*เล่มเดียวจบ*

สามปีก่อนเพื่อปกป้องประวัติศาสตร์อันยาวนานของขุนศึกสกุลอวี้

บุตรสาวคนโตจากบ้านสายหลัก ‘อวี้หลิวเหนียน’ จึงได้จับกระบี่ออกนำทัพแทนบิดาที่พลาดท่าในสนามรบ

สามปีต่อมาชายแดนบูรพาสงบสุข แม่ทัพหญิงผู้เกรียงไกรถูกเรียกตัวกลับเมืองหลวงเพื่อรับพระราชทานสมรสกับซิ่นอ๋อง ‘ฟู่หวงเฉวียน’ บุรุษที่ได้ชื่อว่าเป็นจุดด่างพร้อยของราชวงศ์เพราะอุปนิสัยไม่เอาอ่าวของเขา

หนึ่งอ๋อง หนึ่งแม่ทัพ คนทั้งสองนอกจากได้มีวาสนาร่วมผูกผมกราบไหว้ฟ้าดิน อย่างอื่นก็ไร้ซึ่งทุกสิ่ง
.
เพราะสมรสพระราชทาน นางจึงจำฝืนกลั้น ทนโดนเขาข่มเหง ทนโดนเขากล่าวคำว่าร้ายใส่โดยไม่ปริปากแม้แต่ครึ่งคำทั้ง ๆ ที่มีฐานะศักดิ์แม่ทัพอันยิ่งใหญ่

แต่บางครั้งอ๋องหนุ่มก็ลืมคิดไป

ว่าบุปผาทะนงศักดิ์แห่งแดนบูรพาดอกนี้นั้น ... มันก็บอบช้ำจนร่วงโรยได้เหมือนกัน

++++++++++++++++++

“นอกจากดื้อรั้นหัวแข็งแล้ว ฝีปากของเจ้าก็ฉะฉานเกินใคร หลายครั้งแล้วที่ข้ายอมอ่อนข้อให้ แต่ตอนนี้ก็คิดว่าสมควรที่จะพูดให้ชัดเจนเสียที”

“...”

“อวี้หลิวเหนียน แม้เจ้าจะมีฐานะศักดิ์สูงส่งเพียงใด แต่พออยู่ต่อหน้าข้าก็เป็นเพียงชายาของข้า ข้าเป็นสามี เจ้าไม่มีสิทธิ์เสียงใดที่จะโต้ตอบ ไม่มีสิทธิ์เสียงใดในการออกความเห็น หากข้าบอกให้ทำอะไรก็แค่ทำโดยไม่ต้องปริปาก มันก็เท่านั้น”

อวี้หลิวเหนียนเบิกตากว้าง จรดมองไปยังฟู่หวงเฉวียนด้วยแววเนตรที่อ่านความรู้สึกไม่ได้ บุรุษผู้นี้หาใช่ชังนางธรรมดา ๆ แต่กำลังใช้สถานะสามีในการกดขี่นางให้ต่ำลง!