“เฮ้อ... นี่ฉันเอามาทำเมียหรือเอามาทำลูกวะ ฉันไม่คิดว่าเธอจะเด็กขนาดนี้”

เสียงบ่นงึมงำของคนหน้าบึ้งทำให้เด็กที่ว่าต้องปรายตามองในอาการค้อน วงหน้าสวยเชิด คอตั้ง แม้จะก้มลงมองโทรศัพท์มือถืออีกครั้ง ท่าทางคอแข็งก็ยังมีให้เห็นชัดเจน

“ไม่รู้เหรอ คนเป็นเมีย มีหน้าที่อะไร ไม่ใช่เอาแต่เล่นเกม เลี้ยงกบ! เลี้ยงทำไม กินก็ไม่ได้ ขายก็ไม่ได้อีก”

“น้าก็น่าจะหัดเล่นบ้างนะคะ เผื่อจะเข้าใจสัจธรรมที่ว่า น้าควบคุมกำหนดเรื่องทุกอย่างในโลกนี้ไม่ได้ ฉันเป็นเมียก็จริง แต่ไม่ใช่เมียทาสที่ต้องคอยทำตามคำพูดของผัวเจ้าอำนาจ”

ผัวเจ้าอำนาจตาขุ่นขวาง เดินปรี่เข้าหา กระตุกโทรศัพท์เครื่องเล็กจากมือบาง เท่านั้นไม่พอ ยังเหวี่ยงมันลอยข้ามไหล่กว้าง ผ่านระเบียงบ้าน ทิ้งตัวดิ่งทะลุทะลวงผ่านพุ่มไม้ประดับลงไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนพื้นดินผืนหญ้าจุดไหนสักที่

เด็ก! ตาลุกวาว ฉุนกึกจนแน่นอก

เขาอวดเบ่ง วางอำนาจกับเธออีกแล้ว!

มือที่เงื้อจะทุบยังไม่ทันได้สัมผัสร่างกายบึกบึนนั่นสักนิด ร่างอรชรบอบบางก็ถูกตวัดรวบรัด พันธนาการแน่นหนึบของลำแขนใหญ่ ก่อนที่ทั้งเนื้อทั้งตัวจะถูกกดลงกับโซฟาไม้ตัวใหญ่ที่เธอนั่งอยู่ก่อนหน้า

“งั้นเธอก็เข้าใจสัจธรรมผัวเมียชัดเต็มสมองแล้วสิ ว่าห้ามฉันใช้สิทธิ์ของผัวไม่ได้เช่นกัน!”

จะดื้อแพ่ง แก่น เซี้ยว ยังไงเขาพอทน แต่ไอ้ที่เธอพ่นคำว่า ‘น้า’ ออกมาอย่างยียวนนี่ เขาทนไม่ได้!

“ปล่อยนะ คนแก่บ้าอำนาจ ตัณหากลับ”

“ถ้าด่าตัณหาจัดนี่จะปลื้มมากกว่าเพราะมันเป็นความจริง ฉันไม่ปฏิเสธ อีกอย่าง...” เขาใช้แรงที่มีมากกว่ารัดลำตัวนุ่มแน่น จับสองมือเล็กๆ ที่ช่างพยายามผลักและทุบตีเขาเอาไว้อย่างไม่ต้องใช้ความสามารถพิเศษเลยสักนิด ตาคมส่องแสงระยับยียวน คิ้วเข้มเลิกสูงอย่างยั่วอารมณ์

“ฉันเป็นผัวเธอ ไม่ได้เป็นญาติข้างไหน อย่ามาเรียกฉันว่า ‘น้า’ ต้องเรียก ‘ผัวคะ ผัวขา’ มันถึงจะถูก การที่ฉันอายุสามสิบหกพกประสบการณ์ชีวิตมาเต็มเปี่ยม เขาไม่เรียกว่าแก่หรอก เขาเรียกสร้างสมประสบการณ์อย่างมีคุณภาพ ถึงจะหล่อไม่มาก มารยาทไม่งาม แต่ความอร่อยเด็ดดวงถึงใจ รึเธอว่าไม่จริง”

“หลงตัวเองที่สุด!”