บทที่ 560

ลงมือ

ชิงเฟิงหันไปมองบี้เจียง พยักหน้า แล้วพูดเบาๆ

"ไม่อยาก!"

ในทันใดนั้น บี้เจียงหายไปจากที่เดิม ปรากฏตัวตรงหน้าชิงเฟิง! ใบหน้าของเขาเย็นชา มือขวากำเป็นหมัด

รอบหมัดมีอักขระล้อมรอบ ตัวอักษรเคลื่อนไหวรอบๆ เต็มไปด้วยพลังวิเศษสั่นสะเทือนความว่างเปล่า เปี่ยมไปด้วยเจตนาฆ่า...

ในขณะที่หมัดอันน่าสะพรึงของบี้เจียงกำลังจะกระทบร่างของอวี๋ชิงเฟิง อู่เทียนบรรพบุรุษของสำนักไท่ซวี่ ราวกับคาดการณ์ไว้ล่วงหน้า ก้าวมาขวางหน้าชิงเฟิง รับหมัดอันน่าสะพรึงนั้นไว้

หลังจากรับหมัดนั้นแล้ว อู่เทียนยกขาขวาขึ้นเตะบี้เจียงออกไปพลางพูด

"ข้ารู้ว่าไอ้เฒ่าเจ้าต้องใช้กลอุบายนี้ ยังไง เจ้าแค่ไม่อยากเห็นสำนักไท่ซวี่ของข้าเจริญขึ้นใช่ไหม"

บี้เจียงตอบ

"หาใช่เช่นนั้นไม่ ข้าเพียงอยากเคลียร์บัญชีกับเขาเรื่องการฆ่าประมุขสำนักพรหมเทวะของข้าเท่านั้น"

อู่เทียนได้ยินแล้วเยาะเย้ย

"ถึงเวลานี้แล้ว อย่าได้พูดให้ดูดีไปเลย"

บี้เจียงยิ้มแล้วพูดเสียงดัง

"เรื่องที่คนผู้นี้ฆ่าประมุขสำนักพรหมเทวะของข้า จะปล่อยให้ผ่านไปอย่างนี้ไม่ได้เด็ดขาด บรรพบุรุษสำนักอื่นทั้งหลายช่วยข้าเรียกร้องความยุติธรรมด้วย!"

บรรพบุรุษสำนักอื่นๆ ได้ยินแล้ว สบตากัน แล้วตอบอย่างเย็นชา

"ดี! สำนักไท่ซวี่ไม่มีเหตุผล..."

"พวกเราเห็นกับตา"

"ได้ยินกับหู!"

"เมื่อเป็นเช่นนี้..."

"ไม่มีทางเลือก"

"ต้องลงมือก่อน สงบจิตใจลง ดับความโกรธ หลังจากสำนักไท่ซวี่ใจเย็นลงแล้วค่อยพูดกันด้วยเหตุผลอีกที!"

พูดพลาง... พลังอันน่าสะพรึงกลัวมากมายก็ปรากฏขึ้นจากบรรพบุรุษแต่ละสำนัก บารมี พลังวิเศษ ปกคลุมท้องฟ้าในทันที!

อวกาศสั่นสะเทือน

ภูเขาถล่มแผ่นดินแยก

โล่ป้องกันของสำนักไท่ซวี่แตกทันที!

อู่เทียนเห็นดังนั้น...

รีบเร่งพลังวิเศษถึงขีดสุด บนท้องฟ้า เงาร่างมนุษย์ยักษ์อันน่าสะพรึงกลัวปรากฏขึ้น ในขณะที่กำลังจะเริ่มต่อสู้ อวี๋ชิงเฟิงก็ตบไหล่อู่เทียน อู่เทียนหันหน้ามาอย่างสงสัยแล้วประหลาดใจเมื่อพบว่า...

อวี๋ชิงเฟิงยังคงมีสีหน้าไม่ทุกข์ร้อน ไม่หวั่นไหว แม้แต่พลังวิเศษก็ไม่ได้แสดงออกมา ราวกับว่าบรรพบุรุษระดับเซียนแท้เก้าผันสามสิบคนที่มีพลังน่าสะพรึงกลัวตรงหน้า ไม่ได้มุ่งเป้ามาที่เขา

ชิงเฟิงมีสีหน้าสงบ น้ำเสียงผ่อนคลาย ไร้ความกังวลพูด

"บรรพบุรุษอู่เทียน เมื่อพวกเขามาหาข้า ท่านไม่ต้องเข้ามายุ่งเกี่ยว"

อู่เทียน: ???

บี้เจียง: ???

...

"หา?"

อู่เทียนงุนงง บี้เจียงและบรรพบุรุษคนอื่นๆ ก็งุนงง อวี๋ชิงเฟิงมองลงไปข้างล่าง เห็นอวี่เคอซินที่กำลังหายใจติดขัดอยู่ข้างเสาต้นหลักของสำนักไท่ซวี่ จึงชี้ไปที่เธอพลางพูด

"บรรพบุรุษอู่เทียน ข้าสัญญากับประมุขว่าจะดูแลนักบุญหญิงให้ดี แต่ตอนนี้ดูเหมือนข้าจะดูแลไม่ทั่วถึง"

"ท่านไปคุ้มครองนางเถิด"

"ที่นี่ให้ข้าจัดการ!"

"เอ่อ... นี่.."

อู่เทียนรู้สึกกังวล พยายามจะพูด อวี๋ชิงเฟิงก็รีบพูดขัด

"ไม่เป็นไร แค่สามสิบกว่าคนระดับเซียนแท้เก้าผันเท่านั้น ถ้าพวกเขาสามารถผลักข้าถอยไปแม้แต่ก้าวเดียว!"

"ข้ายอมรับว่าพวกเขาเก่ง!"

ทุกคน: ??

บี้เจียงที่อยู่ไกลออกไปได้ยินแล้วรีบพูด

"ช่างหยิ่งยโส!"

อวี๋ชิงเฟิงไม่สนใจบี้เจียง อู่เทียนที่อยู่ตรงหน้ามองดู อวี่เคอซิน แล้วมองดูอวี๋ชิงเฟิง เห็นชิงเฟิงมีสีหน้าสงบ เปี่ยมด้วยความมั่นใจ ดูเหมือนไม่ใช่การโอ้อวด

เขาพยักหน้า

หายไปจากที่เดิม

ปรากฏตัว...

ข้างอวี่เคอซิน

...

อวี๋ชิงเฟิงเห็นว่าอวี่เคอซินปลอดภัยดีแล้ว จึงละสายตากลับมา มองตรงไปที่บี้เจียงและคนอื่นๆ ที่มีพลังน่าสะพรึงกลัวและเพียงแค่ยืนอยู่ก็ส่งผลต่อความว่างเปล่าตรงหน้า เขายื่นมือออกมาทำท่าเรียกพลางพูดเบาๆ

"เชิญ ถ้าทำให้ข้าถอยหลังได้แม้แต่ก้าวเดียว ก็นับว่าพวกท่านเก่งแล้ว!"

บี้เจียงและคนอื่นๆ ได้ยินแล้ว พบว่าชิงเฟิงดูไม่ทุกข์ร้อนตั้งแต่ต้นจนจบ แม้จะเชื่อมั่นในพลังของตัวเอง แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ พวกเขารีบปล่อยพลังวิเศษ...

หลังจากสำรวจอวี๋ชิงเฟิงอย่างละเอียด ก็คิดในใจ: [ทำไมถึงมั่นใจขนาดนี้ คงไม่ใช่โอ้อวดกระมัง? เป็นไปได้ไหมว่า...มีความสามารถจริง?!!

เป็นไปไม่ได้

เป็นไปไม่ได้!

จะเป็นไปได้อย่างไร... เมื่อถึงระดับเซียนแท้เก้าผัน แม้จะเผชิญหน้ากับผู้แข็งแกร่งระดับเดียวกัน ต่อยกันอย่างดุเดือดสิบกว่าหมัด ทั้งสองฝ่ายก็ต้องถอยหลังครึ่งก้าวอย่างแน่นอน! ตอนนี้พวกเรามีเซียนแท้สามสิบกว่าคน ร่วมมือกัน... ในชั่วพริบตาก็สามารถทำลายพื้นที่หลายล้านหลี่ ไม่มีหญ้างอกเป็นเวลาพันปี...อีกฝ่ายมั่นใจขนาดนี้ หรือว่าจะมีกลอุบายอะไรกันแน่?]

...

บรรดาบรรพบุรุษ

คิดอย่างถี่ถ้วน...

สุดท้ายก็ยังคงเชื่อมั่นในพลังของตัวเองอย่างเต็มที่ จึงเลิกคิดไปเลย ไม่ว่าชิงลี่ผู้นี้จะมีความสามารถหรือไม่ แม้จะเป็นขั้นสูงสุดของเก้าผัน ระดับสูงสุด เมื่อพวกเขารวมพลังกัน

ก็เป็นไปไม่ได้!

ที่จะปลอดภัยไร้อันตราย!

ในชั่วพริบตา...

ท้องฟ้าเหนือสำนักไท่ซวี่พลันมืดสนิท บรรพบุรุษสำนักศักดิ์สิทธิ์อสูรมารฉีกท้องฟ้าอย่างรุนแรง ทันใดนั้นมือของปีศาจอันน่าเกลียด เกินจริง บิดเบี้ยว ก็ปรากฏขึ้นอย่างดุร้าย!

ใต้มือปีศาจเหล่านี้ พระพุทธรูปสีเลือดขนาดหลายหมื่นเมตรที่แปลกประหลาดได้ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว รอบกายพระพุทธรูป อักษรพราหมณ์แตกออก ดาบหลายสิบล้านเล่า หอก ลูกธนู พุ่งเล็งมาที่ชิงเฟิง ในชั่วขณะ ท้องฟ้าก็เต็มไปด้วยท่าฆ่าอีกครั้ง แต่คราวนี้ท่าฆ่าน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าเดิม!

ไม่กี่วินาทีก่อนหน้านั้น...

อีกที่หนึ่ง

บนท้องฟ้า...

อวี่เคอซินได้รับการคุ้มครองจากบรรพบุรุษอู่เทียน จึงฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว ตื่นขึ้นมา... เธอมองไปรอบๆ พบว่าตัวเองยืนอยู่บนท้องฟ้าสูงหมื่นจั้ง จึงพูดกับตัวเองอย่างสงสัย

"ที่นี่คือ...ที่ไหน?"

"ทำไมข้าถึงมาอยู่ที่นี่?"

เธอรู้สึกว่ามีคนอยู่ข้างหลัง จึงรีบหันไปมอง แล้วก็เห็นบรรพบุรุษอู่เทียนในชุดดำ ใบหน้าแห้งเหี่ยว เหลืองซีด ร่างเล็ก

เธอสะดุ้ง

ตกใจในใจ

รีบคำนับ...

"คารวะ บรรพบุรุษ"

อู่เทียนยิ้มแล้วพูด

"อืม ต่อไปเมื่อเจอข้า ไม่ต้องพิถีพิถันนัก!"

อวี่เคอซินงงๆ เงยหน้าขึ้น...

อู่เทียนมองไปยังร่างของชิงเฟิงและบรรพบุรุษคนอื่นๆ ที่อยู่เหนือสำนักไท่ซวี่ในระยะไกล แล้วพูด

"เจ้ารู้จักชิงลี่ได้อย่างไร? เจ้ามองนิสัยของเขาอย่างไร?"

อวี่เคอซินได้ยินแล้ว

นึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้บรรพบุรุษอู่เทียนยังคอยช่วยเหลือ อวี๋ชิงเฟิงอยู่ แต่ตอนนี้บรรพบุรุษอู่เทียนกลับมาปรากฏตัวที่นี่... หลังจากครุ่นคิด เธอก็รู้สึกตกใจ ความรู้สึกเศร้าโศกผุดขึ้นมา! เสียงของเธอสั่นเล็กน้อยขณะที่พูด

"บรรพบุรุษ ชิงลี่... เขาตายแล้วหรือ?"

อู่เทียน: ???

"หา???"

"หืม???"

อวี่เคอซิน: ???

อู่เทียนเห็นท่าทางของอวี๋เค่อซิน ก็พอจะเดาได้บ้าง เขารีบอธิบาย

"สหายชิงลี่ยังไม่ตาย ที่ข้าอยู่ที่นี่เพราะสหายชิงลี่กำชับให้ข้าคุ้มครองความปลอดภัยของเจ้า!"

อวี่เคอซินได้ยินแล้ว

ชะงักไป

ดวงตาแดงเรื่อ...

คิดในใจ: [เมื่อเผชิญหน้ากับบรรพบุรุษมากมายเช่นนี้... ยังคิดถึงข้าอยู่... นี่... เขาจริงๆ... ข้าจะร้องไห้ตายเลย!]

[เดี๋ยวก่อน! ถ้าเป็นเช่นนั้น นั่นก็หมายความว่าชิงลี่ต้องเผชิญหน้ากับบรรพบุรุษเหล่านั้นตามลำพังสินะ?] เธอมองอู่เทียนแล้วรีบถาม

"บรรพบุรุษ ตอนนี้ชิงลี่เป็นอย่างไรบ้าง?"

บรรพบุรุษอู่เทียนได้ยินแล้ว ขมวดคิ้ว ชี้ไปข้างหน้าที่กำลังมองอยู่แล้วพูด

"ดูเองสิ!"

อวี่เคอซินงงๆ ใช้พลังวิเศษเพิ่มการมองเห็น แล้วมองไปตามทิศทางที่บรรพบุรุษอู่เทียนชี้ จังหวะพอดีได้เห็นบรรพบุรุษสามสิบกว่าคนลงมือกับชิงเฟิง...