บทนำ

การมาเข้าเวรวันหยุดเป็นอะไรที่น่าเบื่อมากสำหรับครูสาวบรรจุใหม่อย่างลิลลี่ แต่เนื่องจากว่าคือหน้าที่ก็จำเป็นต้องมา หญิงสาวไม่ได้มีกิจกรรมอะไรเป็นพิเศษ นอกจากดูความเรียบร้อย ทำแผนการสอน และนั่งให้หมดเวลาไปวันๆ เท่านั้น

วันเสาร์ที่มักมีคนๆ คนหนึ่งก็ยังคงเข้ามาเดินป้วนเปี้ยนภายในโรงเรียนเช่นกัน นั่นคือลุงภารโรงของโรงเรียนนั่นเอง

ลิลลี่แอบถามนักเรียนถึงข้อมูลของภารโรงหุ่นล่ำคนนี้มาบ้าง จึงได้รู้ว่า เป็นคนขยัน ใจดี และชอบซ้อมกีฬากับเด็กๆ เสมอ เช่นเตะบอล ซ้อมวอลเล่ห์บอลเป็นเพื่อนนักเรียน และตกเย็นมา ก็จะวิ่งออกกำลังกายรอบสนามฟุตบอลเสมอๆ

ลิลลี่เป็นครูมาได้กว่าหนึ่งเดือนในโรงเรียนใหม่ของชีวิตการเป็นครูครั้งแรก สิ่งที่ประทับใจที่สุดในหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ไม่ใช่เรื่องราวการสอนในหน้าที่ต้องรับผิดชอบ หากแต่เป็นหนุ่มใหญ่ที่มีหน้าที่ในโรงเรียนเป็นเพียงภารโรงเท่านั้น คนที่เด็กนักเรียนและครูท่านอื่นเรียกขานว่าลุงโบ้

ภายนอกหน้าต่างในยามเที่ยงวัน บรรยากาศภายในโรงเรียนเงียบสงบ และเย็นสบายด้วยสายลมพัดผ่านตลอดเวลา โรงเรียนต่างอำเภอเป็นโรงเรียนไม่ใหญ่มาก ความกดดันต่างๆ ยังไม่มี หญิงสาวจำต้องยอมที่จะย้ายมาเป็นครูที่นี่เพราะว่า หน้าที่การงานที่ชอบกับการเริ่มต้นใหม่ที่ไม่อาจเลือกได้

วันนี้เธอเตรียมขนมกับเครื่องดื่มแช่เย็นไว้หนึ่งชุด หวังใจว่าจะมอบให้กับลุงโบ้เพื่อเป็นของว่างกลางวัน

“ลุงโบ้ ลุงคะ ลุง”

เมื่อเห็นว่าลุงโบ้กำลังเตรียมเลื่อยเพื่อมาตัดกิ่งไม้ใกล้กับอาคารเรียน ที่เธอกำลังนั่งทำงานอยู่ หญิงสาวจึงถือขนมและเครื่องดื่มออกมายืนที่ระเบียงอาคาร

“ครับครู มีอะไรจะเรียกใช้ผมเหรอครับ”

“เปล่าหรอกค่ะ ครูไม่ใช้อะไรลุงโบ้หรอก แค่จะแบ่งขนมกับเครื่องดื่มให้ลุงโบ้เท่านั้นเอง”

“โอ้ ขอบคุณครับครู”

ลุงโบ้วางทุกอย่างในมือลง แล้วเดินเข้ามาหาครูลิลลี่ที่ระเบียงอาคาร

“แก้หิวนะคะลุง แล้วนี่จะขยันไปไหนคะวันเสาร์แท้ๆ พักบ้างก็ได้”

“ไม่เป็นไรเลยครับครู ทุกอย่างมันคือหน้าที่ของผม จะวันไหนๆ ผมก็ต้องทำอยู่ดี ถ้ามันขวางหูขวางตา ไม่สวยงาม”

“ลุงทานขนมนี่ก่อนนะ แล้วอีกสักพักลุงเข้ามาหาครูที่ห้องนี้ได้ไหมคะ”

ครูสาวเอ่ยด้วยเสียงหวาน เธอสบตาลุงโบ้ เพื่อหยั่งเชิงแววตาของเขา นัยน์ตาคมเข้มจ้องกลับ ภายในดวงตาคู่นั้นมีแววประหลาด ... ซึ่งไม่ผิดจริงๆ ดวงตาคือหน้าต่างของหัวใจ

หนุ่มใหญ่ส่งยิ้มให้ครูสาว หากแต่แววตาคู่นั้นเหมือนกำลังตอบตกลงกับเธอ ลิลลี่ยิ้มหวานยั่วที่สุดเท่าที่เคยทำมา หญิงสาวไม่เอ่ยอะไรต่อ เธอใช้สายตาแทน กิริยาเย้ายวนเล็กๆ ทำให้หนุ่มใหญ่พยักหน้าตอบรับคำเธอทันที

“ได้ ได้ ได้ครับครู อีกสักประเดี๋ยวผมมาครับ”

ลุงโบ้หันหลังให้แล้วเดินจากหญิงสาวไป ลิลลี่หันกลับเข้าห้องพักครู หญิงสาวแสยะยิ้มเล็กน้อย คล้ายๆ ว่าเธอกำลังกำชัยชนะบางอย่างอยู่

>>>>>>> [[ [[>>>>>>