บทนำ

สถานภาพของธนิศรคือเพิ่งเรียนจบปริญญาโทมาหมาดๆ และถูกส่งมาฝึกงานบริหารโดยการดูแลจากเพื่อนรุ่นน้องของบิดานั่นก็คือดอม โรจนศิลาการ

บริษัทของดอมกำลังมีชื่อเสียงในวงธุรกิจอสังหาฯ และเป็นจังหวะเดียวกับที่เขาถูกไหว้วานจากเพื่อนรุ่นพี่ฝากลูกสาวมาเรียนรู้งานจากเขาเพื่อไปรับช่วงต่อธุรกิจของครอบครัว

วันแรกของการทำงาน

“อาดอมขา ลูกศรต้องทำยังไงบ้างคะเนี่ยเอกสารกองโตขนาดนี้เลย ต้องอ่านทั้งหมดนี่เลยไหมคะ”

เมื่อก้าวเข้ามาภายในบริษัทของคนที่หญิงสาวเรียกขานเขาว่าคุณอา เธอมองเห็นกองเอกสารมากมายบนโต๊ะ และอะไรอีกมากมายจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามจากเขา

“นั่นเป็นหน้าที่ของเลขาจะต้องจัดการ ลูกศรคงไม่ต้องอ่านทั้งหมดก็ได้ เอาไว้ว่างๆ ค่อยให้เลขาอธิบายคร่าวๆ ส่วนลูกศรต้องออกข้างนอกกับอาก็พอจะได้รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ในวงการ”

สาวการตลาดที่ถูกครอบครัวส่งมาให้เรียนรู้งานเพื่อกลับไปบริหารงานของตัวเองที่ภาคใต้ จู่ๆ ก็ต้องติดสอยห้อยตามเพื่อนรุ่นน้องของบิดาไปทั่วภาคเหนือ ซึ่งก่อนหน้านี้ลูกศรก็ไม่ค่อยเต็มใจนัก แต่เมื่อได้พบกับคนที่เธอต้องเรียนรู้งานด้วย หญิงสาวจึงเปลี่ยนใจจากไม่อยากมา เป็นเต็มใจที่จะเรียนรู้ทุกอย่าง

“ลูกศรอาจจะไม่คุ้นกับงานพวกนี้ แต่เมื่อถึงเวลาก็ต้องทำให้ได้นะครับ ไม่ยากเกินไป แค่ต้องใช้เวลาเท่านั้น”

“อาดอมขา ลูกศรอยากย้ายมาอยู่ใกล้ๆ บริษัท จะได้เข้ามาทำงานสะดวก กรุงเทพฯ รถติด ลุกศรอึดอัดค่ะ”

“ได้สิครับ คอนโดฯ ของอาเลยดีไหมครับ ใกล้รถไฟฟ้าแค่ป้ายเดียว”

จากบ้านพักในชานเมืองกลายเป็นเปลี่ยนมาพักคอนโดฯหรูใกล้แหล่งช้อปปิ้ง สำหรับลูกศรแล้วมันก็คือสวรรค์ดีๆ นี่เอง

จากวันที่ได้พูดคุยกับดอมเมื่อเธอมาทำงานวันแรก ภายในหนึ่งสัปดาห์ลูกศรก็ย้ายมาพักที่คอนโดฯ ของเขาทันที ซึ่งสะดวกสบายทุกอย่าง

ห้องว่างที่เจ้าของซื้อทิ้งไว้ แต่ไม่มีใครอยู่อาศัย ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติของคนรวยที่มีบ้านช่องห้องหับหลายที่ตามความพอใจ พึงได้พึงมี

ลูกศรรู้สึกสนุกกับงาน สนุกกับการได้ออกไปติดต่องานข้างนอกกับดอม หญิงสาวได้พบเจอคนมากมายซึ่งนั่นก็คือบททดสอบในการเรียนรู้และสั่งสมประสบการณ์

และเมื่อดอมต้องเดินทางขึ้นเหนือเพื่อประชุมบ้าง เที่ยวพักผ่อนบ้าง เขาจึงกลายเป็นมีหญิงสาวคอยติดตามเป็นเงาตามตัว ชายหนุ่มหญิงสาวในวันที่ต้องค้างอ้างแรมไปเรื่อยๆ ความใกล้ชิดทำให้ธนิศรรู้สึกดีและประทับใจในตัวหนุ่มใหญ่ที่เธอเรียกเขาว่าคุณอามาก

♦♦……….♦♦……….♦♦