ตรวจสอบอีเมล์
เราได้ส่งอีเมล์แจ้งรายละเอียด
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
การแจ้งชำระเงินไปถึงท่าน
เอาจริง ๆ แล้วมันก็แค่เพลงเพลงหนึ่งเท่านั้น สำหรับความเป็นพี่น้องแล้ว หลิวจือเซียไม่รู้สึกว่าเพลงนี้จะสำคัญอะไรเลย
การที่เขาไม่ขายเพลงทั้งหมดในชีวิตที่แล้วให้กับคนอื่น ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่ยกเพลงของเขาให้กับคนอื่น
“พี่ไป่ ! ” หลิวจือเซียส่ายหน้า “อย่าพูดเรื่องลิขสิทธิ์กับฉันอีก อย่าคิดจะยกเงินทั้งหมดให้ฉัน เพลงนี้เราจะแบ่งกัน 50 % แบบนี้มีเหตุผลพอหรือเปล่า ? ”
ไป่เหลียนเฉิงอยากจะปฏิเสธ แต่หลิวจือเซียกลับพูดขึ้นต่อ “ตกลงแล้วนะ พี่ไม่คิดถึงความเป็นพี่น้องของเราเลยหรือไง มันก็แค่เงิน ยังไงซะฉันก็จะอัพเพลงอีกสองเพลงขึ้นเพนกวินมิวสิคอยู่แล้ว”
“ตู๊ด ตู๊ด...” ก่อนที่ไป่เหลียนเฉิงจะได้พูดอะไรต่อนั้น หลิวจือเซียก็วางสายไป
เพราะเพลง ‘คุณพ่อ จะไปไหน’ กับ ‘บนเส้นทางธรรมดา’ ถูกอัดที่สตูดิโอของบริษัท เดิมทีพวกเขาก็คิดเอาไว้แล้วว่าจะรอจนกว่ากระแสของนิววอยซ์มาก่อนค่อยอัพโหลด และตอนนี้เหมือนจะได้เวลาแล้ว
หลิวจือเซียล็อคอินเข้าไปในเพนกวินมิวสิคก่อนจะทำการอัพโหลดเพลง ‘คุณพ่อ จะไปไหน’ กับ ‘บนเส้นทางธรรมดา’
และต้องใช้เวลาสักเล็กน้อยเพื่อรอทีมงานจะทำการรับรองและอัพเพลงขึ้นระบบ
หลังจากที่อัพเพลงลงในเพนกวินมิวสิคแล้ว หลิวจือเซียก็ได้โพสต์ลงไปในเวยป๋อ
“เพลงใหม่ ‘คุณพ่อ จะไปไหน’ กับ ‘บนเส้นทางธรรมดา’ ถูกอัพขึ้นเพนกวินมิวสิคแล้ว เพื่อนคนไหนที่ชอบก็ลองไปฟังและดาวน์โหลดกันได้เลย ลิงค์อยู่ด้านล่างนี่แล้ว ! ”
แม้ว่าหลิวจือเซียจะไม่ได้โปรโมทอะไรมากนักในโพสต์นี้ แต่ข้อความนี้ก็โดนรีโพสต์และคอมเมนต์อย่างรวดเร็ว
“ยอดเยี่ยม สุดท้ายสองเพลงนี้ก็ออกมาสักที ! ”
“ต้องรีบไปโหลดแล้ว ! ”
“รอไม่ได้แล้ว ต้องรีบไปโหลดที่เพนกวินมิวสิค...”
แอคเคาท์หลักของนิววอยซ์ แอคเคาท์หลักของสถานีเจียงวูและเซอเจียง แอคเคาท์ของเวิ่นซิงเอนเตอร์เทนเมนต์ และเวยป๋อของเฉินอี้เจี๋ย... ทุกคนต่างก็ทำการรีโพสต์ของหลิวจือเชียน ทำให้ชาวเน็ตรับรู้และแห่กันเข้ามาคอมเมนต์กันอย่างล้นหลาม
ตอนนั้นเยว่เยว่ที่อยู่ในห้องนั่งเล่นก็คุยกับแม่เสร็จ
เธอยิ้มออกมาและวิ่งไปที่ห้องหลิวจือเซียก่อนจะบอกกับหลิวจือเซียว่า “คุณพ่อคะ คุณแม่บอกว่าอีกไม่กี่วันแม่จะมาหาหนู”
หลิวจือเซียปิดคอมและเดินไปหาเยว่เยว่ “แม่บอกไม่ใช่หรือว่าจะยังไม่กลับมาจนกว่าจะครบ 3 เดือน ? ”
“ใช่ แต่แม่บอกว่าแม่มีเวลามาหาหนูแล้ว” เยว่เยว่เอียงหัวแล้วพูดขึ้น “คิคิ ดีจริง ๆ ในที่สุดหนูก็จะได้เจอแม่แล้ว ! ”
“งั้นพ่อจะเอาลูกไปคืนแม่ก็แล้วกัน ! ” หลิวจือเซียทำท่าโกรธ
“คุณพ่อ พ่อเหมือนตัวอิจฉาเลย ! ” เยว่เยว่พูดขึ้นมาด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ “พ่อเหมือนคนในนิทานเลย ! ”
“เจ้าตัวเล็กนี่ ! ” หลิวจือเซียยื่นมือไปบีบจมูกเยว่เยว่และพูดขึ้น “ไปกันเถอะ พ่อจะอาบน้ำให้แล้วเล่านิทานให้ฟัง”
“เย้ ๆ ไปอาบน้ำแล้วฟังนิทาน ! ” เยว่เยว่กระโดดไปมาราวกับกระต่ายพร้อมกับเดินตามหลิวจือเซียไปอย่างเชื่อฟัง
.....................................
เขตเป่ยฮูไกลจากปักกิ่งกว่า 1,200 กม.
เมืองชางชุยที่โรงแรมหนานเสี่ยวซิงในห้องเพรสซิเดนท์
หลี่เมิ้งอีที่อยู่ในชุดคลุม เธอวางโทรศัพท์ของเธอพร้อมกับสีหน้าที่แสดงความเหลือเชื่อออกมา
ทีวีในห้องนอนนั้นถูกเปิดช่องของสถานีเจียงซูและเซอเจียง ฉายรายการฮัวเซียนิววอยซ์อยู่
เมื่อเห็นหลิวจือเซียที่ร้องเพลงอยู่บนเวที หลี่เมิ้งอีก็แปลกใจจนพูดอะไรไม่ออก
“ก๊อก ก๊อก” ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ก่อนที่หลี่เมิ้งอีจะไปเปิดประตูก็มีผู้หญิงหน้าตาสะสวย ตัวสูง ใส่ชุดนอนสีเหลืองถือแทปเล็ตวิ่งเข้ามา
“ฉันเพิ่งโทรหาเยว่เยว่เสร็จ พี่จิง มีอะไรหรือเปล่า ? ” หลี่เมิ้งอีมองไปที่ผู้หญิงที่วิ่งเข้ามาด้วยความสงสัยก่อนจะถามขึ้น
เหอจิงจิง เธอคือผู้จัดการของหลี่เมิ้งอี เธอรับหน้าที่คอยดูแลเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ และธุระต่าง ๆ ของหลี่เมิ้งอี
“เอาทีละเรื่องนะ ดูนี่ ! ” เหอจิงจิงกำลังจะส่งแทปเล็ตให้กับหลี่เมิ้งอี แต่ก็บังเอิญหันไปเห็นทีวีที่เปิดอยู่ข้าง ๆ
“พี่จิง พี่จิง ? ”
เมื่อเห็นเหอจิงจิงชะงักไป หลี่เมิ้งอีงก็เดินเข้ามาเขย่าไหล่อีกฝ่าย
“หืม ? นี่แหละที่ฉันจะบอก ! ” เหอจิงจิงชี้ไปที่ทีวี “นี่หลิวจือเซีย เธอเห็นหรือเปล่า ? ไม่คิดเลยว่าเขาจะมีพรสวรรค์แบบนี้ ! ”
“ใช่ ฉันเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ! ” หลี่เมิ้งอีส่ายหน้าและถอนหายใจออกมา “ถ้าไม่ใช่เพราะเยว่เยว่บอกฉัน ฉันคงไม่รู้ว่าเขาเข้าวงการบันเทิงแล้ว”
“ไม่ใช่แค่นั้น ! ” เหอจิงจิงส่งแทปเล็ตให้กับอีกฝ่ายแล้วพูดต่อ “เธอดูนี่สิ โพสต์ของเจี้ยงฮัวสกายตลอดหลายวันมานี้พูดถึงแต่เพลงของเขา มีหลายหัวข้อในเวยป๋อ ทั้งหมดเกี่ยวกับหลิวจือเซียหมดเลย เขาดังใหญ่แล้ว ดังสุด ๆ ไปเลย ! ”
“จิงจิง เธอมาทำอะไรที่นี่ ? ฉันได้ยินเธอตะโกนนะ” ในตอนนั้นก็มีเสียงผู้หญิงดังขึ้น พร้อมกับผู้หญิงอีกคนที่เดินเข้ามาในห้อง
เธอเป็นผู้หญิงวัยกลางคน สูง 180 เซนติเมตร หน้าตาดูธรรมดา “มันดึกแล้ว ทำไมเธอยังไม่กลับไปนอนที่ห้องตัวเองอีก เธอมารบกวนเมิ้งอีทำไม ? ”
ผู้หญิงวัยกลางคนคนนี้ชื่อเฉิงซือฉี เธอคือหนึ่งในผู้จัดการฝีมือดีในวงการ เธอถือว่ามีอำนาจพอ ๆ กับหลางเวิ่นซิงเลยก็ว่าได้
เฉิงซือฉีคนนี้เป็นผู้หญิงเก่งมากความสามารถ เธออยู่ในวงการมาหลายปีแล้ว นี่ไม่ต้องพูดถึงดาราระดับ 1 หรือ 2 ในวงการที่อยู่ในการดูแลของเธอเลย พวกผู้จัดการรุ่นใหม่ตอนนี้ต่างก็เป็นลูกศิษย์ของเธออีกด้วย
หากไม่ใช่เพราะมีเฉิงซือฉีเป็นคนดูแลหลี่เมิ้งอีแล้ว บางทีหลี่เมิ้งอีคงไม่โด่งดังแบบนี้
“พวกเธอดูอะไรกันอยู่ นั่นเขานี่ ! ”
เมื่อเห็นเหอจิงจิงถือแทปเล็ตในมือ เฉิงซือฉีก็พูดขึ้นมาด้วยรอยยิ้ม “ฉันรู้จักเขา หน้าตาหล่อเหลาเอาการทีเดียว ยังไม่แก่ อีกทั้งยังมีพรสวรรค์อีกด้วย และตอนนี้เขาเป็นศิลปินของเวิ่นซิงเอนเตอร์เทนเมนท์ ผู้จัดการเขามีแซ่ว่า หลาง”
“แซ่หลาง ? ” ในวงการบันเทิง ผู้จัดการแซ่หลางก็มีแค่คนเดียวเท่านั้น นั่นก็คือประธานของเวิ่นซิงเอนเตอร์เทนเมนท์ หลางเวิ่นซิง !
พวกดาราและผู้จัดการทั่วไปอาจจะไม่รู้จักหลางเวิ่นซิง แต่สำหรับผู้จัดการแนวหน้าของวงการอย่างเฉิงซือฉีแล้ว ไม่แปลกที่เธอจะรู้จัก
“ต้องบอกว่าเจ้าหลางนี่จมูกไวจริง ๆ ถ้าหากทำสัญญากับคนอื่น เขาคงจะโดนหลอกจนหมดตัวเลย ! ”
เฉิงซือฉีไม่รู้ว่าหลิวจือเซียเป็นพ่อของเยว่เยว่ ถ้าเธอรู้ เธอคงไม่ชมออกมาขนาดนี้
เมื่อเห็นว่าเฉิงซือฉีชื่นชมหลิวจือเซียมากขนาดนี้ ไม่รู้ว่าทำไมหลี่เมิ้งอีถึงรู้สึกพอใจขึ้นมา มันราวกับเป็นตัวเธอเองที่ถูกชมอยู่
“นี่... พี่ซือฉี เรื่องหลิวจือเซีย พี่เคยเห็นวิดีโอนี้หรือเปล่า ? ” เหอจิงจิงเคยด่าหลิวจือเซียไปสองรอบ เธอจะกล้าเอาหน้าไปสู้เขาได้ยังไง ?
“วิดีโออะไร ? ไหนเอามาดูซิ” เฉิงซือฉีถามขึ้นมาด้วยความสงสัย
เหอจิงจิงคลิกไปที่วิดีโอก่อนจะส่งแทปเล็ตให้กับอีกฝ่าย
“เขาสอนให้ฉันเดินเป็น... ขอบคุณนะเจ้าตัวน้อยที่มาเติมเต็มให้กับชีวิต”
“หืม ? นี่มัน... อะไรกัน ? ! ”
เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหู เธอก็อดไม่ได้ที่จะเบิกตากว้างพร้อมกับขยี้ตาตัวเอง
เฉิงซือฉีโยนแทปเล็ตทิ้งและมองไปที่หลี่เมิ้งอีก่อนจะถามขึ้นมา “เมิ้งอี เธอบอกว่าส่งเยว่เยว่ไปให้พ่อดูแล ? ทำไมถึงไปอยู่กับเด็กมหาลัยคนนี้ได้ ? อย่าบอกนะว่าหลิวจือเซียเป็นพ่อของเยว่เยว่ ! ”
แม้ว่าเยวเยว่จะเป็นลูกของหลี่เมิ้งอี แต่เฉิงซือฉีที่โสดและไม่มีลูกก็ได้ถือว่าเยว่เยว่เป็นลูกของเธอเช่นกัน
เมื่อเยว่เยว่โผล่มาข้าง ๆ นักศึกษาจบใหม่อย่างหลิวจือเซีย เฉิงซือฉีจะไม่โกรธได้ยังไง ?
“พี่ซือฉี เขาเป็นพ่อของเยว่เยว่จริง ๆ…” หลี่เมิ้งอีก้มหน้า เธอกลัวจนไม่กล้ามองหน้าเฉิงซือฉี
“นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน ? ! ” เฉิงซือฉีโกรธขึ้นมาจริง ๆ “เธอบอกว่าเขาเป็นพวกเห็นแก่ตัวไม่ใช่หรือไง ? หรือว่าหลิวจือเซียแบล็คเมล์เธอ ? ไม่ ฉันต้องให้คนไปเอาเยว่เยว่กลับมา...”
ตอนที่พูดนั้นเฉิงซือฉีก็ล้วงเอาโทรศัพท์ออกมา
“พี่ซือฉี ไม่ใช่แบบนั้น ! ” หลี่เมิ้งอีรู้สึกเป็นกังวล “พี่จำเมื่อ 4 ปีก่อนได้หรือเปล่า ตอนที่มีงานเลี้ยง วันนั้น...”
เมื่อไม่มีทางเลือกอื่น หลี่เมิ้งอีจึงบอกความลับที่ปกปิดในใจมานานกว่า 4 ปีให้เฉิงซือฉีกับเหอจิงจิงฟัง
“งั้นหลิวจือเซียก็เป็นคนช่วยเธอเอาไว้งั้นหรือ ? ”
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของหลี่เมิ้งอี เหอจิงจิงก็รู้สึกอายขึ้นมา กลับเป็นว่าเธอคิดผิดไป อีกฝ่ายไม่ได้คิดร้ายอะไรกับหลี่เมิ้งอีเลย
“ที่เธอพูดมาคือเรื่องจริงหรือเปล่า ? ” เฉิงซือฉีได้สติกลับมาแต่ยังอึดอัดใจอยู่ “ฉันต้องให้คนไปตรวจสอบ ! ถ้าเป็นเรื่องจริง งั้นหลิวจือเซียก็ไม่ใช่คนเลว เขามีความสามารถมากทีเดียว อีกทั้งยังแต่งเพลงได้อีกต่างหาก มันจะช่วยในอาชีพของเธออย่างมาก ถึงเขาจะอายุน้อยแต่ก็น่าจะเข้ากันได้ ! ”
“พี่ซือฉี พี่พูดเรื่องอะไร ? เขาเป็นแค่พ่อของเยว่เยว่ เขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับฉัน…” หลี่เมิ้งอีหน้าแดงพร้อมกับโบกมือไปมา
“หึ งั้นหรือ ? ” ด้วยการที่อยู่ด้วยกันมาหลายปีทำให้เฉิงซือฉีรู้จักหลี่เมิ้งอีเป็นอย่างดี ถ้าหลี่เมิ้งอีไม่ชอบอีกฝ่ายจริง ๆ ก็คงจะไม่แสดงท่าทีราวกับเป็นสาวน้อยแบบนี้ออกมา
“นั่นไงล่ะ ! จิงจิง เราจะไปพบเขาได้ยังไง ? ” เฉิงซือฉีคิดจะแกล้งหลี่เมิ้งอี “เขาทั้งหล่อ มีพรสวรรค์ ตอนนี้ยังดังอีก อีกอย่างแล้วเขายังดูแลเยว่เยว่ได้ดีอีกต่างหาก เธอลองคิดดูสิว่าเธออยากแต่งกับเขาหรือเปล่า ? ”
“ไม่ ! ” ก่อนที่เหอจิงจิงจะได้ตอบกลับ หลี่เมิ้งอีก็พูดขึ้นมา “ไม่มีทาง ! ”
“งั้นหรือ...”เฉิงซือฉีและเหอจิงจิงมองไปที่หลี่เมิ้งอีและจงใจพูดเสียงลากยาวออกมา
“ทั้งสองคนนี่...” หลี่เมิ้งอีหน้าแดงขึ้นมาพร้อมกับผลักทั้งสองออกไปนอกห้อง “ออกไปได้แล้ว ฉันอยากพักผ่อนแล้ว ! ”
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
ดาวน์โหลด Mobile App ได้ที่
เพื่อทำให้ประสบการณ์การใช้เว็บของคุณดียิ่งขึ้น และเลือกเนื้อหาที่เหมาะสมกับคุณอย่างได้อย่างส่วนตัว ท่านสามารถอ่านนโยบายคุกกี้เพิ่มเติมได้ที่นี่
กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว