“ถ้านายคิดจะจริงจังกับใครสักคนจริงๆ อย่างน้อยๆ นายต้องมีความมั่นคงให้เธอเห็น”

ม่อนกระตุกยิ้ม มีเสียงเหมือนเขาหัวเราะหรือเยาะดังลอดลำคอออกมา

“คุณไม่น่ามาพูดแบบนี้หลังจากยอมให้ผมกอดนะเพลิน แล้วไอ้ข้ออ้างที่ว่าผมเด็กน่ะ พิสูจน์แล้วไม่ใช่เหรอว่าผมไม่เด็ก” สุ้มเสียงนั้นหยันเต็มที่ แววตาที่เคยอ่อนโยนเย็นชาจนฉันใจกระตุก

“แค่บอกว่าผมมันแค่เด็กฝึกงาน ไม่มีบ้าน ไม่มีรถ ไม่มีเงินถุงเงินถังผมก็เข้าใจ”

***********

“ผ่านมาห้าปี มีประสบการณ์เพิ่มเติมแค่ไหนครับ”

“นาย?”

“ที่ถาม ผมจะได้จัดการถูกว่า เราจะเริ่มกันแบบซอฟต์ๆ นุ่มนวลตามสไตล์สาวเวอร์จินหรือเอาแบบแอดวานซ์ฮาร์ดคอกันไปเลย”

“...”

“อ้อ ผมลืมไป จะเวอร์จินได้ไงในเมื่อผมเป็นคนเอามันไปจากคุณเอง งั้นสรุป เอาแบบแอดวานซ์นะครับ”