ตอนที่ 1

“ผมรักคุณนะ”

คำบอกรักแบบไม่มีปี่มีขลุ่ยทำให้ร้อยรักที่กำลังจะก้าวลงจากรถถึงกับชะงัก แล้วหันมายิ้มหวานมองคนที่เพิ่งบอกรักอย่างขวยเขิน

“มีอะไรหรือเปล่าคะ จู่ๆ ก็มาบอกรักกันแบบนี้” ร้อยรักถามเสียงกลั้วหัวเราะกลบเกลื่อนความอาย

“เปล่า ก็แค่รู้สึกว่าช่วงนี้เราไม่ค่อยได้เจอหรือไปไหนมาไหนด้วยกันเลย ทั้งที่ทำงานบริษัทเดียวกันแท้ๆ”

“ฉันรู้ค่ะ ว่าคุณงานยุ่งแค่ไหน ไหนจะงานตัวเอง ไหนจะต้องดูแลสอนงานคุณเนตรอีก”

ร้อยรักบอกอย่างเข้าใจ ไม่แสดงท่าทีหึงหวงอย่างงี่เง่าให้แฟนหนุ่มเห็น แม้ลึกๆ แล้วเธอจะกังวลและแอบหึงหวงบ้าง เวลาเห็นชวลิตกับเนตรอัปสรซึ่งเป็นหลานสาวเจ้าของบริษัทที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นานมีท่าทีสนิทสนมกัน แต่ด้วยความไว้ใจและเป็นคนไม่จู้จี้จุกจิกจึงได้แต่เก็บความรู้สึกนั้นเอาไว้ในใจ ไม่คิดจะพูดออกไป

“และวันนี้คุณก็พาฉันไปกินข้าวดูหนังแล้วด้วย”

“คุณนี่เป็นผู้หญิงในอุดมคติของผู้ชายหลายๆ คนเลยนะ ถ้าเป็นคนอื่นป่านนี้ผมคงโดนวีนและเหวี่ยงจนไปไม่เป็นแล้วมั้ง โทษฐานที่ไม่มีเวลาให้เธอ”

ชวลิตคว้ามือบางขึ้นมาแล้วก้มลงจุมพิตอย่างนุ่มนวล ชายหนุ่มเงยหน้ามองแฟนสาวที่เสหลบสายตาพร้อมกับอมยิ้ม

“เพราะอย่างนี้ไงผมถึงรักคุณมาก ถ้าเป็นไปได้คนที่ผมอยากใช้ชีวิตร่วมกันก็คือคุณนี่แหละ”

คำพูดราวกับขอแต่งงานกลายๆ ทำเอาร้อยรักถึงกับยกมือข้างที่ว่างขึ้นมาปิดปากด้วยความตื่นเต้นดีใจ แต่ก่อนที่หญิงสาวจะทันได้เอ่ยถาม คนที่เพิ่งรู้ตัวว่าหลุดปากพูดอะไรออกไปก็รีบพูดตัดบท

“เอ่อ...ผมว่าดึกแล้ว คุณเข้าบ้านเถอะ พรุ่งนี้เจอกันที่ทำงาน ฝันดีนะครับ”

“ค่ะ ฝันดีค่ะ” ร้อยรักที่ยังคงฝันหวานกับคำพูดก่อนหน้าของแฟนหนุ่มยิ้มรับแล้วก้าวลงจากรถ เธอปิดประตูก่อนจะโบกมือลา จากนั้นก็เดินเข้าบ้านไปด้วยรอยยิ้มอันเต็มเปี่ยมไปด้วยความสุขและความฝัน

“ประตู!”

เสียงตะโกนเตือนดังลั่นทำให้เท้าที่กำลังจะก้าวต่อหยุดชะงักพร้อมกับที่สายตาทอดมองตรงหน้า จึงได้เห็นภาพขอบประตูที่ถูกเปิดทิ้งเอาไว้อยู่ห่างไม่ถึงสิบเซนติเมตร ร้อยรักส่งยิ้มอายๆ ให้คนเป็นแม่

“ขอบคุณค่ะ”

“เป็นอะไรมากไหมเนี่ยลูกสาวฉัน เดินยิ้มตาลอยไม่ดูตาม้าตาเรือเลย” กรองแก้วที่นั่งดูละครหลังข่าวอยู่บ่นพลางลุกจากโซฟาแล้วเดินมาปิดประตูบ้าน

“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ แค่เจอเรื่องดีๆ มานิดหน่อย” หญิงสาวเอ่ยยิ้มๆ ทว่าหน้าตาบ่งบอกเลยว่ามันไม่ได้นิดหน่อยอย่างที่ปากพูด

“แฟนขอแต่งงานหรือไง”

โดนพูดจี้ใจดำเช่นนั้นทำเอาร้อยรักถึงกับทำหน้าเหลอหลา ก่อนจะรีบละล่ำละลักแก้ตัว

“ปะ...เปล่าซะหน่อย แม่ก็ พูดอะไรก็ไม่รู้ พี่เอแค่เกริ่นๆ เท่านั้นเองค่ะ”

แม้ตอนแรกจะเอ่ยแก้ตัว แต่สุดท้ายก็หนีไม่พ้นเปิดปากบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ให้ผู้เป็นแม่รับรู้เหมือนเช่นทุกครั้งที่ผ่านมา ไม่เคยปิดบังเรื่องอะไรได้สักครา แม้แต่เรื่องการคบหาดูใจใครสักคน แม่ของเธอก็รู้หมด เป็นแบบนี้ตั้งแต่สมัยมัธยมมาจนถึงปัจจุบัน

“นี่แค่เกริ่นๆ นะ ถ้าขอแต่งงานจริงๆ คงไม่ได้แค่จะเดินชนประตูแล้วละ” กรองแก้วว่าพลางส่ายหน้า