บทนำ

คืนเหงาของสาวหวานคืบคลานมาเยือนหญิงสาวอีกแล้ว เมื่อเต้รับสายจากเพื่อนสนิทและออกจากบ้านแต่หัวค่ำ

"ที่รัก เค้าออกไปบ้านเพื่อนนะ ตัวเองทานข้าวเเล้วเข้านอนก่อนเลยนะ"

เต้ก้มลงหอมแก้มเมียอย่างเอาใจหลังจากวางสายโทรศัพท์แล้ว

"ดึกอีกตามเคย หรือเช้าเลยล่ะทีนี้"

"อือ น่า ไม่งอแงนะคนดี หวานจะได้นอนพักผ่อนให้เต็มอิ่มไงครับ เต้ไม่อยู่ไม่มีคนกวน"

"บางทีหวานก็อยากให้พี่เต้กวนเหมือนกันนะ เหงา อ่า"

"วันหลังพี่เต้จะกวนจนหวานไม่ได้นอนเลย โอเค น๊าคนดี ขอวันนึงนะครับ"

พูดจบเต้ก็ผละจากเมียรักไปโดยไม่หันกลับมามอง

หวานได้แต่ถอนหายใจอย่างเซ็งๆ ไม่ชอบใจแต่ก็ต้องยอมโดยปริยาย

ต่อให้งอนจนไปถึงดาวอังคาร ถ้าเต้จะไป เขาก็ไป โดยที่ไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกยังไง

บ้านหลังใหญ่ไม่มีความหมายสำหรับหวานเลย ถ้าอยู่แล้วสามีไม่อยู่ด้วย

วันๆ เห็นแต่พี่ชายของเขาวนเวียนอยู่มุมนั้นมุมนี้ของบ้าน ออกกำลังกายที่ห้องฟิตเนต นั่งทำงานที่ห้องหนังสือ หรือแม้เเต่เล่นกับน้องหมาสุดรักที่สนามหน้าบ้าน

ตามเป็นพี่ชายที่ทำงานเก่ง ดูเเลทุกอย่าง เขาต่างหากที่ควรจะยุ่งจนไม่มีเวลาอยู่บ้าน แต่ตรงกันข้าม

ตามทำให้หวานแอบเก็บมาคิดถึง นึกถึง เปรียบเทียบกับน้องชายอย่างเต้บ่อยๆ จนบางครั้ง หวานแอบคิดว่า

ตามน่าจะเป็นสามีของหวานมากกว่าเต้เพราะหวานก็ทำงาน ตามก็ทำงานแต่มีเวลาอยู่บ้านเยอะกว่าเต้เสียอีก

หวานส่ายหน้ากับสิ่งที่เกิดขึ้นกับชีวิตคู่ของตัวเอง ที่มันช่างไม่สมดุลกันเอาซะเลย แต่ป่วยการที่จะพูดกับเต้ เพราะเขาติดเพื่อนมากเกินกว่าจะแยกจากกันแล้ว

ส่วนเรื่องของหวานหญิงสาวคิดว่าจัดการความคิดความรู้สึกของตัวเองง่ายกว่า

อยากทำอะไรก็ทำ ตามใจ ตามความรู้สึกของตัวเองมันง่ายกว่าที่จะให้ใครมาเอาใจ ถ้าเขาไม่อยากทำ

บนโต๊ะอาหารค่ำมีเพียงหวาน และตามพี่ชายของสามี เพียงสองคนในค่ำวันนี้ ไม่สวรรค์ก็นรกแหละที่ช่างแกล้งหญิงสาวแบบนี้

"เต้ไปไหนล่ะครับหวาน ไม่ลงมาทานข้าวด้วยกัน"

คำถามเบสิคจี้ใจที่พี่ชายของสามีปล่อยมาประโยคแรก

"ออกไปบ้านเพื่อนตั้งแต่บ่ายเเล้วค่ะ"

"บร๊ะ ไอ้น้องคนนี้ ติดเพื่อนเป็นชีวิตจิตใจจริงโว๊ย มีเมียแล้วยังอยู่บ้านไม่ติดอีก"

พี่ชายสามีกับน้องสะใภ้ต่างสบตากันและรู้สึกเอือมระอากับพฤติกรรมของเต้

"ช่างเขาเถอะค่ะพี่ตาม หวานชินแล้ว ชินกับนิสัยพี่เต้นะคะ แต่ไม่ชินกับความเหงาสักเท่าไหร่"

หญิงสาวกล้าที่จะพูดคำว่าเหงาต่อหน้าหนุ่มตามพี่ชายสามี เพราะถ้าไม่พูดกับตามก็ไม่รู้จะพูดกับใครในเวลานี้

หลังจากอาหารค่ำผ่านไป หวานก็ออกไปเดินเล่นริมสระว่ายน้ำ ในขณะที่บริเวณริมสระวันนี้เปิดไฟสวยงาม

ฝีมือตามนั่นเอง เขามองกิริยาของน้องสะใภ้อยู่นานแล้ว เมื่อเห็นว่าหวานตั้งใจออกไปใช้พื้นที่บริเวณนั้นเขาจึงเปิดไฟแต่งสวนและสระว่ายน้ำไว้ให้ หวังใจว่าหญิงสาวจะพอเพลินตาหายเหงาได้บ้าง

ซึ่งก็พอทำให้หวานทอนความรู้สึกจากเต้ได้บ้างจริงๆ หญิงสาวเพลิดเพลินกับบรรยากาศของบ้านเพียงลำพัง โดยทุกกิริยาอาการนั้นอยู่ในสายตาของตามตลอดเวลา

>>>>>>> [[ [[>>>>>>