"เสด็จพ่อ คนผู้นี้เป็นใครเพคะ ลูกชอบ"ใครวะออก ตัวแรงจัง แต่เรียกเสด็จพ่อ ไม่พ้นลูกสาวฮ่องเต้ก็องค์หญิงสิ ไม่เอานะ อย่ามาชอบ กูหล่อกูรู้ โอ้ย เอวกูใครหนีบอีกล่ะ เมียจ๋าสามีอยู่เฉยๆไม่ได้อ่อยใครเลยนะ

"แม่ทัพปราบอสูรคนใหม่ของต้าหมิง หวงหมี่ไช่"

"สูงใหญ่หล่อเหลา เก่งกล้า เสด็จพ่อยกลูกให้เขานะเพคะ"เอาจริงดิ องค์หญิงไปเงี่ยนมาจากไหน

"ไม่ได้เขาเป็นบุตรเขยเสด็จอาเจ้า เป็นสามีผิงเอ๋อน้องสาวเจ้าอย่างไร"

"ข้าไม่ถือ ดีสิข้าสนิทกับน้องสาวอยู่แล้ว มีสามีคนเดียวกันยิ่งดีขึ้นไปอีก"ขอให้พูดเล่นเถิดนะ

"ข้าน้อยยังมีภรรยาที่บ้านอีกสิบกว่าคนขอรับ"ผมยังไม่เห็นหน้าได้ยินแต่เสียง ก็คงงดงามนั่นแหละ

"ดีจังพี่น้องเยอะแยะข้าชอบอบอุ่นดี เสด็จพ่อมีพี่น้องให้ข้าไม่กี่คนเอง เจ้าชื่ออะไรนะ รีบขอข้ากับเสด็จพ่อสิ"เอากับมึงสิ ยิ่งกว่า มือถือ 5G อีกแรงชิบหายวายป่วง

"อสูรบุก อสูรบุก ตั้งรับด่วน"มีเสียงทหารโวยวายมาจากแนวหน้า พอหันไปดูฝูงอสูรเริ่มขยับเดินทัพ ทหารองครักษ์เริ่มขยับเดินมาด้านหน้าทั้งหมดชักอาวุธเงาวับรอรับการโจมตี

เห้อ ระฆังช่วยชีวิตไว้อีกแล้วครับ เหล่ามือปราบอสูรจัดขบวนเตรียมรุกเข้าใส่ เฮ้ยใครสั่งวะรอกูก่อนไหม

"ไช่เอ๋อ ถือป้ายนี่ไปแนวหน้าสั่งการได้เลย"ท่านอ๋องส่งป้ายมังกรทองให้

"หวงหมี่ไช่ รับคำสั่งขอรับ ทั้งหมดตามมา"ผมหันไปสั่งพรรคพวกที่ตามมารวมถึงสองเมียที่หยิกเอวกรูพรุนไปแล้ว

..

ผมขึ้นม้า(ของใครก็ไม่รู้)ควบออกไปแนวหน้า ฝุ่นตลบอยู่ลิบๆ ฝูงอสูรกำลังวิ่งเข้ามา พวกมึงจะบ้าพลังกันอะไรขนาดนั้น จะวิ่งกันทำไมวะไม่เหนื่อยหรือไง

"ผู้ใดสั่งการที่นี้"ผมร้องถามขุนพลผู้หนึ่งที่กำลังสั่งจัดทัพ

"เป็นข้าเอง ขุนพลกู่"ผู้คนหันมามองกันทั้งหมด

"ข้ามารับการสั่งการ นี่คือป้าย"ผมชูป้ายไปรอบๆให้ทั้งหมดดู

"ข้าออกรบไม่รับคำสั่ง แนวหลัง เด็กน้อยหลบไปที่นี่สนามรบไม่ใช่สนามเด็กเล่นหาไม่จะเจออาญาทัพ"

อ้าวพูดจาแบบนี้ ได้เสียสิครับ ไอ้ชัยน่ะเว้ย หยามได้ฆ่าไม่ได้หรอกนะ

ผมถอยลงมา "ใครเชื่อว่าข้ามีอำนาจสั่งการถอยลงมายี่สิบก้าว"มือปราบอสูรทั้งสองเมืองที่คุ้นหน้าคุ้นตาผมถอยมาตามที่สั่ง แถมชักชวนเพื่อนฝูงต่างเมืองถอยมาด้วย

"เด็กน้อยเจ้าระวังหัวขาด"มันยกทวนชี้หน้าผม

"ขอบคุณที่ชม"

..

"นายท่าน อสูรหนึ่งเขา แปดหมื่นสี่พันหกร้อยสามสิบสอง อสูรสองเขาสี่พันแปดร้อยยี่สิบหก อสูรสามเขาหนึ่งร้อยเจ็ดสิบสาม อสูรสี่เขาหนึ่งตัว"เสียงอาเหว่ยรายงาน มีอสูรสี่เขาด้วยงามไส้ละมึง

เยอะชิบหายเลยครับพี่น้อง ทำยังไงดีวะ ที่มองเห็นน่าจะแค่สามสี่หมื่นไอ้ขุนพลเวรนั่นถึงดูไม่กลัว พวกมันซ่อนอยู่ไหนวะ แค่หนึ่งต่อหนึ่งเราก็แพ้แล้วเท่าที่มองผ่านๆพวกเรามีประมาณห้าถึงหกหมื่นคน คิดๆๆๆๆ อ้อ คิดไม่ออก

"เสี่ยวไช่ พวกเราพร้อมรับคำสั่ง"แม่งยิ่งรู้จำนวนยิ่งนึกไม่ออก

"ท่านพี่ ท่านพี่"เสี้ยนเอ๋อเขย่าแขนถึงได้รู้สึกตัว

"ธนูกับหอกไปจัดเตรียมมาให้มากที่สุด "อะไรอีกดีต้องไม่ให้มันเข้ามาใกล้ได้ เราจะเสียเปรียบ"พวกเราจัดเตรียมน้ำมันดินเศษไม้ฟืนฟางอะไรที่ติดไฟได้ไปเตรียมมา"คิดอะไรไม่ออกสั่งแบบเดิมไปก่อน ทำยังไงไม่ให้สูญเสียวะ

รู้แล้วโว้ย ผมควบม้าออกไป ตลอดแนวหลังของกองทัพ ชูตราในมือขึ้น ปากร้องตะโกน

"นี่คือป้ายทองอาญาสิทธิ์ทั้งหมดรับคำสั่ง ถอยลงมาหนึ่งร้อยก้าว"ใครไม่ฟังปล่อยแม่งตาย ผมไม่สนใจเสียงโวยวายของมันขี่ม้าไปเรื่อยๆร้องตะโกนให้ถอยลงมา

"อย่าถอย อย่าถอย ใครถอยโดนอาญาทัพ"มีคนถอยมาสักห้าหมื่นได้มั้ง แม่งทหารบ้านเมืองนี้มันน้อยจังวะ

"อาเหว่ย เห็นช่องว่างตลอดแนวนี้ไหม เจ้าสามารถทำเป็นร่องลึกได้ขนาดไหน"

"ตามแต่นายท่านจะสั่งขอรับ"อาเหว่ยของป๋า พ่อไส้เดือนเทพ มีทางรอดแล้วกู

"ในตัวเจ้ายังมีเศษไม้อีกใช่หรือไม่"

"มีอีกมากขอรับ"

"สั่งให้ลูกๆไปเก็บมากอีกเยอะๆ"ผมกลัวไม่พอเหลือดีกว่าขาดตามเคย

"ขอรับ"

คราวที่แล้วชนะมาโดยปลอดภัยเพราะพวกอสูรอยู่ในเหว แต่แถวนี้ไม่มีเหว ให้อาเหว่ยสร้างแม่งเสียเลย

"อาเหว่ยขุดร่องยาวตลอดแนวลึกหนึ่งจั้งกว้างหนึ่งจั้ง"ผมชี้ด้านหน้าของพวกเราที่ถอยมา

หนึ่งจั้งประมาณสองเมตรครึ่ง

ครึดๆๆร่องกว้างลึกขนาดหนึ่งจั้งเกิดขึ้นตามความยาวตลอดแนวกองทัพ

"พวกเราโยนเศษไม้ฟางหญ้าลงไป"คนทั้งกองทัพกำลังยืนงง อยู่ดีๆมีร่องกว้างเกิดขึ้นตรงหน้าแถมขุดเสียสวยเชียว ไม่เสียทีที่ให้พรวนดินอยู่บ่อยๆ พอโยนเศษไม้เศษหญ้าลงไปก็ราดน้ำมันดิน

"เตรียมคบเพลิง"ทั้งหมดจุดไฟแล้วถือรอไว้

ทุกคนคงจะงง มึงสั่งขุดแค่สองเมตรทำไม ทั้งๆที่ อาเหว่ยบอกลึกเท่าไรก็ได้ คือผมมีแผนฆ่าล้างทั้งหมดครับ ถึงไม่หมดก็ต้องให้มันตายให้เยอะที่สุดเท่าที่จะมากได้เพื่อลดความสูญเสียของฝ่ายเรา

ตอนนี้เหล่าอสูรบุกเข้ามาถึงตัวไอ้พวกทหารดื้อด้าน หนึ่งต่อหนึ่งยังสู้ไม่ได้นี่แปดต่อหนึ่ง เสียงปะทะกันโช้งเช้งโอ๊ยอ๊ายดังลั่นสนามรบ เพียงแค่พริบตาทหารประมาณหนึ่งหมื่นก็ถูกทัพอสูรกลืนหายไป แล้วพวกมันวิ่งกรูเข้ามา ห้าสิบก้าว สามสิบก้าว ยี่สิบก้าว

"จุดไฟได้"ตลอดแนวกองทัพโยนคบเพลิงลงไป พรึบเกิดไฟลุกท่วมควันไฟคละคลุ้ง

เหล่าอสูรวิ่งมาเจอไฟลุกท่วมเบรคกันตัวโก่งออกันเป็นพรืดเหมือนจะกลัวกับดักหรือกลัวไฟยังไงไม่รู้ พวกมันร้องขู่อยู่อีกฟาก โฮกๆเสียงสะเทือนไตน่ากลัวมาก ฝั่งเราหน้าซีดกันทุกราย คิดไม่ออกถ้าไม่มีไฟกั้นเราจะตายกันภายในกี่นาที

"ไอ้พวกสารเลว รออันใดกัน"เสียงตะโกนดังลั่นด่าไพร่พลอสูร แล้วมีอสูรสี่เขาแหวกเหล่าอสูรออกมา นี่มัน คนคุ้นเคยนี่หว่า

"จากกันมานาน สบายดีหรือไม่เจ้าชายอสูรวังผั่น" ทำไมมึงมีสี่เขาแล้ววะ

"เป็นเจ้าเองเด็กน้อย ข้าจะเว้นทางรอดให้ ใครจับพี่สาวข้าไว้ปล่อยมาแล้วข้าจะไว้ชีวิต"พี่สาวๆใครวะ คงไม่ใช่

"พี่สาวเจ้า ชื่อวังผินใช่หรือไม่"ผมกระซิบคนข้างๆ "พวกเจ้าเล่นตามน้ำมานะ"

"ใช่แล้ว ปล่อยมาเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นมนุษย์ตายทั้งหมด ข้าจะล้างให้สูญพันธุ์ไปทุกเมือง"ใช่จริงๆด้วย

ผมเรียกเอาก้อนพลังจากอาเหว่ยแล้วสั่งมันไปเตรียมตัวขุดดินตรงที่เหล่าอสูรยืนออกันอยู่มากมาย

"นี่ไงพี่สาวเจ้า"ผมชูก้อนพลังอสูรเม็ดใสใหญ่เท่าลูกกอล์ฟ

"ท่านพี่ ใครฆ่าพี่สาวข้า"มันกัดฟันกรอดๆตาที่แดงอยู่แล้วแทบถลนมานอกเบ้า

"เป็นข้าเองที่ฆ่าพี่สาวเจ้า ก่อนฆ่า ข้ายังเสพสุขกับพี่สาวเจ้าอีกด้วย ถ้าหากนางไม่ดื้อรั้นข้าก็จะเก็บไว้ข้างกายนะ รสชาตินางช่างหวานหอมพวกพี่น้องข้าติดใจมากมาย ใช่ไหมพวกเรา"ผมหันไปพยักพเยิดกับคนข้างๆ

"ฮ่าๆช่างสุขสมยิ่ง"หน้าไอ้วังผั่นดูไม่ได้เลย

"รสชาติดี"เริ่มมีคนเสริมขึ้นมา

"ข้าเล่นกับนางห้าครั้งรวด"

"ข้าเล่นไปสิบครั้ง"มีคนเกทับ

"หวานหอม"

"กรอบอร่อย"กรอบอร่อยพ่องดิ

"เหล่าอสูร บุกฆ่ามันให้หมด"มันทนไม่ไหวขาดสติสั่งลุย พวกอสูรเริ่มกระโดดข้ามร่องไฟ

"ยิงได้ ตัวข้างหน้าก่อน"ขวับๆๆฟึบๆๆทั้งหอกและธนูลอยออกไปเป็นแพ"อาเหว่ยขุดเลยกว้างยี่สิบจั้งลึกสิบจั้ง" ครึดๆๆๆเสียงแผ่นดินลั่นครึกๆร่องลึกและกว้างเกิดขึ้นเหล่าอสูรที่มายืนออกันร่วงหล่นลงไปร้องครวญครางโอดโอยดังลั่น"เศษไม้อาเหว่ยโยน" พรึบๆเศษไม้มากมายลอยลงไปก้นหลุม ผมยิงกระสุนเพลิงลงไปติดๆกันสามสิบลูก เหล่าอสูรล้มตายกันเป็นเบือ ไฟลุกไหม้กลิ่นเนื้อย่างลอยหอมฟุ้งแหวะ

"นายท่านข้าน้อยเก็บร่างอสูรได้เลยไหมขอรับ"อาเหว่ยแม่งงกเหมือนใครวะ

"เอาเลยมากมายขนาดนี้ เจ้ากับอยากกลืนกินเท่าใดตามใจ"เอาใจมันหน่อย นี่ชนะมาได้เพราะมันเลยนะ

"นายท่าน เก่งมากเจ้าค่ะ"เสี้ยนเอ๋อกอดแขนชมเอียงคอน่ารักเชียว เอานมแบนๆมาถูแขนเหรอ เดี๋ยวพี่ก็จัดเข้าให้

"เสี่ยวไช่ เจ้าๆ เจ้าไม่ใช่คน"ชิบหายไม่ใช่คนแล้วจะให้กูเป็นตัวอะไรวะ

"ใช่แล้ว เสี่ยวไช่ เทพปราบอสูร"

"เทพปราบอสูร ๆๆๆๆๆๆ"ทั้งหมดตะโกนลั่นทุ่ง พวกมึงรีบดีใจกันไปไหน ไม่รู้พวกมันตายกันหมดหรือยังแต่อยากชมเหรอจัดมา

เอ่อ บ้า เค้าเขิน เรียกอีกสิ เอาอีก