ใจสาวเต้นระรัวด้วยความหวาดกลัวระคนตื่นเต้น ไม่นะ! อย่าเพิ่งทำอะไร เธอยังไม่พร้อม เพิ่งกินข้าวอิ่มๆ ยังจุกอยู่เลย รออาหารย่อยก่อน!

“ขอบคุณนะครับสำหรับมื้อเช้า ผมมารบกวนซินนี่นานแล้ว คงต้องกลับเสียที…ไปก่อนนะครับ”

เอ็ดเวิร์ดบอกกล่าวเจ้าของบ้าน ก่อนจะหันหลังจากไปเงียบๆ ทิ้งให้คนที่นึกว่าจะมีอะไรตื่นเต้น ยืนหน้าเง้าด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจ

‘แค่เนี้ย! พูดแค่เนี้ย’

ซีลีนาคิดอย่างหงุดหงิด เขาไม่คิดจะโรแมนติกสักนิดให้เธอรู้สึกดีกว่านี้เลยหรือไง พูดอะไรหวานๆ น่ะเป็นมั้ย ตาบ้าเอ๊ย! ใจร้ายชะมัด มานอนกอดเขาทั้งคืน แล้วก็ไปง่ายๆ อย่างนี้นี่นะ

ขณะที่หญิงสาวเอาแต่ค่อนขอดเขาในใจ ฝ่ายคนใจร้ายก็มิได้สบายใจแม้แต่น้อย เขาอยากทำอะไรให้น่าประทับใจกว่านี้ มากกว่าที่จะเดินจากมาทื่อๆ

เมื่อก่อนเขาอาจไม่ได้สนใจว่าผู้หญิงคนไหนจะรู้สึกยังไง แต่สำหรับซีลีนาระหว่างเขาและเธอ อาจจะอยู่ในสถานะเป็นเพื่อนกันได้ เขาควรจะทำอะไรให้เหมาะกับเธอในสถานะนั้น หรือเปล่า ว่าแต่เขาควรทำเช่นไร

เอาเถอะ อย่างน้อยเมื่อจากกันไป จะได้ไม่มีความรู้สึกแย่ต่อกัน เพราะถึงอย่างไรระหว่างเขาและเธอ คงเป็นเรื่องสนุกต่อกันไม่ได้อีกแล้ว หญิงสาวไม่เหมาะที่จะเป็นคู่ควงของเขา

เดาได้ไม่ยากจากคำพูดเมื่อวานของเธอ ที่พยายามจะผูกมัด เอ็ดเวิร์ดไตร่ตรองอย่างดีแล้วว่า ไม่ควรสร้างปัญหาให้กับตัวเอง

เขาควรถอยห่างออกมาจากเธอ ก่อนที่อะไรจะลึกล้ำกันไปมากกว่านี้ ทางใจอาจไม่มี แต่ทางกายนี่สิ ห้ามลำบากนัก ยามเมื่อเขาได้ใกล้เธอผู้มีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามอันร้ายกาจเช่นนี้

ร่างแกร่งที่เดินกลับมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ทำให้ดวงตาเรียวโฉบเฉี่ยวเบิกโตขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อ แต่ก่อนที่จะได้คิดอะไร คนตัวใหญ่ก็ดึงเธอเข้าไปไว้ในอ้อมแขนเสียก่อน

“ผมขอโทษนะ ที่เอาเปรียบซินนี่”

“ช่างเถอะค่ะ ซินนี่ดีใจที่เป็นคุณ” แขนเรียวเล็กกอดตอบเขาอย่างแนบแน่น ใจมันหวิวๆ เจียนจะขาด ยามเขาจะจากไป จะชั่วคราวหรือถาวรก็ไม่อาจคาดเดาได้ แต่ครั้นเขากลับมา และให้เธอได้อยู่ในอ้อมแขนอีกครั้ง มันอบอุ่นจนบรรยายไม่ถูกเลย

“ผมไปก่อนนะ” เอ็ดเวิร์ดว่าให้ขณะที่ยังไม่ได้คลายอ้อมแขน

“คุณไม่อาบน้ำก่อนหรือคะ ยังไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ” ซีลีนาว่าตามความจริง ไม่ได้คิดจะดึงรั้งเขาไว้ แต่ถ้าเขาอยู่ต่อได้ ก็ดี!

“หือ ชวนผมอาบน้ำเหรอ” ใบหน้าคมผละออกมาจากไหล่บาง เพื่อเพ่งมองใบหน้าสวยเปรี้ยวที่เริ่มแดงระเรื่อขึ้นทันที