ตอนที่ 3 เปิดพินัยกรรม

2 วันผ่านไป ต้นหอมใช้เวลาสองวันอยู่กับสิ่งที่คุณอาพูด เธอทบทวนตัวเองจนจิตใจที่เศร้าโศกตอนนี้เริ่มดีขึ้น ถ้าหากเธอยังคงจมอยู่กับความเศร้า คุณพ่อของเธออาจจะเป็นห่วง...

วันนี้คุณทนายเดินทางมาที่บ้านของต้นหอมอีกครั้ง เพื่อทำการเปิดพินัยกรรม ตามที่คุณมิลอัลได้เขียนและลงนามเอาไว้

บรรยากาศภายในบ้านตอนนี้ก็ไม่ได้มีคนอื่นเลย มีแค่คุณทนายที่กำลังทำหน้าที่ของตัวเอง ต้นหอมลูกสาวเพียงคนเดียวของคุณมิลอัลเจ้าของพินัยกรรมที่กำลังจะเปิดอ่านในอีกไม่กี่วินาทีต่อจากนี้ อัคราฟน้องชายบุญธรรมที่รักพี่ชายยิ่งกว่าชีวิต และลูกน้องของอัคราฟที่ติดตามมาจากอิตาลีด้วยสองคน

ทั้งหมดมารวมตัวกันในห้องนั่งเล่นของบ้าน โดยมีคุณทนายกำลังเปิดพินัยกรรมอ่าน มีเนื้อหาทั้งหมดดังนี้...

“ข้าพเจ้า มิลอัล คาลซิโดนี ขอยกทรัพย์สินทั้งหมดของข้าพเจ้าให้กับ คารีน่า คาลซิโดนี ลูกสาวของข้าพเจ้าและ อัคราฟ คริสโซเพลส น้องชายบุญธรรมของข้าพเจ้าสองคนนี้เท่านั้น โดยแบ่งทรัพย์สินคนละครึ่งดังนี้”

คุณทนายหยุดอ่านรายการแจกแจงทรัพย์สิน เพราะรายการทรัพย์สินทั้งหมดค่อนข้างเยอะมาก จึงหันมาอ่านอีกท่อนหนึ่งแทน

“ทรัพย์สินทั้งหมดก่อนที่ผู้รับจะได้รับตามกฎหมาย โดยมีเงื่อนไขดังนี้ ข้อที่หนึ่ง อัคราฟ คริสโซเพลส และ คารีน่า คาลซิโดนี หรือ ต้นหอมจะต้องแต่งงานและอยู่กินกันฉันสามีภรรยาจนกว่าจะครบสองปีเต็ม นับจากวันที่จดทะเบียนสมรส จึงจะถือว่าข้อกำหนดและเงื่อนไขที่ได้ตั้งไวสำเร็จเสร็จสิ้นลง แต่ถ้าหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไม่ยินยอมแต่งงาน ทรัพย์สินทั้งหมดจะถูกบริจาคเป็นของการกุศลทันที”

เมื่อจบประโยคนี้ของคุณทนาย สีหน้าของต้นหอมเริ่มเปลี่ยนไป จากที่เธอไม่ได้คิดอะไรก่อนมานั่งฟัง แต่สิ่งที่เธอได้ฟังทำให้เธอเลือกที่จะแย้ง ถ้าจะคิดว่าเธอเสียมารยาทเธอก็ยอม

“ทำไมคุณพ่อต้องเขียนพินัยกรรมแบบนี้ขึ้นมาด้วยคะ” เสียงของต้นหอมเอ่ยขึ้นตัดพ้อ เธอไม่เข้าใจเพราะอะไรคุณพ่อถึงแบ่งทรัพย์สินที่มีอยู่เพียงน้อยนิดให้กับผู้ชายที่เธอไม่รู้จักด้วย แถมยังมีเงื่อนไขที่เธอไม่ชอบอีกด้วย

“ผมขออ่านต่อนะครับคุณหนู” คุณทนายทองเอกขออ่านต่อเพราะรายละเอียดทั้งหมดยังไม่จบแค่นี้

“เชิญครับคุณทนาย” คุณอาหนุ่มนั่งหลังพิงพนักโซฟาด้วยท่าทางสบายๆเอ่ยขึ้นพร้อมกับผายมือเชิญคุณทนายอ่านต่อให้จบ

“ถ้าหากบุคคลใดคิดว่าระยะเวลาเงื่อนไขในหนังสือพินัยกรรมฉบับนี้สองปีนานเกินไป ข้าพเจ้าจึงได้เขียนเงื่อนไขข้อที่สองขึ้นเพื่อเป็นทางเลือก”

“อะไรคะคุณทนาย”

“ถ้าหาก อัคราฟ คริสโซเพลส ทำให้ คารีน่า คาลซิโดนี สามารถมีบุตรหรือเลือดเนื้อเชื้อไขเกิดขึ้นมาบนโลกได้ ก็จะถือว่าเงื่อนไขทุกข้อได้สำเร็จจบลงทันที”

“นี่มันอะไรกันคะ! ทำไมคุณพ่อถึงเขียนอะไรแบบนี้” ต้นหอมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เธอไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคุณพ่อของเธอจะอยากให้เธอมีคนดูแลมากขนาดนี้ ในเมื่อเธอเองก็โตแล้วสามารถใช้ชีวิตด้วยตัวเองได้แล้ว

“คุณหนูครับ นายท่านรักคุณหนูมากนะครับ นายท่านอยากให้คุณหนูมีคนดูแลที่ไว้ใจได้” เสียงคุณทนายเอ่ยบอก ส่วนคุณอาหนุ่มเขานั่งมองมาที่ใบหน้าจิ้มลิ้มของหญิงสาวด้วยสายตาที่คาดเดาไม่ได้ ไม่มีใครรู้ว่าดวงตาดุสีฟ้าที่กำลังมองมาที่เธออยู่นั้น เขากำลังคิดอะไรอยู่

“คุณพ่อเขียนอะไรอีกมั้ยคะ”

“มีจดหมายถึงคุณหนูด้วยครับ”

“คุณทนายอ่านเลยครับ” เป็นเสียงของคุณอาหนุ่มเพราะเขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าพี่ชายบุญธรรมของเขาเขียนอะไรถึงลูกสาว คุณทนายจึงหยิบจดหมายฉบับนั้นขึ้นมาแล้วเริ่มอ่าน

“หนูหอมลูกรัก พินัยกรรมฉบับนี้ที่พ่อเขียนขึ้นมา พ่อแค่อยากให้ลูกสาวของพ่อมีคนดูแล ทั้งปัจจุบันและอนาคต พ่อหวังว่าลูกจะไม่โกรธพ่อ พ่ออยากให้หอมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมด สุดท้ายนี้...วันที่หอมได้อ่านจดหมายฉบับนี้ พ่อคงไม่ได้อยู่กับหอมแล้ว พ่อขอให้หอมมีความสุขในทุกๆวัน...จากพ่อ” ด้านล่างของจดหมายมีลงนามบันทึกชื่อไว้เรียบร้อย

“หมดแล้วเหรอคะ”

“หมดแล้วครับ”

“คุณอา...ยอมเหรอคะ” ต้นหอมหันมาถามคุณอาหนุ่มที่นั่งทำหน้าเฉยๆ ไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“อายอม...” เขาตอบคำถามแค่เพียงสั้นๆเท่านั้น แต่ก็ได้ใจความทั้งหมด

“ทำไมถึงยอมคะ”

“เพราะมันเป็นหน้าที่ของอา” เธอไม่อยากให้การแต่งงานในชีวิตของเธอเกิดขึ้นเพราะหน้าที่ เธอยังคงเชื่อมั่นและศรัทธาในความรักอยู่ การแต่งงานถ้าปราศจากความรักสำหรับเธอมันคงไม่มีความหมาย

“แต่หอมไม่ยอมค่ะ หอมไม่แต่ง หอมกับคุณอาไม่เคยรู้จักกันมาก่อนจะแต่งงานกันได้ยังไงคะ” เธอไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยรู้จักเขามาก่อน อยู่ๆจะให้เธอแต่งงานกับผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้ได้ยังไง

“อารู้จักหนูหอมตั้งแต่หนูหอมตัวเล็กๆ” คุณอาหนุ่มตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เขารู้ว่าวันนี้ยังไงก็จะต้องมาถึง เพราะชีวิตของเขามีไว้ให้ตระกูลคาลซิโดนีมาตลอด ด้วยคำสัญญาลูกผู้ชายเมื่อสิบกว่าปีก่อน แล้วเขาก็ยังคงรักษาสัญญานี้ไว้เป็นอย่างดี สัญญาการหมั้นหมายระหว่างเขากับเธอ

“แต่หอมไม่รู้จักคุณอา!” ยังไงเธอก็ไม่มีวันยอมแต่งงานกับผู้ชายที่เธอไม่รู้จักเด็ดขาด

“ถ้าหนูหอมไม่ยอมแต่ง ทรัพย์สินทั้งหมดจะตกเป็นของการกุศลทันทีนะ คิดให้ดีก่อน” หญิงสาวไม่รู้ด้วยซ้ำว่าคุณพ่อของเธอมีอะไรที่เป็นทรัพย์สินบ้าง เธอรู้แค่ว่าครอบครัวของเธอไม่ได้ลำบากเพราะมีเงินเก่ากินเท่านั้น แต่สิ่งที่เธอรู้มามันผิด...

“แค่บ้านหลังเดียว เดี๋ยวหอมทำงานเก็บเงินซื้อเอาใหม่ก็ได้” เธอเห็นแค่ไหนก็คิดว่าคงมีแค่นั้น สิ่งที่เธอเห็นมีบ้านและรถยนต์สองคันเท่านั้น

ชีวิตของเธอไม่ได้หรูหราแต่ก็อยู่อย่างสบาย อยากได้อะไรเธอก็ได้ ไม่เคยลำบากตั้งแต่เล็กจนโต ซึ่งเธอไม่เคยระแคะระคายเลยว่า คุณพ่อของเธอที่ไม่ได้ทำงานแต่กลับมีเงินจากไหนมาให้เธอจับจ่ายใช้สอยได้อย่างสบาย

“คุณทนายครับ ผมขอเอกสาร ฉบับที่ระบุแจกแจงทรัพย์สินหน่อยครับ” คุณทนายยื่นเอกสารฉบับนั้นให้กับอัคราฟ จากนั้นเขาจึงยื่นต่อให้หลานสาว ใบหน้าของเธอยังคงมองเขาด้วยสายตาไม่พอใจอยู่

“อ่านครับ หนูหอม คุณทนายคงอ่านให้ฟังไม่หมดภายในวันนี้ หนูหอมเอาไปอ่านเอาเองแล้วกันนะ” ต้นหอมรับเอาเอกสารใบนั้นมาถือไว้ เธอกวาดสายตามองลงไปในเอกสารคร่าวๆ

“นี่มันอะไรกันคะ คุณพ่อของหอมไม่ได้ทำงาน ธุรกิจก็ไม่มี แต่ทำไมทรัพย์สินกับเงินสดในบัญชีถึงได้มากมายขนาดนี้คะ” สิ่งที่เธอเห็นในเอกสารคร่าวๆทำให้เธอตั้งคำถาม โดยมองหน้าคุณอาหนุ่มที มองหน้าคุณทนายที เพราะสิ่งที่เธอรู้มากับทรัพย์สินทั้งหมดในเอกสารมันสวนทางกัน

“ตกลงหนูหอมจะยอมแต่งงานกับอามั้ย” คุณอาหนุ่มยังไม่ยอมตอบคำถามนี้ตราบใดที่เธอยังไม่ยอมรับเงื่อนไข ส่วนตัวของเขาอยากให้เธอค่อยๆรู้ทีละเรื่องเพราะสิ่งที่เธอต้องรู้เธออาจจะรับมันไม่ได้ก็ได้

“หอมยอมแต่งก็ได้ค่ะ แต่ยังไงหอมก็ไม่มีทางยอมมีลูกกับคุณอาเด็ดขาด แค่สองปี แบ่งทรัพย์สินคนละครึ่งจากนั้นก็ทางใครทางมัน” ต้นหอมคิดในใจว่าเธอจะยอมแต่งงานแค่ในนามเท่านั้น

คำตอบของเธอทำให้ใบหน้าของทุกคนกลับมีรอยยิ้มขึ้นมาเพราะนี่แหละคือสิ่งที่คุณพ่อของเธอและทุกคนต้องการ

ซึ่งหลังจากนี้จะเป็นหน้าที่ของอัคราฟเอง ที่ต้องเป็นฝ่ายทำให้เธอรักและยอมอยู่กับเขาให้ได้ เพื่อให้เขาได้ดูแลเธอตลอดไป

ทั้งหมดนี้มันคือความหวังดีของทุกคนที่มีต่อเธอ ไม่ได้มีผลประโยชน์แอบแฝง เพียงแต่สิ่งที่เขาต้องทำไปทั้งหมดก็เพื่อตอบแทนบุญคุณของมิลอัลคุณพ่อของเธอเท่านั้น

เนื้อความในพินัยกรรมเห็นได้ชัดว่า มิลอัล คุณพ่อของต้นหอม ไม่ได้คิดจะผูกมัดด้วยเงื่อนไขนี้ไปตลอดชีวิต แต่ท่านแค่อยากให้ทั้งสองได้ใช้เวลาสองปีอยู่ด้วยกันในฐานะสามีภรรยา มีเอกสารสมรสถูกต้องตามกฎหมาย เพื่อศึกษาดูใจกันก่อน เมื่อครบกำหนดสองปี ก็สุดแล้วแต่คนสองคนจะตัดสินใจ

ส่วนเรื่องทรัพย์สินที่แบ่งให้คนละครึ่งนั้น บ่งบอกว่ามิลอัลก็รักน้องชายคนนี้ไม่ได้แตกต่างไปจากลูกชายเลยสักนิด สิ่งที่ผ่านมาอัคราฟย่อมรู้ดีว่ามิลอัลเป็นคนยังไง แล้วอย่างนี้เขาจะปฏิเสธการดูแลสิ่งที่พี่ชายรัก ที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งชีวิตบนโลกได้อย่างไร