"เจ้าดูหมิ่น เจ้าหน้าที่มือปราบ จับกุมมันมาให้กับข้า"พวกมือปราบกรูกันเข้ามา

"ไม่ ท่านพี่ อย่านะ"เป็นว่านเอ๋อกรีดร้อง

"อุ๊ย อันใดติดเสื้อข้า"ผมก้มลงปัดชายเสื้อออก

"ทั้งหมดหยุด ล้วนเป็นพวกเดียวกัน ไฉนนายท่านมิแสดงตัว"มันเห็นป้ายม่วงแว้บๆ มันรีบห้ามลูกน้อง เดินมาเคารพนอบน้อม

"โลกนี่อยุติธรรมนัก หากเป็นคนธรรมดาคงถูกจับกุม ลูกเมียคงโดนข่มเหง นี่เจ้าเป็นคนของทางการจริงหรือนี่ จับกุมพวกมันไป ข้าจะตามไปดูว่าพวกเจ้าทำงานกันเช่นไร"ไอ้พวกขี้ฉ้อเกลียดแม่งชิบหาย แทนที่จะดูแลเอาแต่รังแกแต่ชาวบ้าน

"ข้าน้อยรับคำสั่ง เจ้าหน้าที่คร่ากุมมันไปให้หมด" เจ้าหน้าที่มือปราบงง ที่หัวหน้าตนเองเปลี่ยนทิศทางเร็วกว่ามือถือ4G

"ท่านรับเงินทองไป อ้าก"คุณชายเติ้งโดนตบปากเลือดกระจาย เห็นทีคงพูดไม่ได้ไปหลายวัน

"ขอนายท่านอย่าถือสา ข้าน้อยจะดูแลไม่ให้ผู้ใดมารบกวนอาหญิงท่าน"ยังจะเลียกูต่ออีก ขยะแขยงว้อย

"ไปได้แล้ว" ท่าทางพินอบพิเทามึงกูจะอ้วก

"พี่ชายท่านยอดเยี่ยมยิ่งนัก เพียงปัดชายเสื้อเจ้าหน้าที่มือปราบก็ศิโรราบ"เด็กสาวสวยงามนี่มาจากที่ใด มาถึงมาเกาะกุมชายแขนเสื้อดึงยิกๆ พูดจาเจื้อยแจ้ว เห้อ ทำไมมีแต่เด็กๆเข้าหา ป๋าชอบไซส์ บิ้กบรึ้ม รู้บ่

"ข้าเพียงสุนัขจิ้งจอกแอบอ้างบารมีเสือ"ผมยิ้มแหะๆพลางยกมือคำนับผู้ติดตามด้านหลังนับสิบ

"คุณหนู สายแล้วท่านแม่จะคอย"ผู้ติดตามคนนี้หนวดเคราขาวน่าเกรงขาม

"ข้าไปแล้ววันหน้าเจอกันใหม่นะพี่สุนัขจิ้งจอก"นางยิ้มหวานโบกมือหยอยๆแล้วเดินไปกับผู้คุ้มกัน คุณหนูสกุลไหนผู้คุ้มกันมากมายเพียงนี้

..

"ไช่เอ๋อ เจ้าทำอย่างไรเจ้าหน้าที่มือปราบถึงได้กลัวเกรงเพียงนั้น"อาหญิงเข้ามาถามน้ำตายังไหลรินอยู่เลย ร้องไห้ยังสวยคนอะไรวะ หรือว่าเธอไม่ใชคนเป็นนางฟ้า

"ผู้หลานเพียงรู้จักใครบางคนขอรับ"ถ่อมตัววันละนิดจิตชื่นบาน

"ท่านพี่บอกอาหญิงไปเถิดเจ้าค่ะ"โถ่ คุณเมียขอมีความลับบ้างก็ไม่ได้

"หลานทำงานให้กับตึกนั้น"ผมชี้ไปตึกสูงที่มองเห็นได้ ตึกสูงสามสี่ชั้นดูแข็งแกร่งน่าเกรงขาม

"มือปราบอสูร"อาหญิงถึงกับปากสั่น

"ขอรับ"

ผู้คนเดินมาฝูงหนึ่ง พกพาดาบใหญ่ใครพบเห็นต้องหลบทาง แต่ท่าทางไม่ได้กร่างอวดบารมีอันใด เดินผ่านทักทายผู้คนมากหน้าหลายตา

"เสี่ยวไช่ เหตุใดไม่ไปที่สำนัก นี่ถ้าเวรยามไม่เห็นแล้วรายงานข้า คงไม่ได้พบเจ้า"เป็นเหล่าเกาเดินมากับพี่น้องมือปราบ

"คำนับเหล่าเกา ตอนบ่ายข้าน้อยจะเข้าไป ตอนนี้ข้าน้อยเพียงมาแวะเยี่ยมเยียนอาหญิงของฮูหยิน"

"มู่ว่านชิง คำนับนายท่านเกาเจ้าค่ะ"เด็กน้อยรู้จักมารยาทกับเขาด้วย นางยอบกายทำความเคารพอย่างคุณหนูตระกูลใหญ่ท่าทางท่านพ่อตาอบรมมาดี

"นายท่านอันใด ข้าเป็นพี่น้องกับสามีเจ้า เรียกเหล่าเกาก็พอ หน้าตาสะสวยสมเป็นฮูหยินน้องชายข้าร้านนี้ของอาเจ้า จะได้สั่งให้เด็กๆมาซื้อยาที่นี่"

"ข้าน้อยมู่ชิงเยี่ยน คำนับนายท่านเกา ขอบคุณที่สนับสนุนเจ้าค่ะ"อาหญิงน้ำตานองหน้ายังไม่ขาดมารยาท

"ไม่เป็นไรญาติน้องชายเท่ากับญาติข้า มีอะไรไปหาเกาตงกวยที่สำนักปราบอสูรได้"เกาตงกวยชื่อเล่นคือ โลน แค่คิดก็ขำแล้ว ฮ่าๆ พี่โลน

"อ้อ เหล่าเกา มีคุณชายเติ้ง มันมารังแกอาหญิงซ๊ำยังบอกว่าส่งอาเขยลงปรโลก พวกมือปราบกุมตัวไปแล้ว ไม่รู้การสอบสวนเป็นเช่นไรบ้าง ท่าทางมีลับลมคมในกัน ขอเหล่าเกาออกหน้าให้ที เย็นนี้ผู้น้องจะเหมาเหลาเลี้ยงสุรา"พร้อมขยิบตาให้ ไปทำไมแค่เหลา ไปทั้งทีต้องไปสวรรค์

"เรื่องเป็นเช่นไร"เหล่าเกาหันไปถามอาหญิงที่ร้องไห้สะอึกสะอื้น ขนาดร้องไห้ยังสวยน่ากอดปลอบนัก

"คุณชายเติ้งมาชอบพอข้าน้อยเจ้าค่ะ จะขอข้าน้อยเป็นอนุ แต่ข้าน้อยมีสามีแล้ว คุณชายเติ้งก็ไม่เลิกราจึงส่งคนมารบกวนจนค้าขายไม่ได้การค้าไม่ดี สามีข้าน้อยจึงต้องออกไปตระเวณหาซื้อสมุนไพรต่างอำเภอ แต่คุณชายเติ้งบอกว่าส่งเขาไปปรโลกแล้ว"

"เป็นเช่นนี้เอง ได้สิ ข้าคันไม้คันมือพอดี พวกเราไปทวงถามความเป็นธรรมให้เสี่ยวไช่กัน"เหล่าเกาเดินนำพี่น้องมือปราบอสูรไป พี่น้องมือปราบทำท่าคันไม้คันมือไปด้วย มึงซวยแน่

"ว่านเอ๋อเจ้ารออยู่กับท่านอา ข้าจะไปเรียกร้องความเป็นธรรมให้เอง"

อาหญิงร้องไห้กระซิกๆอยู่ ส่งตั๋วเงินให้สองใบผมรับมาใส่อก แล้ววิ่งตามเหล่าเกาไป

..

หน้าสำนักงานมือปราบ พวกมือปราบกำลังโค้งคำนับเกี้ยวสวยงามคันหนึ่ง มีตัวหัวหน้าด้วยละมังแต่งตัวดูดีกว่าเค้าเพื่อน ไอ้พวกขี้ยายังยืนกันเต็ม

"บัดซบข้าไม่จบเรื่องนี้แน่"เสียงในเกี้ยวตวาดดังลั่น

"คุณชายโปรดอภัยพวกมือปราบอสูรแข็งแกร่งนัก"

"ข้าไม่เชื่อ อู้ย เจ้าตบแรงเกินไป เด็กๆกลับจวน"

"สำนักมือปราบสอบสวนคนเร็วยิ่ง มิน่าเมืองหมิงหวงสงบเงียบไร้โจรผู้ร้าย"เหล่าเกาเสนอหน้าออกไป

"หัวหน้าเกา ลมอะไรพัดมาถึงนี่"หัวหน้ามือปราบยกมือคารวะเหล่าเกา

"ข้าอยากมาดูการไต่สวนในคดีของคุณชายเติ้ง"

"สำนักมือปราบกับสำนักปราบอสูร เป็นดั่งน้ำบ่อไม่ยุ่งน้ำคลอง ไฉนหัวหน้าเกาทำเช่นนี้"

"บังเอิญเรื่องนี้เกี่ยวพันกับสหายข้า"

"อ้อ หากการสอบสวนเสร็จสิ้นคุณชายเติ้งไม่ผิดจึงปล่อยตัว"มันทำหน้าได้กวนตรีนมาก ทืบแม่งซะบ๊อ อย่า อย่า อย่าห้าม

"ฮ่าๆ คุณชายเติ้งสารภาพออกมาตอนนั้นท่านมือปราบท่านนี้ๆๆอยู่ด้วย"ผมไล่ชี้ทีละคน

"ข้าไม่ได้ยินอันใด พวกเจ้าได้ยินหรือไม่"มันหันไปถามพรรคพวก ทุกคนส่ายหน้าพร้อมเพรียงกัน ผมเข้าใจก็รับตังเขามาแล้วอ่ะนะ

"ตำลึงทองคงอุดหูกระมัง"พวกมึงจะเอาอย่างนี้ใช่ไหม

"เจ้าเด็กสามหาวกล้าดูหมิ่นมือปราบ"ไอ้ตัวหัวหน้ามันชี้หน้าผม กูจดบัญชีหนังหมาไว้แล้วเจอกูแน่

"หัวหน้าหม่า พูดจาระวังปาก บังเอิญเด็กสามหาวมีป้ายระดับสามเท่าข้า"เหล่าเกาเปิดชายเสื้อผมขึ้นให้เห็นป้ายชัดๆ

"ป้ายปลอมใช่หรือไม่ เด็กน้อยหน้าอ่อนได้ป้ายระดับสาม สำนักปราบอสูรตกต่ำถึงเพียงนี้"ดูถูกกูเหรอได้เสีย

"คนพูดแบบนี้กล้าประลองเป็นตายกับเด็กหน้าอ่อนหรือไม่"ผมใช้ลูกไม้เดิม หวังว่ามึงมีจะความกล้าสักนิด

"เหอ ข้าไม่ลดตัวลงไปต่อยตีกับเด็กน้อย"กล้าๆหน่อยแล้วจะรุ่งท่านหัวหน้ามือปราบ

"ไม่กล้าก็บอกไม่กล้า ข้าต่อให้ข้าจะไม่ใช้อาวุธเลย"ผมยั่วยุเย้ยแหย่

"ข้าน้อยขออาสานายท่าน"มีคนไม่กลัวตายเว้ย

"เราเป็นคนทางการไม่อาจลดตัวลงไปทำการป่าเถื่อนเช่นชาวยุทธ"เลี่ยงไปแถไปแล้วแต่มึง

"หากท่านสงสัยเรื่องป้ายสอบถามท่านอ๋องทักษิณได้ ท่านอ๋องเป็นผู้สั่งการเรื่องนี้โดยตัวท่านเอง" เหล่าเกาอ้างท่านอ๋อง

ในเมื่อไม่กล้าต่อยตี งั้นกลับมาที่เรื่องคดี

"ตกลงพวกท่านไม่ได้ยินที่คุณชายเติ้งพูด โปรดล้างหูรอฟังอีกครั้ง"ผมหันไปหาเกี้ยว"คุณชายเติ้งโปรดสารภาพอีกครั้ง"

"ข้าไม่รู้เรื่องอันใดด้วย"

"คุณชายเติ้งจะพูดหรือไม่"ปลดปล่อยปราณ ครืดๆๆเสียงท้องมันลั่น ดังเหมือนแผ่นดินไหว

พรูดๆๆ "โอ้ย "ถึงจะไม่พูดแต่มึงพรูด กูจะทำให้มึงพรูดจนมึงพูด งงมะ

"พูดหรือไม่"เชี่ยโคตรเหม็น สัสเอ้ยแดกอะไรมาวะ

"ข้าไม่ โอ้ย"พรูดๆๆปู้ดๆป้าดๆ"ข้าปวดท้อง โอ้ยๆ"

"พูดหรือไม่"ถ้ามึงไม่พูดกูจะไปแล้วเหม็นขี้ชิบหาย

"พูดแล้ว เป็นข้าทำ ข้าสั่งคนไปฆ่าเถ้าแก่ร้านยาอันยังชางที่อำเภอภูฟ้าสูง"คุณชายเติ้งพูดละเอียดขนาดนี้มึงจะแถอีกไหม ไอ้มือปราบสวะ

"ท่านมือปราบได้ยินหรือไม่"

"ท่านกล้าลงมือต่อหน้าข้า"

"ใครลงมือ ท่านเห็นหรือ เหล่าเกาท่านเห็นหรือไม่"

"ไม่เห็นอันใด"พวกมือปราบอสูรสั่นหน้าอย่างพร้อมเพรียงกัน มึงเล่นมากูเล่นกลับไม่โกง

"มือข้าไขว้หลังอยู่นี่ ยังไม่จับกุมมันอีก หรือจะบอกว่าไม่ได้ยิน ข้าจะช่วยแคะหูให้"ผมตวาดดังลั่น

"เจ้าเป็นคนของทางการเหตุใดโหดร้ายนัก"มันชี้หน้าผม ตรรกะมึงนี่สุดยอด แต่ยังดีที่มันสั่งให้ลูกน้องจับกุมคุณชายเติ้งแล้ว

"เจ้าเป็นคนของทางการเหตุใดฉ้อฉลนัก"ผมหันไปมองเหล่าขี้ยา"เห็นทีคงจะต้องล้างสำนักมือปราบที่เน่าเหม็น"พูดจบก็ปลดปล่อยปราณชุดใหญ่แล้วรีบดึงเหล่าเกาเดินหนี ไอ้พวกขี้ยายี่สิบกว่าคนลงไปนอนดิ้นพล่าน ก่อนจะพ่นขี้ พรูดๆๆๆ เหม็นคละคลุ้งหน้าสำนักมือปราบ

แหวะ โคตรเหม็น