“หากคุณไม่อยู่ที่นี่กับผม แล้วคุณจะไปไหน... กลับไปที่บ้านยอมเป็นเมียอีกคนของพ่อเลี้ยงเธองั้นเหรอ”

“ฉะ... ฉันไม่รู้” ความใกล้ชิดทำเอามะลิใบหน้าร้อนผ่าวหัวใจเต้นแรง “ฉันไม่มีที่ไปแล้ว”

เมื่อเอ่ยถึงตรงนี้ ก้อนแข็ง ๆ ก็แล่นขึ้นมาจุกที่ลำคอ น้ำตาก็เอ่อล้นออกมา

“งั้นก็อยู่ที่นี่กับผม”

น้ำเสียงทรงอำนาจแกมสั่ง อนาวินใช้ปลายนิ้วปาดคราบน้ำตาออกจากแก้มของเธอ จากนั้น ก็ทาบทับริมฝีปากลงจูบเธออย่างรวดเร็ว

“อึก....”

ชายหนุ่มค่อยบดกลีบปากหญิงสาวให้เผยอออก แล้วชำแรกเรียวลิ้นเข้าไปตวัดรุกไล่ปลายลิ้นเล็กอย่างเร่าร้อน ฝ่ามือของเขาประคองท้ายทอยของเธอ แล้วบดจูบล้ำลึกยิ่งขึ้น

“อื้อ”

มะลิครางในลําคออย่างไม่รู้ตัว สติคล้ายหลุดลอยอยู่ในห้วงความฝัน

อนาวินข่มใจถอนจูบออก ทั้งที่ใจไม่อยากให้หยุดแค่นี้

“หากจะอยู่ที่นี่ ก็ต้องยอมเป็นผู้หญิงของฉัน”

“ฉะ... ฉัน”

มะลิไม่รู้จะตอบเขาอย่างไร สมองเธอมึนงงไปหมด ใบหน้าสวยแดงระเรื่อ

เขายิ้มมองหน้าเธอแล้วขยับตัวลุกขึ้นจากเตียงนอน “เธอนอนหลับให้สบายเถอะ ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะทำอะไรเธอ เพราะฉันไม่ชอบบังคับขืนใจผู้หญิง”