“สวัสดีครับ” คีรียกมือไหว้แม่ของแฟนสาวอย่างนอบน้อม

“ไหว้พระเถอะ แล้วนี่ไปไงมาไงถึงมานี่ได้ล่ะ ยายเจนไม่เห็นบอกเลยว่าแฟนจะตามมา” เจนจิราถามไถ่

“พอดีเราทะเลาะกันนิดหน่อย แล้วเจนหนีมา ผมเลยมาตามน่ะครับ” คีรีบอกพลางยิ้มแหยๆ กลัวผู้สูงวัยทั้งสองจะต่อว่า ก่อนจะแอบถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อทั้งคู่ใจดีกว่าที่คิด

“ทะเลาะกันเหรอ มิน่าเศร้าเชียว เดี๋ยวแม่ไปตามให้ละกัน”

ว่าแล้วเจนจิราก็เดินขึ้นไปตามลูกสาวที่หมกตัวอยู่แต่ในห้องโดยไม่คิดซักไซ้เรื่องการทะเลาะกันของคนทั้งคู่ ทั้งที่ในใจนั้นอยากรู้ยิ่งนัก แต่สำหรับเรื่องนี้คงต้องปล่อยให้สองหนุ่มสาวเคลียร์กันเอาเอง หากหนักหนาเมื่อไรก็ค่อยมาว่ากันอีกที

“ขอบคุณมากครับ” คีรียกมือไหว้เจนจิราอีกครั้ง แล้วนั่งรอแฟนสาวด้วยท่าทีตื่นเต้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

แต่แล้วเขาก็ต้องผิดหวัง เมื่อได้ยินถ้อยคำจากปากของเจนจิราที่เดินมาบอก

“ยายเจนบอกให้ไล่พ่อภูกลับน่ะ”

“อย่าไล่ผมกลับเลยนะครับ ผมขอร้อง ผมรู้ตัวว่าผมผิด แต่ขอโอกาสให้ผมได้แก้ตัวได้ไหมครับ ผมอยากได้ลูกกับเมียคืนน่ะครับ” คีรีทรุดตัวลงนั่งคุกเข่ากับพื้นพร้อมยกมือไหว้อ้อนวอนผู้สูงวัยทั้งสองที่นั่งเบิกตากว้างมองหน้ากันอย่างตกใจเมื่อได้ยินคำว่า ‘ลูก’ จากปากของชายหนุ่ม

“ละ...ลูกเมีย หมายความว่ายังไง” เจนจิราถึงกับติดอ่าง

“นั่นสิ อย่าบอกนะว่ายายเจนท้อง!” ศักดิ์สิทธิ์เริ่มเสียงเข้มขึ้นทุกขณะ แต่ก็ยังควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้อยู่

“ครับ ผมเองก็เพิ่งรู้เรื่องนี้เมื่อวานตอนดึกๆ นี่เอง ผมไปหาเจนที่ห้องถึงรู้ว่าเธอหนีกลับบ้านพร้อมกับลูกจากเพื่อนของเธอ” ชายหนุ่มเล่ารายละเอียดบางส่วนให้ผู้ใหญ่ทั้งสองได้รับรู้ แม้จะแอบหวั่นใจอยู่บ้างแต่เขาก็พร้อมยืดอกยอมรับผลที่จะตามมา

“แล้วทำไมเรื่องสำคัญอย่างนี้ยายเจนถึงไม่ยอมเล่าให้ฟังเลยล่ะ มันน่าตีนัก”

เจนจิราบอกอย่างโมโหลูกสาวและแฟนหนุ่มที่ทำอย่างกับว่าเรื่องนี้มันไม่สำคัญ จนศักดิ์สิทธิ์ที่ควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ดีกว่าเอ่ยปราม

“ใจเย็นๆ สิแม่” เอ่ยถึงตรงนี้ก็หันหน้ามาหาคีรี “ไหนคุณเล่ามาสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมยายเจนถึงโกรธขนาดหนีกลับมาบ้านแบบนี้ เล่ามาให้หมด”

คีรีมองหน้าผู้สูงวัยทั้งสองอย่างชั่งใจเล็กน้อย ก่อนจะตัดสินใจพูดเรื่องเลวๆ ที่ตัวเองได้ก่อไว้จนมันทำร้ายจิตใจของเจติยา และเป็นเหตุให้หญิงสาวต้องหนีมา

“ที่จริงวันนี้คือวันแต่งงานของผมกับผู้หญิงอีกคนครับ”

พูดไปแล้วคีรีก็กลั้นใจรอดูปฏิกิริยาของผู้ใหญ่ทั้งสองว่าจะสะท้อนกลับมาแรงแค่ไหน เพียงไม่นานเขาก็ได้รู้เมื่อคนที่ปรามภรรยาให้ใจเย็นๆ กลับกระโจนเข้าใส่เขา

“แกตาย!”

“พ่อใจเย็นๆ” เจนจิรารีบดึงรั้งสามีเอาไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะเข้าไปทำร้ายคีรีที่เอาแต่นั่งนิ่งอย่างสำนึกผิด

“ทำกันขนาดนี้เย็นไม่ไหวแล้ว! ไปเอาปืนมา”

ศักดิ์สิทธิ์ตะโกนเสียงดังลั่นบ้าน เขารับไม่ได้กับพฤติกรรมอันเลวร้ายของคนตรงหน้าที่กล้าหักหาญและทำร้ายหัวใจลูกสาวของเขา และเสียงนั้นก็เรียกเจติยาให้รีบวิ่งออกมาดู

“มีอะไรกันแม่”