บทที่ 21 อิงอิงตัวน้อยกำลังไล่ตามรถ

เมื่อเจี่ยงรุ่ยรอได้สติขึ้นมา เขาก็กอดเด็กน้อยไว้แน่น

“อิงอิงน้อยรู้ได้ยังไง?”

ฉินอิงอิงชี้ไปที่มือถือในมือของเขาและชี้ที่จมูกกับหูของตัวเองพร้อมขมวดคิ้ว ทำท่าทางรังเกียจอย่างถึงที่สุด

“กลิ่น! เหม็นมาก!”

เจี่ยงรุ่ยพูดไม่ออก “...”

เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าควรจะเชื่อเธอรึเปล่า!

สติปัญญาของเขาบอกว่านี่คือเด็กน้อยอายุสามขวบครึ่ง คำพูดของเด็กน้อยจะเอาเป็นจริงเป็นจังไม่ได้ ยังไงเธอก็ยังเป็นเด็ก

แต่ความรู้สึกกลับบอกเขาให้เชื่อฉินอิงอิงอย่างอธิบายไม่ถูก

“แน่ใจเหรอ?”

ฉินอิงอิงไม่พอใจ ทำไมเถ้าแก่เจี่ยงคนนี้ถึงได้สงสัยในไหวพริบของวาฬเพชฌฆาตอ้วนอย่างเธอ?

แถมกลิ่นที่ว่าก็เหม็นมาก ๆ จริง ๆ ต่อให้การรับกลิ่นของเธอแย่ ยังไงก็ต้องรู้สึกฉุนจมูกอยู่ดี

เห็นว่าพี่ชายตามไปจับแล้ว ฉินอิงอิงก็กลัวว่าเถ้าแก่คนนี้จะทำให้เสียเวลา เธอจึงพูดเสริมอีกหนึ่งประโยค

“การฟัง! การฟังของฉันดีมากเลย! ตอนนี้ฉันได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นรัวของป้านิสัยไม่ดีคนนั้นด้วย! ถ้าไม่ได้ทำเรื่องไม่ดี หัวใจของเธอก็ควรเต้นอย่างสม่ำเสมอสิ!”

เจี่ยงรุ่ย “...”

ก็ได้!

เขาจะยอมเชื่อสักครั้ง!

ถ้าเด็กน้อยนี่แค่พูดเรื่อยเปื่อย อย่างมากที่สุดเขาก็แค่เสียแรงไล่ตามไปฟรี ๆ

แต่ถ้านี่เป็นเรื่องจริง เด็กที่ถูกลักพาตัวไปอาจมีความหวังที่จะตามตัวกลับมาได้

เขาเตรียมจะวางเด็กน้อยลง พอเห็นแก้มขาวนวลกลมเป็นลูกของฉินอิงอิง เขาก็กัดฟันอุ้มเธอ ก่อนจะเลี้ยวขวาที่ทางข้างหน้า

หลังจากเลี้ยวขวาข้างหน้ามีทางแยกซ้ายขวาอีกสองเส้น เส้นแรกไปยังถนนสายหลักด้านนอก ส่วนอีกเส้นต้องเลี้ยวซ้ายอ้อมไปทางด้านหลังซึ่งเป็นป่าขนาดเล็ก จากนั้นก็ต้องผ่านเขตก่อสร้างอีก

ถ้าคนพวกนั้นต้องการหนี จะต้องเลือกถนนสายหลักอย่างแน่นอน เพราะตอนนี้ใบหน้าของพวกเขายังไม่ถูกเปิดเผย

ถนนสายหลักกว้างขวาง พวกเขาย่อมสะดวกหากต้องการเปลี่ยนรถกลางคันมากกว่า

เจี่ยงรุ่ยใช้ความเร็วในการวิ่งพอ ๆ กับที่เคยใช้ในโรงเรียนมัธยมต้นและมัธยมปลายไปจนถึงทางแยก เขาเตรียมพร้อมที่จะเลี้ยวเข้าถนนสายหลัก

ทว่ามือเล็ก ๆ ของฉินอิงอิงกลับชี้ไปที่ถนนเส้นเล็กทางด้านซ้าย

“เถ้าแก่เจี่ยง พวกเขาไปทางนั้น”

“ฮะ?” เขาไม่เข้าใจ “ถึงทางนั้นจะเหมาะแก่การซ่อนตัว แต่ถ้าต้องโดนล้อมจะหนีได้ยาก สมองพวกเขามีปัญหารึไง?”

ฉินอิงอิงไม่รู้เรื่องพวกนี้ แต่เธอได้ยินเสียงหัวใจที่เต้นเร็วดังขึ้นเรื่อย ๆ

“เถ้าแก่เจี่ยง รีบตามไปสิ!”

เจี่ยงรุ่ยที่เหงื่อออกท่วมนำเด็กน้อยมาไว้ในอ้อมกอดและออกแรงโอบรัดเธอมากขึ้น ผลคือเด็กน้อยดิ้นรนในอกของเขาทันที เหมือนกับแพนด้าที่กำลังลงมาจากต้นไม้ มันดูงุ่มง่ามและน่ารัก พริบตาเดียวฉินอิงอิงก็ตกไปอยู่บนพื้น

“อิงอิงน้อย นี่เธอ…”

ฉินอิงอิงวิ่งหนีอย่างว่องไว แต่ก็ไม่ลืมที่จะเตือนเถ้าแก่เจี่ยง

“เถ้าแก่เจี่ยง เร็วหน่อยสิ ช้ากว่านี้อีก หนูจะไม่ได้ยินแล้วนะ ถึงตอนนั้นพวกเขาคงหนีไปแล้วจริง ๆ!”

นี่เป็นการล่าครั้งแรกในฐานะลูกมนุษย์เลยนะ จะล้มเหลวได้ไง?

ลูกวาฬแปซิฟิกตัวน้อยผู้หยิ่งในศักดิ์ศรีไม่ยอมให้เกิดสถานการณ์นั้นขึ้นหรอก ต่อให้เธอจะแขนหัก ขาสั้นและก็อ้วนเนื้อเยอะ แต่เธอก็วิ่งได้เร็วมาก

เธอหายไปตรงทางเลี้ยวในชั่วพริบตา เจี่ยงรุ่ยที่ยังตะลึงงันก็หัวใจเต้นเร็วขึ้นทันที เส้นเลือดบนหน้าผากเขาปูดโปน

“โอ๊ย แม่ทูนหัวคนนี้นี่!”

เยี่ยนลี่เฉิงขอให้เขาดูแลเด็กนี่เป็นพิเศษ ถ้าหายไปแบบนี้…

เจี่ยงรุ่ยทั้งตกใจทั้งกลัว เขารีบวิ่งออกไปและไล่ตามเธออย่างกับหมาบ้า

ความเร็วของฉินอิงอิงน่าทึ่งมากจริง ๆ ตอนที่วิ่ง แก้มย้วย ๆ บนใบหน้าก็สั่นไม่หยุด

เพราะต้านลมมากเกินไป

ตอนล่าเหยื่อบนบกไม่ได้อิสระเหมือนตอนอยู่ใต้น้ำ ร่างกายที่คล่องตัวและหางอันทรงพลังทำให้วาฬเพชฌฆาตสามารถว่ายในมหาสมุทรได้อย่างรวดเร็ว

แต่เมื่อหางเปลี่ยนเป็นสองขาสั้นของลูกมนุษย์ มันดูไม่ค่อยมีเรี่ยวแรงสักเท่าไหร่

ฉินอิงอิงกัดฟันแล้ววิ่งตรงไปข้างหน้า

เธอระเบิดพลัง เพิ่มความเร็วขึ้น บวกกับไหวพริบในการรู้ทิศทางของรถ เจ้าตัวน้อยจึงมองเห็นรถยนต์สีดำคันเล็ก ๆ ได้อย่างรวดเร็ว

รถยนต์คันเล็กนี้วิ่งไม่เร็วมาก เหมือนไม่กังวลว่าจะมีคนพบเห็นเลยแม่แต่น้อย

คนขับเห็นเด็กน้อยตามมาจากกระจกหลัง ในตอนแรกก็นิ่งไป สักพักก็ดีอกดีใจ

"แม่เจ้า! มีเรื่องดี ๆ แบบนี้ด้วย ได้มาหนึ่งแถมอีกหนึ่งเหรอ?"

ชายร่างกำยำนั่งที่นั่งข้างคนขับมองเห็นเด็กน้อยวิ่งติดสปีดมาทางนี้ผ่านกระจกมองหลังเหมือนกัน

“เด็กคนนั้นหน้าตาโดดเด่นมากเลยนะ!”

คนขับรถขำ “ใช่ จากชุดที่ใส่อยู่ ดูก็รู้ว่าเป็นลูกของคนมีเงินเหมือนกัน!”

“ทำไมถึงมาโผล่ที่นี่ได้ล่ะ?” ชายร่างกำยำขมวดคิ้ว “อย่าเพิ่งจอดรถนะ รอดูก่อน ถ้าผู้ใหญ่ไล่ตามมาด้วยก็ช่างเถอะ ยังไงบนรถเราก็มีอยู่แล้วหนึ่งคน อย่าสร้างปัญหาเพิ่มจะดีกว่า”

ลูกของคนมีเงินผิวขาวมีเนื้อเยอะ แน่นอนว่าเด็กที่หน้าตาดีมากมีราคาสูง แต่เขากลัวต้องเจอกับปัญหา เลยยังลังเลอยู่

ผ่านไปได้ประมาณหนึ่งนาที รถยังคงเคลื่อนไปข้างหน้าด้วยความเร็วคงที่ แต่ความเร็วของเด็กน้อยที่อยู่ข้างหลังกลับลดน้อยลง

ผู้หญิงที่อุ้มเด็กที่หมดสติอยู่เบาะหลังเริ่มทนไม่ไหว “เท่าที่ดูก็ไม่มีผู้ใหญ่เลย เหมือนว่าจะพุ่งเป้ามาหารถคันนี้ของเรานะ!”

คนขับพยักหน้า “จริงด้วย! เด็กคนนั้นวิ่งมาที่รถของพวกเราอย่างเป็นเอาตายตลอดทาง!”

ชายร่างกำยำหรี่ตามอง “ฉันจะลงจากรถไปดูสถานการณ์ พวกนายขับรถไปก่อนเลย แล้วไปเจอกันที่เก่า!”

พอคนขับรถเหยียบเบรก ชายร่างกำยำก็ลงจากรถอย่างรวดเร็ว

ฉินอิงอิงที่วิ่งตามมาหายใจหอบเหนื่อย มือเล็กทั้งสองเท้าอยู่ที่เอวและหอบหายใจรุนแรง

เหนื่อยมากเลย!

ตอนที่เธอเป็นวาฬเพชฌฆาตอ้วน ไม่เคยเหนื่อยขนาดนี้มาก่อน

ความแข็งแกร่งทางกายภาพของมนุษย์นี่ไม่ไหวเลย!

แต่ตอนนี้คนไม่ดีตรงหน้าลงจากรถแล้ว เขายังรอดูสถานการณ์อยู่?

ชายร่างกำยำนั่งยอง ๆ “หนูน้อย เธออายุเท่าไหร่แล้ว?”

ฉินอิงอิงมองไปที่ชายร่างใหญ่ซึ่งมีใบหน้าเข้าข่ายคนไม่ดีด้วยดวงตากลมโตไร้เดียงสา

“สามขวบ… ครึ่ง!”

ชายร่างกำยำเห็นว่าตรงนี้มีแค่เขากับเด็กน้อยสองคน จึงถามอย่างรวดเร็ว

“ชื่อว่าอะไร? ทำไมมาอยู่ที่นี่?”

ฉินอิงอิงชี้รถข้างหน้าที่ขับไกลออกไปเรื่อย ๆ

“ชื่ออิงอิง… บนรถ… ฉัน… ฮืออ… พี่ชาย!”

ฉันตามพี่ชายที่อยู่บนรถ!

เพราะรีบร้อนหายใจมากเกินไปจึงพูดไม่ชัดเจนมาก แต่ชายร่างกำยำก็ฟังรู้เรื่องและพยายามไม่ให้ตัวเองแสดงสีหน้าท่าทางที่ดูดุร้าย

“เอางี้ ฉันพาอิงอิงตามไปดีมั้ย?”

ฉินอิงอิงยื่นแขนออกมา “ก็อุ้มฉันตามไปสิ! ฉันวิ่งไม่ไหวแล้ว!”

ชายร่างกำยำ “...”

นี่มันเรื่องดีที่ฟ้าประทานมาให้จริง ๆ!

ลูกของคนมีเงินวัยสามขวบครึ่งช่างไร้เดียงสาและไม่รู้เท่าทันโลก!

เขาไม่ต้องใช้ของอย่างอมยิ้มมาล่อก็สามารถอุ้มเธอไปได้ง่าย ๆ!

ชายร่างกำยำอุ้มเด็กน้อยด้วยมือข้างเดียวและสาวเท้าเดินเข้าถนนด้านข้างอย่างรวดเร็ว

ฉินอิงอิงส่ายหน้า “ไม่ใช่ ๆ! รถอยู่ทางนั้น!”

“นี่เป็นทางลัด ถ้าไม่เชื่อ อีกเดี๋ยวก็รอดูเองเลย!”

รถไม่อยู่ให้เห็นแล้ว แต่รอเจอในที่ที่นัดกันไว้!

ชายร่างกำยำอุ้มฉินอิงอิงวิ่งไปอย่างบ้าคลั่ง ฉินอิงอิงโบกไม้โบกมือให้เถ้าแก่เจี่ยงที่ตามมาตอนที่ถูกชายร่างกำยำพาเข้าไปในซอยเล็ก

เจี่ยงรุ่ย “...”

พระเจ้าทอดทิ้งเขาชัด ๆ!

วินาทีก่อนเขาเพิ่งรู้จักปากเยี่ยนลี่เฉิงว่าลูกเทวดาคนนี้เป็นลูกสาวที่เป็นทายาทผู้สืบทอดของประธานฉินอี้หานแห่งฉินกรุ๊ป

เจี่ยงรุ่ยหน้ามืด เห็นเพียงดำสนิท เขาหายใจไม่ออกจนเกือบจะสำลักตายแล้ว