คุณพ่อยอดซุปเปอร์สตาร์-ตอนที่ 2: แบบทดสอบความเป็นพ่อ !

โดย  Novel Room

คุณพ่อยอดซุปเปอร์สตาร์

ตอนที่ 2: แบบทดสอบความเป็นพ่อ !

ในเอกสารฉบับที่สอง หลิวจือเซียจ้องมันจนลูกตาแทบจะถลนออกมา


“ความน่าจะเป็นของการเป็นพ่อ (RCP) 99.9991 % ! ”


การทดสอบความเป็นพ่อนี้กลายเป็นฟางเส้นสุดท้าย !


หนูน้อยคนนี้เป็นลูกสาวของเขาจริง ๆ !


“ผม ผมเข้าใจแล้ว มีอะไรอีกหรือเปล่า ? ” เมื่อดูเอกสารที่อยู่ในมือ หลิวจือเซียยังคงมีท่าทางสับสน


“หลิวจือเซีย เด็กจะถูกส่งมอบให้กับคุณ นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณจะเป็นผู้ปกครองตามกฎหมายของเธอ ปฏิบัติกับเธออย่างดีด้วยล่ะ ! ”


บอกกันตามตรง เจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งสองไม่ต้องการที่จะรับช่วงต่อสำหรับงานนี้ ชายหนุ่มรูปหล่อนั้นก็ดันเป็นเฉินจือเม่ย (คนไม่มีความรับผิดชอบ) ส่วนเด็กน้อยก็จะต้องพบกับช่วงเวลาที่ยากลำบากในอนาคต


ในที่สุด หลังจากกล่าวประโยคเช่นนั้นออกมา เจ้าหน้าที่ทั้งสองก็ขอตัวลาออกไป


ภายในห้องพยาบาล มันจึงเหลือเพียงแค่หลิวจือเซีย ซู่ปางจือ และเด็กหญิงตัวน้อย


“หนูน้อย บอกลุงหน่อยสิว่าชื่อของหนูนั้นคืออะไร ? ”


ซู่ปางจือคิดว่าเด็กหญิงตัวน้อยนั้นจะต้องเป็นลูกของตำรวจหญิงคนก่อนหน้านี้ แต่เขาก็ไม่คาดฝันมาก่อนเลยว่าเรื่องแบบนั้นจะเกิดขึ้นมา ด้วยความคิดที่ว่าเด็กหญิงนั้นคือลูกของพี่สาม ซู่ปางจือก็รู้สึกตื่นเต้นทันที


“ลุงอ้วน ลุงอ้วน สวัสดี ฉันชื่อหลิวเจียเยว่ แม่ของฉันเรียกฉันว่า เยว่เยว่”


เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ มองดูลุงอ้วนที่ยืนอยู่ข้างหน้าด้วยความเขินอาย เสียงของเธอบอบบางราวกับว่าเป็นหุ่นขี้ผึ้ง


อุ๊ย !


เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของชายอ้วนก็มีสีแดงก่ำด้วยความเขินอาย “เยว่เยว่ เราคุยกันได้ใช่ไหม ? ”


“ได้สิคะ ลุงอ้วน ! ” ดวงตาที่เปียกชื้นขนาดใหญ่ของเยว่เยว่กระพริบไปมา มันดูน่ารักน่าชังเป็นอย่างมาก


“เอาล่ะ ก็ได้ ! ”


ชายอ้วนตอบอย่างช่วยไม่ได้ “เยว่เยว่ น้าสาวตำรวจคนนั้นเธอบอกว่ายังไงบ้าง ? ”


“หืม ? ” ตอนนี้หลิวจือเซียกลับมามีสติอีกครั้ง และเมื่อได้ยินคำพูดของเจ้าอ้วนแล้ว เขาก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา “เจ้าอ้วน แกพูดว่ายังไงนะ ? ”


“อ้าว ไม่เห็นหรอกหรือ ?” ชายอ้วนหันไปหาหลิวจือเซีย


เพราะก่อนที่จะจากไป ตำรวจหญิงคนนั้นก็ได้พูดคุยกับเยว่เยว่เป็นเวลานาน ขณะที่เธอกำลังจะจากไป เธอก็ยื่นกระดาษบางอย่างใส่ในมือของเธอ


เสี่ยวเยว่เยว่มองไปที่พ่อของเธอและกล่าวขึ้นว่า “พี่สาวตำรวจคนนั้นบอกว่าถ้าคุณพ่อทำไม่ดีกับหนู หนูสามารถโทรหาพี่สาวได้ตลอดเวลา พี่สาวตำรวจจะกลับมาเพื่อพาคุณพ่อไปที่สวนสัตว์”


ช่างไร้เดียงสาอะไรเช่นนี้ !


ถ้าทำไม่ดีจะถูกส่งตัวไปที่สวนสัตว์ ?


หลิวจือเซียกลอกตามองบน จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นจากเตียงและเดินไปหาเสี่ยวเยว่เยว่ เขานั่งยอง ๆ ด้านหน้าของเธอพร้อมกับจ้องมองและไม่พูดอะไร


เสี่ยวเยว่เยว่ในตอนแรกนั้นดูเหมือนจะเป็นเด็กหญิงที่ค่อนข้างขี้อาย เธอมักจะหลบตาอีกฝ่ายอยู่เสมอ แต่ทันทีที่เธอมองกลับมา ดวงตาคู่นั้นก็เต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น ดังนั้นเธอจึงจ้องมองกลับไปที่หลิวจือเซียเช่นกัน


ขณะที่พ่อลูกยังไม่ได้พูดคุยกัน ซู่ปางจื่อที่ยืนอยู่ไกล้ ๆนั้นก็ไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง เขากลัวว่าเสียงของตัวเองอาจจะไปรบกวนพ่อลูกคู่นั้น


จ๊อก ! !


หลังจากนั้นไม่นาน มันก็มีเสียงแปลก ๆ ดังออกมาจากท้องของเสี่ยวเยว่เยว่


เด็กน้อยหน้าแดงและรีบเอามือกุมท้อง เธอตั้งหน้าตั้งตารอและกล่าวขึ้นทันทีว่า “พ่อ พ่อ เยว่เยว่หิว....”


พ่อ !


การเรียกครั้งนี้ทำให้ความรู้สึกอันอบอุ่นไหลสู่ก้นบึ้งในหัวใจของเขา มันทำให้ความรู้สึกของหลิวจือเซียแทบจะละลาย รูขุมขนทั้ง 36,000 รูทั่วร่างกายเหมือนจะคายความร้อนออกมา


นี่ นี่คือลูกสาวของเขา หัวใจของเขาสั่นไหวไปด้วยความตื่นเต้น แบบนี้มันจะเป็นเรื่องโกหกกันไปได้ยังไง !


“เอ๊ะ ? หนู หนูหิวแล้วใช่ไหม ? ”


หลิวจือเซียพูดอะไรบางอย่างด้วยน้ำเสียงสั่นคลอน เขารู้สึกลังเลเล็กน้อย จากนั้นเขาก็คว้าร่างของหนูน้อยเสี่ยวเยว่เยว่เอาไว้ในอ้อมแขนทันที ทันใดนั้นมันก็ทำให้หัวใจของหลิวจือเซียเต้นอย่างรุนแรง


มันควรจะเป็นประโยคที่ว่า ‘เธอคนนี้คือโลกของเขา’


“เยว่เยว่ บอกพ่อมาสิว่าหนูอยากกินอะไร ? พ่อจะได้พาหนูไปกินของอร่อย ๆ ด้วยกัน ! ”


เสียงของหลิวจือเซียนั้นนุ่มนวลลง ทันทีที่เขาเดินออกไป เขาก็ไม่ลืมที่จะหันมาและกล่าวขึ้นว่า “เจ้าอ้วน ฝากขอบคุณหมอลี่ให้ฉันด้วยนะ ฉันจะพาลูกสาวไปกินข้าวก่อน จากนั้นนายจะไปที่ห้องพักฉันเลยก็ได้”


“ไอหยา พี่สาม ทำไมไม่เห็นพาน้องชายคนนี้ไปกินของดี ๆ ด้วยคนล่ะ ? ” ซู่ปางจือรู้สึกกังวล “พี่ยังไม่ได้บอกฉันเลยว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ? ก็ได้ แต่จะว่าไป อย่าลืมเอาของอร่อย ๆ มาฝากฉันด้วยนะ ! ”


หลังจากหลิวจือเซียเดินออกไปจากห้องพยาบาล ในอ้อมแขนของเขานั้นก็โอบอุ้มร่างของหนูน้อยเสี่ยวเยว่เยว่เอาไว้


...................


ทางทิศตะวันออกของเมืองฮัวซี่ มีร้านขนมชื่อดังที่มีชื่อว่า โยเจียฮัวซี่ มันเป็นร้านขนมหวานที่นักศึกษาจากวิทยาลัยต่าง ๆ มักจะมาที่นี่


ที่โต๊ะริมหน้าต่าง หลิวจือเซียได้สั่งเค้กมูส ทาร์ตไข่ และน้ำส้มอีกหนึ่งแก้วให้กับเสี่ยวเยว่เยว่


เมื่อมองดูหนูน้อยที่กำลังก้มหน้าก้มตากินนั้น หัวใจของหลิวจือเซียก็ไม่สามารถสงบนิ่งได้


ในชีวิตก่อนหน้านี้ หลิวจือเซียเป็นเด็กกำพร้า ในช่วงที่เขายังเป็นเด็ก ประสบการณ์ชีวิตของเขานั้นทำให้เขาเข้าใจว่าการทำงานหนักจะทำให้ชีวิตดีขึ้นและสามารถมีทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาต้องการ


ดังนั้นหลิวจือเซียจึงยุ่งอยู่กับการงานของเขา หลังจากประสบความสำเร็จ เขาก็มีอำนาจและเงินทองมากมาย เขาไม่เคยขาดแคลนผู้หญิง อย่างไรก็ตาม หลิวจือเซียไม่ได้สร้างครอบครัวเล็ก ๆ ขึ้นมา


สำหรับชีวิตนี้ จู่ ๆ เขาก็มีลูกสาวตั้งแต่เริ่มต้น สำหรับหลิวจือเซียแล้ว นี่คือการเริ่มต้นชีวิตใหม่อีกครั้ง แต่มันก็มีประสบการณ์ที่เหมือนกับนิยายมากมาย


“พ่อคะ หนูอิ่มแล้วคะ....” เสี่ยวเยว่เยว่มองไปที่หลิวจือเซียก่อนจะกล่าวขึ้นมาเบา ๆ


“เยว่เอ๋อ มีทาร์ตไข่อีกสองอันนะลูก ทำไมถึงอิ่มเร็วขนาดนั้น ? ” หลิวจือเซียมองไปที่สิ่งต่าง ๆ บนโต๊ะก่อนจะถาม


ปากของเสี่ยวเยว่เยว่ราบเรียบ แม้ว่าเธอจะลังเลอยู่เล็กน้อย แต่เธอก็ส่ายหน้าไปมาด้วยความหนักแน่น “เยว่เยว่อิ่มแล้ว แต่คุณพ่อน่ะสิคะที่ยังไม่ได้กินอะไรเลย เยว่เยว่ตั้งใจจะยกทาร์ตไข่สองอันให้กับคุณพ่อ ! ”


ตูม !


แม้จะเป็นประโยคง่าย ๆ แต่มันก็ทำให้หลิวจือเซียรู้สึกสับสน เขาไม่รู้ว่าทำไมน้ำตาถึงไหลโดยไม่รู้ตัว


หลิวจือเซียผู้ซึ่งไม่เคยสัมผัสถึงความอบอุ่นในครอบครัวเลย เขาได้ตัดสินใจแล้วว่าเขานั้นจะทำให้เสี่ยวเยว่เยว่ผู้ซึ่งเป็นลูกสาวของเขามีความสุขไปตลอดชีวิต !


“คุณพ่อคะ คุณพ่อร้องไห้ทำไมกันคะ ? ”


เมื่อมองไปที่หลิวจือเซียที่กำลังร้องไห้ เสี่ยวเยว่เยว่ก็มีท่าทีร้อนรน เธอกระโดดลงจากเก้าอี้และวิ่งเข้าไปหาเขาด้วยความรีบร้อน เธอยื่นมือที่อ่อนโยนออกมาและเขย่งเท้าเพื่อเช็ดน้ำตาของพ่อเขา ปากอันน้อยนิดของเธอก็ขยับเบา ๆ “คุณพ่อคะ อย่าร้องนะ ถ้าร้องไห้อีก คุณพ่อจะกลายเป็นแมวน้อย ! ”


หลิวจือเซียหัวเราะคิกคัก เขารีบเช็ดน้ำตาและอุ้มเสี่ยวเยว่เยว่ขึ้นมาพร้อมกับกล่าวด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลว่า “พ่อไม่ได้ร้องไห้ พอดีมันมีฝุ่นลอยเข้ามาในตาเมื่อกี้นี้เอง”


“แบบนี้นี่เอง” เสี่ยวเยว่เยว่เปล่งเสียงของเธอยาวขึ้น “คุณพ่อคะ เยว่เยว่จะเป่าตาให้คุณพ่อเอง ตอนที่เยว่เยว่ถูกฝุ่นเข้าตา คุณแม่ก็มักจะเป่าตาให้เยว่เยว่แบบนี้”


ขณะที่เธอกล่าวนั้น เสี่ยวเยว่เยว่ก็ขยับเข้ามาใกล้ใบหน้าของหลิวจือเซีย เธอเป่าไปที่ดวงตาของเขาเบา ๆ ด้วยความระมัดระวัง


หลิวจือเซียปล่อยให้เด็กหญิงตัวน้อยเป่าตาของเขา หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็หยิบทาร์ตไข่จากโต๊ะและพูดขึ้นว่า


“เยว่เยว่ พ่อกินทาร์ตไข่ทั้งสองอันไม่ไหว หนูช่วยพ่อกินหนึ่งอันได้หรือเปล่า ? ”


เสี่ยวเยว่เยว่เอียงศีรษะและครุ่นคิดอยู่สักพัก เธอเม้มปากสีแดงและกล่าวขึ้นพร้อมกับรอยยิ้ม “ถ้าคุณพ่อกินไม่ไหว เดี๋ยวเยว่เยว่จะช่วยคุณพ่อเองค่ะ!”


เสี่ยวเยว่เยว่กำลังอยู่ในช่วงเจริญเติบโต ดังนั้นเค้กมูสอย่างเดียวไม่สามารถตอบสนองความอยากอาหารของเธอได้


.................

รีวิวจากผู้อ่าน
ยังไม่มีรีวิวสำหรับเรื่องนี้

กรุณาล๊อคอินเพื่อรีวิว