หมอภาคินเหลือบมองหญิงสาว แล้วกระตุกยิ้มที่มุมปาก

คืนนี้เขาจะค่อย ๆ เปลี่ยนเด็กสาวไร้เดียงสาให้เป็นนางสาวที่เบ่งบาน

เขาจึงกระชับวงแขนโอบกอดเธอให้แน่นขึ้นจนไหล่บางเบียดชิดกับแผงหน้าอกเขา

“คะ... คุณหมอกอดแน่นไปแล้วค่ะ”

ตังเมบอกเขาเสียงสั่น แต่ไม่กล้าผลักเขาออก เพราะเธอได้ตกลงทำสัญญามอบกายเป็นเมียลับของเขาแล้ว

ภาคินนอกจากจะไม่ปล่อยมือ เขายังฝังจมูกคม ๆ สูดกลิ่นหอมจากแก้มนวล พลางกระซิบว่า

“ตัวคุณสั่นแบบนี้ สงสัยจะหนาว ผมเลยต้องกอดคุณแน่น ๆ”

หมอภาคินค่อย ๆ เอื้อมมือเข้าลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของเธอ แล้วหยุดวนเวียนอยู่ที่ทรวงอกตั้งตระหง่าน เขากอบกุมเนินเนื้อนุ่มนิ่มผ่านผ้า ออกแรงบีบนวด คลึงเบา ๆ จนมันแข็งตั้งชูชัน

“หมอคะ อย่าค่ะ เดี๋ยวคนอื่นเห็น”

ตังเมร้องห้ามเขาเสียงพร่าสั่น ลมหายใจเธอกระชั้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ

“ไม่มีใครเห็นหรอกน่า ในโรงหนังมืดจะตาย”

..........................................................

***** อีหมอมันตัวร้ายยยยย *****

>/////<