“ดูถูกกันจังเลยนะครับ”

“ไม่รู้สิ ก็ไม่เคยได้ยินแกพูดถึงแฟนเลยนี่”

“ไม่พูดใช่ว่าจะไม่มีนะครับ”

“นั่นสิ น้าลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปเลย” กรองแก้วบอกอย่างคนที่เพิ่งจะนึกถึงเรื่องนี้ หันไปมองลูกเขยด้วยสีหน้ากังวล

“อย่ากังวลไปเลยครับ ผมยังไม่มีแฟน”

“นั่นปะไร” ฉายรวีมองค้อนลูกชายอีกครั้ง เธอพูดผิดเสียที่ไหน

“แล้วถ้าน้าอยากจะได้ผามาเป็นลูกเขยจริงๆ จะได้ไหมจ๊ะ”

พอมีโอกาสกรองแก้วก็รีบทาบทามทันที ซึ่งฉายรวีก็รีบเอ่ยเสริมอย่างเห็นด้วย

“นั่นสิตาผา ไหนๆ ก็แต่งไปแล้วนี่”

“เรื่องแบบนี้จะมาถามผมคนเดียวไม่ได้หรอกนะครับ”

“แสดงว่าผาไม่มีปัญหาที่จะใช้ชีวิตคู่กับหนูรักไปอย่างนี้ใช่ไหม”

“ไหนๆ ก็แต่งงานกันแล้วนี่ครับ” คีรินทร์ตอบพลางยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ

อย่าถามว่าทำไม เขาเองก็ไม่รู้ ทุกสิ่งทุกอย่างเขาใช้ความพอใจในการตัดสินใจล้วนๆ

“แหม ลูกชายฉันนี่น่ารักจริงๆ เชื่อแม่เถอะ อยู่กันไปผาต้องหลงรักหนูรักอย่างถอนตัวไม่ขึ้นแน่นอน” ฉายรวีรีบเอ่ยสนับสนุน

“เรื่องนี้เดี๋ยวน้าจะลองคุยกับยายรักดู”

“อย่าไปบังคับคุณรักเลยครับ แค่พี่ภูหนีงานแต่งก็เสียใจมากพอแล้ว ปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นไปตามธรรมชาติดีกว่า ไปบังคับขืนใจ อยู่กันไปก็ทุกข์เปล่าๆ”

“นั่นสิ ฉันก็เห็นด้วยกับตาผานะ” ฉายรวีเตือนเพื่อนรัก ดูอย่างคีรีสิ ตอนบังคับดูเหมือนจะเชื่อฟังดีอยู่หรอก แต่สุดท้ายก็เตลิด “ว่าแต่วันนี้ลูกพูดได้ดีนะ มีสาระทุกเม็ด”

“แม่ก็ล้อผมตลอด ผมไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่า”

คนโดนล้อพูดยิ้มๆ ก่อนจะเดินขึ้นห้อง ฉายรวีมองตามแล้วหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ

“จริงๆ ตาผาก็น่ารักนะ แม้จะดูโผงผางไปหน่อย แต่ก็จริงใจ อาจจะเหมาะกับคนอย่างยายรักก็ได้”

“ฉันก็ภาวนาขอให้ลูกสาวเธอทนนิสัยแบบนี้ของลูกชายฉันได้ จะได้อยู่กันไปยาวๆ ฉันอยากอุ้มหลานเต็มทีแล้ว”

ไหนๆ ก็แต่งงานกันไปแล้วอย่างที่คีรินทร์ว่า เธอก็ขอคิดไปไกลถึงขั้นนั้นเลยแล้วกัน

“นั่นสิ ว่าแต่เรามาช่วยให้ยายรักกับตาผาใกล้ชิดกันมากกว่านี้ดีไหม” คนที่อยากได้คีรินทร์มาเป็นลูกเขยจริงๆ เสนอความคิด

“ทำไงล่ะ ไปเที่ยวหนูรักก็ไม่ไป อยากจะอยู่บ้าน” ฉายรวีบอกอย่างเซ็งๆ ถ้าไปเที่ยวด้วยกันโอกาสที่จะพัฒนาความสัมพันธ์ยังพอเป็นไปได้ แต่อยู่บ้านนี่สิ

“แล้วถ้าอยู่กันตามลำพังล่ะ”

หญิงสูงวัยทั้งสองหันมามองหน้ากันแล้วเปิดยิ้มเมื่อแผนการแล่นอยู่ในหัว ฉายรวีออกความคิดเห็นขึ้นมาก่อน

“นั่นสิ งั้นช่วงหนึ่งอาทิตย์นี้เธอไปอยู่กับฉันที่บ้าน”

กรองแก้วพยักหน้าอย่างเห็นด้วยทุกประการ

“งั้นฉันจะไปค้างกับเธอตั้งแต่คืนนี้เลย โอเคไหม”

คีรินทร์ที่ตั้งใจว่าจะใช้ช่วงเวลาวันหยุดยาวหนึ่งสัปดาห์นอนให้เต็มที่ แต่พอเอาเข้าจริงๆ กลับตื่นเช้ากว่าวันที่ต้องไปทำงานเสียอีก อาจเป็นเพราะคนข้างกายที่ต้องตื่นแต่เช้าไปทำอาหาร เลยพลอยทำให้เขาตื่นไปด้วย