ว“ไม่ ! ปล่อยนะ ! โอ๊ย !”
มาเรียร้องสุดเสียงทั้งตกใจทั้งเจ็บ เมื่อถูกเหวี่ยงเข้าที่เบาะด้านหลังรถลีมูซีน แม้เบาะหนังจะนุ่มและกว้างราวกับโซฟาหลักแสน แต่แรงที่เหวี่ยงเธอมากเกิดพอให้เกิดการตกกระทบกับเบาะอย่างรุนแรง

“เธอมันเด็กไร้เดียงสา จะวิ่งหนี แต่ดันวิ่งโร่ไปติดกับ”

“เหอะ ! ถ้านายไม่เล่นสกปรกใช้วิธีบ้า ๆ แบบนี้ ก็อย่าหวังว่าจะจับฉันได้ !”
ปากเล็ก ๆ เถียงเขาทันควัน ตาโตดำขลับจ้องชายหนุ่มอย่างไม่สะทกสะท้าน

ปัง !

คนที่ถูกด่าว่า “เล่นสกปรก” กระแทกประตูรถปิดดังปัง ! มาเรียรีบกระถดกายหนีร่างยักษ์ที่โถมเข้ามาบนเบาะ แต่ก็ช้ากว่ามือแกร่งที่แข็งราวกับคีมเหล็ก เขาบีบคางเล็ก ๆ ที่คอยแต่เชิดใส่เขา ริมฝีปากที่ขยับด่าเขาเมื่อครู่ยู่เข้าหากันจนไม่สามารถต่อล้อต่อเถียงกับเขาได้อีก !

“เธอนี่มัน”
เขาเว้นจังหวะการพูด จ้องลึกเข้าไปในดวงตาดำขลับที่แทบจะลุกเป็นไฟด้วยความโกรธ
“โง่แล้วยังอวดเก่ง !”


“อื้ออออออออออ อี้ออี๊”
มาเรียได้แค่ส่งเสียงอู้อี้ด่าเขากลับ เขากดมือทั้งสองข้างของหล่อนที่ถูกใส่กุญแจข้อมือไว้กับเบาะ ท่อนขากำยำกางคร่อมเธอไว้ทั้งร่าง

“อวดเก่งแล้วยังฤทธิ์เยอะ ! ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะ มาเฟียระดับเจ้าพ่ออย่างฉันอย่างว่าแต่ตำรวจเลย แม้แต่คนในสถานทูตฉันก็รู้จัก !”

มาเรียรวบรวมแรงฮึดเป็นครั้งสุดท้าย สะบัดหน้าให้หลุดออกจากอุ้งมือแกร่งในขณะที่เขาพร่ำพรรณนา

อร้ากกกกกกกกกกกกกกก ! ! !
มาร์คร้องลั่นรถ สะบัดมือเร้า ๆ เพราะความเจ็บที่ถูกฟันคมๆ ของสาวน้อยฝังเข้าเนื้อ


“สมหน้า ! เก่งแต่รังแกผู้หญิง ! ต่อให้นายจับฉันกลับไปกี่พันครั้ง ตราบที่ฉันมีลมหายใจฉันก็จะหนีออกมาให้ได้ทุกครั้ง !”
มาเรียตะโกนใส่หน้าเขาด้วยความโมโห ตาโตลุกวาวแดงกล่ำด้วยน้ำตา


เสียงเรียกร้องความเป็นอิสระจากเขา มันดังทิ่มแทงทะลุดวงใจเจ้าพ่อมาเฟียครั้งแล้วครั้งเล่า เขาเป็นถึงมาเฟียระดับมหาอำนาจ เขาสามารถสั่งให้ผู้หญิงมานอนกับเขาได้เป็นร้อย ๆ คน แต่ทำไมเขาต้องวิ่งไล่ตามหล่อนไม่ลดละ


ผู้หญิงที่คอยแต่จะวิ่งหนีเขา
ผู้หญิงที่เอาแต่ด่าเขา
ผู้หญิงที่เขาทำดีด้วย แต่หล่อนกลับไม่เห็นคุณค่า !


“ท่านครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ?”
บอร์ดี้การ์ดผิวหมึกที่นั่งข้างคนขับ เปิดช่องหน้าต่างเข้ามาถามเพราะเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของผู้เป็นนายเมื่อครู่


“ไม่มีอะไร บอกคนขับออกรถ กลับบ้าน แล้วระหว่างนี้ห้ามรบกวนฉัน”
ชายหนุ่มผู้แปรเปลี่ยนความโกรธเป็นความเย็นชา ดวงตาของบุรุษหนุ่มผู้หนึ่งแปรเปลี่ยนเป็นแววตาปิศาจร้ายที่พร้อมจะขย้ำเหยื่อ

“ฉัน จะ สั่ง สอน คน !”


สิ้นคำสั่งบอร์ดี้การ์ดผิวหมึกก็ปิดช่องหน้าต่างดังฉึบ ! ราวกับว่าเป็นเสียงลั่นระฆังให้ปีศาจร้ายลงมือสังหารเหยื่อ

ม้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

แคว่กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

มือแกร่งกระซากชุดเดรสบางเบาที่เขาอวดอ้างหนักหนาว่าราคาหลายหมื่นขาดออกอย่างไม่ใยดี ร่างบางเด้งติดมือตามแรงทึ้งเสื้อ

แคว่กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ทันทีที่ผ้าเนื้อดีขาดออกราวกับผ้าขี้ริ้วผืนหนึ่ง ทรวงอกสีน้ำผึ้งชูตระหง่านปรากฏแก่สายตา

“คนบ้า ! ฉีกเสื้อฉันทำไมไอ้บ้า !”


“ฉันบอกแล้วไง ! ถ้าซื้อให้ใส่แล้วไม่ชอบ ก็ไม่ต้องใส่ !”
เขาตวาดดุดัน ความโกรธ ความน้อยใจมันผสมปนเปให้อื้ออึงในอก ในเมื่อเอาใจดี ๆ แล้วหล่อนไม่ชอบ เขาก็จะทำตามใจตนบ้าง


“อื้อออออออออออออ ไม่ !”
มาเรียร้องออกมา เมื่อถูกมือหนาของชายหนุ่มบีบเคล้นเต้าอวบๆ อย่างรุนแรง พร้อมกับปากร้อนระอุประกบลงที่ยอดปทุมถัน

จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

“อื้ออออออออออออออออ ยะ อย่า”

สาวน้อยร้องออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อลิ้นร้อนร้ายกาจโรมรันหัวนมในอุ้มปากร้อนฉ่าด้วยความดิบเถื่อนยิ่งกว่าทุกครั้ง

“เธอ คือ ทาส ฉัน ! ร่าง กาย ของ เธอ คือ ของ ฉัน !”
เสียงเข้มประกาศชัดแนบอกอิ่ม ให้มันดังเข้าไปถึงใจคนฟัง เพื่อที่ว่าหล่อนจะไม่หนีเขาไปอีกว