ภายในวังกรณ์ภิรมย์ดูเหมือนความสุขจะลดลงเรื่อยๆ ในความรู้สึกของคุณหญิงขวัญสุดา เจ้าของร่างบอบบางซึ่งนั่งอยู่ในรถมองประตูรั้วเหล็กใหญ่เปิดต้อนรับตน ขณะรถเคลื่อนเข้าวังมาจนถึงถึงหน้าตึกใหญ่ คุณหญิงยังนั่งนิ่ง เพียงสองสัปดาห์ที่ไปอยู่ประจำที่โรงเรียน วังแห่งนี้กลับกลายเป็นสถานที่อันแสนห่างเหินได้เพียงนี้เชียวหรือ

‘กลับวังเถิดนะคะคุณหญิง อย่างไรวังนี้ก็เป็นบ้านของคุณหญิงนะคะ’

เป็นอีกครั้งที่คุณหญิงเห็นแก่คำพูดของนมอุบล หลังจากโทรมาบอกว่าไม่ต้องให้รถไปรับเพราะตนจะอยู่ที่โรงเรียนในช่วงวันหยุดต่ออีกสัปดาห์

ระหว่างอยู่โรงเรียนคุณหญิงขวัญสุดารู้สึกสบายใจไม่จมอยู่กับความทุกข์ ได้มีเพื่อนอย่างภาวิณีที่พูดคุยกันได้เพราะอยู่ในวัยเดียวกันคอยให้กำลังใจ ทั้งยังขออนุญาตที่บ้านอยู่กับตนที่โรงเรียนในวันหยุดด้วย ด้านคุณหญิงวรางคณากับเยาวลักษณ์ก็ดูจะอยู่ห่างๆ ไม่มีเรื่องให้ขัดอกขัดใจกัน

“คุณหญิงคะ”

น้อมเรียกเมื่อคนขับรถเปิดประตูให้แล้วนายตนยังนั่งนิ่งไม่ขยับ

คุณหญิงขวัญสุดาส่งกระเป๋าให้น้อม ก่อนจะลงจากรถแล้วก้าวขึ้นบันไดตึกใหญ่ ทว่ากลับได้ยินเสียงพูดคุยดังมาจากห้องที่หม่อมสาวิตรีตกแต่งใหม่เพื่อไว้รับรองแขก

“เขามีแขกเหรอ”

“ค่ะคุณหญิง”

น้อมตอบเสียงเบา ทว่าสีหน้าดูมีความกังวล

คุณหญิงตีความไปว่า คนใช้สาวอาจเกรงว่าตนจะไม่พอใจ แต่คุณหญิงไม่ใส่ใจ หากก็รู้สึกได้ว่าในนั้นอยู่กันหลายคนทีเดียวเพราะเสียงค่อนข้างครึกครื้น ทั้งเฮฮาสนุกสนานพออกพอใจ บางคนก็เสียดาย

ดูอย่างไรหม่อมสาวิตรีก็ราวปราศจากความเศร้าเสียใจที่ท่านพ่อจากไปแล้ว ใบหน้าเรียวสวยส่ายไปมาแล้วเดินผ่านขึ้นชั้นบนไปก่อนกำชับกับน้อม

“หญิงจะไปทานข้าวกับนมนะพี่น้อม”

“ค่ะคุณหญิง”

พักหลังคุณหญิงเลือกที่จะลงไปอยู่ตึกเล็กแล้วทานข้าวกับนมอุบล ที่ตึกใหญ่เพียงเป็นห้องนอนในเวลากลางคืนเท่านั้น

ผ่านไปจนเย็นกระทั่งค่ำมืด คุณหญิงขวัญสุดาทานข้าวแล้วกลับขึ้นตึกเตรียมตัวอาบน้ำนอน ทว่าในห้องรับรองแขกยังมีเสียงของคนหลายคนอยู่ไม่ลดลงแม้แต่น้อย

“เพื่อนเค้าไม่กลับบ้านกลับช่องหรือ”

น้อมที่ตามมาด้วยหน้าเจื่อน เหมือนอยากพูดอะไรบางอย่าง จะว่าไปแล้วนมอุบลก็มีท่าทางไม่ต่างกัน

‘นมมีเรื่องไม่สบายใจหรือเปล่าคะ’

เพราะท่านถอนหายใจบ่อยครั้งคุณหญิงจึงจับสังเกตได้

‘ก็เรื่องเพื่อนๆ ของหม่อมนั่นแหละค่ะ’

‘เพื่อนเค้าทำอะไรคะ มีใครรังแกนมหรือ ถ้าเป็นอย่างนั้น หญิงจะไปเอาเรื่องเดี๋ยวนี้ คงต้องย้ำให้หม่อมสาวิตรีจำใส่ใจว่านมเป็นคนเก่าคนแก่ เหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่ของหญิง คนนอกไม่มีสิทธิ์รังแกคนของวังกรณ์ภิรมย์’

‘ไม่มีใครทำอะไรหรอกค่ะ ยังไงนมก็เป็นคนแก่ที่ขวางทางชาวบ้านอยู่วันยังค่ำ ถึงไม่ชอบเค้าก็ทำอะไรไม่ได้หรอกค่ะ’

จะมีใครที่นมขวางอยู่ หากไม่ใช่หม่อมสาวิตรี

‘ว่าแต่คืนนี้นอนพักที่ตึกเล็กไหมคะ นมจะให้น้อมจัดห้องให้’

‘น้อมทำความสะอาดห้องของหญิงที่ตึกใหญ่ไว้แล้วนี่คะ ต้องทำเพิ่มอีกห้องเหนื่อยแย่’

ปกติคุณหญิงขวัญสุดาไม่เคยนอนพักที่ตึกเล็ก หากก็มีห้องหับที่สามารถพักได้

‘นมไม่ทันคิดว่าหม่อมจะชวนเพื่อนมาสังสรรค์วันนี้ เผื่อว่าคุณหญิงจะนึกรำคาญน่ะค่ะ’

‘ปกติเค้าสังสรรค์กันดึกมากหรือคะ’

‘เอ่อ...ก็...บางวันค่ะ’

นมอุบลท่าทางยังไม่ค่อยสบายใจนักเมื่อตนบอกว่าจะมานอนตึกใหญ่ แม้จะดูลังเลแต่นมก็ไม่ได้รั้งไว้ มาถึงตอนนี้คุณหญิงขวัญสุดาเข้าใจแล้วว่าไยนมจึงเป็นห่วงตน

“เสียงคงไม่ดังไปถึงข้างบนกระมัง”

คุณหญิงพูดเบาๆ แล้วขึ้นไปชั้นสอง โดยมีน้อมก้มหน้าก้มตาเดินตามด้วยความหนักใจ

อาบน้ำเสร็จออกมาก็เห็นน้อมที่จัดเตียงเสร็จแล้วนั่งรออยู่ คุณหญิงขวัญสุดาจึงอดถามไม่ได้

“นึกว่าพี่น้อมลงไปแล้วเสียอีก”

“คุณนมสั่งให้น้อมอยู่เป็นเพื่อนคุณหญิงน่ะค่ะ”

“ไม่เป็นไร หญิงอยู่ได้”

หลังจากการสูญเสียครั้งใหญ่ น้อมก็มาอยู่คอยดูแลในตอนกลางคืนตามคำสั่งของนมอุบล กระทั่งคุณหญิงบอกว่าไม่ต้องแล้ว

“ทำไมหรือ กลัวว่ากลับมาวังคืนแรก หญิงจะกลับไปนอนร้องไห้คิดถึงท่านพ่อกับหม่อมแม่น่ะหรือ”

“ค่ะ คุณนมเป็นห่วงค่ะ”

น้อมบอกพลางยิ้มจืดเจื่อนอีกครั้ง

“เห็นแก่นมหรอกนะ พี่น้อมนอนในนี้ก็ได้ แต่พรุ่งนี้ไม่ต้องแล้วนะ ถึงจะปูผ้านอนพื้นแข็งๆ ก็ปวดหลังแย่”

อย่างน้อยคืนนี้ผ่านไป น้อมก็จะเป็นพยานยืนยันกับนมอุบลได้ว่าตนไม่ได้นอนร้องไห้อีกแล้ว

คุณหญิงขวัญสุดารู้แล้วว่าตัวเองต้องทำเช่นไร หากยังมัวร้องไห้เสียใจก็ไม่เป็นอันทำอะไร ตนต้องเติบโตและเข้มแข็งขึ้น ดูแลคนทั้งวังแทนท่านพ่อ นี่สิคือสิ่งที่ควรทำ ยามท่านพ่อกับหม่อมแม่มองลงมาจากสวรรค์จะได้ภูมิใจกับลูกสาวคนเดียวคนนี้

เสียงที่ดังแว่วด้านล่างยิ่งดังขึ้นในยามดึกสงัด คุณหญิงขวัญสุดาหลับไปแล้วรู้สึกตัวตื่น เปิดโคมไฟหัวเตียงมองนาฬิกาแล้วเห็นว่าเที่ยงคืนก็ขมวดคิ้วมุ่น

“สังสรรค์แบบไหนกัน เที่ยงคืนแล้วยังไม่เลิกราอีกหรือ”

ร่างบอบบางลุกพรวดขึ้น น้อมที่นอนใกล้เตียงขยับตัวตามอย่างงัวเงีย

“คุณหญิงจะไปไหนคะ”

“จะไปดูข้างล่าง อยากรู้ว่าหม่อมสาวิตรีเค้าจะสังสรรค์ดื่มกินกับเพื่อนไปถึงเมื่อไหร่ นี่มันเวลาหลับนอน คนพวกนั้นไม่กลับบ้านกลับช่องหรือไง”

“เอ่อ...คุณหญิงคะ”

ลุกจากเตียงแล้วคุณหญิงขวัญสุดาก็ก้าวเร็วๆ ออกจากห้องทันที น้อมไม่อาจห้ามได้ ได้แต่รีบตามไป

ลงมาถึงด้านล่างเสียงของคนภายในห้องยิ่งดัง หงุดหงิดใจกับความไม่มีมารยาทของหม่อมสาวิตรีและเพื่อน มือบางผลักประตูในทันใด น้อมได้แต่เผยอปากค้างพูดไม่ออก

ครืด...

ประตูเปิดออก ทุกคนในห้องชะงัก ทุกสายตาหันมามองตน พร้อมกับสายตาคุณหญิงขวัญสุดาจ้องบนโต๊ะ เห็นสิ่งที่อยู่ในมือของหม่อมสาวิตรีกับเพื่อนห้าคนที่นั่งล้อมวงโต๊ะเดียวกันก็เข้าใจกระจ่างชัด

‘วงไพ่’

=====

หม่อมสาวิตรีจัดหนักอีกแล้ว มารอดูกันว่ายกนี้ใครจะชนะค่า คุณหญิงก็สายชนนะขอบอก ^^

ฝากติดตามด้วยนะคะ คอมเม้นต์พูดคุย ให้หัวใจ ส่งกำลังใจให้ผู้เขียนได้นะคะ^^

เฟซบุ๊กเพจ รสิตา เพียงพิณ

https://twitter.com/rasitawriter