บทนำ

"เฮ้ย นุนิ ใจคอมึงจะไม่กลับบ้านไปดูแม่ ดูยายมึงหน่อยเหรอว่ะ ป่านนี้เขาอยู่กันยังไง"

หนูดีเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนนอนกลิ้งอยู่บนเตียงหลังจากเมื่อคืนเมาหนัก จนหนูดีต้องลากกลับมานอนบ้านด้วย ก่อนที่เสือตะเข้จะคาบไปปู้ยี้ปู้ยำ

"ทำไมอ่ะหนูดี แกเบื่อชั้นแล้วเหรอมาค้างที่บ้านแกบ่อยๆ หรือว่าแกรำคาญกันแล้ว"

"บ้า เพื่อน ... ชั้นก็แค่เป็นห่วงแกโว๊ย เป็นห่วงคนที่บ้านแกด้วย"

"แม่เขาอยู่ได้ ยายก็ขี้บ่น ไม่อยากได้ยินเสียงพวกนั้น มันบั่นทอนจิตใจอ่ะ"

"อะ อะ แล้วแต่ แกอยากอยู่ที่บ้านนี้นานเท่าไร่ก็ได้ เพราะชั้นก็นอนบ้านคนเดียวเป็นส่วนใหญ่อยู่แล้ว”

"เออ พี่โดมนอนที่เต๊นท์เหรอ มาไม่ค่อยเจอเลย

“แหม พอพูดถึงคนแก่บอกรำคาญ แต่ถ้าพูดถึงเรื่องผู้นี่ รีบคลานเข้าหาเลยนะแก"

“ไม่แซะกัน ซักเรื่องได้ไหมนี่”

"เออ เออ ... ไอ้พี่โดมน่ะ นอนบ้านบ้าง นอนที่เต๊นท์รถบ้าง เที่ยวนอนบ้านสาวบ้าง"

"อืมมม คนหล่ออ่ะเนอะ สาวๆ คงรอคิวเพียบ"

"รอคิว บึ๊ดจ้ำบึ๊ดอ่ะสิ 555"

"ว่าได้เหรอ หล่อแบบน่าลองด้วยสิ"

"เฮ้ย บ้า อย่าบอกนะว่าแก ... อยากจะ บึ๊ดจ้ำบึ๊ดพี่ชายชั้น อย่าเชียวนะ ไม่อยากเสียน้ำตา อย่าหาเรื่องาเล่นกับไฟ"

“ไฟ แบบพี่โดมน่ะ โคตรน่าลอง”

“แต่ชั้นไม่อยากได้แกเป็นพี่สะใภ้นะโว๊ย”

“ชั้นไม่ดีตรงไหน หนูดี”

“แกดีที่เป็นเพื่อนชั้น แต่ถ้าข้ามขั้นล่ะก็ ... นรกนะยะ ไอ้พี่โดมมันเจ้าชู้”

สิ้นประโยคของหนูดี นุนิก็ไม่เอ่ยอะไรต่อเพราะสิ่งที่หนูดีมองว่าคือนรก แต่สำหรับนุนิแล้ว ขย่มพี่โดมได้เมื่อไหร่ นั่นแหละสวรรค์ของเธอเลยทีเดียว

♦♦……….♦♦……….♦♦