ปรมาจารย์นักหลอมอาวุธ-บทที่ 112 สำเร็จ!

โดย  Reeeed

ปรมาจารย์นักหลอมอาวุธ

บทที่ 112 สำเร็จ!

“เพลิงสวรรค์ศักดิ์สิทธิ์!”


ดวงตาของถังฮวนเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย แสดงให้เห็นความตื่นเต้นอยู่ภายใน เขาได้แต่หัวเราะ ฮ่า ๆ! ติดกันไม่หยุด ถังฮวนรู้สึกได้ถึงความแปรปรวนของลมหายใจลึกๆ เด็กหญิงตัวเล็กๆ ที่อยู่ตรงข้ามนั้นกำลังหรี่ตาลง และร่างของนางก็กำลังเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว


พริบตาเดียวเด็กน้อยอายุสี่ห้าขวบก็กลายเป็นเด็กสาวอายุราวสิบห้าสิบหกปี


แต่การเปลี่ยนแปลงของนางยังไม่ได้หยุดลงทันที


ใบหน้าที่เดิมดูไร้เดียงสาเริ่มมีเสน่ห์และดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น หน้าอกที่แบนราบก็กลายเป็นก้อนกลมชูชัน ขานวลเนียนราวหยกทั้งสองข้างก็เรียวยาวมากขึ้นเรื่อยๆ


ในพริบตาเดียว จากเด็กหญิงก็เปลี่ยนกลายเป็นหญิงสาวที่โตเต็มวัยอีกครั้ง

นี่คือรูปลักษณ์ที่แท้จริงของ 'ราชาวิหคเพลิง'!


“เอาแล้วไง!”


ร่างงดงามและมีเสน่ห์ที่อยู่ตรงข้ามไม่เพียงแต่ทำให้หัวใจถังฮวนเต้นแรงเท่านั้น แต่ยังทำให้เขาเกิดสัญญาณเตือนในหัว มันตอกย้ำและชี้ช่องไปที่หลุมตรงกลางแท่น เขายันกายลุกขึ้น เสี่ยวเป่าเองก็ไม่ลังเล มันไถลตัวลงจากไหล่ของถังฮวนแล้ววิ่งตรงไปที่หลุมนั่น


“ฮ่าๆ!”

กลางอากาศหอกของถังฮวนแทงออกมาราวลูกศรที่หลุดจากแหล่ง มันเร็วเหมือนสายฟ้า สง่างามดั่งสายรุ้ง และแรงกระตุ้นที่ระเบิดออกจากตัวปืนราวกับว่าความว่างเปล่ากำลังถูกแผดเผา


ในขณะที่ดวงตาของราชาวิหคเพลิงเปิดขึ้น ภายในรูม่านตาที่มืดมิดดูเหมือนจะมีเปลวไฟสองดวงกำลังส่องประกาย แรงกระตุ้นที่น่ากลัวพวยพุ่งออกมาจากร่างอันงดงามของนางซึ่งล่องลอยอยู่ในอากาศ ความรู้สึกที่น่าตกตะลึงนี้ถูกกดถ่วงเต็มไปด้วยการกดทับทั่วทั้งพื้นที่


“ของเล็กๆ นี่น่ะหรือคือสิ่งที่เจ้าจะใช้มาต่อต้านข้า!”

“เมื่อเจ้าไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง งั้นก็ต้องตาย!”


ปีกของราชาวิหคเพลิงหวางทำมุมเฉียงๆ ดวงตาของนางดูเย็นชา ใบหน้าที่มีเสน่ห์นิ่งค้างดังเหล็กกล้า ถังฮวนตะโกนก้องด้วยเสียงอันดังออกจากปาก แขนขวาของเขาเคลื่อนไปข้างหน้า นิ้วเรียวลั่นไกตรงหัวปืนร้อนผ่าว


“ตูม!”


เพียงพริบตาปืนสายรุ้งอัคคีพิสุทธิ์ถูกกระแทกอย่างรุนแรง ถังฮวนรู้สึกได้ถึงแรงอันหนักหน่วง ซึ่งสั่นสะท้านผ่านตัวปืน ไม่เพียงแต่ฝ่ามือของเขาเหมือนถูกเข็มทิ่มแทง มันยังทั้งเจ็บทั้งชา ผลที่ตามมาของพลังนั่นยิ่งกดดันร่างกายของเขามากขึ้น เลือดลมก็พุ่งออกมาทันที แทบจะเรียกว่าพ่นออกมาเลยก็ว่าได้


“ทำได้แค่นี้เองรึ!”


ถังฮวนกัดฟันดุเดือด ระดมพลังเต็มที่เพื่อต่อต้านทานพลังที่รุกรานเข้ามา ในขณะที่มือของเขาพยายามฝืนคว้าปืนสั้น ร่างทั้งร่างก็ทรุดฮวบลงไป


หลังจากการแปลงร่างของ 'ราชาวิหคเพลิง' เกรงว่าความแข็งแกร่งของผู้ฝึกยุทธระดับหก หรือแม้แต่ผู้ฝึกยุทธระดับเจ็ดก็ยังห่างไกลจากจุดนั้นมาก และมันก็ไม่ใช่สิ่งที่ถังฮวนสามารถต่อกรในตอนนี้ได้เลย


“อิ๋ง!” (ได้แย้ว!)

เกือบจะเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่ถังฮวนส่งเสียงร้อง เสี่ยวเป่าถือลูกบอลและกระโดดออกมาจากหลุม เมื่อถังฮวนกระโดดลงจากแท่นมันก็กระโดดลงจากแท่นเช่นกัน แล้วร่วงลงไปบนไหล่ของถังฮวน


“เสร็จข้าล่ะ!”

ถังฮวนถอนลมหายใจอย่างโล่งอก รีบวิ่งไปที่ทางออกโดยไม่หยุดชะงัก


ในช่วงเวลาสำคัญถังฮวนเร่งความเร็วเต็มที่ราวกับสัตว์ร้ายที่หลุดออกจากกรง และเร่งฝีเท้าออกไปอย่างดุเดือด


อย่างไรก็ตามแม้ว่าเขาต้องการที่จะต้องออกจากที่นี่ในทันที แต่ถังฮวนก็ไม่กล้าที่จะวิ่งตรงๆ ออกไป ได้แต่วิ่งลัดเลาะไปตามเสาในห้องโถง ไปทางซ้ายทางขวาเป็นครั้งคราว


“แกทั้งคู่ ช่างน่ารังเกียจยิ่ง!”

เสียงกรีดร้องด้วยความโกรธขึ้งดังขึ้นจนแทบจะทะลุแก้วหูให้ได้


ลมกรรโชกรุนแรงและทรงพลังหมุนวนไปมาคล้างดั่งกระแสน้ำอันเชี่ยวกราก มีเสียงโครมครามเป็นระยะ ๆ ซึ่งนั่นเป็นเสียงปีกของราชาวิหคเพลิงที่กระพือปีกกระทบกับเสา


ในยามนี้ 'ราชาวิหคเพลิง' กำลังบ้าคลั่งอย่างหนัก ถังฮวนรู้สึกได้ว่าเขาและนางอยู่ห่างออกไปไม่เกินสองหรือสามเมตร หลายครั้งถังฮวนรู้สึกได้ชัดเลยว่าปีกของนางพร้อมที่จะพุ่งใส่กลางหลังของตนเอง โชคดีที่มีเสาช่วยต้านไว้


ถังฮวนยังคงวิ่งและวิ่งไปเรื่อยๆ อย่างสุดชีวิต


เวลานี้หากเขายังเกิดชักช้าอยู่ล่ะก็ เกรงว่าตนจะถูกราชาวิหคเพลิงซัดลงไปกองที่พื้นแล้ว ถึงตอนนั้นไม่เพียงแต่จะไม่อาจรักษาสิ่งของไว้ได้ แต่ชีวิตเขาก็ต้องถูกทิ้งไว้เบื้องหลังด้วย


ใช้เวลาไม่นานในการเข้าใกล้ซุ้มประตู

เกือบยี่สิบเมตรจากเสาสุดท้ายของวิหารทั้งสามถึงซุ้มประตู ระหว่างยี่สิบเมตรนี้ไม่มีสิ่งกีดขวางอะไรเลย และนั่นมันอันตรายอย่างยิ่ง


“สู้ว้อย!”


ถังฮวนร่ำร้องอย่างรุนแรงในใจ ทันทีที่เขาวิ่งไปรอบ ๆ เสา เขาก็ยิงกระหน่ำออกมาเหมือนลูกกระสุนปืนใหญ่โดยไม่ลังเล ในเวลาเดียวกันปืนอัคคีสีแดงในมือของถังฮวนก็แทงออกมาข้างหลัง เสียงแหลมของปลายปืนที่ฉีกกระชากอยู่ในอากาศ


“ตายซะเถอะ!”


ทันทีที่เสียงโกรธเกรี้ยวของราชาวิหคเพลิงดังขึ้น ถังฮวนรู้สึกว่าทิศที่หอกพุ่งไปข้างหน้าถูกสะกัดกั้น ทันใดนั้นปลายปืนดูเหมือนถูกกระแทกอย่างแรงจากหัวจักรที่เร่งความเร็ว


ทันใดนั้นเสียงคำรามพุ่งทะลุทะลวงเข้าไปที่แขนของถังฮวนผ่านตัวปืนและกระจายออกไปอย่างรวดเร็ว


“ไม่เท่าไหร่หรอกน่า!”

ถังฮวนเผลอร้องโอดครวญออกมา แต่เขายังคงพุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับปืนในมือ


คราวนี้ถังฮวนได้เตรียมการไว้แล้ว

แม้ว่าในอากาศภายในจุดตันเถียน “เตาสวรรค์เก้าสุริยัน" และวงล้อวิญญาณกำลังหมุนวนด้วยความรวดเร็วอยู่แล้ว และยังมี “เคล็ดการหลอมจิตผ่านชีพจร" ที่เร่งกำลังอย่างสุดขีด พยายามที่จะนำพาพลังเข้าสู่เตาหลอม แต่ถึงอย่างนั้นเลือดลมที่ไม่สม่ำเสมอของถังฮวนก็พุ่งพล่านขึ้นอีกครั้ง


“อั๊ก!”

ครู่ต่อมาถังฮวนก็ร่อนลงมาหยุดลงที่หน้าซุ้มประตูอย่างแรง เขาพุ่งไปข้างหน้าสองก้าว เลือดไหลออกมาจากปากของเขาอย่างไม่อาจควบคุมได้


“อิ๋ง!” (เป็นไรมั้ย!)

เสี่ยวเป่าก้าวขึ้นไปบนกล่องไม้ที่ด้านหลังของถังฮวน ถือลูกบอลสีฟ้าหนึ่งลูกด้วยกรงเล็บข้างหนึ่ง จับคอของถังฮวนด้วยกรงเล็บอีกข้าง ในที่สุดเขาก็ไม่ได้ล้มลงกับพื้นเนื่องเพราะเจอความรุนแรงนี้เข้าไป แต่เมื่อเห็นถังฮวนกระอักเลือด เจ้าตัวเล็กก็อดไม่ได้ที่จะกรีดร้องอย่างกระวนกระวาย


มีอวัยวะภายในปั่นป่วนอย่างหนัก แต่ถังฮวนไม่มีเวลาดูอาการบาดเจ็บตอนนี้ มือซ้ายของเขาผ่านด้านข้างของซุ้มประตูไปอย่างรวดเร็วและรีบวิ่งไปที่เสาคู่ที่ใกล้ที่สุดของพระราชวัง


“ยังไม่ตายอีกหรือ?”


ด้านหน้าของซุ้มประตู 'ราชาวิหคเพลิง' ที่ลอยอยู่ในอากาศนั้นแสดงอาการยากจะเชื่อได้ นางคิดว่าหลังจากโดนพลังเข้าไป ผู้ฝึกยุทธระดับสี่ตัวน้อยคนนี้แม้จะไม่ตายแต่ก็ต้องนอนอยู่บนพื้น ขยับไม่ได้ แต่คาดไม่ถึงว่าเขาจะวิ่งได้อย่างรวดเร็วหลังจากถูกกระแทกจนกระอักเลือด!


พลังกายของเจ้าหนุ่มนี่แข็งแกร่งขนาดนี้เลยเหรอ?


หลังจากตกใจชั่วครู่ 'ราชาวิหคเพลิง' ก็โกรธมากขึ้น ทันทีที่ปีกบรรจบกัน ก็พาร่างของนางผ่านซุ้มประตูและไล่ตามไปอย่างรวดเร็ว


“ตูมม!”


ถังฮวนเพิ่งผ่านเสาแรกไปก็ได้ยินเสียงหวีดหวิวดังขึ้นอีกครั้ง จากนั้นก็มีเสียงกระแทกรุนแรงดังกึกก้องเข้ามาในหูของเขา ลมแรงโหมพัดมาจากด้านหลัง แค่ยกเสื้อคลุมให้เท่านั้นจะพออะไร เจ้าต้องล่าสัตว์และเต้นรำ ฝีเท้าของเจ้าก็ไร้ประโยชน์


นี่ทำให้ในใจของถังฮวนเข้าใจว่าเขาได้รับบาดเจ็บแล้ว


อย่างไรก็ตามเขาไม่กล้าที่จะลดความเร็วลง ขณะเดียวกันถังฮวนก็เร่งเดินลมปราณของเขา เพื่อลดอาการบาดเจ็บระหว่างอวัยวะภายใน และยังคงวิ่งไปข้างหน้าใกล้ๆ เสาหิน


โดยไม่รู้ตัวว่าซุ้มประตูระหว่างส่วนที่สองและส่วนแรกของพระราชวัง อยู่ต่อหน้าแล้วก่อนหน้านี้เพิ่งใช้วิธีนี้ไปแล้ว เห็นได้ชัดว่าไม่สามารถใช้งานซ้ำได้อีกต่อไป


ถังฮวนเปลี่ยนใจแล้วเหวี่ยงแขนไปข้างหลังและยิงปืนอีกครั้ง เขาแทงไปที่ราชาวิหคเพลิง ในชณะเท้าขวาของเขาพุ่งเข้าใส่เสาที่อยู่ด้านหลัง ด้วยแรงนี้ร่างกายของเขาจึงพุ่งลอยไปข้างหน้าไถลกับพื้นดิน ทันใดนั้นหอกที่แทงออกมาก็ลดหัวลง โดยใช้ปลายกระบอกปืนกระแทกกับพื้น


“กรอบแกรบ!”


ด้วยการอาศัยแรงของหอกเพื่อรองรับแรงกระแทกกับพื้น ความเร็วในการร่อนลงของถังฮวนเพิ่มขึ้นอย่างมาก จากนั้นเขาก็ผ่านซุ้มประตูแล้วเข้าสู่พื้นที่แรกของพระราชวัง




-โปรดติดตามบทต่อไป-

รีวิวจากผู้อ่าน
ยังไม่มีรีวิวสำหรับเรื่องนี้

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว