“ทำไมคนสวย ๆ สาว ๆ อย่างคุณถึงได้หลงเสน่ห์ไอ้ศาตราได้”

รามสูรเอ่ยถึงสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับธุรกิจแม้แต่น้อย

เมขลาคิดว่าตนเองหูฝาดไป

“หะ... คุณว่าอะไรนะคะ”

“คุณฟังไม่ผิดหรอก ผมเสียดายความสาวของคุณจริง ๆ อยู่กับไอ้แก่นั่น มันทำให้เธอขึ้นสวรรค์ไม่ได้หรอก มาเป็นเมียฉันเถอะ แล้วฉันจะทำให้เธอสุขจนลืมผัวแก่”

รามสูรเอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าหญิงสาวอย่างหยาบคาย หญิงสาวรีบปัดมือออก

“วันนี้ดิฉันมาเป็นตัวแทนเพื่อเจรจาธุระ หากคุณจะคุยเรื่องอื่นดิฉันขอตัว”

เมขลาพยายามรักษามารยาท เอ่ยจบก็ลุกขึ้นหมายจะออกไปจากห้อง แต่ก็ต้องทิ้งตัวลงนั่งเหมือนเดิม เพราะเริ่มรู้สึกง่วง ๆ ซึม ๆ แขนขาเหมือนจะไม่ทำตามคำสั่ง

“คะ.. คุณเอาอะไรให้ฉันดื่ม”

รามสูรเดินอ้อมไปทางด้านหลังของหญิงสาว โน้มกายลงกระซิบ

“น้ำ.. ลืม... ผัวไง”

“.......”

เมขลาขนลุกเกรียวขึ้นทั่วทั้งตัว รู้สึกถึงลำแข็งร้อนผ่าวที่กำลังแนบกับแผ่นหลัง

“ปล่อยฉันนะ อย่าทำอะไรบ้า ๆ อย่างนั้น ฉันมีสามีแล้ว และจะไม่มีวันนอกใจกเขา”

เมขลาสวมบทบาทภรรยาประธานบริษัทเต็มที่ พยายามขัดขืนหลุดให้พ้นจากอ้อมกอดของเขา แต่ก็ทำไม่ได้เพราะไม่ค่อยมีแรง