บทนำ

“สวัสดีจ้ะเม ลมอะไรหอบมาที่นี่นะวันนี้”

คนที่มีศักดิ์เป็นพี่สาวเอ่ยทัก ด้วยความประหลาดใจที่เห็นน้องสาวลูกพี่ลูกน้องของตนแวะมาทานอาหารที่ร้านของสามีเธอคนเดียว ซึ่งก่อนหน้านี้เมนี่จะมีร้านโปรดเป็นร้านอาหารญี่ปุ่น และน้องสาวคนนี้ก็โปรดปรานอาหารญี่ปุ่นเอามากๆ

“ลมคิดถึง คนที่นี่ไงคะ”

เมนี่เอ่ยประโยคที่เธอคิดไว้แล้วออกมา หากแต่ความหมายที่ซ่อนอยู่ในนั้น คนฟังอาจจะรู้สึกดี แต่คนอย่างเมนี่มักมีความหมายซ่อนอยู่ในประโยคนั้นเสมอ

ไม่รู้เป็นยังไงพักหลัง ตั้งแต่วินมารับช่วงต่อร้านอาหาร เมนี่รู้สึกว่าเขาดูดีมาก ผู้ชายแบบนี้แหละที่เธอชอบ เอาการเอางาน โดยเฉพาะไลน์ของอาหาร วินดูมีเสน่ห์สำหรับเธอมากๆ

รู้ทั้งรู้ว่าวินคือสามีของพี่สาว แต่ทำไงได้ก็คนมันอยากเห็นหน้า ถ้าไม่มาที่ร้านจะเจอเขาได้ยังไง

ในขณะที่สองพี่น้องทักทายกัน บังเอิญวินก็เดินเข้ามาพอดี เขาจึงถือโอกาสทักทายน้องเมียคนสวย

“สวัสดีครับเมนี่ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ ว๊าว ... วันนี้เมนี่สวยจัง”

“สวัสดีค่ะพี่วิน อย่ามาปาดอกไม้ใส่กันแบบนี้สิคะ เมนี่เขินแย่เลย ... วันนี้แวะมาทานข้าวค่ะ”

“ขอบคุณครับ แล้วสั่งอะไรไปหรือยัง”

“พี่พินจัดการให้แล้วค่ะ”

“รู้สึกช่วงนี้เมนี่ไม่ค่อยว่างแวะมาแถวนี้เลย”

“ครูสอนภาษา บทบาทค่อนข้างเยอะค่ะ ต้องรีบเก็บเกี่ยวประสบการณ์เผื่อว่าอนาคตมีนายทุนเปิดโรงเรียนให้ ก็เลยเคร่งกับงานนิดนึง”

“แหม คนเก่งๆ อย่างเม ต้องรอนายทุนด้วยเหรอจ๊ะ”

พินทองเอ่ยแซวน้องสาว พร้อมกับส่งยิ้มหวานให้ ส่วนวินนั้นมองน้องสาวภรรยาด้วยสายตามีเลศนัย เพราะเมนี่เป็นสาวมีเสน่ห์ ทุกท่วงท่ากิริยาของเธอดึงดูดเพศตรงข้ามเอามากๆ ไม่เว้นแม้แต่วินซึ่งเป็นพี่เขย

สองสามีภรรยาปล่อยให้เมนี่นั่งทานอาหารตามลำพัง เมื่ออาหารถูกจัดเสิร์ฟเรียบร้อย หากแต่เธอก็ยังอยู่ในสายตาของวินตลอด ส่วนพินทองปลีกตัวไปดูแลลูกค้าต่อ

เมนี่สายตาไวเธอรู้ตัวว่าคนเป็นพี่เขยก็ใช่ย่อย ปล่อยสายตาหวานเยิ้มมาที่เธอเป็นระยะ คนที่มันคิดเหมือนกันมองปราดเดียวก็รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไร

♦♦……….♦♦……….♦♦