บทนำ

เสียงดังกึกๆ ตรงผนังห้องนอนติดๆ กันหลายนาที ทำให้พลอยลดาลืมตาตื่นขึ้นมากลางดึก

เธอนอนนิ่งฟังอยู่นานเหมือนกับว่าห้องข้างๆ จงใจเคาะผนังห้องเธอ แต่ปลายเดือนพี่สาวไม่ใช่คนแบบนั้นที่จะมาแกล้งน้องในยามดึกดื่นแบบนี้นี่นา

พลอยลดาขยับตัวลุกขึ้นนั่งฟังเสียงนั้นต่อ แต่ไม่มีทีท่าว่าเสียงนั้นจะเงียบจึงลุกจากเตียงเพื่อไปตามหาที่มาของเสียงนั้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ห้องของปลายเดือนมีแสงไฟลอดออกมาเล็กน้อย หากแต่ข้างในเปิดไฟห้องน้ำทิ้งไว้เท่านั้น ทำให้มองเห็นเพียงแค่เงาตะคุ่มๆ ของใครบางคนจากภายใน

“พี่เดือนนอนไม่ปิดประตูห้องเหรอ เขาทำอะไรกันเสียงดังน่ารำคายจัง”

พลอยลดาขยี้ตาตัวเองสองสามที ภายในใจก็คิดไปต่างๆ นาๆ เกี่ยวกับพี่สาว

เมื่อหญิงสาวมองลอดผ่านเข้าไปในช่องประตูที่เปิดแง้มอยู่ก็ปรากฏภาพบาดตาที่ทำเอาพลอยลดาถึงกับตะลึงยกมือขึ้นมาวางทาบอก และอีกข้างปิดปากตัวเองทันก่อนที่จะเปล่งเสียงอุทานคำแปลกๆ ออกมาเหมือนที่เคยเป็น

“ชิบหาย วายป่วง บ้าจริง พี่เดือนทำอะไรไม่ปิดประตู ดีนะวันนี้แม่ไม่อยู่บ้าน ถ้าใครผ่านมาเห็นเข้า โอยย ตายแล้ว ตายๆ”

นั่นคือประโยคที่มันพรั่งพรูอยู่ในหัวของพลอยลดาทั้งหมด หากแต่เธอยังคงปิดปากตัวเองเงียบ หัวใจหญิงสาวเต้นตึกๆ มือไม้เย็นเฉียบจนตัวเองรู้สึกได้

ร่างเปลือยของปลายเดือนกำลังถูกสามีสุดที่รักของเธอขยับสะโพกเข้าหาแบบไม่ปรานีปราสัย เสียงครางจากลำคอบ่งบอกถึงความรู้สึกที่เธอได้รับจากความแกร่งกำยำของเรวิน

“พี่วิน อ่า ร้ายว่ะ ไอ้นั่นของพี่วินใหญ่โคตร มันเข้าไปได้ไง มิน่าล่ะอีพี่เดือนครางเหมือนหมาเลย เจ็บ หรือ มันส์วะ เห้ย”

พลอยลดายืนตัวชา มือข้างหนึ่งเผลอขยับมาลูบตรงจุดซ่อนเร้นของตัวเองอยู่นาน จนกระทั่งรู้สึกว่า น้องสาวของเธอเริ่มเปียกชุ่ม พลอยลดากลืนน้ำลายลงคอตัวเอง ค่อยๆ พ่นลมหายใจออกช้าๆ

ใจสั่นไปพร้อมๆ กับเหตุการณ์ที่เห็น เรวินส่งเสียงครางออกมาพร้อมๆ กับปลายเดือนในที่สุด ไม่นานปลายเดือนก็หวีดเสียงออกมา

“อ๊ะ อ๊าย วินขา สะ เสร็จแล้ววววว เดือนเสร็จแล้วววว ค่า ที่รัก”

... ตอแหลจัง อีพี่เดือน เวลาอยู่กับผัว อยู่กับผู้ชาย ทำไมเสียงสอง เสียงสามยังงี้ว่ะ ทุเรศ ...

พลอยลดาสบถเบาๆ กับตัวเอง ก่อนที่จะค่อยๆ ถอยห่างจากประตูห้องนอนของพี่สาวกับพี่เขยแล้วกลับเข้าห้องตัวเอง

>>>>>>> [[ [[>>>>>>