินอีก

"ไม่มีอะไร แดดมันแรง เนอะตัวเล็กเนอะ"

"ไม่ใช่ เสด็จพ่อบอกอาวุธที่เสด็จพ่อให้ลูกแรงกว่าของที่เอวเสด็จพ่อ"กรรมของเวรลูกใครวะ

"ให้อะไรลูกเล่นอีกล่ะ คุณพี่"

"เอ่อ ไม่มีอะไร"

"เสด็จพ่ออย่าโกหก โกหกไม่ดี "เป็นไงล่ะโดนลูกสอนเชิง

"นั่นแน่โกหกไม่ดี บอกมาสิเจ้าคะ"

"นี่เสด็จแม่ กระสุนเพลิง" ฟุบ ต้นไม้เล็กด้านข้างไฟลุกท่วม

เบิ้ดคำสิเว่า ลูกจ๋าทำไมซื่อขนาดนี้ กูตายแน่ๆ น้องณีตัดหัวขาดแน่ ผมเกร็งตัวรับการลงโทษจาก น้องณีแต่กลายเป็นว่า

"ดีจังเลยลูก เสด็จพ่อให้เมื่อใด ลูกใช้เป็นอย่างไร ระดับใดแล้ว ของแม่นะ ยิงแรง...."

เห้อ อุตส่าห์กลัว นึกว่าจะโดนด่า ชวนลูกคุยเรื่องกระสุนเพลิงจ๋อยๆ เสียนี่ ว่าแต่ป่ามันเงียบเกินไปแล้วนะ ข้างหน้าเห็นบ้านคนลิบๆ แล้ว

พอมาถึงชาวบ้านออกมาเมียงมองกันเต็มทหารสอบถาม ได้ความว่า ตรงนี้มีกันสิบครัวเรือนโดนเสือโดนหมีตะปบหายไปหลายคนตอนนี้ผู้ชายเหลือห้าคนเอง กลางวันก็หากินแถวๆ ชายป่าใกล้ๆ บ้าน ต้องไปกันทีละหลายคน พอกลางคืนปิดบ้านเงียบสัตว์ร้ายมันลงมารังควาน วัวควายตายเรียบ

"พวกเจ้าไม่ต้องกลัว ข้าจะฆ่าสัตว์ร้ายให้มากที่สุด ตอนนี้มารับข้าวปลาไปแบ่งกันกิน "เอาข้าวออกมากระสอบ กับข้าวที่โรงครัวทำมาหลายหม้อในแหวนไม่มีของสดเลยไม่ได้เตรียมไว้

"ออกไปสั่งให้พวกที่มากลับไปขนข้าวปลาอาหารมาแจก อย่าลืมรายงานแม่หลวงด้วย พวกเจ้ามีหมู่บ้านใกล้ๆ หรือไม่ "

"มีเจ้าข้า เดินกึ่งวันเท่านั่นเจ้าข้า แต่ที่นั้นแห้งแล้งกันดารยิ่ง" นี่ใกล้แล้วเหรอ

"แห้งแล้งแล้วไม่มาอยู่ที่นี่วะ" ยืนตรงนี้ยังได้ยินเสียงน้ำไหลรินๆ เลย

"ไม่ทราบเกล้า เจ้าข้า"

"ทำไม ไม่ได้ยินเสียงสัตว์ป่าเลย"

"มันคงเกรงพระบารมีพ่อหลวงพะย่ะค่ะ"แผล่บๆ มันเกือบดีแล้วถ้าไม่มีแผล่บๆ ให้กูรู้ตัว

ผมเดินไปที่ชายป่าหยิบมีดวิทยาธร ออกมา

'ตั้งนะโมสามจบต่อด้วยคาถาบูชาหลวงพ่อ นิมนต์เหรียญชนะจนขึ้นคอ ' ไม่ใช่มนต์แคน แก่นคูน แค่ตั้งสติท่องพุทโธรัวๆ จนจิตเกิดสมาธิ ปักมีดลงบนผืนดิน เชิญรุกขเทวดาเจ้าป่าเจ้าเขาแถวนี้ออกมา

"ขอผู้มีบุญอย่าได้ทำร้ายเราเลย"

"เราเชิญท่านออกมาสนทนากันเพียงชั่วครู่"

"เราอยากรู้ว่าทำไมสัตว์ดุร้ายถึงได้ออกมามากมายแต่พอเรามากลับไม่มีเลย"

ที่สัตว์ป่าออกมาเพราะว่ามีรากษสดุร้ายตนหนึ่งมาอาศัยอยู่ยังเชิงเขาลูกนั้น คอยจับสัตว์ป่ากิน พวกมันจึงอพยพลงมาหากินถึงที่นี้ ส่วนที่ท่านว่าสัตว์ป่าไม่มีคงต้องถามองค์หญิงนาคีตนนั้น"

(รากษส คืออสูรชั้นต่ำ นิสัยดุร้าย อ้างอิงจากวิกิพีเดีย)

"ขอบคุณท่านเจ้าป่า มีอะไรที่ข้าพอทำให้เป็นการตอบแทนได้บ้าง"

"เรารู้ท่านผู้เจริญมาจากถิ่นอื่น หากจะมีของกินแปลกๆ แบ่งให้เราลองชิมจะเป็นการดีมาก" เจอเจ้าป่าตะกละเสียแล้ว

ผมควักพิซซ่าออกมา หยิบธูปออกมาจุด บอกกล่าวอยู่ในใจ

"เพียงเท่านี้ใช้ได้หรือไม่"

"ใช้ได้แล้วแต่ขอท่านผู้มีฤทธิ์ดึงมีดออกจากผืนปฐพีจะเป็นการดี"

"อ้อ ขออภัยท่านเจ้าป่า "พอถอนมีดออกแกก็ซัดพิซซ่าหมุบหมับๆ

"วันหลังไม่ต้องปัก แค่นำออกมาดีดที่คมมีดสักทีเดียวพอ" เคี้ยวก่อนไหมท่าน

"ขอบพระคุณที่สอนสั่ง" ผมรอจนธูปหมด หยิบกล่องพิซซ่าไปส่งให้เด็กในหมู่บ้านกินต่อ

"น้องณี พี่ว่าเป็นเพราะน้องณีแน่ๆ สิงสาราสัตว์เลยไม่ออกมาให้เห็น"

"น้องรู้แล้วแต่ไม่กล้าบอกคุณพี่"

"น้องเอาชนะรากษสๆ ได้หรือไม่"

"สบายมากเจ้าค่ะ"

อย่างนั้นพักกินข้าวกันก่อน เดี๋ยวค่อยไปลุยผี

ผีเหรอป๋า

เชอะอย่ามาหลอกไม่ให้เค้าไปด้วยเลย

เสด็จพ่อเอาอันใดให้เด็กพวกนั้นกิน

อันนี้ลูก ไก่ เอบีซี ผมเามาให้ลูกนังคนแม่กระโดดคว้าหยิบไแก่อนเพื่อนเลยกัดกร้วมๆ

คุณพี่ เบียร์ด้วย

แหมมันน่าตื้บนักนังงูน้อย ไอ้รี่หัวเราะชอบใจมีคนแสบเหมือนมัน

ป๋าเบียร์ด้วย มันเลียนแบบ ไก่กล่องใหญ่สามกล่องหมดด้วยความรวดเร็วสาวๆ ปากมันแผล่บเรอเบียร์ดังเอิ้ก

เสด็จพ่ออร่อยมาก วันหลังลูกขออีก

ได้ๆ สำหรับลูกงูได้ แม่งูอด

​