“ฉันยังไม่ตาย... ยังไม่ตาย....”

มหาสมุทรย้ำกับตนเองด้วยเสียงที่แหบแห้ง

“ใช่ยังไม่ตาย เพราะข้าช่วยเจ้าไว้”

เสียงที่ดังขึ้นข้างตัว ทำให้เขาลุกทะลึงพรวดขึ้น เมื่อจำได้ว่ายังมีเงือกน้อยอีกตัวที่เขาต้องรับดูแลตามสัญญา

“ขอบ..... เฮ้ย !”

มหาสมุทรยังไม่ทันจะพูดขอบคุณได้จบประโยค ก็ต้องหลับตาปี๋ หันหน้าไปทางอื่น เพราะเงือกหนุ่มน้อยกลายร่างเป็นมนุษย์ ยืนตัวเปลือยเปล่า ส่วนที่แสดงความชายของเงือกหนุ่มมันโผล่ออกมาท้าทายสายตาเขาเต็ม ๆ แม้เห็นเพียงแวบเดียวก็พอจะรู้ว่า เจ้าเงือกน้อยต้นนี้ แท้จริงโตเต็มวัยแล้ว ทำเอาชายหนุ่มรู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาทั้งตัว

“นี่ ทำไม ไม่ใส่เสื้อผ้าหา !”

“เจ้าหมายถึงอาภรณ์รึ”

อาเชราห์ขยับเข้าใกล้ชายหนุ่มมากขึ้น เคียงคอถามอย่างสงสัย

“ใช่ อาภรณ์นั่นแหละ ทำไมไม่ใส่”

มหาสมุทรลืมตาขึ้นข้างหนึ่ง มือข้างหนึ่งปิดตาเอาไว้

คิ้วเรียวสวยของเงือกหนุ่มชนกันมากขึ้นด้วยความไม่เข้าใจท่าทีของมหาสมุทร

“เจ้าเจ็บตารึไง”

เขาคว้าเอาข้อมือของชายหนุ่มที่ปิดตาไว้ดึงออกเพื่อที่จะดูอาการบาดเจ็บ

“มะ ไม่ใช่”

มหาสมุทรสะบัดมือออก

“ไม่ใช่แล้วอะไร”

มนุษย์เข้าใจยากจริง ๆ

มหาสมุทรจึงลืมตาขึ้นแล้วรีบพูดเรื่องสำคัญให้จบ ๆ “ตอนนี้นายโป๊อยู่ จะให้ฉันมองสภาพล่อนจ้อนเห็นก้นขาวจั๊วของนายหรือไง”

“โป๊... ล่อนจ้อน”

อาเชราห์ทวนคำพูดของเขาอย่างไม่เข้าใจ