บทนำ

อันอันก้าวเข้ามาเป็นสะใภ้บ้านหลังใหญ่ท้ายซอยนานกว่าหนึ่งปีแล้ว ซึ่งในละแวกนั้นสาวๆ ต่างหมายมาดไว้ว่าหากมีโอกาสได้เยี่ยงกรายเข้าไปคงโชคดีมากๆ

ลูกสาวแม่ค้าขายข้าวแกงในตลาด มาไกลถึงขนาดนี้มันโคตรโชคดีเลย หญิงสาวเองเคยคิดเช่นนั้นมาตลอด

จนกระทั่งวันหนึ่งจู่ๆ ก็เหมือนฟ้ามาโปรดเมื่ออันอันได้ทิปหนักหลังจากเธอทำงานเป็นสาวเชียร์เบียร์ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง

“อะไรคะเนี่ย”

เมื่อหนุ่มหนึ่งในกลุ่มลูกค้ายื่นเงินปึกหนึ่งให้เธอ หากแต่ไม่เอ่ยอะไร เพียงแค่พยักหน้าให้เธอรับรู้ว่าเขาให้เธอเท่านั้น

“รับไปเถอะสาวน้อย”

หนุ่มอีกคนที่นั่งข้างๆ เขาเอ่ยแทน

“แต่ ... ทำไม ถึงเยอะขนาดนี้ล่ะคะ”

“มีหน้าที่รับก็รับไปสิครับ ไม่ใช่ให้ถาม”

“ขอบคุณคุณค่ะ”

อันอันยกมือพนมไหว้ก่อนรับเงินปึกนั้นมาไว้ในมือ ดีใจก็ดีใจนั่นแหละ ทำงานมานานไม่เคยเจอทิปหนักแบบนี้เลยสักครั้ง

เมื่อประมาณจากความหนาแล้วน่าจะหลักหมื่นได้ มันเป็นเรื่องไม่น่าเชื่อสำหรับหญิงสาวอย่างเธอ

.

ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วภายในคืนวันเดียว หลังจากที่อันอันเก็บเงินปึกนั้นลงกระเป๋าถือของตัวเองเรียบร้อย หญิงสาวรู้สึกหัวใจพองโต ซึ่งเต็มไปด้วยความสุข เงินจำนวนนี้สามารถทำให้เธอได้ทุกอย่างที่อยากได้เลยทีเดียว

หลังเลิกงานอันอันเตรียมตัวก้าวขึ้นมอเตอร์ไซด์คันโปรดที่จอดไว้ด้านหลังของร้านอาหาร

“ไปกับผมดีกว่า ผมไปส่ง”

เสียงบุรุษหนึ่งดังขึ้นจากทางด้านหลัง

อันอันหันขวับมายังเสียงทุ้มที่ไม่คุ้นเคย หากแต่เป็นคนที่ยื่นเงินปึกนั้นให้เธอนั่นเอง นี่คือครั้งแรกที่เขาพูดกับเธอ และอันอันได้ยินน้ำเสียงของเขาชัดเจน

เขายื่นมือมาจับที่แขนของเธออย่างถือวิสาสะ อันอันนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนที่จะเอ่ยถามออกไป

“ทำไมคะ ทำไมคุณถึงให้เงินทิปนั้นกับอันเยอะขนาดนี้”

“ก็อยากให้ แต่วันนี้ให้ผมไปส่งได้ไหม”

“อืมม ก็ได้ค่ะ”

แม้เขาจะเป็นหนุ่มแปลกหน้า แต่เพราะเงินปึกใหญ่นั้นมันตัดสินใจแทนเธอแล้วทั้งสิ้น อันอันถอดกุญแจรถออกแล้วเก็บมันลงในกระเป๋าถือ

หญิงสาวเดินตามเขาไปยังรถยนต์คันหนึ่งซึ่งเธอคุ้นตานัก รถคันนี้วิ่งเข้าออกในซอยบ้านจนชินตา ไม่นึกไม่ฝันว่าวันนี้จะได้นั่ง

เมื่อก้าวเข้ามาภายในรถแล้วอันอันก็นึกได้ว่าหนุ่มหล่อหน้าไม่คุ้นคนนี้น่าจะเป็นลูกชายบ้านท้ายซอยนั่น ภายในหัวของเธอคิดนั่นนี่โน่นไปสารพัด

“ไปต่อกับผมไหม ผมยังไม่อยากกลับบ้าน”

“อืมม ก็ได้ ไปไหนดีล่ะคะ”

“ไปในที่มันทำให้มีความสุขสิ ผมไม่พาไปลงนรกหรอกน่า”

อันอันไม่ปฏิเสธแม้สักคำเดียว เธอไม่คิดว่ามากับหนุ่มแปลกหน้าคนนี้แล้วจะไม่ปลอดภัย คำตอบมันคือชัดเจนอยู่แล้วว่ามันดีที่สุดตั้งแต่เงินปึกนั้นอยู่ในมือเธอแล้ว

หนุ่มเจ้าของรถขับพาเธอมายังสนามฟุตบอลแห่งหนึ่ง ซึ่งเวลานี้ไฟในสนามยังคงเปิดบางส่วน หากแต่ไม่มีใครแม้แต่คนเดียว

หนุ่มหล่อหันมายังอันอันเมื่อรถยนต์ของเขาจอดสนิท ทั้งคู่มองตากันซึ่งไม่มีคำพูดใดจากใครสักคนในช่วงเวลานั้น

จนกระทั่งเขาใช้มือข้างหนึ่งเชยคางมนของเธอขึ้น แล้วจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่งามนิ่งนานก่อนที่ในเสี้ยวนาทีเขาจะรวบรัดกลีบปากอิ่มของอันอันในขณะที่เธอไม่ทันตั้งตัว

แม้จะตกใจ แต่ในหัวมันสั่งนานแล้ว ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในเมื่อมั่นใจแล้วว่าเขาคือลูกชายบ้านท้ายซอย เธอก็ไม่ควรปฏิเสธเขาทั้งนั้น

>>>>>>> [[ [[>>>>>>