ขอความรักที (จบ)-ตอนที่ 7 (1)

โดย  ไหมขวัญ

ขอความรักที (จบ)

ตอนที่ 7 (1)

“ให้ผมช่วยดีกว่านะ มา”

“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันเอาออกเองก็ได้” ร้อยรักปฏิเสธพร้อมกับพยายามดึงกิ๊บดำที่ใช้ตรึงผมออกอย่างยากลำบากเพราะบางอันก็เกาะกันยุ่งเหยิงไปหมด

“คืนนี้คงได้นอนหรอก”

คีรีที่นอนเท้าคางบอกพลางพยักหน้าเรียก สุดท้ายร้อยรักก็จำต้องลุกขึ้นเดินไปทิ้งตัวลงนั่งบนที่นอนแล้วให้เจ้าบ่าวหมาดๆ ช่วยจัดการแกะกิ๊บและดอกไม้ประดับบนศีรษะ

“เอ่อ...หลังจากนี้คุณผาจะเอายังไงต่อเหรอคะ” ร้อยรักชวนคุยแก้เขิน

“แล้วแต่คุณเลย ผมยังไงก็ได้” ชายหนุ่มตอบราวกับสิ่งที่กำลังเป็นอยู่นี้ไม่ใช่เรื่องสลักสำคัญอะไร

“คุณไม่กลัวมีปัญหากับแฟนเหรอคะ” ร้อยรักแอบปรายตามองเขาเล็กน้อยอย่างสงสัย

“ผมยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนหรอก ถ้ามีละก็ ต่อให้จ้างผมก็ไม่ยอมทำอะไรบ้าๆ แบบนี้แน่นอน อะเสร็จแล้ว” บอกพลางเลื่อนกองกิ๊บไปให้หญิงสาว

“ขอบคุณค่ะ”

“แล้วซิปด้านหลังจะให้ผมช่วยไหม”

คีรินทร์ถามอย่างหวังดี เพราะดูแล้วเชื่อเลยว่าหญิงสาวไม่สามารถรูดมันเองได้ ทว่าร้อยรักกลับปฏิเสธความหวังดีของเขา

“มะ...ไม่เป็นไรค่ะ คิดว่าทำเองได้”

พูดจบร้อยรักก็รีบหอบเสื้อผ้าชุดใหม่และผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำด้วยท่าทีเขินอาย หญิงสาวหายเข้าไปในนั้นนานสองนานกว่าที่ประตูห้องน้ำจะถูกเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับปรากฏตัวในสภาพเดิม คือชุดเจ้าสาวฟูฟ่อง

“เอ่อ...คุณผาคะ ช่วยรูดซิปด้านหลังให้หน่อยค่ะ คือทำยังไงมันก็ไม่ขยับเลย” หญิงสาวขอร้องชายหนุ่มที่นอนหลับตาพริ้มบนเตียงเสียงแผ่ว

คีรินทร์ลืมตาขึ้นมองพลางกลั้นหัวเราะเพราะไม่อยากให้เธออายมากไปกว่านี้ ก่อนจะตั้งสติและรีบจัดการรูดซิปที่รูดยากเล็กน้อย

“อ้อ มันกินผ้าไปนิดหนึ่งน่ะครับ รูดแค่นี้คงพอนะครับ”

เขาถามแล้วรีบเบือนหน้าหนี เมื่อซิปถูกรูดลงมาจนเกือบถึงเอว เผยแผ่นหลังที่ขาวเนียนจนใจสามีจำเป็นอย่างคีรินทร์เริ่มสั่น

“ขอบคุณมากค่ะ”

หญิงสาวหันมายิ้มให้เขาเล็กน้อยแล้วรีบกลับเข้าห้องน้ำอีกครั้ง นานร่วมชั่วโมงร้อยรักถึงเดินออกมาในชุดนอนแขนยาว เจ้าสาวหมาดๆ เดินมายังเตียงนอน จากนั้นก็ทอดสายตามองร่างสูงที่นอนแผ่หลาอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะปลุก

“คุณผาคะ อาบน้ำค่ะ”

น้ำเสียงที่แผ่วเบาทำให้ร่างของคนหลับยังคงนอนนิ่ง ร้อยรักถอนหายใจเล็กน้อยก่อนจะตัดสินใช้มือเขย่าต้นแขนของเขา

“คุณผาคะ คุณผา”

“หือ” คนถูกเรียกงัวเงียยกศีรษะขึ้นมามอง แล้วทิ้งศีรษะกลับลงไปบนเตียงอีกครั้ง

“อาบน้ำค่ะ”

“นอนเลยได้ไหม” คีรินทร์ที่ลุกขึ้นนั่งก้มหน้าเอนไปเอนมาถามอย่างงัวเงียและง่วงจัด

รีวิวจากผู้อ่าน

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว