มีดีต้องอวด

สิบโมงเช้าของวันรุ่งขึ้น เมอร์เซเดส–เบนซ์ S400 Hybrid AMG Premium ก็มาจอดกึกอยู่หน้าบริษัท เอสเอชอาร์ เอนจิเนียริ่ง จำกัด (มหาชน) โดยฝีมือการขับของอุดมเรียบร้อยแล้ว ส่วนกวีถูกสิงหรัฐสั่งให้กลับกรุงเทพฯ ได้ เพราะไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงแล้ว

ซึ่งจริงๆ เขาสั่งให้กลับทั้งสองคน แต่จักรวาลไม่ยอม เลยแนะนำให้อยู่คนหนึ่งก่อน เขาก็จำต้องยอม เมื่อไม่อาจจะประมาทเหมือนเคยได้ เพราะไม่รู้ว่าภัยมืดจะตามมาเล่นงานได้ตอนไหนอีก

มือบางถูกเขาจูงเดินเข้าประตูใหญ่ไปอย่างรวดเร็ว กระนั้นก็มีสายตาของพนักงานหลายสิบคู่จับจ้องมองมาหาไม่ว่างเว้น อุดมส่งยิ้มให้ รปภ. อย่างคุ้นเคย ขณะหิ้วกระเป๋าเจ้านายเดินนำไปยังบันไดขึ้นไปชั้นสามอย่างคล่องแคล่ว

กัญญาวีร์ส่งยิ้มบางๆ ให้สาวใหญ่วัยสี่สิบปลายๆ นั่งอยู่หน้าห้องทำงานอันหรูหราของเขา สายตาก็กวาดไปมองรอบๆ ตัว พบสายตาอันสงสัยใคร่อยากรู้ว่าเจ้านายหนุ่มพาใครตามติดมาด้วย และไม่รู้ว่าตัวเองเป็นคนที่เท่าไหร่ที่ถูกเขาหิ้วมาด้วยกันแน่

สิงหรัฐจูงมือนิ่มเดินเข้าห้อง เลขาสาวใหญ่ตามติดมาพร้อมแฟ้มเอกสารเต็มมือ ส่วนอุดมแยกไปนั่งโต๊ะที่ดูเหมือนจะมีว่างไว้ให้เขาพอดิบพอดีในความคิดของกัญญาวีร์ นั่นแปลว่าเขาคงจะต้องมีบอดี้การ์ดมาอยู่ด้วยเป็นระยะๆ หรืออาจจะตลอดเวลา

“คุณนั่งรอตรงโน้นก่อนนะ”

เขาใช้สายตาชี้ไปยังชุดรับแขกหลุยส์ ตั้งอยู่ริมหน้าต่างกระจก มองออกไปเห็นวิวทิวทัศน์ของนิคมอุตสาหกรรมแหลมฉบัง มีเป็นร้อยบริษัทตั้งอยู่ในนี้ ส่วนตัวเองเดินตรงไปยังโต๊ะทำงานหรูหราใหญ่โตเหมาะสมกับฐานะ ฟังรายงานต่างๆ จากเลขาผู้คล่องแคล่วเพราะมีประสบการณ์มาเป็นสิบๆ ปี

กัญญาวีร์ทรุดกายลงนั่งแล้วหยิบนิตยสารใต้โต๊ะกลางขึ้นมาอ่านรอ ระหว่างเขาสั่งงานเลขาจนแทบจะจดไม่ทัน นานเกือบครึ่งชั่วโมงกว่าจะได้ออกจากห้องไป เขาถึงได้มีโอกาสเดินไปนั่งอยู่ข้างกายนุ่มนิ่ม สอดแขนไปหาเอวเล็กๆ แล้วยื่นจมูกไปหอมแก้มนุ่มอย่างอดใจไม่ไหว

“อย่าค่ะ! เดี๋ยวคนมาเห็น”

“จะไม่มีใครเข้ามาในนี้ถ้าผมไม่อนุญาต” เขาดึงดันอุ้มร่างเบาหวิวขึ้นมานั่งบนตักได้อย่างง่ายดาย

“คุณเนย์! อย่าค่ะ! ฉันอายค...”

ปากอิ่มไม่มีสิทธิ์เอ่ยคำใดๆ มาอีกแล้ว เมื่อมีอีกปากประกบปิดไว้อย่างแนบแน่น เดรสผ้าชีฟองแขนสี่ส่วนชายกระโปรงยาวแค่เข่า ที่เขาชอบใจตั้งแต่เห็นหุ้มร่างอรชรเดินลงบันไดมาแล้วนั้น ถูกมืออุ่นสอดเข้าไปอย่างง่ายดาย

แพนตี้สีขาวตามติดออกมาด้วยอย่างเร็วเร่ง เมื่อมีเวลาแค่ครึ่งชั่วโมงก่อนจะเข้าประชุมเท่านั้น กัญญาวีร์อยากจะห้ามปรามเขาเหลือกำลัง แต่คิดว่าคงจะยับยั้งอารมณ์อันคุกรุ่นของเขาไม่ได้แน่ เลยได้แต่ยินยอมให้เขาทำตามที่ใจปรารถนาแค่นั้น

อีกทั้งตัวเองก็เป็นสุขเหลือกำลังเวลาได้ใกล้ชิดกับเขาแบบนี้ มันช่างสุขใจจนไม่อาจจะหาคำไหนมาบรรยายให้ใครรับรู้ได้ รู้แต่ว่าร่างกายทุกสัดส่วน ยินยอมพร้อมใจมอบให้เขาเพียงผู้เดียว ยินยอมให้เขาบัญชาการทุกอย่างตามที่เขาต้องการอย่างไม่มีข้อโต้แย้งใดๆ เลย

สิงหรัฐยกร่างเบาหวิวลงไปวางไว้บนชุดรับแขก แล้วรีบตามติดลงไปอย่างหิวกระหายใคร่อยากปลดปล่อยจนยากจะหักห้ามใจได้ แม้ไม่ใช่เวลาและไม่ใช่สถานที่เหมาะสมนัก แต่ใครจะกล้าในเมื่อเจ้านายหนุ่มผู้ดุดันไม่ประสงค์ให้ใครมารบกวนแล้ว

เวลาแห่งความสุขเช่นนี้จึงไม่อาจจะปล่อยทิ้งไปได้ และยิ่งมีกายอ่อนระทวยอยู่ในอ้อมแขน พร้อมจะทำตามทุกอย่างด้วยแล้ว เขาจึงไม่เห็นอุปสรรคใดๆ ที่จะมาขวางทางรักเอาไว้ได้เลย

“คุณเนย์!”

เจ้าของริมฝีปากอิ่มเผลอเรียกชื่อเขาออกมา เมื่อถูกความสุขที่เขามอบให้รุมรุกรานอย่างหนักหน่วง แต่ก็ห่วงว่าเสียงจะเล็ดลอดออกไปภายนอกได้ เลยต้องรีบสกัดกลั้นเอาไว้ในทุกครั้งที่กายกำยำเยี่ยมเยือนอย่างเร่งรีบ

สองร่างที่ต่างพานพบกับความสุขกำลังเครียดเกร็งไปพร้อมๆ กัน เมื่อความหอมหวานรั้งรออยู่เบื้องหน้าแค่เอื้อมถึง เพื่อไปหยุดยืนสัมผัสเอาสิ่งสวยงามที่ธรรมชาติสรรค์สร้างมาให้เคียงคู่กัน และต่างก็ยิ้มให้กันเมื่อปลายฝันได้ไขว่คว้ามากอดเกี่ยวไว้

สิงหรัฐช้อนร่างอ่อนแรงขึ้น แล้วพาเดินตรงเข้าห้องน้ำ วางไว้บนเคาน์เตอร์หน้ากระจก พอนึกขึ้นได้ว่าลืมอะไรก็กลับออกมาคว้าแพนตี้น้อยไปส่งให้เจ้าของที่แก้มสองข้างเปลี่ยนเป็นแดงเพราะความอาย

“รอผมอยู่ในห้องนะ อีกสองชั่วโมงผมจะกลับมา แล้วเราค่อยกลับที่พักกัน”

เขาจูบแก้มนุ่มแล้วกระซิบบอกแผ่วเบา

“ค่ะ”

อีกคนก็รับคำอย่างแผ่วเบาไม่แพ้กัน แล้วจ้องมองเขาจัดการเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะผละออกไป เมื่อได้เวลาต้องเข้าประชุมจริงๆ แล้ว

คอนโดหรูหราในซอยวงศ์อมาตย์คือที่พัก สำหรับสองชีวิตในค่ำคืนนี้ อุดมแยกไปพักบังกะโลใกล้ๆ ตามคำสั่งเจ้านายหนุ่มที่ไม่ประสงค์จะให้ใครอยู่รบกวน เมื่อระบบรักษาความปลอดภัยเคร่งครัดดีแล้ว และภาพบุคคลที่เขาไม่พึงประสงค์จะเห็นก็ถูกแจ้งไปยัง รปภ. เรียบร้อยแล้ว จึงไม่มีอะไรน่าห่วงนัก

“อาบน้ำก่อนนะ แล้วเราค่อยสั่งอาหารขึ้นมากิน”

เขาบอกเป็นคำแรกเมื่อพาร่างบอบบางเดินเข้าไปในห้องนอนใหญ่โตหรูหรา และไม่คิดจะรอท่าให้ตอบรับใดๆ สลัดสูทออกจากกายได้ ก็ช้อนร่างนุ่มขึ้นเดินตรงไปหาห้องน้ำทันที แถมไม่คิดจะรีรอที่จะมอบบทรักอันแสนหวานซ่านทรวงให้อีก

เมื่อสายน้ำราดรดชุดผ้าชีฟองจนมองเห็นสิ่งซุกซ่อนอยู่ภายใน จนอดใจไว้ไม่ไหวอีกตามเคย ไม่รู้ด้วยว่า ตัวเองหิวโหยมาจากไหนกันนักหนา ทั้งที่เมื่อเช้าก็มอบรสรักอันหอมละมุนรับอรุณก่อนออกเดินทางแล้ว

ถึงออฟฟิศก็ยังได้ปลดปล่อยอีก แม้จะรีบเร่งแต่รสชาติก็หอมหวานชื่นใจไม่มีเบื่อ ไหนจะตอนนี้อีกที่เขารีบครอบครองร่างที่แนบแก้มไปกับเคาน์เตอร์อย่างเต็มอกเต็มใจ แล้วปล่อยให้เขาเป็นฝ่ายบัญชาการได้อย่างไม่ขัดขืนใดๆ กระทั่งพานพบกับความสุขสมอีกวาระ

ถึงได้อุ้มกายอันอ่อนระทวยลงไปนอนแช่จากุซซี่ให้สบายอารมณ์ โดยมีแก้มนุ่มๆ ขาวๆ แนบอยู่กับอกเปลือยเปล่าของเขา มือใหญ่เชยคางมนขึ้นช้าๆ เมื่อหัวในปรารถนาจะชื่นชมความงามที่ธรรมชาติช่างสร้างสรรค์มาให้สาวตรงหน้าอย่างเหลือเฟือ

ยิ่งเจ้าของใบหน้าสวยบาดใจ ส่งยิ้มบางๆ ให้ด้วยแล้ว เขากล้าบอกเลยว่าช่างเป็นภาพที่สวยงามที่สุดในชีวิตที่เคยพานพบมาก็ว่าได้ จมูกโด่งหอมลงไปตรงปรางนุ่มหนึ่งฟอด เมื่ออดใจไว้ไม่ไหวอีกแล้ว

“คุณหิวหรือยัง” กัญญาวีร์ยิ้มบางๆ ขณะครุ่นคิด

“นิดหน่อยค่ะ”

“โอเค! งั้นเรารีบอาบน้ำแล้วโทรสั่งร้านประจำผม รับรองว่าอร่อยถูกใจคุณแน่”

ไม่ถึงชั่วโมง อาหารก็ถูกจัดวางไว้บนโต๊ะเรียบร้อยแล้ว รสชาติอร่อยอย่างที่เขาอวดอ้างไว้ไม่มีผิด กัญญาวีร์รู้สึกว่ากินได้เยอะกว่าทุกวันที่ผ่านมาก็ว่าได้ จนสิงหรัฐยิ้มให้ด้วยความขำ ระคนแปลกใจไม่น้อย เพราะนานทีปีหนจะเห็นคนตรงหน้ากินอะไรแบบจริงๆ จังๆ บ้าง

“ในตู้เย็นมีไอศกรีมด้วยนะถ้าคุณอยากได้ แต่ของสดไม่มีเพราะปกติผมจะกินจากข้างนอกมาหรือไม่ก็สั่งจากร้าน พรุ่งนี้ตอนผมไปทำงาน คุณจะไปซื้อมาไว้ก็ได้ จะให้อุดมมารับ”

“ค่ะ”

เจ้าของริมฝีปากอิ่มยิ้มรับอย่างเป็นสุขใจ เมื่อได้ยินน้ำคำนุ่มนวลจากเขา และให้เป็นสุขอย่างที่สุด เมื่อได้รับบทรักอันแสนนุ่มนวลจากเขาอีกครั้งหลังมื้ออาหาร จนหมดสิ้นซึ่งเรี่ยวแรงได้แต่นอนซบแก้มอยู่กับอกเขาอย่างเป็นสุขใจ ก่อนหลับใหลไปเท่านั้น

สายลมพัดหวีดหวิว มาต้องกายสาวที่กำลังหลับสบาย เมื่อเขาเปิดผ้าม่านด้วยรีโมตคอนโทรล แสงสว่างภายนอกปลุกให้ดวงตาคู่สวยตื่นขึ้นมาพานพบกับใบหน้าหล่อเหลาอย่างไม่ยากเย็นนัก

“สวยจังเลยค่ะ”

ร่างเปลือยเปล่าแทบจะถลาลงจากเตียง เมื่อวิวของท้องทะเลสีฟ้าครามยามเช้าปรากฏแก่สายตา ผ่านประตูกระจกบานใหญ่ เสื้อคลุมที่เมื่อคืนถูกเขาโยนทิ้ง ถูกมือบางคว้าขึ้นมาใส่ใหม่ แล้วเดินออกไปตรงระเบียงห้องจ้องมองวิวแปลกใหม่ให้เต็มๆ ตา

สิงหรัฐรีบคว้าเสื้อคลุมแล้วเดินตามออกไป โอบกอดร่างอรชรจากด้านหลังไว้ ด้วยหัวใจที่เปี่ยมล้นด้วยความสุข ชนิดที่ไม่เคยมีมาก่อนในชีวิตก็ว่าได้ ยิ่งมีเจ้าแก้มขาวแหงนมาหา เอียงให้เขาหอมอย่างไม่หวงแหนด้วยแล้ว ยิ่งทำให้สุขใจอย่างบอกไม่ถูกเอาเสียเลย

“ถ้าคุณชอบเราอยู่นี่หลายวันหน่อยก็ได้ แล้วค่อยกลับสวนกัน” เสียงนุ่มหูของเขาเอ่ยบอก

“ได้ค่ะ”

กัญญาวีร์หันข้างแล้วแหงนมองเขาน้อยๆ อย่างเป็นสุขใจชนิดที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลย มือบางก็เกาะแขนเขาที่โอบกอดเอวไว้อย่างรู้สึกรักใคร่และผูกพันอย่างบอกไม่ถูก จมูกโด่งของเขาเลยฝังลงไปหาแก้มนุ่ม กับเรือนผมดกดำขลับนุ่มสลวย และหอมกว่าผมสตรีนางไหนที่เคยได้ดอมดมมา

“คุณอยู่นี่นะ ระหว่างผมไปทำงานก็หาอะไรทำแก้เหงาไปก่อน แต่ตอนเย็นต้องมีอาหารฝีมือคุณรอผมอยู่”

“ค่ะ แล้ววันนี้ฉันขอนัดเพื่อนมาหาที่นี่ หรือนัดกันไปข้างนอกได้หรือเปล่าคะ”

“เพื่อนผู้หญิงหรือผู้ชาย” แม้จะรู้ดี แต่ก็แกล้งทำตาโตใส่ ส่วนอีกคนกลับยิ้มสดใสให้

“ผู้หญิงค่ะ เห็นว่าจะไปประชุมที่ระยอง ถ้าคุณอนุญาตจะได้แวะคุยกันก่อนไปไงคะ เพื่อนประชุมบ่ายค่ะ”

“ได้! แต่เพื่อความปลอดภัย คุณนัดเจอที่ห้องอาหารข้างล่างแล้วกินมื้อเที่ยงด้วยกันไปเลยดีกว่า ไว้บ่ายๆ ผมจะให้อุดมมารับไปซื้อของสดมาไว้ทำอาหาร ผมไม่อยากให้คุณออกไปไหนนานๆ เพราะสถานการณ์ยังไม่น่าไว้วางใจเท่าไหร่ จำไม่ได้เหรอว่าผมไม่ได้เอาเรื่องเก่งถึงคุกถึงตารางนะ”

แม้จะมีความเป็นไปได้น้อย ที่เด็กในปกครองของพ่อแม่จะหันกลับมาเล่นงานอย่างอาจหาญชาญชัยอีก แต่ก็ไม่อยากประมาท เหมือนที่ตัวเคยพลาดมาแล้วตอนไปไหนมาไหนคนเดียวระหว่างมาทำงานที่สวน

แทนการให้สองบอดี้การ์ดมาคอยดูแล แต่กลับให้อยู่คอยดูแลลูกกับคนในบ้าน อีกคนคอยไปทำงานที่โรงแรมกับที่แหลมฉบังให้ สุดท้ายตัวเองเลยเกือบตายอยู่ข้างถนน ดีที่ไอ้สองชั่วนั่นไม่จับโยนไปทิ้งไว้ในคลองให้น้ำท่วมตาย

“ก็ได้ค่ะ แล้วคุณอยากกินอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ”

“อะไรก็ได้ที่คุณทำ ผมกินได้ทั้งนั้น ต้องไปอาบน้ำแล้ว มีประชุมเช้า”

แก้มนุ่มถูกเขาหอมอีกฟอด ก่อนจะผละไปอาบน้ำเตรียมไปทำงาน ส่วนอีกคนก็รีบเข้าไปโทรนัดแนะเพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันมาเกือบสามเดือนแล้วทันที จากนั้นก็เตรียมชุดไว้ให้เขาใส่ ก่อนจะออกไปจัดหามื้อเช้าที่มีเพียงไข่ดาว กาแฟดำ กับแครกเกอร์เท่านั้น

+++++

E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ

สนใจโหลดตัวอย่างอ่านก่อนซื้อได้ค่ะ

วิมานสอยดาว [Heaven]กันเกราwww.mebmarket.comน้ำจิ้มพอแสบๆ คันๆ มันส์ๆ เสียวๆคุณไม่มีสิทธิ์จะไปไหนทั้งนั้นจนว่าผมจะอนุญาตหรือไม่ก็จนกว่าพี่ชายคุณจะหาเงินสี่สิบล้านมาให้ผม ระหว่างนี้คุณมีหน้าที่ปรนเปรอความสุขบนเตียงให้ผม และทำทุกอย่างที่ผมสั่งไม่มีข้อยกเว้น โดยเฉพาะเ

****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******

ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง


เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้

ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ

สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗

ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น

วิมานสอยดาว [Heaven]กันเกราwww.mebmarket.comน้ำจิ้มพอแสบๆ คันๆ มันส์ๆ เสียวๆคุณไม่มีสิทธิ์จะไปไหนทั้งนั้นจนว่าผมจะอนุญาตหรือไม่ก็จนกว่าพี่ชายคุณจะหาเงินสี่สิบล้านมาให้ผม ระหว่างนี้คุณมีหน้าที่ปรนเปรอความสุขบนเตียงให้ผม และทำทุกอย่างที่ผมสั่งไม่มีข้อยกเว้น โดยเฉพาะเ

ใต้ร่มสกุณี [Shadiness]กันเกราwww.mebmarket.com“ปล่อยฉันลงนะ ออกไปจากห้องฉัน!!! ออกไปให้ห่างจากตัวฉันนะ ฉันเกลียดคุณ!!! คนหลอกลวง!!! ได้ยินมั้ยว่าฉันเกลียดคุณ!!!”

ดวงใจจักรภัทร [Sweetheart]กันเกราwww.mebmarket.comน้ำจิ้มจ้า “ไม่ต้องกลัวนะครับ ไม่มีอะไรหรอกครับ”และด้วยสัญชาตญาณ สองวงแขนของเขา ก็รับเอาร่างเล็กๆ มากอดแนบอกไว้เช่นกัน ตอนแรกนั้นเพราะความอยากปกป้องเพศที่อ่อนแอกว่า และกำลังต้องการที่พึ่งพิง