อ๋องไร้ใจ คือคำเรียกขานของเขา ... ในตอนที่ยังไม่ได้พานพบกันนาง ฤดูสารทในตอนนั้นนางเป็นเพียงดรุณีไร้เดียงสาที่พลัดหลงเข้าไปในอุทยานบุปผาและเจอกับเขา เพียงพลั้งสบตากันหนึ่งครั้ง วาสนากลับได้เชื่อมผูกกันอย่างน่าอัศจรรย์ นางกลายเป็นคู่หมายหมั้นของเขา เป็นยอดพธูเคียงใจอ๋องเพียงหนึ่งเดียว หากแต่สวรรค์กลับรังแกกลั่นแกล้ง เพราะพอผ่านพ้นคืนเข้าหอไปแค่คืนเดียว เขาก็ลืมสิ้นทุกสิ่ง ลืมแม้กระทั่งว่าเขาเคยรักนางมากเท่าใด ที่คงเหลือไว้ให้ก็คงมีแต่สายตาอันเย็นชา ... และบุตรตัวน้อยในครรภ์ของนางก็เท่านั้น

*เล่มเดียวจบ* สามปีก่อนเพื่อปกป้องประวัติศาสตร์อันยาวนานของขุนศึกสกุลอวี้ บุตรสาวคนโตจากบ้านสายหลัก ‘อวี้หลิวเหนียน’ จึงได้จับกระบี่ออกนำทัพแทนบิดาที่พลาดท่าในสนามรบ สามปีต่อมาชายแดนบูรพาสงบสุข แม่ทัพหญิงผู้เกรียงไกรถูกเรียกตัวกลับเมืองหลวงเพื่อรับพระราชทานสมรสกับซิ่นอ๋อง ‘ฟู่หวงเฉวียน’ บุรุษที่ได้ชื่อว่าเป็นจุดด่างพร้อยของราชวงศ์เพราะอุปนิสัยไม่เอาอ่าวของเขา หนึ่งอ๋อง หนึ่งแม่ทัพ คนทั้งสองนอกจากได้มีวาสนาร่วมผูกผมกราบไหว้ฟ้าดิน อย่างอื่นก็ไร้ซึ่งทุกสิ่ง . เพราะสมรสพระราชทาน นางจึงจำฝืนกลั้น ทนโดนเขาข่มเหง ทนโดนเขากล่าวคำว่าร้ายใส่โดยไม่ปริปากแม้แต่ครึ่งคำทั้ง ๆ ที่มีฐานะศักดิ์แม่ทัพอันยิ่งใหญ่ แต่บางครั้งอ๋องหนุ่มก็ลืมคิดไป ว่าบุปผาทะนงศักดิ์แห่งแดนบูรพาดอกนี้นั้น ... มันก็บอบช้ำจนร่วงโรยได้เหมือนกัน ++++++++++++++++++ “นอกจากดื้อรั้นหัวแข็งแล้ว ฝีปากของเจ้าก็ฉะฉานเกินใคร หลายครั้งแล้วที่ข้ายอมอ่อนข้อให้ แต่ตอนนี้ก็คิดว่าสมควรที่จะพูดให้ชัดเจนเสียที” “...” “อวี้หลิวเหนียน แม้เจ้าจะมีฐานะศักดิ์สูงส่งเพียงใด แต่พออยู่ต่อหน้าข้าก็เป็นเพียงชายาของข้า ข้าเป็นสามี เจ้าไม่มีสิทธิ์เสียงใดที่จะโต้ตอบ ไม่มีสิทธิ์เสียงใดในการออกความเห็น หากข้าบอกให้ทำอะไรก็แค่ทำโดยไม่ต้องปริปาก มันก็เท่านั้น” อวี้หลิวเหนียนเบิกตากว้าง จรดมองไปยังฟู่หวงเฉวียนด้วยแววเนตรที่อ่านความรู้สึกไม่ได้ บุรุษผู้นี้หาใช่ชังนางธรรมดา ๆ แต่กำลังใช้สถานะสามีในการกดขี่นางให้ต่ำลง!

*เล่มเดียวจบ* เธอทะลุมิติมาอยู่ในร่างของลู่เหลียนซือ สตรีที่ถูกวางตัวไว้ให้แต่งเข้าตำหนักขององค์ชายรองไป๋หรงหลี่เซินตามคำมั่นสัญญาในอดีตระหว่างบิดากับฮ่องเต้ และเพราะเคยอ่านเรื่องราวเหล่านี้มาแล้ว หญิงสาวจึงได้รู้ดี ว่าไป๋หรงหลี่เซินนั้นคือนามของพระเอกในนิยายเรื่องหนึ่ง ส่วนลู่เหลียนซือนั้นไซร้ ... เป็นเพียงแค่ตัวประกอบที่ในอนาคตจะตรอมใจตายไปเพราะสามีไม่รัก ฉะนั้นในเมื่อสวรรค์อุตส่าห์ส่งเธอมาอยู่ในร่างนี้แล้ว สิ่งที่ต้องทำเพื่อหลีกเลี่ยงความตายก็มีเพียงแค่อยู่อย่างสงบ ประพฤติตนเป็นชายาที่ดีรอจนกว่านางเอกของเรื่องจะปรากฏตัวก็พอ ทว่าแม้ในใจจะคิดเช่นนั้น ... แต่ตำแหน่งชายาเอกในองค์ชายรองกลับไม่ง่าย ทั้งแรงกดดันจากฮองเฮาที่ไม่ปรารถนาให้นางแต่งเข้า ทั้งศัตรูมากมายนับไม่ถ้วนที่ไม่ต้องการเห็นนางยืนอยู่ตรงตำแหน่งนี้ ท้ายที่สุดแล้วหญิงสาวก็ไม่รู้เลย ... ว่าตนจะสามารถอดทนรอต่อไปอย่างสงบเสงี่ยม เพื่อที่จะประพฤติตนไม่ให้กระทบกับเนื้อเรื่องหลัก ... ได้หรือไม่ ************** “ในสายตาของข้า ... ไม่ว่าเจ้าจะเป็นใครมาจากไหน เจ้าก็คือชายาของข้า เพราะอย่างนั้นแล้ว ... ข้าถึงได้อยากให้เจ้าเป็นสตรีของข้าแต่เพียงผู้เดียว” ************** - อยู่ในจักรวาลเดียวกับกลวิธีการเป็นนางร้ายฉบับท่านหญิงหลิ่วหลี - อย่าลืมโหลดตัวอย่างอ่านประกอบการตัดสินใจซื้อนะคะ จบดี สุขนิยม นักเขียนรับประกันค่ะ - มีเล่มกระดาษ สามารถสั่งซื้อได้ที่เพจ อี้ซินเหม่ย

*เล่มเดียวจบ* 'นาง' เป็นถึงอ๋องหญิงผู้นำทัพพยัคฆ์พิรุณแห่งซีโจวผู้เกรียงไกร ส่วน 'เขา' นั้นเป็นเพียงองค์ชายใกล้ตายผู้หนึ่งของแคว้นข้างเคียงที่กลายเครื่องบรรณาการให้แก่นางในฐานะชายบำเรอ คนหนึ่งถูกส่งมาเพื่อหลอกล่อให้อีกฝ่ายอ่อนแอ ส่วนอีกคนหนึ่งก็จำยอมให้อีกฝ่ายลวงหลอกเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง สุดท้ายความสัมพันธ์ทางกายที่พวกเขามีให้แก่กันในทุกค่ำคืน จะสามารถแปรเปลี่ยนเป็นความสัมพันธ์ลึกซึ้งทางใจได้หรือไม่ หรือเมื่อทุกอย่างดำเนินไปถึงปลายทางแล้ว ... ก็จำต้องแยกจากกันไปราวกับลมพัดผ่านเพียงแค่วูบเดียว ***************** “กระหม่อมในตอนนี้เป็นเพียงแค่ชายบำเรอของท่าน” เขากอดตอบนางพร้อมหลับตาลง “องค์ชายใหญ่แห่งไห่ฉีเป็นแค่นามจอมปลอมที่ตายไปนานแล้วพ่ะย่ะค่ะ” “ไม่หรอก” นางค้านด้วยน้ำเสียงมั่นใจ และเฟิ่งหยางเสวียนก็ไม่เห็นว่าตอนนี้มุมปากของนางกำลังผุดยิ้มอย่างไรอยู่ “องค์ชายใหญ่ รัชทายาท หรือฮ่องเต้ จะด้วยตำแหน่งใดก็ตามแต่ หากเจ้าเป็นคนของข้าข้าย่อมคว้ามันมาให้ได้แน่นอน”

*เล่มเดียวจบ* หลังจากชายาเอกคนแรกของหรงอ๋องสิ้นใจไปได้ถึงห้าปีเต็ม เหยียนหนิงซวนบุตรสาวคนโตของเจ้าเมืองหนานเหอก็ได้ถูกเลือกให้แต่งเข้าเป็นพระชายาคนใหม่ จำต้องจากบ้านเกิดไกลนับพันลี้เพื่อเษกสมรสตามราชโองการที่ได้รับมอบ ทว่าเพราะเป็นการสมรสที่เกิดจากอำนาจหาใช่ความรัก ... เหยียนหนิงซวนจึงถูกสามีหมางเมินและทอดทิ้งให้อยู่กับเซี่ยหว่านอี บุตรสาววัยห้าปีของเขาที่เกิดจากชายาเอกคนแรกผู้ล่วงลับ เดิมเหยียนหนิงซวนก็ไม่ปรารถนาจะแต่งเข้าจวนอ๋องอยู่แล้ว ... ดังนั้นนางจึงไม่ปรารถนาที่จะเป็น 'มารดาคนใหม่' ให้กับเด็กน้อยด้วยเช่นกัน ความสัมพันธ์ที่ห่างเหินจนแทบจะไม่ใช่ครอบครัวถูกดำเนินไปจนถึงสองปีเต็ม จนกระทั่งว่าทุกอย่างได้เปลี่ยนไป เมื่อม้าเทียมรถของเหยียนหนิงซวนเกิดพยศจนรถม้าเสียหลักและรอดชีวิตมาได้อย่างปาฏิหาริย์ เพราะครั้นนางลืมตาตื่นมาก็ลืมสิ้น ... แม้กระทั่งนามของตน *** เหลียนซวนจำได้แค่ว่าตนประสบอุบัติเหตุกลางท้องถนน เพียงพริบตาพอตื่นมาอีกทีก็พบว่าตนดันข้ามภพมาอยู่ในร่างของชายาหรงอ๋อง ... ที่ไร้ซึ่งกระทั่งความทรงจำของเจ้าของร่างแม้แต่เศษเสี้ยวเดียว การแสร้งปลอมเป็นคนความจำเสื่อมคือการเริ่มต้นใหม่ที่ดีที่สุด โลกที่เธอจากมาไม่ได้มีอะไรดีนัก อย่างน้อยที่นี่แม้สามีจะไม่รักแต่ก็เป็นคนสูงศักดิ์ที่มีข้าวให้กิน มีที่แสนสบายให้หลับนอน ทว่าเมื่อเธอได้ยินชื่อของธิดาหรงอ๋องครั้งแรก ... ความทรงจำจากโลกเก่าก็พลันฉายขึ้นมา เซี่ยหว่านอีคือชื่อของนางร้ายในนิยายเรื่องหนึ่งที่เธอเคยอ่าน ซึ่งในอนาคตจะมีจุดจบอันแสนน่าสงสารเพราะการกระทำของตัวเอง ในเมื่อสวรรค์อุตส่าห์ส่งเธอข้ามภพมาอยู่ในร่างมารดาเลี้ยงของนางร้ายแล้ว ... ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ไม่สามารถปล่อยผ่านเรื่องนี้ไปได้ ท้ายที่สุดปฏิบัติการ "ปฏิวัติความสัมพันธ์ในครอบครัว" จึงได้เริ่มต้นขึ้น!

*เล่มเดียวจบ* หากให้พูดถึงสตรีที่มีฐานะศักดิ์น่ายำเกรงที่สุดในมู่เป่ยโดยไม่นับฮองเฮา ‘หลิ่วหลีจวิ้นจู่’ คือนามแรกที่ผู้คนต่างพูดขึ้นพร้อมกันโดยมิต้องนัดหมาย นางคือบุตรสาวหัวแก้วหัวแหวนของฉินเหวินกง กับหลี่ซินกู้หลุนกงจู่แห่งอาณาจักรอันยิ่งใหญ่นามไท่หนาน แม้ตอนอยู่มู่เป่ยจะมีฐานะศักดิ์เป็นแค่ท่านหญิง แต่หากอยู่ไท่หนาน นางคือผู้มีฐานะศักดิ์เทียบเท่ากับองค์หญิงที่ประสูติจากสนมขั้นเฟย ทั้งได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้แห่งไท่หนานก็ดี ทั้งพรักพร้อมไปด้วยความงามและความร่ำรวยก็ดี เช่นนั้นแล้วบุรุษใดเล่าจะเหมาะสมกับนางไปมากกว่ารัชทายาทแห่งมู่เป่ย ทว่าช่างน่าขัน ... ทั้งๆ ที่เป็นสตรีสมบูรณ์แบบที่สุด แต่กลับถูกวางตัวให้เป็นแค่ ‘นางร้าย’ ในนิยายพล็อตป่วย ๆ เรื่องหนึ่ง ในอนาคตอันใกล้ ... หลิ่วหลีจวิ้นจู่ผู้นั้นจะกลายเป็นนางหงส์ผู้ถูกเด็ดปีกร่วงหล่นจากฟ้า โดนความรักบังตาทำให้พ่ายแพ้แก่บุตรสาวของตระกูลขุนนางเล็ก ๆ คนหนึ่งที่ถูกวางตัวให้เป็น ‘นางเอก’ ‘อวิ๋นหงเจียว’ หรือคือหลิ่วหลีจวิ้นจู่ผู้นั้นยิ่งคิดก็ยิ่งถอนหายใจแรง ในเมื่อสวรรค์อุตส่าห์ให้นางมองเห็นสิ่งที่เรียกว่า ‘อนาคตที่กำลังจะเกิดขึ้น’ แล้ว เช่นนั้นก็ลองสวมบทนางร้ายตามที่ทุกคนคาดหวัง แล้วไปจัดการยายเด็กหน้าหนากับรัชทายาทไร้สมองกันเถอะ! *************************** - รบกวนอ่านตัวอย่างประกอบการตัดสินใจก่อนซื้อทุกครั้งนะคะ - คุณนักอ่านที่อยากรีวิวติดสปอยล์ รบกวนใส่สปอยล์ให้ไรต์ด้วยน้า - นามปากกา 'อี้ซิน' คือนามปากกาใหม่ของเหม่ยอี้ซินค่ะ คนเขียนคนเดียวกันนะคะ ≧◉◡◉≦ ขอบคุณทุกการสนับสนุนค่ะ รักรัก

***เล่มเดียวจบ*** “เขาทั้งโดนคนรักหักหลัง โดนพี่ชายต่างสายเลือดก่อกบฏชิงบัลลังก์ ท้ายที่สุดแว่นแคว้นของราชสกุลเสวี่ยที่มีอารยธรรมร่วมเจ็ดร้อยปีก็ถึงคราวล่มสลาย” ตอนแรกที่ได้ฟังเกริ่นนำประโยคนี้ในคาบเรียนประวัติศาสตร์มัธยมปลายปีสอง สิ่งแรกที่เสวี่ยเซียวหยางให้ความสนใจคือแซ่ที่เหมือนกับเขา สิ่งต่อมาที่สนใจยิ่งกว่าเห็นทีว่าคงเป็นพระนามของฮ่องเต้พระองค์นั้น ที่ซึ่งเหมือนกับชื่อของเขาเป๊ะ ๆ ทุกตัวอักษร ทว่าสิ่งที่เสวี่ยเซียวหยางไม่รู้ ... นั่นคือตอนนี้ ‘สิ่งนั้น’ กำลังตามติดเขาเป็นเงาอยู่ไม่ไกล คาบเรียนประวัติศาสตร์ครั้งแรกเป็นสื่อชักนำ ดึงชายหนุ่มในยุคที่เทคโนโลยีเจริญก้าวหน้าให้ดำดิ่งลงไปสู่ห้วงอดีตชาติอันแสนน่าเวทนา ประวัติศาสตร์ที่ถูกบิดเบือน ... ทุกสิ่งอย่างที่ถูกจารจารึกไว้บนกระดองเต่าส่งผ่านแก่คนรุ่นหลัง แท้จริงแล้วสิ่งใดจริง สิ่งใดเท็จ มีเพียงเขาเท่านั้นที่รู้ดี *************************** “...” ฉู่ซานหนิงไม่เชื่อหูตัวเอง ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าคนทั้งคู่ต่างก็เงียบใส่กัน เพราะความตกใจปนสับสนฉู่ซานหนิงจึงยืนตัวแข็งทื่อ พยายามทบทวนคำว่า ‘ชอบนะ’ ที่รัชทายาทตรัสออกมาวนซ้ำเพื่อไม่ให้ในใจรู้สึกเตลิดเปิดโปงไปมากกว่านี้ แค่บอกว่าชอบ ไม่ได้แปลว่าชอบนาง อาจหมายถึงชอบอย่างอื่นก็ได้ อย่างเช่น เอ่อ ... “มะ ... หมายความว่าอย่างไรกันเพคะ?” “ข้าหมายถึง ...” เสวี่ยเซียวหยางเองก็สติหลุดไม่แพ้กันเมื่อหลุดจากภวังค์ความคิด เขายกมือข้างหนึ่งขึ้นมากุมปิดใบหน้าของตนไว้ สูดลมหายใจเข้าปอดลึกวนซ้ำไปมาราวสามรอบก่อนลดมือลง “ข้าหมายถึงเจ้านั่นแหละ”

+ เล่มเดียวจบ + หลังจากข้ามภพมาอยู่ในร่างองค์หญิงอมโรคที่ป่วยตายตอนอายุห้าปี ‘เจียวเหยียนซี’ ตั้งใจใช้ชีวิตต่อไปในร่างขององค์หญิงที่ถูกลืมอย่าง ‘กู้เหยียนซี’ อย่างมีความสุขอยู่ในตำหนักร้างของวังหลวงตราบสิ้นชีพ เดิมทุกอย่างควรจะดำเนินไปอย่างราบรื่นตามคิด หากไม่ติดว่าจู่ ๆ กลับมีราชโองการสั่งจากเบื้องสูงลงมา ให้นางได้สมรสตบแต่งเป็นฮูหยินเอกของ ‘จื่อหวงกงซื่อจื่อ’ ซึ่งงานมงคลนั้นใครต่อใครต่างก็อยากให้มันเป็นขององค์หญิงใหญ่! ใต้หล้าพากันส่ายศีรษะ ... ฮ่องเต้ผู้นี้ใครก็ดูออกว่าเกรงกลัวอำนาจของจื่อหวงกงจึงได้กลั่นแกล้งกันเช่นนี้ ตัวกู้เหยียนซีเองยิ่งแล้วไปใหญ่ อุตส่าห์หลบซ่อนตัวอยู่ในวังมาได้ตั้งสิบกว่าปี เพียงพริบตากลับถูกดึงเข้าไปยืนตรงกลางระหว่างสองขั้วอำนาจใหญ่อย่างไร้ทางเลี่ยง ภายใต้เกลียวคลื่นซัดโถม กระแสลมหมุนแปรในราชสำนักที่คาดเดาทิศทางไม่ได้อันมาพร้อมกับภัยอันตรายรอบด้าน กู้เหยียนซีไม่ทราบเลย ... ว่าแท้จริงแล้วจะมีที่ใดให้นางอยู่ได้อย่างสงบสุขกันแน่ ********************************* “ข้าจะสืบหาต้นตอเองว่าผู้ใดกลั่นแกล้งเจ้า” “ไม่รบกวนท่านรองแม่ทัพเซี่ย” ครานี้นางยียวน แสร้งพูดถึงยศศักดิ์ขุนนางเต็ม ๆ ของเขา “ทั้งจวนตระกูลเซี่ยแห่งนี้ ทุกคนล้วนอยากเห็นองค์หญิงใหญ่แต่งเข้ามาเป็นสะใภ้หาใช่ข้า แน่นอน นั่นอาจหมายรวมถึงท่าน” นางยิ้มมุมปาก เงยหน้าสบประสานสายตากับคนตัวสูงกว่าอย่างไม่นึกหวาดกลัว “เช่นนั้นแล้วหากท่านสืบไปจะทำอะไรได้ หันไปทางไหนก็เจอแต่ญาติมิตรตัวเองทั้งนั้น ซื่อจื่อไม่ลองให้ข้าจัดการเอง แล้วจะได้รู้กันว่าข้าเหมาะสมกับซื่อจื่อมากเพียงใด” “เช่นนั้นข้าคงต้องขอถาม” ชายหนุ่มหยันยิ้มตาม ก้มหน้าลงต่ำเล็กน้อยจนจมูกทั้งสองคนเกือบชนกัน “คำว่า ‘เหมาะสม’ ในนิยามของฮูหยินนั้นหมายถึงอันใด?” “ร้ายกาจ มากเล่ห์ ศีลเสมอไม่มีฝ่ายใดต่ำกว่า” ********************************* - อย่าลืมรบกวนโหลดตัวอย่างประกอบการตัดสินใจก่อนซื้อทุกครั้งนะคะ คุณนักอ่านถ้าอยากรีวิวเนื้อหาที่ติดส่วนสปอยล์ รบกวนใส่สปอยล์ให้ไรท์หน่อยน้าา - อนึ่ง นิยายเรื่องนี้อยู่ในจักรวาลและเวลาเดียวกับ #ฮูหยินน้อยจวนเว่ยอู่โหวช่างใจกว้างกว่าผู้ใด มีตัวละครจากเรื่องเว่ยอู่โหวฯ โผล่เข้ามาแจมเล็กน้อย แต่ก็มีการดำเนินเรื่องต่างกัน เนื้อเรื่องไม่มีความเกี่ยวข้องกันแต่อย่างใดค่ะ

“ตอนนี้น้องสาวของกระหม่อมไปตกระกำลำบาก จับทัพออกศึกอยู่ที่ซีหนาน กระหม่อมจึงยังมิมีใจคิดสมรสจนกว่านางจะกลับมาได้อย่างปลอดภัยพ่ะย่ะค่ะ” ในรัชศกหวังลู่เหอฮ่องเต้ปีที่หนึ่ง ทั้งวังหลังวังหน้ามีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย จ้าวซูเฟยหนึ่งในสนมชายาของฮ่องเต้ถูกโทษลอบปลงพระชนม์รัชทายาท ฮ่องเต้จำใจต้องส่งสนมรักออกไปรบทัพจับศึกที่ซีหนานเพื่อทำคุณไถ่โทษ ตอนนั้นลี่เซียนกู้หลุนกงจู่ ‘หวังซีถิง’ จึงได้กล่าวถามกับจิ้นโหวซื่อจื่อ ‘จ้าวเจียนเว่ย’ ว่าต้องการสมรสกับตนเพื่ออำนาจหรือไม่ หากแต่เขาผู้นั้นกลับปฏิเสธด้วยเหตุผลว่าเป็นห่วงน้องสาว ทว่าหวังซีถิงรู้ดีว่าเพราะเขาไม่ได้ชอบพอนาง สามปีผ่านไป กองทัพจากซีหนานได้รับชัยชนะกลับมา ตระกูลจ้าวได้รับความดีชอบมากมาย จิ้นโหวซื่อจื่อได้รับการแต่งตั้งเป็นถึงรองผู้พิพากษาศาลต้าหลี่ วังหลังเกิดการเปลี่ยนแปลงไม่น้อยอีกครั้ง หลังจากความวุ่นวายจบลง หวังซีถิงจึงตัดสินใจรวบรวมความกล้าเข้าไปหาเขาอีกหน นางพูดประโยคเดิมเหมือนเมื่อสามปีก่อน “ท่านจะสมรสกับข้าเพื่ออำนาจหรือไม่?” และแน่นอน เขาปฏิเสธนางด้วยเหตุผลที่ว่า “ไม่ต้องการอำนาจจากนาง” ******************** - แม้จะเป็น Spin-off ของกรงหงส์ แต่คุณนักอ่านที่ไม่เคยอ่านกรงหงส์ก็สามารถซื้ออ่านได้ไม่งงแน่นอน ทุกเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในกรงหงส์นักเขียนจะเปรยย้อนไว้ให้ทั้งหมดค่ะ - คุณนักอ่านที่ใช้ ios แนะนำให้ซื้อผ่าน safari จะได้ราคาที่ถูกกว่า 'มากๆ' ค่ะ

เพราะตระกูลเพิ่งสูญเสียเสาหลักสำคัญ น้องชายเพียงผู้เดียวก็ยังไม่โตมากพอที่จะรับตำแหน่งแม่ทัพต่อจากท่านปู่ ลู่อวี้หรันจึงตอบตกลงที่จะแต่งเข้าเป็นฮองเฮาให้แก่หวังเสวียนเฉิน ผู้ที่เป็นสหายที่เติบโตมาด้วยกันในวัยเยาว์ และเป็นถึงรัชทายาทที่จะสืบราชสมบัติในเร็ววันนี้ โดยลืมนึกไปเลยว่าวังหลังนั้นเต็มไปด้วยบุปผางามมากพิษ ที่พร้อมจะฟาดฟันเชือดเฉือนกันได้ทุกเมื่อเพื่อให้ตนเป็นที่โปรดปราน แม้เป้าหมายของลู่อวี้หรันจะมีเพียงแค่อยู่เฉย ๆ คอยค้ำตระกูลให้จากวังหลัง แต่ดูเหมือนสนมนางอื่นจะไม่อยากเห็นนางมีชีวิตอย่างสุขสบายบนบัลลังก์หงส์ แต่ละวันจึงหาเรื่องชวนปวดหัวมาให้นางแก้ไม่เว้น ... เพ่ยเถิด! ไหนบอกว่าอาชีพฮองเฮานี้ง่ายดาย เพียงแค่กินกับนอนก็พอ ฝ่าบาทท่านหลอกข้าแล้วกระมัง! ++++++++++++++++++++ “เรามีเรื่องมากมายอยากบอกกับเจ้า ข้อแรก เราไม่ได้ชอบเว่ยกุ้ยเฟย เมื่อคืนเราก็ไม่ได้มีสัมพันธ์ลึกซึ้งกับนางเลยแม้แต่น้อย” “เอ่อ ...” ลู่อวี้หรันเกาหัว “แล้วท่านจะบอกข้าไปด้วยเหตุใด?” “เพราะข้อที่สองที่เจ้าต้องรู้ คือเรารักเจ้ามาก” ++++++++++++++++++++ -ผู้ใช้ ios หากซื้อผ่าน safari จะได้ราคาที่ถูกกว่าค่ะ -อย่าลืมโหลดตัวอย่างอ่านประกอบการตัดสินใจซื้อทุกครั้งนะคะ ≧◠‿◠≦

ดั่งจันทร์ชาดพาดเหมันต์ ดุจตะวันโผล่ทิศตก --------------------------------------------------------- ยามอยู่ในวังหลวง ซวีซีหยวนคือองค์หญิงสามผู้มีสติปัญญาด้อย แต่ยามหยิบหน้ากากเงินครึ่งซีกขึ้นมาสวมใส่ นางจะกลายเป็น 'หัวหน้าหน่วยหลิ่ว' แห่งหน่วยจันทราแดงผู้เลื่องชื่อด้านการสังหารคนตาไม่กะพริบ นางมีเหตุผลในการปลอมแปลงฐานะ และเป็นเหตุผลที่ไม่สามารถบอกกับ 'เว่ยหานเซวียน' ได้แม้แต่ครึ่งคำ เพราะยามที่เว่ยหานเซวียนอยู่ต่อหน้านางในฐานะองค์หญิงสาม เขาคือบุรุษอบอุ่นไม่ต่างจากอาทิตย์ยามวสันต์ แต่พออยู่ต่อหน้านางในฐานะหัวหน้าหน่วยหลิ่ว เขากลับกลายเป็นคนเย็นชาดุจมีดน้ำแข็งที่ถูกกลบฝังอยู่ใต้ฤดูเหมันต์ เขาเอ็นดู 'องค์หญิงสาม' แต่กลับตั้งตนเป็นปรปักษ์กับ 'หัวหน้าหน่วยหลิ่ว' โดยชัดเจน แล้วทีนี้นางจะบอกเขาได้อย่างไร ... บอกได้อย่างไรว่าคนที่เขาชังมาตลอด คือคนเดียวกับผู้ที่เรียกเขาว่า 'พี่ชายเว่ย' มานานนับหลายปี --------------------------------------------------------- “หัวหน้าหน่วยหลิ่วเจ็บที่ใด ... ข้าต้องทำเช่นไรเจ้าถึงจะหายเจ็บ?” เว่ยหานเซวียนก้าวเท้าเข้าไปใกล้นางกว่าเก่า ปลายนิ้วโป้งเกลี่ยคราบน้ำตาบนแก้มเนียนขาวนั้นออกอย่างแผ่วมือ “เจ็บตรงนี้” นางชี้ไปที่แขนข้างซ้าย ก่อนจะค่อย ๆ เลื่อนขึ้นมาชี้อกตน “ตรงนี้ด้วย” “...” --------------------------------------------------------- นิยายขนาดสั้น สุขนิยม มีการเล่าเรื่องค่อนข้างรวบรัด รบกวนอ่านตัวอย่างประกอบการตัดสินใจก่อนซื้อทุกครั้งนะคะ ถ้าอ่านแล้วชอบอย่าลืมกดหัวใจเป็นกำลังใจให้ด้วยน้า <3 ถ้ารีวิวมีเนื้อหาสปอยล์ รบกวนใส่สปอยล์ให้ไรท์ด้วยนะคะ เลิฟ ปล.ผู้ใช้ ios กดซื้อผ่าน safari จะได้ราคาที่ถูกกว่าค่ะ

ก่อนที่ลมหายใจสุดท้ายจะหมดลง เหวินจิ้งถมโลหิตสาบานว่า ... "แม้นกายจะม้วนมอดเหลือเพียงธุลี วิญญาณก็จักเป็นผีอาฆาต คลานขึ้นมาจากหลุมเพื่อลากพวกเจ้าลงไปอยู่ด้วยกันในอเวจี!" ก่อนที่ศีรษะของ 'อดีตจักรพรรดินี' เช่นนางจะถูกตัดออกจากบ่า กลิ้งกลุกไปตามพื้นโสโครกดุจของชั้นต่ำ เป็นของเหยียบเล่นให้คนเลวเหล่านั้นหมิ่นเกียรติ จงมีความสุขเสียเถิดน้องชายข้า จงเสพสมกับบัลลังก์ที่แย่งชิงจากข้าไปให้สาแก่ใจ ก่อนที่เจ้าจะมิเหลืออันใด... เพราะข้ากลับมาแล้ว! ------------------------------------------------------------------------ “รัชทายาท ... กระหม่อมมีความอดทนไม่มาก” โจวเซินกระซิบเสียงเบา หวังเพียงให้นางเลิกกลั่นแกล้งตนไปเสีย แต่ยินเช่นนั้นเหวินจิ้งยิ่งได้ใจ ประทับริมฝีปากของตนลงไปบนริมฝีปากของอีกฝ่ายเบา ๆ จุ๊บ “เจ้าน่ารักจริง ๆ” นางพูดทั้งยังไม่เบือนใบหน้าหนีไปไหน ท้ายที่สุดความอดทนของโจวเซินก็หมดลง ในเมื่อนางแกล้งปลุกเย้าเขาถึงเพียงนี้ หากยังคงนิ่งเฉยอยู่ได้มีหวังโดนนางล้อว่าไม่ต่างอันใดจากไต้ซือเคร่งศีลไม่แตะสีกาแน่ ------------------------------------------------------------------------ หนังสือมี 1 เล่มจบ อย่าลืมโหลดตัวอย่างอ่านเพื่อประกอบการตัดสินใจซื้อนะคะ เลิฟยูเบ้บ

หลักสามเชื่อฟังสี่จรรยาเป็นสิ่งที่สตรีทุกคนในยุคนี้ล้วนจำต้องพึงปฏิบัติ ในยุคที่ชายเป็นใหญ่ การที่ฮูหยินเอกใจแคบนับว่าไม่สมควรยิ่ง นางที่แต่งให้เขาตามหน้าที่จึงยิ้มรับร่า ยามเมื่อเห็นสามีที่หายหน้าไปรบนานถึงสามปีเต็มกลับมาพร้อมกับสตรีข้างกายผู้หนึ่ง "คนผู้นี้คือสตรีที่ท่านรักสินะเจ้าคะ! แล้วท่านจะแต่งนางเข้าวันใดดี ให้ข้าช่วยหาฤกษ์ยามให้ดีหรือไม่?" กล่าวจบก็มอบของมีค่าให้มากมาย ไม่แม้แต่จะฟังคำปรามของสามีเลยแม้แต่นิด แว่นแคว้นแห่งนี้ไม่มีผู้ใดใจกว้างไปกว่าฮูหยินน้อยจวนเว่ยอู่โหวอีกแล้ว ... "อ้อ! ข้ายกตำแหน่งฮูหยินเอกให้เจ้าด้วยเลยก็แล้วกัน!" รู้หรอกว่าใจกว้าง ... แต่นี่มันก็กว้างเกินไปไหม!? ------------------------------------- “แล้วสำหรับฮูหยิน สิ่งที่ยากที่สุดของฮูหยินคืออะไรเช่นนั้นหรือ?” คำถามของสามีเล่นเอาฉินจื่อเถิงมึนหัวตึ๊บ เขากับนางตอนนี้เหมือนกำลังเล่นเกมถามตอบกันอยู่ก็ไม่ปาน โดยมีเขาเป็นคนถาม และนางเป็นคนตอบ แต่มันก็สนุกดี “การเชื่อใจใครสักคนเจ้าค่ะ” ฉินจื่อเถิงตอบโดยไม่ต้องคิด และก็เป็นคำตอบที่เจียงฮ่าวหรานไม่นึกฝันมาก่อน “เพราะถูกทำร้ายมาเยอะ ข้าเลยไม่เชื่อใจใครเลยแม้แต่น้อย มักจะสร้างกำแพงสูงขึ้นมาในใจเอาไว้เสมอ และก็ไม่มีใครก้าวข้ามมันมาได้สักคนนานแล้ว” “เช่นนั้นกำแพงที่ว่านั่นของฮูหยิน ... เคยมีคนข้ามไปได้หรือ?” หญิงสาวหัวเราะในลำคอ “ไม่มีหรอก” ------------------------------------- นิยายสั้น แนวสืบสวน+นางเอกมีปม+พระเอกซื่อ(บื้อ) ค่า อย่าลืมอ่านตัวอย่างประกอบการตัดสินใจนะคะ

หลี่เหลียนเซียนได้เกิดเป็นบุตรสาวคนโตของขุนนางมากอำนาจทั้งที กลับจำต้องถูกบิดาแท้ ๆ ทอดทิ้งเพราะอ่อนแอเกินไป นางเติบโตมาท่ามกลางความทุกข์และปริศนาในการจากไปของมารดานานถึงสิบห้าปี ก่อนที่ทุกอย่างทั้งหมดจะเปลี่ยนไปหลังจากได้ก้าวผ่านความเป็นตายมาแล้วครั้งหนึ่ง หญิงสาวเก็บงำความลับของตนเอาไว้ได้นานถึงสองปีเต็มเพื่อรอจังหวะที่เหมาะสมในการเอาคืน และเพื่อให้แผนการของตนราบรื่น จึงได้ ‘ยื่นข้อเสนอบางอย่าง’ ให้กับผู้ที่มีฐานะศักดิ์เป็นถึงชินอ๋องแห่งแคว้น ข้อเสนอที่ยากปฏิเสธชักนำไปสู่สมรสที่เต็มไปด้วยพันธะมากมาย นางต้องการอำนาจจากมือเขา ส่วนเขาก็ต้องการพลังปราณของนาง ภาวะแนบอิงอาศัยเช่นนี้คงจะดำเนินไปได้อย่างราบรื่นจวบจนถึงวันสิ้นสุดสัญญา หากแต่เมื่อทุกอย่างมันเผลอถลำลึกไปแล้ว พันธะใดก็มิอาจเหนี่ยวรั้งพวกเขาทั้งคู่เอาไว้ได้อีก แม้ตนจะเป็นผู้พลั้งวาจาและลงนามด้วยตนเองก็ตาม ... ---------------- “ข้าไม่เคยเห็นเจ้าเป็นภาระ เหลียนเซียน” มือหนึ่งของเจิ้งเฟิงเสียงวางลงบนศีรษะของหญิงสาวพลางลูบไปมาอย่างแผ่วเบา “นับตั้งแต่ข้าตกลงปลงใจให้เจ้าแต่งเข้ามา แม้ว่าเจ้าจะทำหรือมิทำอันใด ข้าก็มิได้ว่าอันใดเจ้าเลยแม้แต่น้อย เพราะรู้ดีว่าคนเช่นเจ้ามิมีวันที่จะทำให้ข้ารู้สึกลำบากใจ” กล่าวถึงตรงนี้มุมปากของชายหนุ่มก็เผลอหยักยิ้มออกมา “เจ้าเป็นคนที่ข้าเลือกนะ พึ่งพาข้ามากกว่านี้ก็ได้” ---------------- นิยายของไรท์อี้ซิน จะเป็นประเภทจบภายในเล่ม มีการดำเนินเรื่องที่ค่อนข้างรวบรัด ดังนั้นรบกวนอ่านตัวอย่างประกอบการตัดสินใจซื้อนะคะ ขอบคุณที่สนับสนุนค่ะ

เสวียนหว่านเยว่เป็นถึงตัวละครที่ผู้สร้างปูบทให้โค-ตะ-ระ-มหาเทพ แต่เพราะเทพเกินไปจนทำให้เดินเรื่องลำบาก ผู้สร้าง [ญาณรักสื่อหัวใจ] เลยจัดการบั่นคอนางทิ้งเสีย... หวังเยว่ลี่ผู้คลั่งใคล้นิยายเซ็ตนี้ถึงกับอ่านข้ามวันคืนได้แต่นั่งเอ๋อ... บทปูมาเสียเกือบครึ่งเล่ม กลับตกตายง่ายเกิ้น... และก็ยังเป็นหวังเยว่ลี่คนเดิมที่อุทานว่าบัดซบ!! ไปทั่วแผ่นหล้า เพราะเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมา เธอก็กลายเป็นเสวียนหว่านเยว่... เสวียนหว่านเยว่สุดเทพที่ตายโคตรง่าย!!

ในวันเดียวกับที่ได้รับการแต่งตั้งเป็นรัชทายาท คือวันเดียวกับที่หรูเจียวเอินได้รับรู้ว่าตนนั้นกลับมาเกิดใหม่เป็นครั้งที่สองแล้ว และได้รับรู้ว่าโลกใบนี้เป็นเพียงเรื่องราวในเกม ๆ หนึ่ง ซึ่งมีนางเป็นตัวร้ายไร้สมอง มีชะตาต้องจบดับตายอย่างอนาถในทุกรูท! แต่ถึงเป็นนางร้ายแล้วอย่างไร? โลกในเกมแล้วอย่างไร? ในเมื่อนางเป็นถึงรัชทายาท ส่วนพวกมันเป็นเพียงขุนนางใต้บัญชา ในเมื่อนางรู้เรื่องราวทั้งหมดอยู่ก่อนแล้วล่วงหน้า ก็แค่เดินหมากนำไปก่อนหนึ่งก้าวมันจะยากตรงไหน! แล้วนางจะทำให้ได้รู้ซึ้งกันว่าแผ่นดินนี้ โลกใบนี้ “ไม่มีที่ยืนให้ตัวละครเอก!!” อ้อ... แต่มีที่ยืนให้ตัวประกอบนะ

จูเยว่ฉางคือพระธิดาแห่งเผ่าปักษาผู้สืบทอดเชื้อสายปักษาปีกทองคำ นางจึงถูกเผ่ามนุษย์ไล่ล่า 'เอ็นหัวใจปักษาทองคำ' ที่อยู่ในตัว จำต้องยอมสละปีกหนึ่งข้างเพื่อหลบหนี ร่วงหล่นลงมาจากหุบเขาเทียนอี้กลายเป็นคนธรรมดาใกล้ตายอยู่บนโลกมนุษย์ ก่อนที่จะได้ซุนซือเฉิน บุรุษธรรมดาบ้านนอกช่วยชีวิตเอาไว้ให้รอดพ้นจากความตาย บุญคุณย่อมต้องทดแทน หนี้แค้นจำต้องสะสาง เมื่อจูเยว่ฉางจำต้องออกเดินทางไปยังเมืองหลวงของมนุษย์เพื่อทวงของ ๆ ตนคืน ซุนซือเฉินบุรุษที่แสนจิตใจดีก็ได้ติดตามไปด้วย หารู้ไม่ว่าการเดินทางไปเมืองหลวงครั้งนี้นอกจากพระธิดาแห่งเผ่าปักษาจะได้สะสางหนี้แค้นของตนแล้ว ปมปริศนาในชาติกำเนิดของชายหนุ่มที่อาศัยอยู่กับบิดาบุญธรรมมานานร่วมยี่สิบปีก็ค่อย ๆ ถูกเปิดเผยออกมาเช่นกัน ... --------------- ธีมเรื่อง : แฟนตาซี / ดราม่าเล็กน้อย / นางเอกเป็นเผ่าปักษา พระเอกเป็นมนุษย์ เผ่าปักษาที่ปรากฏในเรื่องนี้ 'ไม่ใช่' เทพเซียนแต่อย่างใด เป็นเพียงแค่เผ่า ๆ หนึ่งที่มีปีกเหมือนนก อาศัยอยู่บนหุบเขาเทียนอี้ ซึ่งประกอบไปด้วยภูเขาสูงทัดฟ้าหลายร้อยลูกรวมกัน สร้างวัฒนธรรมขึ้นไม่ต่างอะไรกับแคว้นหนึ่งแคว้น โดยมีชนชั้นผู้นำคือ 'ปักษาปีกทองคำ' ซึ่งปัจจุบันคือราชสกุลจูของนางเอกนั่นเอง

หนึ่งคือนักอ่าน หนึ่งคือนักเขียน รวมกันเป็นสองคนที่ถูกดึงให้มาติดอยู่ในโลกของนิยายด้วยกัน! เซี่ยจิ่วเม่ยจำได้แค่ว่าก่อนจะลืมตาตื่นมาเป็น 'เซี่ยอวิ๋นอี้' นางอิจฉาพ่วงเดดแฟลชปักหัวประจำเรื่องนั้น ตนก็ไม่ได้ทำความผิดอะไรนอกเสียจากตั้งกระทู้ด่านิยายเรื่องนี้! ส่วนมู่เทียนเสียง ก่อนจะตื่นมาในโลกนี้ ก็จำได้ว่าตนนั้นแค่ฆ่าตัวละครตัวหนึ่งที่มีสถานะกึ่งร้ายกึ่งดีทิ้ง ทำเอานักอ่านที่อินพากันถล่มเขายับจนแฟนบอร์ดลุกเป็นไฟ ใครจะนึกว่าเวรกรรมคำสาปมันไวราวติดจรวด ทำให้เขามาติดแหง็กอยู่ในร่างของ 'มู่จื่อหรง' ตัวละครที่เขาเพิ่งฆ่าตายไปในตอนล่าสุดนั่นแหละ สวรรค์ส่งเสียจริง! “เป็นเจ้าเองที่ตั้งกระทู้ด่าข้า” “แล้วก็เป็นเจ้าเองที่ฆ่าตัวละครที่ข้ารักทิ้ง!” ------------------------ แนวทะลุมิติทั้งพระนาง สุขนิยม อ่านสบาย ๆ ค่า แนะนำโหลดตัวอย่างอ่านก่อนตัดสินใจซื้อนะคะ จุ๊บๆ ปล.กดซื้อผ่านเว็บหรือแอนดรอยด์จะถูกกว่า ios น้า

“ให้นางกับมารดาไปอยู่ต่างเมืองตลอดชีวิต ห้ามย่างกลับเข้ามาเมืองหลวงอีกหากไม่มีคำสั่งให้กลับมา!” คำพูดจากปากของผู้เป็นบิดาในวันนั้นทำให้ชีวิตของหยวนหลันเซียงกับมารดาต้องพังพินาศ เพราะใสซื่อเกินไปเลยถูกสนตะพาย ... เพราะอ่อนแอเกินไปเลยถูกรังแกได้ง่าย ท้ายที่สุดนางกับมารดาก็ต้องตกตายไปที่ต่างเมืองไร้คนเหลียวหลัง กระทั่งว่ายี่สิบห้าปีผ่านไป ใครจะรู้ว่าวิญญาณของหยวนหลันเซียงที่ได้ไปเกิดในโลกอื่นแล้วนั้น กลับถูกดึงกลับมายังอดีตของตนในจังหวะเวลาเดียวกับที่จะถูกไล่ออกจากจวนพอดี! ชีวิตครั้งใหม่นี้ไม่เหมือนเดิม นางไม่ใช่หยวนหลันเซียงที่แสนจะอ่อนแออีกต่อไป และก็มิใช่หยวนหลันเซียงที่โดดเดี่ยวไร้ที่พึ่งพิงเหมือนแต่ก่อนแล้ว ในเมื่อนางมี ‘ปู้จิ้นสิง’ ผู้ที่กล่าวอ้างว่าเป็นคนขององค์ชายห้าคู่หมั้นของนางคอยให้ความช่วยเหลือเกาะหนึบประดุจขาทองคำ เยี่ยนผิงโหวก็เยี่ยนผิงโหวเถอะ ได้เห็นดีกันก็คราวนี้แหละ! “ท่านกล่าวราวกับว่าตนเป็นองค์ชายห้าเลยนะเจ้าคะ” “...” “ว่าไปนั่น” พูดแล้วนางก็ยักไหล่ คนอย่างองค์ชายห้าจะให้มาอยู่ที่เมืองเล็กๆ แถวแดนใต้เช่นนี้ได้อย่างไร

สุริยันโรมรบชายแดน พยัคฆ์ทมิฬโลดแล่นวังหลวง วิหคราตรีโผผกไร้เงา ----- เซวียหลินคือสตรีที่ได้ชื่อว่าไร้ประโยชน์ที่สุดในแคว้น ส่วนชินอ๋องเซียวเว่ยคือบุรุษที่ได้ชื่อว่ามากประโยชน์ที่สุดในแผ่นดิน ...แตกต่างราวเหวกับฟ้า แต่มีวาสนาได้เชื่อมชะตาเป็นผัวเมีย! เพราะชินอ๋องลั่นวาจากับฮ่องเต้ไว้ว่าจะมิยอมสมรสเด็ดขาด แต่มีหรือที่ฮ่องเต้ที่รักพระอนุชาผู้นี้เหนืออื่นใดจะยอมให้อนุชาเกาะคานทองจนแก่เฒ่า และเพราะแพ้ลูกตื๊อ... ในที่สุดชินอ๋องจึงประกาศกร้าวว่าหากฮ่องเต้หาสตรีที่มีชีวิตอยู่ก็เหมือนไม่มี แต่งไปก็เหมือนไม่แต่งมาได้ เขาจะแต่งให้! และมีหรือที่ฮ่องเต้ที่มีหูตาอยู่ทั่วแคว้นจะหาน้องสะใภ้แบบนั้นมาประเคนให้อนุชาไม่ได้?! เซวียหลินบุตรีจากบ้านสายหลักสกุลเซวียคือสตรีที่ได้รับเลือก เพราะนางขึ้นชื่อว่าไร้ประโยชน์และไร้ตัวตนอันดับหนึ่ง ตลอดชีวิตเก็บตัวอยู่ในจวนไม่เคยออกไปไหนไกล ตรงกับคุณสมบัติที่ชินอ๋องวางไว้ทุกประการ คนหนึ่งคือชินอ๋องที่เก่งกาจ เป็นผู้นำทัพพยัคฆ์ทมิฬแห่งเมืองหลวงผู้น่าเกรงขาม คนหนึ่งคือสตรีจอมเอื่อยเฉื่อยที่ทำอะไรไม่เคยเป็นชิ้นเป็นอัน ไร้ประโยชน์เสียยิ่งกว่าสิ่งใดในใต้หล้านี้ แล้วสตรีที่ชินอ๋องเซียวเว่ยเห็นว่ากำลังจับกระบี่เหยียบศพมือสังหารผู้นี้อยู่... แท้จริงแล้วคือผู้ใดกันแน่? แท้จริงแล้วนางคือสตรีไร้ประโยชน์ดั่งที่ทุกคนกล่าวจริงหรือ?

สองพี่น้องสกุลจ้าว หนึ่งอ่อนหวาน หนึ่งดุดัน หนึ่งฝันอยากมีหน้าตาในวังหลวง หนึ่งหวังอยากพเนจรไปไกลทั่วหล้า ทว่าชะตากลับพลิกผันเล่นตลก เมื่อคนน้องอย่างจ้าวหลิ่วอิ๋ง ผู้ที่กำลังจะได้โผผกมีอนาคตก้าวไกล ได้เป็นถึงหนึ่งในสี่สนมชายา กลับต้องมาตกตายอย่างปริศนาก่อนเข้าวังเพียงแค่วันเดียว ผู้เป็นพี่อย่างจ้าวหงอี้ ที่ทั้งชีวิตฝึกปรือแต่วรยุทธและมีโอกาสที่จะได้โผผกบินอย่างอิสระ กลับตัดสินใจตัดปีกของตัวเองทิ้ง สละตำแหน่งท่านหญิงที่อดีตฮ่องเต้ทรงพระราชทานให้ กระโจนเข้าวังไปแทนที่ตำแหน่งของน้องสาว เต็มใจที่จะถูกกักขังไว้ในกรงที่ชื่อว่าวังหลวง ท่ามกลางความทุกข์ตรมและความเคียดแค้นชิงชัง ท่ามกลางบุปผาพิษที่หามิตรเชื่อใจไม่ได้ นางต้องรู้ให้ได้ว่าใครกันที่บังอาจสังหารน้องสาวของนาง! ------------------------------------------- ในวังหลังแห่งนี้การมีความรักเป็นเรื่องตลก ... แต่ก็ไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องตลกนั้นจะเกิดขึ้นกับตนเองเข้าเสียแล้ว “... ให้ตายเถอะ” หญิงสาวแค่นหัวเราะให้กับความใจอ่อนของตนราวกับกำลังสังเวช มือหนึ่งเผลอยกขึ้นมาลูบหน้าท้องโดยไม่รู้ตัว

ในวันที่เกล็ดเหมันต์สีขาวนวลโปรยปรายลงจากท้องฟ้า ดรุณีตัวน้อยเอ่ยถาม ‘เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่’ เด็กชายผู้นั้นเอ่ยตอบ ‘ที่นั่นไม่ต้อนรับคนเช่นข้า’ เด็กหญิงได้ยินเช่นนั้นจึงยิ้ม มือเล็กป้อมยื่นไปหวังให้คนตรงหน้าจับ ‘เช่นนั้นเจ้าก็มาเล่นกับข้าเถิด’ ใครเล่าจะรู้กันว่าเมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาทั้งสองคือผู้ที่กอบกุมอำนาจของแว่นแคว้นและรัฐน้อยใหญ่เอาไว้ในกำมือ หนึ่ง องค์ชายผู้ไร้ความสามารถในสายตาคนทั่วไป หนึ่ง สตรีผู้จับดาบออกรบเก่งกว่าปักผ้าเฉกเช่นคุณหนูในห้องหอ ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสอง ไม่ว่าผู้ใดก็มิอาจทำลายลงได้ แม้แต่ความตายก็ตาม

เดิมนางเป็นเพียงสตรีจอมทโมนร่อนเร่พเนจรนางหนึ่ง จับพลัดจับผลูเกิดเหตุไปป่วนขบวนเสด็จของฮ่องเต้เข้า เป็นผลให้หยกพกสลักรูปดอกอวี้หลาน ของชิ้นสุดท้ายที่มารดาทิ้งไว้ให้ก่อนตายหล่นตกแตกสู่พื้น โมโหแทบเป็นแทบตายก็ทำอันใดไม่ได้ เพราะมิเช่นนั้นหัวตนก็คงจะหลุดออกจากบ่า ในขณะที่ในหัวกำลังคิดว่าค่าซ่อมหยกคงแพงมหันต์ ต้องรับงานอีกเท่าใดกว่าจะพอ ฮ่องเต้ที่ทรงทอดพระเนตรเห็นเศษหยกบนพื้นดินนั้นกลับลั่นวาจาออกมา "ธิดาข้า!!" "พะ.. เพคะ?" แล้วชีวิตของสตรีพเนจรเช่นนางในฐานะองค์หญิงใหญ่แห่งต้าโจวก็ได้เริ่มต้นขึ้น...

เพราะกลับชาติมาเกิดเป็นครั้งที่สองแล้ว หลินเยว่หว่านถึงได้รู้ว่าการเป็นฮองเฮานั้นไม่สนุกเลยสักนิด ซ้ำยัง... บัดซบสิ้นดี! ชีวิตของนางหนึ่งภพต้องถูกพรากไปเพราะคำทำนายโง่เง่า จะให้นางรู้สึกยินดีกับมันก็คงไม่ใช่ เมื่อได้โอกาสหวนกลับมาแก้ไข นางจึงตั้งปฏิญาณหนักแน่นกับตนว่าจะทำทุกอย่างเพื่อหลบหนีบัลลังก์หงส์และบุรุษผู้นั้นให้ได้! ...แต่แล้วเหตุใดในชีวิตครั้งที่สองนี้ ยิ่งนางหนีห่าง กลับกลายเป็นว่ายิ่งเข้าใกล้ไปทุกที! “ข้าอาจจะเคยทำไม่ดีกับเจ้าเอาไว้เมื่อนานมาแล้ว แต่ครั้งนี้ข้าจะมิยอมให้มันเป็นเช่นนั้น ข้าสัญญา”