วาระซ่อนเร้น-วาระเปลี่ยนนามสกุล 6

โดย  Shayna

วาระซ่อนเร้น

วาระเปลี่ยนนามสกุล 6

ว่าจะไม่ยุ่งแล้วเชียว

ไอ้พวกตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมต้องได้รับนิ้วกลางจากยัยแสบมินนี่พากันมองมายังผมด้วยสายตาชื่นชม แถมยังพร้อมอกพร้อมใจกันยกนิ้วโป้งให้อีก

“เจ๋งวะ/เยี่ยม/นายแน่มาก”

“ไอ้พวกบ้า”

ผมทำเป็นไม่สนใจพวกมันด้วยการยกแก้วกาแฟขึ้นดูด ผ่านไปสักพักยัยมินนี่ก็ยกกาแฟมาเสิร์ฟที่โต๊ะพวกมันทั้งสามคน คราวนี้ผมบอกกับตัวเองว่าจะนั่งมองดูเฉยๆ โดยไม่ทำอะไรเลยคอยดูดิ

“กาแฟที่สั่งได้แล้วค่า”

ยัยมินนี่มองเลยมายังผมพร้อมกับแลบลิ้นให้ นี่ถ้าเธอเป็นผู้ชายด้วยกันสาบานได้ว่าผมคงยกนิ้วกลางให้คืนไป และเดินเข้าไปบวกแล้ว

“น้องมินนี่ชอบหมาไหมครับ”

ไอ้คนผมยาวถามขึ้นพร้อมกับยักคิ้ว

“ชอบมั้งคะ”

มินนี่ทำหน้างงๆ เอ๋อๆ เหมือนที่ผมเคยเห็นเธอชอบทำบ่อยๆ

“ถ้าแฟนพี่ชอบหมา พี่จะไม่ซื้อหมาให้หรอกครับ แต่พี่จะให้เธอเลี้ยงพี่เลย เพราะพี่สันดานหมาน่าจะแทนกันได้”

ผมพ่นกาแฟในปากออกพรวดจนไอ้คนปล่อยมุกและมินนี่หันมามองผมเป็นตาเดียวกัน

มุกเชี้ยไรวะ?

“เอ่อ ถ้าให้เลือกระหว่างเลี้ยงหมากับเลี้ยงพี่ มินนี่คงจะเลือกเลี้ยงหมาค่ะ” คำพูดซื่อๆ หน้านิ่งของมินนี่ทำให้ผมแทบจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว

“มุกอะไรของมึงวะเหมือนชงให้น้องเค้าด่าเลย” ไอ้คนหัวเกรียนโวยวาย

“มินนี่ขอตัวไปทำงานต่อนะคะ”

“เดี๋ยวก่อนสิครับจะรีบไปไหน”

ไอ้คนผมยาวคว้าแขนของมินนี่เอาไว้ ผมต้องรีบมองไปทางอื่นพยายามไม่แส่เข้าไปยุ่งเรื่องชาวบ้านด้วยการนับ1-100ในใจ

“ปล่อยนะคะพี่ พี่บี/วาวาช่วยด้วย” เสียงมินนี่ร้องขอความช่วยเหลือ

“จะดีดดิ้นทำไมล่ะครับพี่ไม่ได้จะฉุดไปข่มขืนสักหน่อย”

“จริงด้วยไม่เห็นต้องเล่นตัวขนาดนั้นเลยนี่หว่า”

“แล้วพวกพี่จะทำอะไรคะ ปล่อยสิ”

น้ำเสียงเธอเริ่มสั่นทำเอาผมลืมลำดับของตัวเลขที่กำลังนับไปสนิท

“เมื่อกี้พี่พนันกับเพื่อนๆ เอาไว้ว่าน้องมินนี่คนสวยใส่เกงในสีอะไร”

ไอ้คนผมยาวยิ้มกวนประสาทโดยยังจับข้อมือของมินนี่เอาไว้ไม่ยอมปล่อย ผมรู้สึกได้ว่ามีแวบหนึ่งที่เธอหันขวับมามองทางผม แต่ผมก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้

“พี่แค่อยากรู้แค่นี้แหละ ฮา ฮา”

“อย่านะ ช่วยด้วย หยุดนะ”

มินนี่เอี้ยวตัวหนีการคุกคามของไอ้ผมยาวที่พยายามจะใช้มืออีกข้างของมันจับชายกระโปรงของเธอเปิดขึ้น ผมมองเลยไปยังเคาน์เตอร์พนักงานสองคนของร้านกาแฟพากันยืนทำหน้าตาตื่นตกใจ โดยที่ไม่มีใครคิดจะออกมาช่วยเหลือมินนี่เลยสักคนเดียว

“น้องเขาบอกให้หยุด มึงหูแตกอ่อ”

ในที่สุดผมก็ฟิวส์ขาดลุกขึ้นยืนชี้หน้าพวกมัน จังหวะนั้นเองมันก็ปล่อยแขนของมินนี่ ด้วยอารามตกใจเธอเลยวิ่งเข้ามาหลบด้านหลังของผมใช้มือข้างหนึ่งเกาะแขนผมเอาไว้

“ไม่ต้องมาจับเลยนะเมื่อกี้เธอยกนิ้วกลางให้ใคร”

ผมหันไปดุเธอก่อนจะค่อยๆ แกะนิ้วมือที่จับแขนผมออกทีละนิ้ว

“ก็… ก็นายทำลามกใส่ฉันเองนะ”

มินนี่เถียงผมทันควัน

“ฉันได้ยินพวกมันพูดกันว่าจะดูสีกางเกงในเธอ ฉันก็เลยถาม”

ผมยกนิ้วชี้จิ้มหน้าผากของยัยเฉิ่มมินนี่ “แค่เธอบอกว่าใส่สีอะไรก็จบ พวกมันก็ไม่ต้องเปิดกระโปรงเธอดูแล้ว คราวนี้เข้าใจยัง”

“แล้วใครจะไปรู้ละ จู่ๆ โดนถามว่าใส่กางเกงในสีอะไรเป็นใครก็ต้องโมโหด้วยกันทั้งนั้นแหละ”

ระหว่างที่ผมกับยัยมินนี่ยืนเถียงกันไอ้พวกนั้นก็เข้ามายืนตรงหน้าผมแล้ว สีหน้าท่าทางของแต่ละคนเหมือนจะหิวตรีน

“อยากเป็นพระเอกเหรอสัส” ไอ้ผมยาวชี้หน้าผม

“โชว์หญิงเหรอ เดี๋ยวรู้เลยมึง”

“สักลายแล้วทำเก๋าว่างั้น วันนี้มึงเจ็บแน่”

“หลบไปก่อน เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

ผมยกแก้วกาแฟขึ้นดูดยาวๆ จนหมดแก้วด้วยความเสียดาย

“นายไม่เป็นไรแน่นะ”

มินนี่ถามผมสีหน้าเธอเหมือนจะเป็นห่วง… มั้ง

รีวิวจากผู้อ่าน

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว