บทนำ

เสียงโทรศัพท์มือถือคู่ใจดังขึ้นในค่ำของวันหนึ่ง ขณะที่หญิงสาวกำลังนั่งจิบชาร้อนอยู่ที่โต๊ะทำงานตัวเล็กข้างสวนชมพู่ ซึ่งเธอได้จัดเตรียมพื้นที่นี้ไว้สำหรับเปิดนิยายเรื่องใหม่ ซึ่งเธอเพิ่งคิดพล็อตได้เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา

หลังจากนิยายเรื่องที่เพิ่งเขียนจบไปแล้ว ได้ตัดสินใจส่งต้นฉบับไปให้บรรณาธิการรุ่นใหญ่ซึ่งเป็นเจ้าของสำนักพิมพ์ชื่อดังพิจารณา

เนื้อหาข้างในค่อนข้างมีความเป็นนิยายอีโรติกเร่าร้อนพอสมควร ซึ่งตอนแรกยังไม่อยากส่งแต่เพราะคิดว่าเนื้อหายังไม่ถึงเวลาที่จะต้องถูกจัดพิมพ์ แต่ในเมื่อต้นฉบับเรื่องอื่นถูกพิมพ์ไปหมดแล้ว เหลือเพียงเดียวที่ยังร้อนๆ ก็เลยคิดว่าให้บ.ก. ที่คุ้นเคยอ่านดู ถ้าเนื้อหาผ่านพิมพ์ได้ ก็น่าตื่นเต้นดี

ส่งไปอย่างไม่คาดหวัง แล้วก็ออกเดินทางท่องเที่ยวเพื่อหาประสบการณ์ดีๆ ไว้เป็นวัตถุดิบในเรื่องต่อๆ ไป

“สวัสดีครับ”

เมื่อกดรับสาย เสียงจากปลายสายเสียงดังฟังชัด เป็นน้ำเสียงที่ไม่เคยได้ยิน ไม่คุ้นเคยเลยสักนิด

“สวัสดีค่ะ”

“อืมมม จะพูดยังไงดี เพราะเรายังไม่เคยรู้จักกันมาก่อนเลย”

“พูดมาเลยค่ะ”

“นั่นสินะ ...เอ่อ ผมชื่อราช คุณรู้จักไหม ราช ราชัญ”

“ไม่รู้จักค่ะ”

“ปัดโธ่ บ้าไปแล้ว คนเขารู้จักผมทั้งประเทศ คุณไม่รู้จักผมได้ไง”

ช่างเป็นน้ำเสียงที่ดังฟังชัด หากว่าเอาแต่ใจตัวเองเสียเหลือเกิน ในความรู้สึกของอนุช คนไม่รู้จัก จะให้บอกรู้จักได้ยังไงกัน เขาคงคิดว่าตัวเองคงเป็นศูนย์รวมของจักรวาลคนทั้งประเทศต้องรู้งั้นสินะ

“นี่ คุณพูดเล่นใช่ไหม ที่บอกว่าไม่รู้จักผม”

“อืม ขอโทษนะคะ ไม่เคยรู้จักชื่อนี้จริงๆ”

“เป็นนักเขียนยังไง ไม่รู้จักผม บ้าจริงๆ คุณไปอยู่ในรูไหนมา”

“ขอโทษค่ะ ข้าน้อยอาจจะด้อยข้อมูล”

“คือ เอาตรงๆ นะ ผมได้เบอร์โทรคุณมาจากพี่ปัญ เจ้าของสำนักพิมพ์ปัญญาชน เราสนิทกันมากนับถือกันมาก พอดีผมได้อ่านต้นฉบับงานเขียนของคุณ ซึ่งพี่ปัญบอกว่ามันดีมาก เสียดายถาไม่ถูกตีพิมพ์”

“อ๋อ ค่ะ ค่ะ”

“พี่ปัญถือวิสาสะ เอาต้นฉบับงานของคุณส่งต่อมาที่ผม เพื่อช่วยพิจารณาว่า ต้นฉบับงานเรื่องนี้ ควรจะถูกที่ไหนตีพิมพ์ดี เพราะคุณก็รู้สำนักพิมพ์ของพี่ปัญมันคลีนมาก พิมพ์นิยายอีโรติกไม่ได้ไง”

เมื่อปลายสายเริ่มไขความกระจ่าง อนุชจึงคลายความสงสัยลงและรับฟังปลายสายที่ร่ายยาวมาราวว่าสนิทกับเอมานานแสนนาน

♦♦……….♦♦……….♦♦