พศินซุกหน้าฝังลงบนอกอวบขาว ความงดงามกลมกลึงสมตัวพอเหมาะเต็มมือเขายิ่งชวนให้ชายหนุ่มเคล้นคลึงไม่เบื่อ ปากอุ่นรวบอีกข้างเข้าดื่มกินสมใจอยากนับแต่เริ่มไซ้ดอมดมภายนอก ขณะเดียวกันมือด้านล่างก็ทำงานไม่หยุด

แรงดูดดึงบวกเคล้นลงมาไม่เบาเลย แผ่นหลังบางถึงกับแอ่นหยัดขึ้นรับอย่างเสนอตัว ยิ่งซาบซ่านก็ยิ่งโหยหา ฝ่ามืออุ่นที่วนเวียนอยู่กลางร่างก็ก่อกวนจนเธอเกร็งไปทั้งตัวแม้เพียงภายนอกก็ตาม ดื่มด่ำจนพอใจใบหน้าคมคายจึงค่อยเลื่อนลง ปลายลิ้นลากระเรื่อยต่ำไปถึงสะดือเล็ก ไล้เล่นนิดๆ ก็เปลี่ยนไปจูบซับแถวขอบกางเกง กุลนารีแขม่วท้องพร้อมครางผะแผ่วกับความรัญจวนที่จู่โจม

“อือ”

ตาคมมองหน้าท้องขาวเนียนที่ขยับไม่หยุด เหลือบขึ้นก็เห็นทรวงสล้างเด่นหรา ยอดอกสีหวานชูช่อสวย ชายหนุ่มยิ่งพรมปากกับและเล็มผิวหน้าท้องบางไม่ยอมห่าง ปฏิกิริยาของหญิงสาวชวนมอง เชิญชวนให้พุ่งทะยานเข้าหาด้วยในเวลาเดียวกัน

ในความต้องการร่างบางอย่างที่สุดขณะนี้ พศินก็อ่อนใจยวบด้วยเช่นกัน เขาไม่เคยพอใจใครเท่านี้มาก่อน หวังว่าเวลาที่ได้ใช้ร่วมกันสองสามชั่วโมงต่อจากนี้จะเติมเต็มความเร่าร้อนในร่างกายเขาได้เต็มเปี่ยม

หญิงสาวไม่เป็นตัวของตัวเองแล้ว กุลนารียอมให้เขาเปลือยตนเองจนหมดทั้งตัวโดยไร้การปัดป้อง ได้เพียงนอนหอบหนักมองร่างสูงค่อยๆ เปลือยเปล่าเหมือนตนเอง แล้วก็ต้องละสายตาหันมองทางอื่นเมื่อไล่สายตาตามมือหนาที่กำลังจับขอบเอวกางเกงของเขาลง กล้ามเนื้อส่วนที่ต่ำกว่าเอวลงมาทำเอาใจสาวกระตุกวาบ ใจไม่กล้าพอที่จะมองต่อ

‘โอ๊ย หัวใจจะวาย’

กุลนารีได้แต่สบถในใจ

ร่างสูงกำยำกล้ามแน่นตามลงมาเบียดชิดอีกครั้ง พศินจูบแก้มเธอเพราะเธอเอียงหน้าอยู่ แล้วจูบใบหูเล็กบวกกับลมร้อนปัดป่ายทำให้ต้องย่นคอ แถมเขายังเม้มกัดซ้ำลงมาจนร่างบางดิ้นเบาๆ เพราะไม่ใช่แค่ด้านบนที่ถูกเล่นงาน อกอวบอิ่มถูกกุมกำเป็นจังหวะ ส่วนล่างถูกเคล้าคลึงไปด้วยอย่างพร้อมเพรียง

“อื้อ คุณวี”

“ปฏิกิริยาตอบสนองของคุณน่าโดดเข้าใส่มาก รู้ไหมแก้ม”

คิ้วเรียวสวยขมวด ทั้งเบลอทั้งมึนเกินกว่าจะเข้าใจ เขาหมายถึงเธอร่านสวาทอย่างนั้นหรือ คิดแล้วก็อดอายชายหนุ่มไม่ได้

“แก้มดูแย่เหรอคะ”

เธอหันกลับมาถามเสียงเบาไม่มั่นใจ

“ดูเร่าร้อนเชิญชวนดีต่างหากล่ะ ผมแทบทนไม่ได้อยู่แล้ว ถ้าไม่เห็นแก่คุณ กลัวจะเจ็บเพราะเพิ่งรับมือผมไปเมื่อคืนหยกๆ ผมไม่รอหรอก”

พูดจบก็จูบปากเธอ ปลายลิ้นส่งเข้ามาทักทายพร้อมปลายนิ้วแกร่งก็รุกเร้าด้วยเช่นกัน ทำเอาร่างบางสะดุ้งกับความแสบนิดๆ ที่รับรู้ได้ หน้านิ่วคิ้วขมวดยิ่งกว่าเดิม เหมือนชายหนุ่มจะพอเข้าใจอาการของเธอเพราะเขาผละจูบมามองจ้องหน้า

“อีกนิดก็ดีขึ้นแล้วคนดี”

สิ่งที่พศินพูดไม่ได้เข้าหูเธออีกแล้ว ในเมื่อปลายนิ้วของเขาไม่ได้หยุดขยับ ปากอิ่มเผยอหอบถี่ขึ้น ภายในช่องท้องบีบรัดร้อนรน เร้าใจและเร่าร้อนไปกับสัมผัสกลางร่าง ทว่าหน้าขากลับเกร็งจนไม่อาจขยับได้ สะโพกราวถูกยึดแน่นรอคอยการเคลื่อนไหวที่ระรัวขึ้นจากชายหนุ่ม แต่แล้วอยู่ๆ ก็เหมือนมีพลังซ่อนเร้นมากระชากเธออย่างแรง สะโพกสะท้านผวาสูงพร้อมส่งเสียงในลำคอ ทว่าเพียงชั่วอึดใจก็ถูกเติมเต็มอย่างกะทันหัน จนร่างบางสะดุ้งเฮือกซ้ำซ้อน

“อือ อื้อ...”

มุมปากได้รูปยกขึ้นเมื่อเห็นคนใต้ร่างสุขสมในเวลาไล่เลี่ยกันเพียงชั่วอึดใจ ราวตนเองประสบความสำเร็จ แล้วจับเรียวขาสองข้างของหญิงสาวเกี่ยวสะโพกตนเองก่อนจะโหมกายประชิดร้อนแรงทันใด

กุลนารีหายใจอย่างยากลำบากจนต้องครวญพร่า เธอถูกรุกกระชั้นเต็มแรงราวชายหนุ่มรอนานกว่านี้ไม่ได้อีกแล้วอย่างที่เขาบอก แต่แล้วจากที่กระหน่ำสะโพกหนักหน่วงครู่หนึ่งชายหนุ่มก็แปรเปลี่ยนเชื่องช้า ทั้งมือหนาสองข้างก็ประคองอกอวบขยำไปตามการไหวของสะโพก หญิงสาวผ่อนลมหายใจยาวหากกระแสสวาทที่ตีรวนอยู่ภายในก็ไม่ได้ลดน้อยลงเลย มือเธอคว้าจับจิกที่นอนดึงทึ้งให้ช่วยคลายอารมณ์สุดหวาม

อกอวบเต่งตึงรับมือเขาดีเหลือเกิน พศินฟอนเฟ้นขยำขยี้ราวคนโลภมากไม่รู้จักพอ สะโพกแกร่งเนิบช้าหมุนวนอย่างใส่ใจภายในกายสาวสะคราญ ใบหน้าสวยหวานส่ายไปมาแล้วหยุดที่ด้านหนึ่ง ปิดตาแน่น กัด ริมฝีปากล่างอย่างสะกดกลั้นเสียงหวาน แม้จะแอบนึกเซ็งนิดๆ ที่ไม่ได้สบตากลมโตคู่วาววาม แต่ความเร้าใจยังมีอยู่ทั้งหญิงสาวก็เกร็งขึ้นเรื่อยๆ จนสะท้านขึ้นมา

การได้เห็นอีกฝ่ายถึงฝั่งฝันต่อตาด้วยฝีมือตัวเองพร้อมกายแกร่งถูกบีบกระชับตามมาทำให้พศินแทบคลั่ง ต้องหยุดสะโพกนิ่งรั้งรอ ยังเร็วเกินไปเขายังไม่อยากจบเพียงแค่นี้ ชายหนุ่มถอยห่าง อุ้มร่างสวยให้พลิกนอนคว่ำ มือลูบไล้แผ่นหลังบางกับสะโพกสวยบีบเฟ้นอย่างอดใจไม่อยู่กับความขาวกลมกลึงล่อใจ อึดใจต่อมาปลายนิ้วแกร่งก็แทรกซอนความละมุนร้อนรุ่ม ขณะที่ปากอุ่นนาบลงบนหลังหญิงสาวไล่ระไปตามบ่าไหล่กับลำคอระหง ได้ยินเสียงครางพร่าจากคนตัวเล็ก

เธอถูกบุกรุกอย่างไม่อาจจินตาการถึงได้ กุลนารีบอกไม่ถูกว่ารู้สึกอย่างไร เธอซาบซ่านหวามไหวรุนแรงซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนถึงตอนนี้ผิวเนื้อยุบยิบวิบวับด้วยไฟปรารถนาแทบทุกรูขุมขน พศินสร้างกระแสวูบวาบจากทั้งปลายนิ้วและริมฝีปากที่เม้มลำคอไต่มาเม้มใบหู เข่าของเธออ่อนแรงไม่อาจทรงตัวบนที่นอนได้เมื่อเขาปลุกปั่นเร็วรัวเพิ่มมากขึ้น และก่อนที่จะพานพบแสงปลายทางชายหนุ่มก็หยุด ไม่นานเธอก็รับรู้ถึงสิ่งที่ใหญ่โตกร้าวร้อนยิ่งกว่า

เสียงครางพร่าสองเสียงดังขึ้นพร้อมกันกับสัมผัสร่างกายสุดทรมานปนหวานล้ำ มือหนากอบกุมอกอวบราวเป็นสิ่งที่ห่างจากมือเขาไม่ได้ แผ่นอกหนาเบียดแผ่นหลังบาง พร้อมสะโพกแกร่งบดเคล้าสะโพกผาย

“แก้ม...อืม...คุณทรมานผมมาก”

พศินพึมพำไปพร้อมกับเคลื่อนไหวในทุกจังหวะ เปลี่ยนไปทั้งช้าเร็ว หมุนสะโพกสลับไปมา ร่างน้อยทรุดลงเรื่อยๆ จนสุดท้ายมือหนาจึงจับเอวบางกระแทกกระทั้นไม่หยุดหย่อน ชายหนุ่มหอบกระเส่าราวเสือบาดเจ็บแต่เขาไม่เหนื่อยเลยแม้แต่น้อย ต้องการเพียงพาหญิงสาวก้าวไปหาแสงสว่างที่รออยู่มุมไหนสักแห่ง รับรู้ได้ชัดเจนว่าอีกไม่นานทั้งเขาและเธอจะหามันเจอ

กุลนารีซุกหน้าครางชิดหมอน นึกอยากกรีดร้องสุดเสียงเมื่อประกายไฟฟ้าพลุ่งทะยานในกายเธอ ร่างบางสั่นเทาทรุดฮวบพร้อมกับที่ร่างกำยำตามชิดติดมาเต็มกำลัง บดเบียดสะโพกนิ่งนานให้เธอรองรับไว้อย่างไม่อาจปฏิเสธได้

“ผมเสียใจแก้ม แต่อย่างที่บอก ผมไม่อยากใส่ถุงยางกับคุณ”

ชายหนุ่มกระซิบข้างหู

คนได้ยินไม่พูดอะไร แต่ในใจกลับหนักอึ้ง เธอต้องป้องกันตัวเองเพราะไม่แน่ใจเหมือนกันว่าช่วงนี้เป็นระยะปลอดภัยหรือไม่

ร่างสูงกำยำผละออกไปนอนหงายใกล้ๆ แต่ก็ใจดีดึงผ้าขึ้นมาห่มให้เธอ ร่างบางพลิกนอนหันหลังให้ชายหนุ่ม ทั้งสองคนต่างจมอยู่กับความคิดตัวเอง ขณะรอให้ลมหายใจเป็นปกตินานจนเธอเกือบจะเคลิ้มหลับก็ถูกช้อนตัวขึ้น

ใบหน้าสวยหวานมึนงง ดวงตาคู่สวยมองคนที่อุ้มตนเองด้วยแววมีคำถาม

“ไปอาบน้ำกัน”

เขาบอกความต้องการโดยไม่ได้ขอความเห็นแล้วก็พาเธอตรงเข้าห้องน้ำ

ผ้าห่มผืนหนาถูกปลดทิ้ง ก่อนกุลนารีจะถูกพาไปใต้ฝักบัวโดยมีร่างสูงกำยำมายืนซ้อนด้านหลัง เมื่อน้ำตกกระทบผิวบางหญิงสาวก็สะดุ้ง ทว่าดีหน่อยที่เป็นน้ำอุ่น

แขนกำยำโอบกอด คางแกร่งวางบนบ่า ใบหน้าคมคายอยู่ระดับเดียวกัน แก้มสากแนบแก้มเธอ โดยไม่พูดอะไร หากหญิงสาวก็ใจเต้น โครมครามกับเรือนกายที่ต่างกัน แม้แนบชิดมาแล้วทว่าก็ยังสดใหม่เกินกว่าจะทำใจให้ชินได้

“คุณวี”

กุลนารีเรียกเสียงเบา เพราะชายหนุ่มปล่อยให้น้ำไหลผ่านร่างทั้งคู่มาครู่หนึ่งแล้ว ที่สำคัญยังรู้สึกถึงสิ่งที่กร้าวแกร่งน่าหวั่นใจอีกด้วย

“อีกรอบนะแก้ม”

เธอได้แต่ลมหายใจสะดุดแล้วเผยอปากค้าง ใบหน้าร้อนผ่าว หากก็ไม่กล้าห้ามหรือแย้งชายหนุ่ม ทั้งอีกฝ่ายก็เริ่มลูบไล้เนื้อตัวเธอทุกสัดส่วน แก้มนุ่มถูกรุกรานด้วยจูบ ลำคอกับใบหูถูกและเล็มก่อความตื่นเร่าในร่างกายเธอให้ลุกพรึ่บขึ้นมาใหม่ และแน่นอนว่าได้ผล

หญิงสาวหายใจแรงเมื่อมือหนาบีบเคล้นอกอวบข้างหนึ่ง ส่วนอีกข้างเลื่อนลงต่ำวนไล้ปลายนิ้วเหนือส่วนสุดอ่อนไหว เนื้อตัวสาวสั่นระรัวกับการเร่งร้อนของชายหนุ่ม กายแกร่งด้านหลังเสียดสีเบียดชิดไม่ห่าง ได้ยินเสียงครางครึ้มพอใจจากเจ้าของร่างสูง

แต่แล้วอีกฝ่ายก็ปล่อยเธอก่อนจะพลิกตัวดันจนหลังชิดกำแพง ทรวงคู่งามตระหง่านถูกครอบครองด้วยปากอุ่นกับมือหนา บทพิศวาสเร่งร้อนนี้ทำเอากุลนารีซ่านสยิวตามอย่างรวดเร็ว มือบางยกขึ้นเกาะกุมกลุ่มผมสั้นที่เริ่มเปียกชื้น ขยุ้มเบาๆ อย่างลืมตัวลืมใจ ไม่รู้เพราะอะไร เธอหลุบตาลงเห็นอีกฝ่ายซุกไซ้หน้าอกตนอย่างชื่นชอบแล้วกลับปลื้มใจเสียอย่างนั้น

เรียวขาขาวข้างหนึ่งถูกรั้งขึ้น ตัวตนแกร่งร้อนไล้ราวกลั่นแกล้งจนหญิงสาวครางพร่าอย่างไม่รู้ตัว เมื่อชายหนุ่มมอบกายให้แขนเรียวก็กอดกระชับร่างใหญ่ในทันใด

สะโพกหนาส่งร่างแกร่งเร่าร้อนรุนแรงไม่มีเว้นช่วง ขอรุกล้ำอย่างเอาแต่ใจสุดพลังในครั้งสุดท้ายระหว่างทั้งคู่ หากก็มั่นใจว่าหญิงสาวจะแตะปลายรุ้งไปพร้อมกับตนเช่นกัน สันกรามคมคายขบอย่างมุ่งมั่น แขนกำยำสองข้างกอดรัดร่างเล็กกว่าตนเองแนบแน่น โจนทะยานเข้าหาหญิงสาวครู่ใหญ่ก่อนจะรู้สึกได้ถึงแรงกัดที่บ่าตนเอง

กุลนารีเกาะเกี่ยวร่างใหญ่ไว้มั่น อารมณ์ที่พุ่งสูงถึงขีดสุดทำให้ต้องหาทางปลดปล่อยจึงอดลงฟันคมไปบนบ่าหนาไม่ได้ ร่างบางสั่นรุนแรงพร้อมกับสะท้อนตามการผลักดันจากชายหนุ่ม ทำให้เธอสุขล้ำอย่างสุดแสนเนิ่นนานกระทั่งรับรู้ได้ถึงความร้อนระอุในร่างตนขณะร่างสูงกระตุกทั้งตัว ส่งเสียงคำรามแหบพร่า

แม้ว่าจะหอบจนตัวโยนทว่าพศินก็เคลื่อนใบหน้ามาจูบเธออย่างลึกซึ้ง โอบรัดร่างเธอแน่น ดื่มด่ำกับจูบอย่างเต็มที่ก่อนจะถอยออกมากระซิบ

“คุณเยี่ยมที่สุดเลยแก้ม”

หญิงสาวไม่รู้ว่าเขาต้องการจะสื่ออะไร หรือแค่ชมคู่นอนเหมือนในหนังที่เธอเคยดู จะว่าไปแล้วที่เธอเคยดูมาก็ไม่ใกล้เคียงกับสิ่งที่เกิดขึ้นจริงนัก เพราะเธอกับชายหนุ่มไม่ได้พูดคุยเร้าใจอะไรมากมายเหมือนในหนัง เธอเขินอาย เกรงใจและกลัวกับครั้งแรกจนในหัวขาวโพลน พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ขณะที่ชายหนุ่มก็เน้นทำมากกว่าพูด หากก็ยอมรับว่าเขากระตุ้นความปรารถนาในตัวเธอให้กระโดดออกมาร่วมสังสรรค์ด้วยอย่างไร้ความอาย ทั้งที่จิตใจและความคิดเธอสุดแสนกระดากอายก็ตาม

เมื่อชายหนุ่มยอมปล่อยกุลนารีก็หันหลังให้แต่แล้วก็ถูกหมุนตัวกลับไปเผชิญหน้ากับเขาอีก โดยมือหนาวางบนกลุ่มของเธอ ขณะที่อีกข้างโอบและลูบไหล่เบาๆ

“คุณรู้สึกดี ไม่ได้รู้สึกแย่กับมันใช่ไหมแก้ม”

หญิงสาวไม่อาจตอบได้ เธอยังสับสนกับความรู้สึกในใจที่ก้ำกึ่งระหว่างเสียใจกับอิ่มเอมใจ

เมื่ออีกฝ่ายเงียบพศินก็ถอนหายใจไม่อยากเซ้าซี้ แม้จะเชื่อว่าเซ็กส์ของเขาทำให้อีกฝ่ายมีความสุขก็ตาม

“คุณไม่ตอบก็ไม่เป็นไร แต่ผมอยากบอกว่าระหว่างเราเป็นเซ็กส์ที่ดีมากสำหรับผม”

คิ้วเรียวสวยขมวดกับคำบอกนั้น หากก็พยายามทำใจ เพราะสุดท้ายแล้วชายหนุ่มก็ต้องการเพียงเซ็กส์ดีๆ สนุกๆ กับใครสักคน

กุลนารีไม่มีคำตอบอีกเช่นเคย แต่พศินก็ปล่อยให้หญิงสาวอาบน้ำก่อน ส่วนตนมาล้างหน้าแปรงฟัน ซึ่งภายในมีกระจกกั้น ตาคมเหลือบมองอีกฝ่ายเป็นระยะ ลึกสุดใจมีบางอย่างหน่วงอยู่

ด้านกุลนารี เธอปล่อยน้ำตาให้ไหลพร้อมสายน้ำเงียบๆ อย่างไม่เข้าใจเหตุผลของมัน

เธอไม่มีสิทธิ์คาดหวัง และไม่นึกหวังอะไรจากการเสียตัวครั้งนี้ นอกจากชดใช้หนี้ในแบบที่ชายหนุ่มต้องการ แต่ก็ยังร้องไห้จนได้

==============

ร่างบางออกมารอด้านนอกแล้วตรงไปหยิบกระเป๋าตนเอง หยิบมือถือออกมาดูเผื่อมีใครติดต่อมา ทว่าก็ไม่มี สิบโมงเช้าแล้วเธอจึงเข้าไปเตรียมกาแฟกับอาหารเช้าง่ายๆ เอาไว้ให้ชายหนุ่ม

ไม่กี่นาทีต่อมาพศินก็เข้ามาในครัวทว่าหยุดยืนกอดอกพิงประตูมองร่างบางที่กำลังทอดไข่อยู่ คิ้วเข้มขมวดกับความคิดของตัวเอง ถ้ามีกุลนารีมาคอยทำอาหารให้ทุกวันตอนมาพักคอนโดก็ดีสินะ

เมื่อเห็นว่าขนมปังเด้งขึ้นมาเขาก็เดินเข้าไปช่วยจัดใส่จาน หญิงสาวเหลือบมองเขาเล็กน้อย พศินส่งจานที่มีขนมปังให้โดยไม่พูดอะไรเจ้าตัวก็ตักไข่ดาวใส่เรียบร้อยสองจาน ก่อนจะทอดไส้กรอกต่อ ส่วนเขาเดินมารินกาแฟของตัวเองที่กุลนารีเตรียมไว้ พลางมองแผ่นหลังบอบบางแล้วก็รู้สึกแน่นในอกอย่างบอกไม่ถูก ปากได้รูปขยับจะเอ่ยบางอย่างแล้วชะงัก ก่อนจะพูดสิ่งอื่นออกไปแทน

“หวังว่าคุณจะไม่เสียใจที่เสียความบริสุทธิ์ให้ผมนะแก้ม”

เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายหลังเกร็งในทันที เขาจึงลอบถอนหายใจ สิ่งที่ช่วงชิงจากเธอถือเป็นเรื่องสำคัญสำหรับผู้หญิงบางคน กุลนารีอาจเป็นหนึ่งในนั้น พศินรู้ว่าตนเห็นแก่ตัวและเอาแต่ได้ ทว่าความรู้สึกของเขาเหมือนเห็นของหวานถูกใจลอยอยู่ตรงหน้าแล้วได้แค่ดมกลิ่นมันไม่เพียงพอ เขาต้องกินมันให้ได้ และเขาก็จ่ายให้เธอไปอย่างคุ้มค่า หรือหากกุลนารีเรียกร้องเพิ่มเขาก็ยินดีจ่ายแต่เธอไม่ทำ

หญิงสาวหันกลับมาด้วยใบหน้าเรียบเฉย หยิบจานไปใส่ไส้กรอกจนครบ จากนั้นก็นั่งลงฝั่งตรงข้ามเขา กุลนารีกินข้าวเช้าหรือมื้อกลางวันกับเจ้านายบ่อยในวันหยุดจนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว บางครั้งที่อยากกินอาหารข้างนอกบ้างเขาก็ให้โทรจองโต๊ะ หรือไม่ก็พาออกไปเลย เจอร้านน่านั่งก็เข้าไป แล้วแวะส่งเธอที่คอนโดก่อนกลับบ้านตนเอง

“ขอโทษที่ผมเอาแต่ใจมากไป”

ชายหนุ่มตัดสินใจพูดเพราะอีกฝ่ายยังไม่เอ่ยอะไรกับเขาเลย กุลนารีชะงักอีกครั้งก่อนที่เธอจะพูดเสียงเบาหวิวแทบไม่ได้ยิน

“แก้มต้องใช้หนี้นี่คะ”

ดูก็รู้ว่าสภาพจิตใจของหญิงสาวไม่ปกติ แต่เขาไม่รู้จะปลอบอย่างไร ในเมื่อขอโทษไปแล้ว ทั้งยังไม่นึกเสียใจที่บังคับกลายๆ ให้อีกฝ่ายยอมจำนนในข้อตกลงนี้อีกด้วย เขาพอใจมากที่ได้แตะต้องกุลนารี ทว่าก็รู้สึกผิดไม่น้อยเช่นกัน แถมในอกยังโหวงๆ เมื่อได้มองดวงหน้าสวยหวานและสบตาคู่โตราวตากวางที่แววสดใสข้างในราวกับหายไป

“ยังไงคุณเป็นเลขาคนเก่งของผม หวังว่าเราจะทำงานร่วมกันได้ดีไม่ต่างจากที่ผ่านมา”

พศินย้ำอีกครั้ง อยากให้กุลนารีรู้ว่าไม่ว่าอย่างไรเธอก็เป็นเลขาคนสำคัญของเขา เก็บบางสิ่งไว้เพียงในใจของตนต่อไป

==============

เฮ้อ…สงสารแก้ม พศินยังอุตส่าห์ย้ำอีก T T

*อีบุ๊กวางขายแล้ว สนใจฉบับเต็มดาวน์โหลดได้ที่ MEBMARKET จ้า

==============

เฟซบุ๊กเพจ รสิตา เพียงพิณ มาเมาท์ มาคุยนิยายกันได้จ้า

https://twitter.com/rasitawriter