ในวันที่เกล็ดเหมันต์สีขาวนวลโปรยปรายลงจากท้องฟ้า
ดรุณีตัวน้อยเอ่ยถาม ‘เหตุใดเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่’
เด็กชายผู้นั้นเอ่ยตอบ ‘ที่นั่นไม่ต้อนรับคนเช่นข้า’
เด็กหญิงได้ยินเช่นนั้นจึงยิ้ม มือเล็กป้อมยื่นไปหวังให้คนตรงหน้าจับ
‘เช่นนั้นเจ้าก็มาเล่นกับข้าเถิด’
ใครเล่าจะรู้กันว่าเมื่อเวลาผ่านไป
พวกเขาทั้งสองคือผู้ที่กอบกุมอำนาจของแว่นแคว้นและรัฐน้อยใหญ่เอาไว้ในกำมือ
หนึ่ง องค์ชายผู้ไร้ความสามารถในสายตาคนทั่วไป
หนึ่ง สตรีผู้จับดาบออกรบเก่งกว่าปักผ้าเฉกเช่นคุณหนูในห้องหอ
ความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสอง ไม่ว่าผู้ใดก็มิอาจทำลายลงได้
แม้แต่ความตายก็ตาม