ตงเปียนใช้มือที่เต็มไปด้วยเลือดขูดไปตามพื้นตะเกียกตะกายเพื่อเข้าใกล้ร่างสตรีที่เขาไว้วางใจที่สุด ดวงตาของเขาแดงก่ำเอ่อล้นไปด้วยน้ำตาแกฃห่งความเสียใจ

“ทำไมนะรึ ? เพราะแกมันเป็นตัวขัดขวางทางเจริญของฉันไง ! อยู่ไปก็รังแต่จะเป็นภาระ ขูดรีดไถเงินที่ฉันกับลูกเป็นคนหา แกมันอยู่ไปก็เปล่าประโยชน์ ฉันจึงช่วยสงเคราะห์แกให้ได้ไปพบพ่อแก่ให้เร็วขึ้นอย่างไรละ ฮึ ฮึ”

“ท่านแม่”

ตงเปียนกระอักเลือดออกมาอีกละรอก เจ็บปวดตรงหัวใจแม้ว่าไม่ได้ถูกยิงด้วยปืน แต่มันถูกทิ่มแทงด้วยการทรยศหักหลัง เขาแม่เลี้ยงเหมือนกับแม่แท้ ๆ รวมถึงรักลูกชายของหล่อน เหมือนกับพี่ชายแท้ ๆ จึงไม่เคยคิดเลยว่าจะถูกลอบฆ่าเช่นนี้

“ไม่ต้องเรียกฉันว่าแม่ ! เพราะฉันมีลูกชายเพียงแค่คนเดียว !”

เหมยหลิงตวาดลั่น จากนั้นก็ยิ้มเย็นพลางย่อตัวลงเพื่อเอ่ยบางสิ่งบางอย่างให้เธอกับลูกเลี้ยงให้ได้ยินเพียงแค่สองคน “อ่อ อีกเรื่องที่ฉันจะบอกแกให้ฟังเอาไว้ เมื่อไปพบพ่อแกในนรก หรือบนสวรรค์ก็ตาม ฝากบอกท่านด้วยว่า ขอบใจมากที่สร้างทุก ๆ สิ่ง ทุก ๆ อย่างไว้ให้ฉันกับลูก ฉันจึงตอบแทนด้วยการให้ยาบำรุงสลายหัวใจให้ท่านกินทุก ๆ วัน จนในที่สุดหัวใจท่านก็หยุดเต้น ฮึ ฮึ”

เมื่อพูดจบสตรีในชุดสีดำก็ลุกขึ้น แล้วพยักหน้าให้เจ้าร่างยักษ์จัดการต่อ จากนั้นเธอก็ก้าวข้ามร่างที่เต็มไปด้วยเลือดของลูกเลี้ยงไปขึ้นรถราวกับว่าเขาเป็นเพียงท่อนไม้ตายซากท่อนหนึ่ง

ตงเปียนได้แต่ปิดตาลง ปล่อยให้น้ำตาไหลรวยรินออกมาเงียบ ๆ ตั้งแต่เล็กจนโตเขาเอาแต่ใจตนเอง ไม่เคยได้ใกล้ชิดหรือดูแลบิดาเลย จึงไม่รู้ว่าท่านต้องทนทุกข์ทรมานมากแค่ไหนจากการถูกลอบวางยา และไม่เคยสงสัยกับท่าทีที่ดูแลเอาใส่ใจบิดาตนของแม่เลี้ยงเลยแม้แต่น้อย

เมื่อรถยุโรปของผู้ว่าจ้างหายลับตาไปแล้ว หัวหน้าร่างยักษ์จึงตะโกนสั่งลูกน้องว่า

“เอามันลงหลุม!”

“แต่มันยังไม่ตายนะลูกพี่ ยิงให้มันตายก่อนไหม?”

“มึงจะยิงปืนโป้งป้างให้ตำรวจแห่กันมารึไงวะ? ไอ้โง่ ไอ้นี่มันจะตายห่าอยู่แล้ว เอามันลงหลุมเงียบ ๆ เร็วเข้า ! พวกเราจะได้กลับบ้านกันสักที”

“ครับ ๆ ลูกพี่”

พวกมันรีบเร่งลากร่างอ่อนปวกเปียก แต่ยังหายใจรวยรินของทายาทเศรษฐี ไปยังหลุม ส่วนอีกคนก็พยายามงัดฝาโลงศพให้เปิดออก

เคร้ง !

ครืนนนนนนนนนนนนนนนนนนน เปรี้ยง !

ทันทีที่ฝาโลงเปิดออกท้องฟ้าที่เคยสงบกับแปรปรวนขึ้นขึ้นอย่างประหลาด พร้อมกับส่งเสียงร้องคำรามราวกับว่าไม่พอใจกับบางสิ่งบางอย่าง

“เฮ้ย ! อยู่ ๆ ทำไมฝนจะตกว่ะ เอาเร่งมือเข้า เอามันลงโลงแล้วรีบเอาดินกลบสะ ฉันจะไปรอบนรถ”

เจ้าร่างยักษ์ตะโกนสั่งลูกน้องแข่งกับเสียงลมเสียงฟ้าที่โหมกระหน่ำรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ จากนั้นก็รีบวิ่งขึ้นไปบนรถตู้

เมื่อเห็นหัวหน้าวิ่งหนีขึ้นรถไปแล้ว พวกมันจึงรีบโยนร่างตงเปียนเข้าไปในโลงนั้น โดยไม่สนใจว่าเบื้องนั้นจะเป็นศพผู้ใด จากนั้นก็รีบปิดฝาโลงแล้วกลบดินอย่างร้อนรน เมื่อเห็นว่ามากพอแล้วพวกมันจึงแข่งกันวิ่งไปขึ้นรถตู้

ลมหายใจที่มีอยู่อันน้อยนิดของตงเปียน แทบจะหมดลงทันทีที่เขาถูกถูกโยนลงไปในโลงอันมืดมิด เขารู้สึกราวกับว่าถูกหลุมอวกาศดูดเข้าไป เหมือนร่างกายตกจากที่สูงอย่างแรงและเร็ว แต่ไม่มีจุดสิ้นสุดเสียที จนเขาเริ่มสงสัยว่า หลุมที่พวกมันขุดจะลึกเสียขนาดไหน หรือเขาเป็นเพียงวิญญาณที่ออกจากร่างแล้ว

และเมื่อเขาพยายามลืมตาขึ้น ก็เกิดแสงสว่างเจิดจ้าทั่วทุกทิศทาง แรงดึงดูดยิ่งมากขึ้นกว่าเดิมจนหัวใจเขาสั่นสะท้าน จนไม่อาจจะกลั้นเสียงร้องได้อีกต่อไป

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก ช่วยด้วยยยยยยยยยยยยย”

...........................................................................................

-------> กติกาอ่านฟิน ๆ จนจบเรื่อง <--------

1. หลังการอัพเดท 1- 24 ชม. ไรท์ จะเปิดให้อ่านฟรี

(ซึ่งอาจจะเป็น 1 ชม. แล้วติดเหรียญทันที หรือปล่อยไว้สัก 24 ชม. ค่อยมาติดเหรียญ ขึ้นอยู่กับอารมณ์ติส ๆ ของไรท์ 5555++++ ดังนั้น ไม่อยากพลาดอ่านฟรี กดไลค์ กดติดตาม เก็บเข้าชั้นหนังสือไว้นะคะ)

2. ไรท์เขียนสด แล้วลงให้อ่านรายตอนทันที ดังนั้น เนื้อหาในนี้จะสดใหม่ ไม่มีการพิสูจน์อักษร หรือขัดเกลาใด ๆ ทั้งสิ้น (โปรดเข้าใจนะคะ)

3. ระหว่างที่ E-Book ยังไม่ออก ไรท์จะติดเหรียญเบา ๆ เป็นค่าน้ำชา 55555++++ ดังนั้น ใครตามมาอ่านทีหลังยังสามารถตามเก็บจนจบเรื่องได้

4. เมื่อ E-Book วางจำหน่ายแล้ว ไรท์จะอัพราคาเหรียญทุกตอนให้ใกล้เคียงกับราคา E-Book ซึ่งงจะติดเหรียญแบบมหาโหดมาก (ไรท์เตือนแล้วนะ 555555+++++)

ดังนั้น ไม่อยากพลาด "ของดี ของฟรี ของถูก" ***กดติดตาม เก็บเข้าชั้นหนังสือไว้นร่า***

***สำหรับใครทีชอบงานละเอียด งานสวย มีการจัดแต่งและพิสูจน์อักษรเรียบร้อย รอสอย E-Book นะคะ***

^___________^

รักคนอ่านทุกท่านค่ะ ขอขอบพระคุณสำหรับกำลังใจที่ให้กันเสมอมาค่ะ